Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- Τρώων· αἰεὶ γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἐτόλμα.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ
- τὸν μὲν δὴ ἕταρόν γʼ αἱρήσεαι ὅν κʼ ἐθέλῃσθα,
- φαινομένων τὸν ἄριστον, ἐπεὶ μεμάασί γε πολλοί.
- μηδὲ σύ γʼ αἰδόμενος σῇσι φρεσὶ τὸν μὲν ἀρείω
- καλλείπειν, σὺ δὲ χείρονʼ ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων
- ἐς γενεὴν ὁρόων, μηδʼ εἰ βασιλεύτερός ἐστιν.
- ὣς ἔφατʼ, ἔδεισεν δὲ περὶ ξανθῷ Μενελάῳ.
- τοῖς δʼ αὖτις μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- εἰ μὲν δὴ ἕταρόν γε κελεύετέ μʼ αὐτὸν ἑλέσθαι,
- πῶς ἂν ἔπειτʼ Ὀδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην,
- οὗ πέρι μὲν πρόφρων κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἐν πάντεσσι πόνοισι, φιλεῖ δέ ἑ Παλλὰς Ἀθήνη.
- τούτου γʼ ἑσπομένοιο καὶ ἐκ πυρὸς αἰθομένοιο
- ἄμφω νοστήσαιμεν, ἐπεὶ περίοιδε νοῆσαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- Τυδεΐδη μήτʼ ἄρ με μάλʼ αἴνεε μήτέ τι νείκει·
- εἰδόσι γάρ τοι ταῦτα μετʼ Ἀργείοις ἀγορεύεις.
- ἀλλʼ ἴομεν· μάλα γὰρ νὺξ ἄνεται, ἐγγύθι δʼ ἠώς,
- ἄστρα δὲ δὴ προβέβηκε, παροίχωκεν δὲ πλέων νὺξ
- τῶν δύο μοιράων, τριτάτη δʼ ἔτι μοῖρα λέλειπται.
- ὣς εἰπόνθʼ ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην.
- Τυδεΐδῃ μὲν δῶκε μενεπτόλεμος Θρασυμήδης
- φάσγανον ἄμφηκες· τὸ δʼ ἑὸν παρὰ νηῒ λέλειπτο·
- καὶ σάκος· ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε
- ταυρείην, ἄφαλόν τε καὶ ἄλλοφον, ἥ τε καταῖτυξ
- κέκληται, ῥύεται δὲ κάρη θαλερῶν αἰζηῶν.
- Μηριόνης δʼ Ὀδυσῆϊ δίδου βιὸν ἠδὲ φαρέτρην
- καὶ ξίφος, ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε
- ῥινοῦ ποιητήν· πολέσιν δʼ ἔντοσθεν ἱμᾶσιν
- ἐντέτατο στερεῶς· ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες
- ἀργιόδοντος ὑὸς θαμέες ἔχον ἔνθα καὶ ἔνθα
- εὖ καὶ ἐπισταμένως· μέσσῃ δʼ ἐνὶ πῖλος ἀρήρει.
- τήν ῥά ποτʼ ἐξ Ἐλεῶνος Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο
- ἐξέλετʼ Αὐτόλυκος πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας,
- Σκάνδειαν δʼ ἄρα δῶκε Κυθηρίῳ Ἀμφιδάμαντι·
- Ἀμφιδάμας δὲ Μόλῳ δῶκε ξεινήϊον εἶναι,
- αὐτὰρ ὃ Μηριόνῃ δῶκεν ᾧ παιδὶ φορῆναι·
- δὴ τότʼ Ὀδυσσῆος πύκασεν κάρη ἀμφιτεθεῖσα.
- τὼ δʼ ἐπεὶ οὖν ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην,
- βάν ῥʼ ἰέναι, λιπέτην δὲ κατʼ αὐτόθι πάντας ἀρίστους.
- τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρῳδιὸν ἐγγὺς ὁδοῖο
- Παλλὰς Ἀθηναίη· τοὶ δʼ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσι
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ἀλλὰ κλάγξαντος ἄκουσαν.
- χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιθʼ Ὀδυσεύς, ἠρᾶτο δʼ Ἀθήνῃ·
- κλῦθί μευ αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, ἥ τέ μοι αἰεὶ
- ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίστασαι, οὐδέ σε λήθω
- κινύμενος· νῦν αὖτε μάλιστά με φῖλαι Ἀθήνη,
- δὸς δὲ πάλιν ἐπὶ νῆας ἐϋκλεῖας ἀφικέσθαι
- ῥέξαντας μέγα ἔργον, ὅ κε Τρώεσσι μελήσῃ.
