Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἀγκλίνας· πρόσθεν δὲ σάκεα σχέθον ἐσθλοὶ ἑταῖροι
- μὴ πρὶν ἀναΐξειαν ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν
- πρὶν βλῆσθαι Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέος υἱόν.
- αὐτὰρ ὁ σύλα πῶμα φαρέτρης, ἐκ δʼ ἕλετʼ ἰὸν
- ἀβλῆτα πτερόεντα μελαινέων ἕρμʼ ὀδυνάων·
- αἶψα δʼ ἐπὶ νευρῇ κατεκόσμει πικρὸν ὀϊστόν,
- εὔχετο δʼ Ἀπόλλωνι Λυκηγενέϊ κλυτοτόξῳ
- ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην
- οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης.
- ἕλκε δʼ ὁμοῦ γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα βόεια·
- νευρὴν μὲν μαζῷ πέλασεν, τόξῳ δὲ σίδηρον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ κυκλοτερὲς μέγα τόξον ἔτεινε,
- λίγξε βιός, νευρὴ δὲ μέγʼ ἴαχεν, ἆλτο δʼ ὀϊστὸς
- ὀξυβελὴς καθʼ ὅμιλον ἐπιπτέσθαι μενεαίνων.
- οὐδὲ σέθεν Μενέλαε θεοὶ μάκαρες λελάθοντο
- ἀθάνατοι, πρώτη δὲ Διὸς θυγάτηρ ἀγελείη,
- ἥ τοι πρόσθε στᾶσα βέλος ἐχεπευκὲς ἄμυνεν.
- ἣ δὲ τόσον μὲν ἔεργεν ἀπὸ χροὸς ὡς ὅτε μήτηρ
- παιδὸς ἐέργῃ μυῖαν ὅθʼ ἡδέϊ λέξεται ὕπνῳ,
- αὐτὴ δʼ αὖτʼ ἴθυνεν ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες
- χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ.
- ἐν δʼ ἔπεσε ζωστῆρι ἀρηρότι πικρὸς ὀϊστός·
- διὰ μὲν ἂρ ζωστῆρος ἐλήλατο δαιδαλέοιο,
- καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο
- μίτρης θʼ, ἣν ἐφόρει ἔρυμα χροὸς ἕρκος ἀκόντων,
- ἥ οἱ πλεῖστον ἔρυτο· διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς.
- ἀκρότατον δʼ ἄρʼ ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα φωτός·
- αὐτίκα δʼ ἔρρεεν αἷμα κελαινεφὲς ἐξ ὠτειλῆς.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τʼ ἐλέφαντα γυνὴ φοίνικι μιήνῃ
- Μῃονὶς ἠὲ Κάειρα παρήϊον ἔμμεναι ἵππων·
- κεῖται δʼ ἐν θαλάμῳ, πολέες τέ μιν ἠρήσαντο
- ἱππῆες φορέειν· βασιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα,
- ἀμφότερον κόσμός θʼ ἵππῳ ἐλατῆρί τε κῦδος·
- τοῖοί τοι Μενέλαε μιάνθην αἵματι μηροὶ
- εὐφυέες κνῆμαί τε ἰδὲ σφυρὰ κάλʼ ὑπένερθε.
- ῥίγησεν δʼ ἄρʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ὡς εἶδεν μέλαν αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς·
- ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτὸς ἀρηΐφιλος Μενέλαος.
- ὡς δὲ ἴδεν νεῦρόν τε καὶ ὄγκους ἐκτὸς ἐόντας
- ἄψορρόν οἱ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀγέρθη.
- τοῖς δὲ βαρὺ στενάχων μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων
- χειρὸς ἔχων Μενέλαον, ἐπεστενάχοντο δʼ ἑταῖροι·
- φίλε κασίγνητε θάνατόν νύ τοι ὅρκιʼ ἔταμνον
- οἶον προστήσας πρὸ Ἀχαιῶν Τρωσὶ μάχεσθαι,
- ὥς σʼ ἔβαλον Τρῶες, κατὰ δʼ ὅρκια πιστὰ πάτησαν.
- οὐ μέν πως ἅλιον πέλει ὅρκιον αἷμά τε ἀρνῶν
- σπονδαί τʼ ἄκρητοι καὶ δεξιαὶ ᾗς ἐπέπιθμεν.
