ὑψόσʼ ἀνέσχεθε χειρὶ καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·χαῖρε θεὰ τοῖσδεσσι· σὲ γὰρ πρώτην ἐν Ὀλύμπῳπάντων ἀθανάτων ἐπιδωσόμεθʼ· ἀλλὰ καὶ αὖτιςπέμψον ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵππους τε καὶ εὐνάς.ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, καὶ ἀπὸ ἕθεν ὑψόσʼ ἀείραςθῆκεν ἀνὰ μυρίκην· δέελον δʼ ἐπὶ σῆμά τʼ ἔθηκεσυμμάρψας δόνακας μυρίκης τʼ ἐριθηλέας ὄζους,μὴ λάθοι αὖτις ἰόντε θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν.τὼ δὲ βάτην προτέρω διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα,αἶψα δʼ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον ἰόντες.οἳ δʼ εὗδον καμάτῳ ἀδηκότες, ἔντεα δέ σφινκαλὰ παρʼ αὐτοῖσι χθονὶ κέκλιτο εὖ κατὰ κόσμοντριστοιχί· παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι.Ῥῆσος δʼ ἐν μέσῳ εὗδε, παρʼ αὐτῷ δʼ ὠκέες ἵπποιἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο.τὸν δʼ Ὀδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Διομήδεϊ δεῖξεν·οὗτός τοι Διόμηδες ἀνήρ, οὗτοι δέ τοι ἵπποι,οὓς νῶϊν πίφαυσκε Δόλων ὃν ἐπέφνομεν ἡμεῖς.ἀλλʼ ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένος· οὐδέ τί σε χρὴἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν, ἀλλὰ λύʼ ἵππους·