- δεύτερος αὖτʼ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- κέκλυθι νῦν καὶ ἐμεῖο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη·
- σπεῖό μοι ὡς ὅτε πατρὶ ἅμʼ ἕσπεο Τυδέϊ δίῳ
- ἐς Θήβας, ὅτε τε πρὸ Ἀχαιῶν ἄγγελος ᾔει.
- τοὺς δʼ ἄρʼ ἐπʼ Ἀσωπῷ λίπε χαλκοχίτωνας Ἀχαιούς,
- αὐτὰρ ὃ μειλίχιον μῦθον φέρε Καδμείοισι
- κεῖσʼ· ἀτὰρ ἂψ ἀπιὼν μάλα μέρμερα μήσατο ἔργα
- σὺν σοὶ δῖα θεά, ὅτε οἱ πρόφρασσα παρέστης.
- ὣς νῦν μοι ἐθέλουσα παρίσταο καί με φύλασσε.
- σοὶ δʼ αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον
- ἀδμήτην, ἣν οὔ πω ὑπὸ ζυγὸν ἤγαγεν ἀνήρ·
- τήν τοι ἐγὼ ῥέξω χρυσὸν κέρασιν περιχεύας.
- ὣς ἔφαν εὐχόμενοι, τῶν δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη.
- οἳ δʼ ἐπεὶ ἠρήσαντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,
- βάν ῥʼ ἴμεν ὥς τε λέοντε δύω διὰ νύκτα μέλαιναν
- ἂμ φόνον, ἂν νέκυας, διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα.
- οὐδὲ μὲν οὐδὲ Τρῶας ἀγήνορας εἴασεν Ἕκτωρ
- εὕδειν, ἀλλʼ ἄμυδις κικλήσκετο πάντας ἀρίστους,
- ὅσσοι ἔσαν Τρώων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες·
- τοὺς ὅ γε συγκαλέσας πυκινὴν ἀρτύνετο βουλήν·
- τίς κέν μοι τόδε ἔργον ὑποσχόμενος τελέσειε
- δώρῳ ἔπι μεγάλῳ; μισθὸς δέ οἱ ἄρκιος ἔσται.
- δώσω γὰρ δίφρόν τε δύω τʼ ἐριαύχενας ἵππους
- οἵ κεν ἄριστοι ἔωσι θοῇς ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν
- ὅς τίς κε τλαίη, οἷ τʼ αὐτῷ κῦδος ἄροιτο,
- νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι
- ἠέ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ,
- ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφʼ ἡμετέρῃσι δαμέντες
- φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδʼ ἐθέλουσι
- νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δόλων Εὐμήδεος υἱὸς
- κήρυκος θείοιο πολύχρυσος πολύχαλκος,
- ὃς δή τοι εἶδος μὲν ἔην κακός, ἀλλὰ ποδώκης·
- αὐτὰρ ὃ μοῦνος ἔην μετὰ πέντε κασιγνήτῃσιν.
- ὅς ῥα τότε Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι μῦθον ἔειπεν·
- Ἕκτορ ἔμʼ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν ἔκ τε πυθέσθαι.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τὸ σκῆπτρον ἀνάσχεο, καί μοι ὄμοσσον
- ἦ μὲν τοὺς ἵππους τε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ
- δωσέμεν, οἳ φορέουσιν ἀμύμονα Πηλεΐωνα,
- σοὶ δʼ ἐγὼ οὐχ ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι οὐδʼ ἀπὸ δόξης·
- τόφρα γὰρ ἐς στρατὸν εἶμι διαμπερὲς ὄφρʼ ἂν ἵκωμαι
- νῆʼ Ἀγαμεμνονέην, ὅθι που μέλλουσιν ἄριστοι
- βουλὰς βουλεύειν ἢ φευγέμεν ἠὲ μάχεσθαι.
- ὣς φάθʼ, ὃ δʼ ἐν χερσὶ σκῆπτρον λάβε καί οἱ ὄμοσσεν·
- ἴστω νῦν Ζεὺς αὐτὸς ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης
- μὴ μὲν τοῖς ἵπποισιν ἀνὴρ ἐποχήσεται ἄλλος
- Τρώων, ἀλλά σέ φημι διαμπερὲς ἀγλαϊεῖσθαι.
- ὣς φάτο καί ῥʼ ἐπίορκον ἐπώμοσε, τὸν δʼ ὀρόθυνεν·
- αὐτίκα δʼ ἀμφʼ ὤμοισιν ἐβάλλετο καμπύλα τόξα,
- ἕσσατο δʼ ἔκτοσθεν ῥινὸν πολιοῖο λύκοιο,
- κρατὶ δʼ ἐπὶ κτιδέην κυνέην, ἕλε δʼ ὀξὺν ἄκοντα,
- βῆ δʼ ἰέναι προτὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ· οὐδʼ ἄρʼ ἔμελλεν
- ἐλθὼν ἐκ νηῶν ἂψ Ἕκτορι μῦθον ἀποίσειν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν κάλλιφʼ ὅμιλον,
- βῆ ῥʼ ἀνʼ ὁδὸν μεμαώς· τὸν δὲ φράσατο προσιόντα
- διογενὴς Ὀδυσεύς, Διομήδεα δὲ προσέειπεν·
- οὗτός τις Διόμηδες ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεται ἀνήρ,
- οὐκ οἶδʼ ἢ νήεσσιν ἐπίσκοπος ἡμετέρῃσιν,
- ἦ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων.
- ἀλλʼ ἐῶμέν μιν πρῶτα παρεξελθεῖν πεδίοιο
- τυτθόν· ἔπειτα δέ κʼ αὐτὸν ἐπαΐξαντες ἕλοιμεν
- καρπαλίμως· εἰ δʼ ἄμμε παραφθαίησι πόδεσσιν,
- αἰεί μιν ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατόφι προτιειλεῖν
- ἔγχει ἐπαΐσσων, μή πως προτὶ ἄστυ ἀλύξῃ.
- ὣς ἄρα φωνήσαντε παρὲξ ὁδοῦ ἐν νεκύεσσι
- κλινθήτην· ὃ δʼ ἄρʼ ὦκα παρέδραμεν ἀφραδίῃσιν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἀπέην ὅσσόν τʼ ἐπὶ οὖρα πέλονται
- ἡμιόνων· αἱ γάρ τε βοῶν προφερέστεραί εἰσιν
- ἑλκέμεναι νειοῖο βαθείης πηκτὸν ἄροτρον·
- τὼ μὲν ἐπεδραμέτην, ὃ δʼ ἄρʼ ἔστη δοῦπον ἀκούσας.
- ἔλπετο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀποστρέψοντας ἑταίρους
- ἐκ Τρώων ἰέναι πάλιν Ἕκτορος ὀτρύναντος.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἄπεσαν δουρηνεκὲς ἢ καὶ ἔλασσον,
- γνῶ ῥʼ ἄνδρας δηΐους, λαιψηρὰ δὲ γούνατʼ ἐνώμα
- φευγέμεναι· τοὶ δʼ αἶψα διώκειν ὁρμήθησαν.
- ὡς δʼ ὅτε καρχαρόδοντε δύω κύνε εἰδότε θήρης
- ἢ κεμάδʼ ἠὲ λαγωὸν ἐπείγετον ἐμμενὲς αἰεὶ
- χῶρον ἀνʼ ὑλήενθʼ, ὃ δέ τε προθέῃσι μεμηκώς,
- ὣς τὸν Τυδεΐδης ἠδʼ ὃ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς
- λαοῦ ἀποτμήξαντε διώκετον ἐμμενὲς αἰεί.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τάχʼ ἔμελλε μιγήσεσθαι φυλάκεσσι
- φεύγων ἐς νῆας, τότε δὴ μένος ἔμβαλʼ Ἀθήνη
- Τυδεΐδῃ, ἵνα μή τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- φθαίη ἐπευξάμενος βαλέειν, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.
- δουρὶ δʼ ἐπαΐσσων προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- ἠὲ μένʼ ἠέ σε δουρὶ κιχήσομαι, οὐδέ σέ φημι
- δηρὸν ἐμῆς ἀπὸ χειρὸς ἀλύξειν αἰπὺν ὄλεθρον.
- ἦ ῥα καὶ ἔγχος ἀφῆκεν, ἑκὼν δʼ ἡμάρτανε φωτός·
- δεξιτερὸν δʼ ὑπὲρ ὦμον ἐΰξου δουρὸς ἀκωκὴ
- ἐν γαίῃ ἐπάγη· ὃ δʼ ἄρʼ ἔστη τάρβησέν τε
- βαμβαίνων· ἄραβος δὲ διὰ στόμα γίγνετʼ ὀδόντων·
- χλωρὸς ὑπαὶ δείους· τὼ δʼ ἀσθμαίνοντε κιχήτην,
- χειρῶν δʼ ἁψάσθην· ὃ δὲ δακρύσας ἔπος ηὔδα·
- ζωγρεῖτʼ, αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι· ἔστι γὰρ ἔνδον
- χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,
- τῶν κʼ ὔμμιν χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσιʼ ἄποινα
- εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτʼ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- θάρσει, μηδέ τί τοι θάνατος καταθύμιος ἔστω.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- πῇ δὴ οὕτως ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεαι οἶος
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ὅτε θʼ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι;
- ἤ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων;
- ἦ σʼ Ἕκτωρ προέηκε διασκοπιᾶσθαι ἕκαστα
- νῆας ἔπι γλαφυράς; ἦ σʼ αὐτὸν θυμὸς ἀνῆκε;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Δόλων, ὑπὸ δʼ ἔτρεμε γυῖα·
- πολλῇσίν μʼ ἄτῃσι παρὲκ νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ,
- ὅς μοι Πηλεΐωνος ἀγαυοῦ μώνυχας ἵππους
- δωσέμεναι κατένευσε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ,
- ἠνώγει δέ μʼ ἰόντα θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν
- ἀνδρῶν δυσμενέων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι
- ἠὲ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ,
- ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφʼ ἡμετέρῃσι δαμέντες
- φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδʼ ἐθέλουσι
- νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ.
- τὸν δʼ ἐπιμειδήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ἦ ῥά νύ τοι μεγάλων δώρων ἐπεμαίετο θυμὸς
- ἵππων Αἰακίδαο δαΐφρονος· οἳ δʼ ἀλεγεινοὶ
- ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι ἠδʼ ὀχέεσθαι
- ἄλλῳ γʼ ἢ Ἀχιλῆϊ, τὸν ἀθανάτη τέκε μήτηρ.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- ποῦ νῦν δεῦρο κιὼν λίπες Ἕκτορα ποιμένα λαῶν;
- ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται ἀρήϊα, ποῦ δέ οἱ ἵπποι;
- πῶς δαὶ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαί τε καὶ εὐναί;
- ἅσσά τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ἢ μεμάασιν
- αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἦε πόλιν δὲ
- ἂψ ἀναχωρήσουσιν, ἐπεὶ δαμάσαντό γʼ Ἀχαιούς.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Δόλων Εὐμήδεος υἱός·
- τοὶ γὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως καταλέξω.
- Ἕκτωρ μὲν μετὰ τοῖσιν, ὅσοι βουληφόροι εἰσί,
- βουλὰς βουλεύει θείου παρὰ σήματι Ἴλου
- νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου· φυλακὰς δʼ ἃς εἴρεαι ἥρως
- οὔ τις κεκριμένη ῥύεται στρατὸν οὐδὲ φυλάσσει.
- ὅσσαι μὲν Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, οἷσιν ἀνάγκη
- οἷ δʼ ἐγρηγόρθασι φυλασσέμεναί τε κέλονται
- ἀλλήλοις· ἀτὰρ αὖτε πολύκλητοι ἐπίκουροι
- εὕδουσι· Τρωσὶν γὰρ ἐπιτραπέουσι φυλάσσειν·
- οὐ γάρ σφιν παῖδες σχεδὸν εἵαται οὐδὲ γυναῖκες.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- πῶς γὰρ νῦν Τρώεσσι μεμιγμένοι ἱπποδάμοισιν
- εὕδουσʼ ἦ ἀπάνευθε; δίειπέ μοι ὄφρα δαείω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Δόλων Εὐμήδεος υἱός·
- τοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως καταλέξω.
- πρὸς μὲν ἁλὸς Κᾶρες καὶ Παίονες ἀγκυλότοξοι
- καὶ Λέλεγες καὶ Καύκωνες δῖοί τε Πελασγοί,
- πρὸς Θύμβρης δʼ ἔλαχον Λύκιοι Μυσοί τʼ ἀγέρωχοι
- καὶ Φρύγες ἱππόμαχοι καὶ Μῄονες ἱπποκορυσταί.