- εἴ περ γάρ τε καὶ αὐτίκʼ Ὀλύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν,
- ἔκ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ, σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν
- σὺν σφῇσιν κεφαλῇσι γυναιξί τε καὶ τεκέεσσιν.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- ἔσσεται ἦμαρ ὅτʼ ἄν ποτʼ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο,
- Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ὑψίζυγος αἰθέρι ναίων
- αὐτὸς ἐπισσείῃσιν ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσι
- τῆσδʼ ἀπάτης κοτέων· τὰ μὲν ἔσσεται οὐκ ἀτέλεστα·
- ἀλλά μοι αἰνὸν ἄχος σέθεν ἔσσεται ὦ Μενέλαε
- αἴ κε θάνῃς καὶ πότμον ἀναπλήσῃς βιότοιο.
- καί κεν ἐλέγχιστος πολυδίψιον Ἄργος ἱκοίμην·
- αὐτίκα γὰρ μνήσονται Ἀχαιοὶ πατρίδος αἴης·
- κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιμεν
- Ἀργείην Ἑλένην· σέο δʼ ὀστέα πύσει ἄρουρα
- κειμένου ἐν Τροίῃ ἀτελευτήτῳ ἐπὶ ἔργῳ.
- καί κέ τις ὧδʼ ἐρέει Τρώων ὑπερηνορεόντων
- τύμβῳ ἐπιθρῴσκων Μενελάου κυδαλίμοιο·
- αἴθʼ οὕτως ἐπὶ πᾶσι χόλον τελέσειʼ Ἀγαμέμνων,
- ὡς καὶ νῦν ἅλιον στρατὸν ἤγαγεν ἐνθάδʼ Ἀχαιῶν,
- καὶ δὴ ἔβη οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- σὺν κεινῇσιν νηυσὶ λιπὼν ἀγαθὸν Μενέλαον.
- ὥς ποτέ τις ἐρέει· τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών.
- τὸν δʼ ἐπιθαρσύνων προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·
- θάρσει, μηδέ τί πω δειδίσσεο λαὸν Ἀχαιῶν·
- οὐκ ἐν καιρίῳ ὀξὺ πάγη βέλος, ἀλλὰ πάροιθεν
- εἰρύσατο ζωστήρ τε παναίολος ἠδʼ ὑπένερθε
- ζῶμά τε καὶ μίτρη, τὴν χαλκῆες κάμον ἄνδρες.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- αἲ γὰρ δὴ οὕτως εἴη φίλος ὦ Μενέλαε·
- ἕλκος δʼ ἰητὴρ ἐπιμάσσεται ἠδʼ ἐπιθήσει
- φάρμαχʼ ἅ κεν παύσῃσι μελαινάων ὀδυνάων.
- ἦ καὶ Ταλθύβιον θεῖον κήρυκα προσηύδα·
- Ταλθύβιʼ ὅττι τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κάλεσσον
- φῶτʼ Ἀσκληπιοῦ υἱὸν ἀμύμονος ἰητῆρος,
- ὄφρα ἴδῃ Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέος υἱόν,
- ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλεν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Τρώων ἢ Λυκίων, τῷ μὲν κλέος, ἄμμι δὲ πένθος.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα οἱ κῆρυξ ἀπίθησεν ἀκούσας,
- βῆ δʼ ἰέναι κατὰ λαὸν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- παπταίνων ἥρωα Μαχάονα· τὸν δὲ νόησεν
- ἑσταότʼ· ἀμφὶ δέ μιν κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων
- λαῶν, οἵ οἱ ἕποντο Τρίκης ἐξ ἱπποβότοιο.
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὄρσʼ Ἀσκληπιάδη, καλέει κρείων Ἀγαμέμνων,
- ὄφρα ἴδῃς Μενέλαον ἀρήϊον ἀρχὸν Ἀχαιῶν,
- ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλεν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Τρώων ἢ Λυκίων, τῷ μὲν κλέος, ἄμμι δὲ πένθος.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε·
- βὰν δʼ ἰέναι καθʼ ὅμιλον ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι ξανθὸς Μενέλαος
- βλήμενος ἦν, περὶ δʼ αὐτὸν ἀγηγέραθʼ ὅσσοι ἄριστοι
- κυκλόσʼ, ὃ δʼ ἐν μέσσοισι παρίστατο ἰσόθεος φώς,
- αὐτίκα δʼ ἐκ ζωστῆρος ἀρηρότος ἕλκεν ὀϊστόν·
- τοῦ δʼ ἐξελκομένοιο πάλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι.