- ἀλλὰ τί ἢ ἐμὲ ταῦτα διεξερέεσθε ἕκαστα;
- εἰ γὰρ δὴ μέματον Τρώων καταδῦναι ὅμιλον
- Θρήϊκες οἷδʼ ἀπάνευθε νεήλυδες ἔσχατοι ἄλλων·
- ἐν δέ σφιν Ῥῆσος βασιλεὺς πάϊς Ἠϊονῆος.
- τοῦ δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον ἠδὲ μεγίστους·
- λευκότεροι χιόνος, θείειν δʼ ἀνέμοισιν ὁμοῖοι·
- ἅρμα δέ οἱ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ εὖ ἤσκηται·
- τεύχεα δὲ χρύσεια πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι
- ἤλυθʼ ἔχων· τὰ μὲν οὔ τι καταθνητοῖσιν ἔοικεν
- ἄνδρεσσιν φορέειν, ἀλλʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- ἀλλʼ ἐμὲ μὲν νῦν νηυσὶ πελάσσετον ὠκυπόροισιν,
- ἠέ με δήσαντες λίπετʼ αὐτόθι νηλέϊ δεσμῷ,
- ὄφρά κεν ἔλθητον καὶ πειρηθῆτον ἐμεῖο
- ἠὲ κατʼ αἶσαν ἔειπον ἐν ὑμῖν, ἦε καὶ οὐκί.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- μὴ δή μοι φύξίν γε Δόλων ἐμβάλλεο θυμῷ·
- ἐσθλά περ ἀγγείλας, ἐπεὶ ἵκεο χεῖρας ἐς ἁμάς.
- εἰ μὲν γάρ κέ σε νῦν ἀπολύσομεν ἠὲ μεθῶμεν,
- ἦ τε καὶ ὕστερον εἶσθα θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- ἠὲ διοπτεύσων ἢ ἐναντίβιον πολεμίξων·
- εἰ δέ κʼ ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δαμεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃς,
- οὐκέτʼ ἔπειτα σὺ πῆμά ποτʼ ἔσσεαι Ἀργείοισιν.
- ἦ, καὶ ὃ μέν μιν ἔμελλε γενείου χειρὶ παχείῃ
- ἁψάμενος λίσσεσθαι, ὃ δʼ αὐχένα μέσσον ἔλασσε
- φασγάνῳ ἀΐξας, ἀπὸ δʼ ἄμφω κέρσε τένοντε·
- φθεγγομένου δʼ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη.
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν κτιδέην κυνέην κεφαλῆφιν ἕλοντο
- καὶ λυκέην καὶ τόξα παλίντονα καὶ δόρυ μακρόν·
- καὶ τά γʼ Ἀθηναίῃ ληΐτιδι δῖος Ὀδυσσεὺς
- ὑψόσʼ ἀνέσχεθε χειρὶ καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- χαῖρε θεὰ τοῖσδεσσι· σὲ γὰρ πρώτην ἐν Ὀλύμπῳ
- πάντων ἀθανάτων ἐπιδωσόμεθʼ· ἀλλὰ καὶ αὖτις
- πέμψον ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵππους τε καὶ εὐνάς.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, καὶ ἀπὸ ἕθεν ὑψόσʼ ἀείρας
- θῆκεν ἀνὰ μυρίκην· δέελον δʼ ἐπὶ σῆμά τʼ ἔθηκε
- συμμάρψας δόνακας μυρίκης τʼ ἐριθηλέας ὄζους,
- μὴ λάθοι αὖτις ἰόντε θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν.
- τὼ δὲ βάτην προτέρω διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα,
- αἶψα δʼ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον ἰόντες.
- οἳ δʼ εὗδον καμάτῳ ἀδηκότες, ἔντεα δέ σφιν
- καλὰ παρʼ αὐτοῖσι χθονὶ κέκλιτο εὖ κατὰ κόσμον
- τριστοιχί· παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι.
- Ῥῆσος δʼ ἐν μέσῳ εὗδε, παρʼ αὐτῷ δʼ ὠκέες ἵπποι
- ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο.
- τὸν δʼ Ὀδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Διομήδεϊ δεῖξεν·
- οὗτός τοι Διόμηδες ἀνήρ, οὗτοι δέ τοι ἵπποι,
- οὓς νῶϊν πίφαυσκε Δόλων ὃν ἐπέφνομεν ἡμεῖς.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένος· οὐδέ τί σε χρὴ
- ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν, ἀλλὰ λύʼ ἵππους·
- ἠὲ σύ γʼ ἄνδρας ἔναιρε, μελήσουσιν δʼ ἐμοὶ ἵπποι.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἔμπνευσε μένος γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- κτεῖνε δʼ ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτʼ ἀεικὴς
- ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δʼ αἵματι γαῖα.
- ὡς δὲ λέων μήλοισιν ἀσημάντοισιν ἐπελθὼν
- αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσι κακὰ φρονέων ἐνορούσῃ,
- ὣς μὲν Θρήϊκας ἄνδρας ἐπῴχετο Τυδέος υἱὸς
- ὄφρα δυώδεκʼ ἔπεφνεν· ἀτὰρ πολύμητις Ὀδυσσεὺς
- ὅν τινα Τυδεΐδης ἄορι πλήξειε παραστὰς
- τὸν δʼ Ὀδυσεὺς μετόπισθε λαβὼν ποδὸς ἐξερύσασκε,
- τὰ φρονέων κατὰ θυμὸν ὅπως καλλίτριχες ἵπποι
- ῥεῖα διέλθοιεν μηδὲ τρομεοίατο θυμῷ
- νεκροῖς ἀμβαίνοντες· ἀήθεσσον γὰρ ἔτʼ αὐτῶν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ βασιλῆα κιχήσατο Τυδέος υἱός,
- τὸν τρισκαιδέκατον μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα
- ἀσθμαίνοντα· κακὸν γὰρ ὄναρ κεφαλῆφιν ἐπέστη
- τὴν νύκτʼ Οἰνεΐδαο πάϊς διὰ μῆτιν Ἀθήνης.
- τόφρα δʼ ἄρʼ ὃ τλήμων Ὀδυσεὺς λύε μώνυχας ἵππους,
- σὺν δʼ ἤειρεν ἱμᾶσι καὶ ἐξήλαυνεν ὁμίλου
- τόξῳ ἐπιπλήσσων, ἐπεὶ οὐ μάστιγα φαεινὴν
- ποικίλου ἐκ δίφροιο νοήσατο χερσὶν ἑλέσθαι·
- ῥοίζησεν δʼ ἄρα πιφαύσκων Διομήδεϊ δίῳ.
- αὐτὰρ ὃ μερμήριζε μένων ὅ τι κύντατον ἕρδοι,
- ἢ ὅ γε δίφρον ἑλών, ὅθι ποικίλα τεύχεʼ ἔκειτο,
- ῥυμοῦ ἐξερύοι ἢ ἐκφέροι ὑψόσʼ ἀείρας,
- ἦ ἔτι τῶν πλεόνων Θρῃκῶν ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- εἷος ὃ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα, τόφρα δʼ Ἀθήνη
- ἐγγύθεν ἱσταμένη προσέφη Διομήδεα δῖον·
- νόστου δὴ μνῆσαι μεγαθύμου Τυδέος υἱὲ
- νῆας ἔπι γλαφυράς, μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθῃς,
- μή πού τις καὶ Τρῶας ἐγείρῃσιν θεὸς ἄλλος.
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης,
- καρπαλίμως δʼ ἵππων ἐπεβήσετο· κόψε δʼ Ὀδυσσεὺς
- τόξῳ· τοὶ δʼ ἐπέτοντο θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- ὡς ἴδʼ Ἀθηναίην μετὰ Τυδέος υἱὸν ἕπουσαν·
- τῇ κοτέων Τρώων κατεδύσετο πουλὺν ὅμιλον,
- ὦρσεν δὲ Θρῃκῶν βουληφόρον Ἱπποκόωντα
- Ῥήσου ἀνεψιὸν ἐσθλόν· ὃ δʼ ἐξ ὕπνου ἀνορούσας
- ὡς ἴδε χῶρον ἐρῆμον, ὅθʼ ἕστασαν ὠκέες ἵπποι,
- ἄνδράς τʼ ἀσπαίροντας ἐν ἀργαλέῃσι φονῇσιν,
- ᾤμωξέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα φίλον τʼ ὀνόμηνεν ἑταῖρον.
- Τρώων δὲ κλαγγή τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμὸς
- θυνόντων ἄμυδις· θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα
- ὅσσʼ ἄνδρες ῥέξαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι σκοπὸν Ἕκτορος ἔκταν,
- ἔνθʼ Ὀδυσεὺς μὲν ἔρυξε Διῒ φίλος ὠκέας ἵππους,