- λῦσε δέ οἱ ζωστῆρα παναίολον ἠδʼ ὑπένερθε
- ζῶμά τε καὶ μίτρην, τὴν χαλκῆες κάμον ἄνδρες.
- αὐτὰρ ἐπεὶ ἴδεν ἕλκος ὅθʼ ἔμπεσε πικρὸς ὀϊστός,
- αἷμʼ ἐκμυζήσας ἐπʼ ἄρʼ ἤπια φάρμακα εἰδὼς
- πάσσε, τά οἵ ποτε πατρὶ φίλα φρονέων πόρε Χείρων.
- ὄφρα τοὶ ἀμφεπένοντο βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον,
- τόφρα δʼ ἐπὶ Τρώων στίχες ἤλυθον ἀσπιστάων·
- οἳ δʼ αὖτις κατὰ τεύχεʼ ἔδυν, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθʼ οὐκ ἂν βρίζοντα ἴδοις Ἀγαμέμνονα δῖον
- οὐδὲ καταπτώσσοντʼ οὐδʼ οὐκ ἐθέλοντα μάχεσθαι,
- ἀλλὰ μάλα σπεύδοντα μάχην ἐς κυδιάνειραν.
- ἵππους μὲν γὰρ ἔασε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ·
- καὶ τοὺς μὲν θεράπων ἀπάνευθʼ ἔχε φυσιόωντας
- Εὐρυμέδων υἱὸς Πτολεμαίου Πειραΐδαο·
- τῷ μάλα πόλλʼ ἐπέτελλε παρισχέμεν ὁππότε κέν μιν
- γυῖα λάβῃ κάματος πολέας διὰ κοιρανέοντα·
- αὐτὰρ ὃ πεζὸς ἐὼν ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν·
- καί ῥʼ οὓς μὲν σπεύδοντας ἴδοι Δαναῶν ταχυπώλων,
- τοὺς μάλα θαρσύνεσκε παριστάμενος ἐπέεσσιν·
- Ἀργεῖοι μή πώ τι μεθίετε θούριδος ἀλκῆς·
- οὐ γὰρ ἐπὶ ψευδέσσι πατὴρ Ζεὺς ἔσσετʼ ἀρωγός,
- ἀλλʼ οἵ περ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσαντο
- τῶν ἤτοι αὐτῶν τέρενα χρόα γῦπες ἔδονται,
- ἡμεῖς αὖτʼ ἀλόχους τε φίλας καὶ νήπια τέκνα
- ἄξομεν ἐν νήεσσιν, ἐπὴν πτολίεθρον ἕλωμεν.
- οὕς τινας αὖ μεθιέντας ἴδοι στυγεροῦ πολέμοιο,
- τοὺς μάλα νεικείεσκε χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν·
- Ἀργεῖοι ἰόμωροι ἐλεγχέες οὔ νυ σέβεσθε;
- τίφθʼ οὕτως ἔστητε τεθηπότες ἠΰτε νεβροί,
- αἵ τʼ ἐπεὶ οὖν ἔκαμον πολέος πεδίοιο θέουσαι
- ἑστᾶσʼ, οὐδʼ ἄρα τίς σφι μετὰ φρεσὶ γίγνεται ἀλκή·
- ὣς ὑμεῖς ἔστητε τεθηπότες οὐδὲ μάχεσθε.
- ἦ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν ἔνθά τε νῆες
- εἰρύατʼ εὔπρυμνοι πολιῆς ἐπὶ θινὶ θαλάσσης,
- ὄφρα ἴδητʼ αἴ κʼ ὔμμιν ὑπέρσχῃ χεῖρα Κρονίων;
- ὣς ὅ γε κοιρανέων ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν·
- ἦλθε δʼ ἐπὶ Κρήτεσσι κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν.