Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
- οὐλομένην, ἣ μυρίʼ Ἀχαιοῖς ἄλγεʼ ἔθηκε,
- πολλὰς δʼ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
- ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
- οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διὸς δʼ ἐτελείετο βουλή,
- ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
- Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.
- τίς τʼ ἄρ σφωε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι;
- Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός· ὃ γὰρ βασιλῆϊ χολωθεὶς
- νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὄρσε κακήν, ὀλέκοντο δὲ λαοί,
- οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα
- Ἀτρεΐδης· ὃ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τʼ ἀπερείσιʼ ἄποινα,
- στέμματʼ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος
- χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς,
- Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν·
- Ἀτρεΐδαι τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί,
- ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δʼ οἴκαδʼ ἱκέσθαι·
- παῖδα δʼ ἐμοὶ λύσαιτε φίλην, τὰ δʼ ἄποινα δέχεσθαι,
- ἁζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον Ἀπόλλωνα.
- ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ
- αἰδεῖσθαί θʼ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα·
- ἀλλʼ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,
- ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δʼ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·
- μή σε γέρον κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω
- ἢ νῦν δηθύνοντʼ ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα,
- μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο·
- τὴν δʼ ἐγὼ οὐ λύσω· πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν
- ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ τηλόθι πάτρης
- ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν·
- ἀλλʼ ἴθι μή μʼ ἐρέθιζε σαώτερος ὥς κε νέηαι.
- ὣς ἔφατʼ, ἔδεισεν δʼ ὃ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ·
- βῆ δʼ ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης·
- πολλὰ δʼ ἔπειτʼ ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθʼ ὃ γεραιὸς
- Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠΰκομος τέκε Λητώ·
- κλῦθί μευ ἀργυρότοξʼ, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας
- Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις,
- Σμινθεῦ εἴ ποτέ τοι χαρίεντʼ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα,
- ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρίʼ ἔκηα
- ταύρων ἠδʼ αἰγῶν, τὸ δέ μοι κρήηνον ἐέλδωρ·
- τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τοῦ δʼ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων,
- βῆ δὲ κατʼ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ,
- τόξʼ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην·
- ἔκλαγξαν δʼ ἄρʼ ὀϊστοὶ ἐπʼ ὤμων χωομένοιο,
- αὐτοῦ κινηθέντος· ὃ δʼ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς.
- ἕζετʼ ἔπειτʼ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δʼ ἰὸν ἕηκε·
- δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετʼ ἀργυρέοιο βιοῖο·
- οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς
- βάλλʼ· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί.
- ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο,
- τῇ δεκάτῃ δʼ ἀγορὴν δὲ καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς·
- τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη·
- κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα θνήσκοντας ὁρᾶτο.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο,
- τοῖσι δʼ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀΐω
- ἂψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν,
- εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς·
- ἀλλʼ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα
- ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τʼ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν,
- ὅς κʼ εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,
- εἴτʼ ἄρʼ ὅ γʼ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται ἠδʼ ἑκατόμβης,
- αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων
- βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι.
- ἤτοι ὅ γʼ ὣς εἰπὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετο· τοῖσι δʼ ἀνέστη
- Κάλχας Θεστορίδης οἰωνοπόλων ὄχʼ ἄριστος,
- ὃς ᾔδη τά τʼ ἐόντα τά τʼ ἐσσόμενα πρό τʼ ἐόντα,
- καὶ νήεσσʼ ἡγήσατʼ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσω
- ἣν διὰ μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων·
- ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὦ Ἀχιλεῦ κέλεαί με Διῒ φίλε μυθήσασθαι
- μῆνιν Ἀπόλλωνος ἑκατηβελέταο ἄνακτος·
- τοὶ γὰρ ἐγὼν ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μοι ὄμοσσον
- ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν·
- ἦ γὰρ ὀΐομαι ἄνδρα χολωσέμεν, ὃς μέγα πάντων
- Ἀργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί·
- κρείσσων γὰρ βασιλεὺς ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ·
- εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ,
- ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ,
- ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι· σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- θαρσήσας μάλα εἰπὲ θεοπρόπιον ὅ τι οἶσθα·
- οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα Διῒ φίλον, ᾧ τε σὺ Κάλχαν
- εὐχόμενος Δαναοῖσι θεοπροπίας ἀναφαίνεις,
- οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο
- σοὶ κοίλῃς παρὰ νηυσί βαρείας χεῖρας ἐποίσει
- συμπάντων Δαναῶν, οὐδʼ ἢν Ἀγαμέμνονα εἴπῃς,
- ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι.
- καὶ τότε δὴ θάρσησε καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων·
- οὔ τʼ ἄρ ὅ γʼ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὐδʼ ἑκατόμβης,
- ἀλλʼ ἕνεκʼ ἀρητῆρος ὃν ἠτίμησʼ Ἀγαμέμνων,
- οὐδʼ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατʼ ἄποινα,
- τοὔνεκʼ ἄρʼ ἄλγεʼ ἔδωκεν ἑκηβόλος ἠδʼ ἔτι δώσει·
- οὐδʼ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει
- πρίν γʼ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην
- ἀπριάτην ἀνάποινον, ἄγειν θʼ ἱερὴν ἑκατόμβην
- ἐς Χρύσην· τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν.
- ἤτοι ὅ γʼ ὣς εἰπὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετο· τοῖσι δʼ ἀνέστη
- ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- ἀχνύμενος· μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι
- πίμπλαντʼ, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐΐκτην·
- Κάλχαντα πρώτιστα κάκʼ ὀσσόμενος προσέειπε·
- μάντι κακῶν οὐ πώ ποτέ μοι τὸ κρήγυον εἶπας·
- αἰεί τοι τὰ κάκʼ ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι,
- ἐσθλὸν δʼ οὔτέ τί πω εἶπας ἔπος οὔτʼ ἐτέλεσσας·
- καὶ νῦν ἐν Δαναοῖσι θεοπροπέων ἀγορεύεις
- ὡς δὴ τοῦδʼ ἕνεκά σφιν ἑκηβόλος ἄλγεα τεύχει,
- οὕνεκʼ ἐγὼ κούρης Χρυσηΐδος ἀγλάʼ ἄποινα
- οὐκ ἔθελον δέξασθαι, ἐπεὶ πολὺ βούλομαι αὐτὴν
- οἴκοι ἔχειν· καὶ γάρ ῥα Κλυταιμνήστρης προβέβουλα
- κουριδίης ἀλόχου, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων,
- οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, οὔτʼ ἂρ φρένας οὔτέ τι ἔργα.
- ἀλλὰ καὶ ὧς ἐθέλω δόμεναι πάλιν εἰ τό γʼ ἄμεινον·
- βούλομʼ ἐγὼ λαὸν σῶν ἔμμεναι ἢ ἀπολέσθαι·
- αὐτὰρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχʼ ἑτοιμάσατʼ ὄφρα μὴ οἶος
- Ἀργείων ἀγέραστος ἔω, ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικε·
- λεύσσετε γὰρ τό γε πάντες ὅ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε φιλοκτεανώτατε πάντων,
- πῶς γάρ τοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοί;
- οὐδέ τί που ἴδμεν ξυνήϊα κείμενα πολλά·
- ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπράθομεν, τὰ δέδασται,
- λαοὺς δʼ οὐκ ἐπέοικε παλίλλογα ταῦτʼ ἐπαγείρειν.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν τήνδε θεῷ πρόες· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- τριπλῇ τετραπλῇ τʼ ἀποτείσομεν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς
- δῷσι πόλιν Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- μὴ δʼ οὕτως ἀγαθός περ ἐὼν θεοείκελʼ Ἀχιλλεῦ
- κλέπτε νόῳ, ἐπεὶ οὐ παρελεύσεαι οὐδέ με πείσεις.
- ἦ ἐθέλεις ὄφρʼ αὐτὸς ἔχῃς γέρας, αὐτὰρ ἔμʼ αὔτως
- ἧσθαι δευόμενον, κέλεαι δέ με τήνδʼ ἀποδοῦναι;
- ἀλλʼ εἰ μὲν δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοὶ
- ἄρσαντες κατὰ θυμὸν ὅπως ἀντάξιον ἔσται·
- εἰ δέ κε μὴ δώωσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι
- ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος
- ἄξω ἑλών· ὃ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖτις,
- νῦν δʼ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,
- ἐν δʼ ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομεν, ἐς δʼ ἑκατόμβην
- θείομεν, ἂν δʼ αὐτὴν Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον
- βήσομεν· εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἔστω,
- ἢ Αἴας ἢ Ἰδομενεὺς ἢ δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἠὲ σὺ Πηλεΐδη πάντων ἐκπαγλότατʼ ἀνδρῶν,
- ὄφρʼ ἥμιν ἑκάεργον ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέξας.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- ὤ μοι ἀναιδείην ἐπιειμένε κερδαλεόφρον
- πῶς τίς τοι πρόφρων ἔπεσιν πείθηται Ἀχαιῶν
- ἢ ὁδὸν ἐλθέμεναι ἢ ἀνδράσιν ἶφι μάχεσθαι;
- οὐ γὰρ ἐγὼ Τρώων ἕνεκʼ ἤλυθον αἰχμητάων
- δεῦρο μαχησόμενος, ἐπεὶ οὔ τί μοι αἴτιοί εἰσιν·
- οὐ γὰρ πώποτʼ ἐμὰς βοῦς ἤλασαν οὐδὲ μὲν ἵππους,
- οὐδέ ποτʼ ἐν Φθίῃ ἐριβώλακι βωτιανείρῃ
- καρπὸν ἐδηλήσαντʼ, ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ μεταξὺ
- οὔρεά τε σκιόεντα θάλασσά τε ἠχήεσσα·
- ἀλλὰ σοὶ ὦ μέγʼ ἀναιδὲς ἅμʼ ἑσπόμεθʼ ὄφρα σὺ χαίρῃς,
- τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ σοί τε κυνῶπα
- πρὸς Τρώων· τῶν οὔ τι μετατρέπῃ οὐδʼ ἀλεγίζεις·
- καὶ δή μοι γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς,
- ᾧ ἔπι πολλὰ μόγησα, δόσαν δέ μοι υἷες Ἀχαιῶν.
- οὐ μὲν σοί ποτε ἶσον ἔχω γέρας ὁππότʼ Ἀχαιοὶ
- Τρώων ἐκπέρσωσʼ εὖ ναιόμενον πτολίεθρον·
- ἀλλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάϊκος πολέμοιο
- χεῖρες ἐμαὶ διέπουσʼ· ἀτὰρ ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται,
- σοὶ τὸ γέρας πολὺ μεῖζον, ἐγὼ δʼ ὀλίγον τε φίλον τε
- ἔρχομʼ ἔχων ἐπὶ νῆας, ἐπεί κε κάμω πολεμίζων.
- νῦν δʼ εἶμι Φθίην δʼ, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν
- οἴκαδʼ ἴμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν, οὐδέ σʼ ὀΐω
- ἐνθάδʼ ἄτιμος ἐὼν ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- φεῦγε μάλʼ εἴ τοι θυμὸς ἐπέσσυται, οὐδέ σʼ ἔγωγε
- λίσσομαι εἵνεκʼ ἐμεῖο μένειν· πάρʼ ἔμοιγε καὶ ἄλλοι
- οἵ κέ με τιμήσουσι, μάλιστα δὲ μητίετα Ζεύς.
- ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι διοτρεφέων βασιλήων·
- αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε·
- εἰ μάλα καρτερός ἐσσι, θεός που σοὶ τό γʼ ἔδωκεν·
- οἴκαδʼ ἰὼν σὺν νηυσί τε σῇς καὶ σοῖς ἑτάροισι
- Μυρμιδόνεσσιν ἄνασσε, σέθεν δʼ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω,
- οὐδʼ ὄθομαι κοτέοντος· ἀπειλήσω δέ τοι ὧδε·
- ὡς ἔμʼ ἀφαιρεῖται Χρυσηΐδα Φοῖβος Ἀπόλλων,
- τὴν μὲν ἐγὼ σὺν νηΐ τʼ ἐμῇ καὶ ἐμοῖς ἑτάροισι
- πέμψω, ἐγὼ δέ κʼ ἄγω Βρισηΐδα καλλιπάρῃον
- αὐτὸς ἰὼν κλισίην δὲ τὸ σὸν γέρας ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ὅσσον φέρτερός εἰμι σέθεν, στυγέῃ δὲ καὶ ἄλλος
- ἶσον ἐμοὶ φάσθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντην.
- ὣς φάτο· Πηλεΐωνι δʼ ἄχος γένετʼ, ἐν δέ οἱ ἦτορ
- στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν,
- ἢ ὅ γε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ
- τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὃ δʼ Ἀτρεΐδην ἐναρίζοι,
- ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τε θυμόν.
- ἧος ὃ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- ἕλκετο δʼ ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος, ἦλθε δʼ Ἀθήνη
- οὐρανόθεν· πρὸ γὰρ ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε·
- στῆ δʼ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλεΐωνα
- οἴῳ φαινομένη· τῶν δʼ ἄλλων οὔ τις ὁρᾶτο·
- θάμβησεν δʼ Ἀχιλεύς, μετὰ δʼ ἐτράπετʼ, αὐτίκα δʼ ἔγνω
- Παλλάδʼ Ἀθηναίην· δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανθεν·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τίπτʼ αὖτʼ αἰγιόχοιο Διὸς τέκος εἰλήλουθας;
- ἦ ἵνα ὕβριν ἴδῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο;
- ἀλλʼ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τελέεσθαι ὀΐω·
- ᾗς ὑπεροπλίῃσι τάχʼ ἄν ποτε θυμὸν ὀλέσσῃ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ἦλθον ἐγὼ παύσουσα τὸ σὸν μένος, αἴ κε πίθηαι,
- οὐρανόθεν· πρὸ δέ μʼ ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε·
- ἀλλʼ ἄγε λῆγʼ ἔριδος, μηδὲ ξίφος ἕλκεο χειρί·
- ἀλλʼ ἤτοι ἔπεσιν μὲν ὀνείδισον ὡς ἔσεταί περ·
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- καί ποτέ τοι τρὶς τόσσα παρέσσεται ἀγλαὰ δῶρα
- ὕβριος εἵνεκα τῆσδε· σὺ δʼ ἴσχεο, πείθεο δʼ ἡμῖν.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- χρὴ μὲν σφωΐτερόν γε θεὰ ἔπος εἰρύσσασθαι
- καὶ μάλα περ θυμῷ κεχολωμένον· ὧς γὰρ ἄμεινον·
- ὅς κε θεοῖς ἐπιπείθηται μάλα τʼ ἔκλυον αὐτοῦ.
- ἦ καὶ ἐπʼ ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα βαρεῖαν,
- ἂψ δʼ ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος, οὐδʼ ἀπίθησε
- μύθῳ Ἀθηναίης· ἣ δʼ Οὔλυμπον δὲ βεβήκει
- δώματʼ ἐς αἰγιόχοιο Διὸς μετὰ δαίμονας ἄλλους.
- Πηλεΐδης δʼ ἐξαῦτις ἀταρτηροῖς ἐπέεσσιν
- Ἀτρεΐδην προσέειπε, καὶ οὔ πω λῆγε χόλοιο·
- οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματʼ ἔχων, κραδίην δʼ ἐλάφοιο,
- οὔτέ ποτʼ ἐς πόλεμον ἅμα λαῷ θωρηχθῆναι
- οὔτε λόχον δʼ ἰέναι σὺν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν
- τέτληκας θυμῷ· τὸ δέ τοι κὴρ εἴδεται εἶναι.
- ἦ πολὺ λώϊόν ἐστι κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν
- δῶρʼ ἀποαιρεῖσθαι ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ·
- δημοβόρος βασιλεὺς ἐπεὶ οὐτιδανοῖσιν ἀνάσσεις·
- ἦ γὰρ ἂν Ἀτρεΐδη νῦν ὕστατα λωβήσαιο.
- ἀλλʼ ἔκ τοι ἐρέω καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι·
- ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, τὸ μὲν οὔ ποτε φύλλα καὶ ὄζους
- φύσει, ἐπεὶ δὴ πρῶτα τομὴν ἐν ὄρεσσι λέλοιπεν,
- οὐδʼ ἀναθηλήσει· περὶ γάρ ῥά ἑ χαλκὸς ἔλεψε
- φύλλά τε καὶ φλοιόν· νῦν αὖτέ μιν υἷες Ἀχαιῶν
- ἐν παλάμῃς φορέουσι δικασπόλοι, οἵ τε θέμιστας
- πρὸς Διὸς εἰρύαται· ὃ δέ τοι μέγας ἔσσεται ὅρκος·
- ἦ ποτʼ Ἀχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν
- σύμπαντας· τότε δʼ οὔ τι δυνήσεαι ἀχνύμενός περ
- χραισμεῖν, εὖτʼ ἂν πολλοὶ ὑφʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- θνήσκοντες πίπτωσι· σὺ δʼ ἔνδοθι θυμὸν ἀμύξεις
- χωόμενος ὅ τʼ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισας.
- ὣς φάτο Πηλεΐδης, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ
- χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, ἕζετο δʼ αὐτός·
- Ἀτρεΐδης δʼ ἑτέρωθεν ἐμήνιε· τοῖσι δὲ Νέστωρ
- ἡδυεπὴς ἀνόρουσε λιγὺς Πυλίων ἀγορητής,
- τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή·
- τῷ δʼ ἤδη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων
- ἐφθίαθʼ, οἵ οἱ πρόσθεν ἅμα τράφεν ἠδʼ ἐγένοντο
- ἐν Πύλῳ ἠγαθέῃ, μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄνασσεν·
- ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὦ πόποι ἦ μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει·
- ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες
- ἄλλοι τε Τρῶες μέγα κεν κεχαροίατο θυμῷ
- εἰ σφῶϊν τάδε πάντα πυθοίατο μαρναμένοιϊν,
- οἳ περὶ μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δʼ ἐστὲ μάχεσθαι.
- ἀλλὰ πίθεσθʼ· ἄμφω δὲ νεωτέρω ἐστὸν ἐμεῖο·
- ἤδη γάρ ποτʼ ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἠέ περ ὑμῖν
- ἀνδράσιν ὡμίλησα, καὶ οὔ ποτέ μʼ οἵ γʼ ἀθέριζον.
- οὐ γάρ πω τοίους ἴδον ἀνέρας οὐδὲ ἴδωμαι,
- οἷον Πειρίθοόν τε Δρύαντά τε ποιμένα λαῶν
- Καινέα τʼ Ἐξάδιόν τε καὶ ἀντίθεον Πολύφημον
- Θησέα τʼ Αἰγεΐδην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν·
- κάρτιστοι δὴ κεῖνοι ἐπιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν·
- κάρτιστοι μὲν ἔσαν καὶ καρτίστοις ἐμάχοντο
- φηρσὶν ὀρεσκῴοισι καὶ ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν.
- καὶ μὲν τοῖσιν ἐγὼ μεθομίλεον ἐκ Πύλου ἐλθὼν
- τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης· καλέσαντο γὰρ αὐτοί·
- καὶ μαχόμην κατʼ ἔμʼ αὐτὸν ἐγώ· κείνοισι δʼ ἂν οὔ τις
- τῶν οἳ νῦν βροτοί εἰσιν ἐπιχθόνιοι μαχέοιτο·
- καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν πείθοντό τε μύθῳ·
- ἀλλὰ πίθεσθε καὶ ὔμμες, ἐπεὶ πείθεσθαι ἄμεινον·
- μήτε σὺ τόνδʼ ἀγαθός περ ἐὼν ἀποαίρεο κούρην,
- ἀλλʼ ἔα ὥς οἱ πρῶτα δόσαν γέρας υἷες Ἀχαιῶν·
- μήτε σὺ Πηλείδη ἔθελʼ ἐριζέμεναι βασιλῆϊ
- ἀντιβίην, ἐπεὶ οὔ ποθʼ ὁμοίης ἔμμορε τιμῆς
- σκηπτοῦχος βασιλεύς, ᾧ τε Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν.
- εἰ δὲ σὺ καρτερός ἐσσι θεὰ δέ σε γείνατο μήτηρ,
- ἀλλʼ ὅ γε φέρτερός ἐστιν ἐπεὶ πλεόνεσσιν ἀνάσσει.
- Ἀτρεΐδη σὺ δὲ παῦε τεὸν μένος· αὐτὰρ ἔγωγε
- λίσσομʼ Ἀχιλλῆϊ μεθέμεν χόλον, ὃς μέγα πᾶσιν
- ἕρκος Ἀχαιοῖσιν πέλεται πολέμοιο κακοῖο.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα γέρον κατὰ μοῖραν ἔειπες·
- ἀλλʼ ὅδʼ ἀνὴρ ἐθέλει περὶ πάντων ἔμμεναι ἄλλων,
- πάντων μὲν κρατέειν ἐθέλει, πάντεσσι δʼ ἀνάσσειν,
- πᾶσι δὲ σημαίνειν, ἅ τινʼ οὐ πείσεσθαι ὀΐω·
- εἰ δέ μιν αἰχμητὴν ἔθεσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες
- τοὔνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μυθήσασθαι;
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑποβλήδην ἠμείβετο δῖος Ἀχιλλεύς·
- ἦ γάρ κεν δειλός τε καὶ οὐτιδανὸς καλεοίμην
- εἰ δὴ σοὶ πᾶν ἔργον ὑπείξομαι ὅττί κεν εἴπῃς·
- ἄλλοισιν δὴ ταῦτʼ ἐπιτέλλεο, μὴ γὰρ ἔμοιγε
- σήμαινʼ· οὐ γὰρ ἔγωγʼ ἔτι σοὶ πείσεσθαι ὀΐω.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·
- χερσὶ μὲν οὔ τοι ἔγωγε μαχήσομαι εἵνεκα κούρης
- οὔτε σοὶ οὔτέ τῳ ἄλλῳ, ἐπεί μʼ ἀφέλεσθέ γε δόντες·
- τῶν δʼ ἄλλων ἅ μοί ἐστι θοῇ παρὰ νηῒ μελαίνῃ
- τῶν οὐκ ἄν τι φέροις ἀνελὼν ἀέκοντος ἐμεῖο·
- εἰ δʼ ἄγε μὴν πείρησαι ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε·
- αἶψά τοι αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρί.
- ὣς τώ γʼ ἀντιβίοισι μαχεσσαμένω ἐπέεσσιν
- ἀνστήτην, λῦσαν δʼ ἀγορὴν παρὰ νηυσὶν Ἀχαιῶν·
- Πηλεΐδης μὲν ἐπὶ κλισίας καὶ νῆας ἐΐσας
- ἤϊε σύν τε Μενοιτιάδῃ καὶ οἷς ἑτάροισιν·
- Ἀτρεΐδης δʼ ἄρα νῆα θοὴν ἅλα δὲ προέρυσσεν,
- ἐν δʼ ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν, ἐς δʼ ἑκατόμβην
- βῆσε θεῷ, ἀνὰ δὲ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον
- εἷσεν ἄγων· ἐν δʼ ἀρχὸς ἔβη πολύμητις Ὀδυσσεύς.
- οἳ μὲν ἔπειτʼ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα,
- λαοὺς δʼ Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν·
- οἳ δʼ ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματα βάλλον,
- ἕρδον δʼ Ἀπόλλωνι τεληέσσας ἑκατόμβας
- ταύρων ἠδʼ αἰγῶν παρὰ θῖνʼ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο·
- κνίση δʼ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ.
- ὣς οἳ μὲν τὰ πένοντο κατὰ στρατόν· οὐδʼ Ἀγαμέμνων
- λῆγʼ ἔριδος τὴν πρῶτον ἐπηπείλησʼ Ἀχιλῆϊ,
- ἀλλʼ ὅ γε Ταλθύβιόν τε καὶ Εὐρυβάτην προσέειπε,
- τώ οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρὼ θεράποντε·
- ἔρχεσθον κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος·
- χειρὸς ἑλόντʼ ἀγέμεν Βρισηΐδα καλλιπάρῃον·
- εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι
- ἐλθὼν σὺν πλεόνεσσι· τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται.
- ὣς εἰπὼν προΐει, κρατερὸν δʼ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·
- τὼ δʼ ἀέκοντε βάτην παρὰ θῖνʼ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο,
- Μυρμιδόνων δʼ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην,
- τὸν δʼ εὗρον παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- ἥμενον· οὐδʼ ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν Ἀχιλλεύς.
- τὼ μὲν ταρβήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα
- στήτην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδʼ ἐρέοντο·
- αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·
- χαίρετε κήρυκες Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν,
- ἆσσον ἴτʼ· οὔ τί μοι ὔμμες ἐπαίτιοι ἀλλʼ Ἀγαμέμνων,
- ὃ σφῶϊ προΐει Βρισηΐδος εἵνεκα κούρης.
- ἀλλʼ ἄγε διογενὲς Πατρόκλεες ἔξαγε κούρην
- καί σφωϊν δὸς ἄγειν· τὼ δʼ αὐτὼ μάρτυροι ἔστων
- πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων
- καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος εἴ ποτε δʼ αὖτε
- χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι
- τοῖς ἄλλοις· ἦ γὰρ ὅ γʼ ὀλοιῇσι φρεσὶ θύει,
- οὐδέ τι οἶδε νοῆσαι ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω,
- ὅππως οἱ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο Ἀχαιοί.
- ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθʼ ἑταίρῳ,
- ἐκ δʼ ἄγαγε κλισίης Βρισηΐδα καλλιπάρῃον,
- δῶκε δʼ ἄγειν· τὼ δʼ αὖτις ἴτην παρὰ νῆας Ἀχαιῶν·
- ἣ δʼ ἀέκουσʼ ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- δακρύσας ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο νόσφι λιασθείς,
- θῖνʼ ἔφʼ ἁλὸς πολιῆς, ὁρόων ἐπʼ ἀπείρονα πόντον·
- πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο χεῖρας ὀρεγνύς·
- μῆτερ ἐπεί μʼ ἔτεκές γε μινυνθάδιόν περ ἐόντα,
- τιμήν πέρ μοι ὄφελλεν Ὀλύμπιος ἐγγυαλίξαι
- Ζεὺς ὑψιβρεμέτης· νῦν δʼ οὐδέ με τυτθὸν ἔτισεν·
- ἦ γάρ μʼ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας.
- ὣς φάτο δάκρυ χέων, τοῦ δʼ ἔκλυε πότνια μήτηρ
- ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι·
- καρπαλίμως δʼ ἀνέδυ πολιῆς ἁλὸς ἠΰτʼ ὀμίχλη,
- καί ῥα πάροιθʼ αὐτοῖο καθέζετο δάκρυ χέοντος,
- χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τέκνον τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος;
- ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.
- τὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- οἶσθα· τί ἤ τοι ταῦτα ἰδυίῃ πάντʼ ἀγορεύω;
- ᾠχόμεθʼ ἐς Θήβην ἱερὴν πόλιν Ἠετίωνος,
- τὴν δὲ διεπράθομέν τε καὶ ἤγομεν ἐνθάδε πάντα·
- καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἷες Ἀχαιῶν,
- ἐκ δʼ ἕλον Ἀτρεΐδῃ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον.
- Χρύσης δʼ αὖθʼ ἱερεὺς ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος
- ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τʼ ἀπερείσιʼ ἄποινα,
- στέμματʼ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος
- χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς,
- Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω κοσμήτορε λαῶν.
- ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ
- αἰδεῖσθαί θʼ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα·
- ἀλλʼ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,
- ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δʼ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·
- χωόμενος δʼ ὁ γέρων πάλιν ᾤχετο· τοῖο δʼ Ἀπόλλων
- εὐξαμένου ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλος ἦεν,
- ἧκε δʼ ἐπʼ Ἀργείοισι κακὸν βέλος· οἳ δέ νυ λαοὶ
- θνῇσκον ἐπασσύτεροι, τὰ δʼ ἐπῴχετο κῆλα θεοῖο
- πάντῃ ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν· ἄμμι δὲ μάντις
- εὖ εἰδὼς ἀγόρευε θεοπροπίας ἑκάτοιο.
- αὐτίκʼ ἐγὼ πρῶτος κελόμην θεὸν ἱλάσκεσθαι·
- Ἀτρεΐωνα δʼ ἔπειτα χόλος λάβεν, αἶψα δʼ ἀναστὰς
- ἠπείλησεν μῦθον ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστί·
- τὴν μὲν γὰρ σὺν νηῒ θοῇ ἑλίκωπες Ἀχαιοὶ
- ἐς Χρύσην πέμπουσιν, ἄγουσι δὲ δῶρα ἄνακτι·
- τὴν δὲ νέον κλισίηθεν ἔβαν κήρυκες ἄγοντες
- κούρην Βρισῆος τήν μοι δόσαν υἷες Ἀχαιῶν.
- ἀλλὰ σὺ εἰ δύνασαί γε περίσχεο παιδὸς ἑῆος·
- ἐλθοῦσʼ Οὔλυμπον δὲ Δία λίσαι, εἴ ποτε δή τι
- ἢ ἔπει ὤνησας κραδίην Διὸς ἠὲ καὶ ἔργῳ.
- πολλάκι γάρ σεο πατρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄκουσα
- εὐχομένης ὅτʼ ἔφησθα κελαινεφέϊ Κρονίωνι
- οἴη ἐν ἀθανάτοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι,
- ὁππότε μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι ἤθελον ἄλλοι
- Ἥρη τʼ ἠδὲ Ποσειδάων καὶ Παλλὰς Ἀθήνη·
- ἀλλὰ σὺ τόν γʼ ἐλθοῦσα θεὰ ὑπελύσαο δεσμῶν,
- ὦχʼ ἑκατόγχειρον καλέσασʼ ἐς μακρὸν Ὄλυμπον,
- ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοί, ἄνδρες δέ τε πάντες
- Αἰγαίωνʼ, ὃ γὰρ αὖτε βίην οὗ πατρὸς ἀμείνων·
- ὅς ῥα παρὰ Κρονίωνι καθέζετο κύδεϊ γαίων·
- τὸν καὶ ὑπέδεισαν μάκαρες θεοὶ οὐδʼ ἔτʼ ἔδησαν.
- τῶν νῦν μιν μνήσασα παρέζεο καὶ λαβὲ γούνων
- αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι,
- τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας τε καὶ ἀμφʼ ἅλα ἔλσαι Ἀχαιοὺς
- κτεινομένους, ἵνα πάντες ἐπαύρωνται βασιλῆος,
- γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- ἣν ἄτην ὅ τʼ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα·
- ὤ μοι τέκνον ἐμόν, τί νύ σʼ ἔτρεφον αἰνὰ τεκοῦσα;
- αἴθʼ ὄφελες παρὰ νηυσὶν ἀδάκρυτος καὶ ἀπήμων
- ἧσθαι, ἐπεί νύ τοι αἶσα μίνυνθά περ οὔ τι μάλα δήν·
- νῦν δʼ ἅμα τʼ ὠκύμορος καὶ ὀϊζυρὸς περὶ πάντων
- ἔπλεο· τώ σε κακῇ αἴσῃ τέκον ἐν μεγάροισι.
- τοῦτο δέ τοι ἐρέουσα ἔπος Διὶ τερπικεραύνῳ
- εἶμʼ αὐτὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀγάννιφον αἴ κε πίθηται.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι
- μήνιʼ Ἀχαιοῖσιν, πολέμου δʼ ἀποπαύεο πάμπαν·
- Ζεὺς γὰρ ἐς Ὠκεανὸν μετʼ ἀμύμονας Αἰθιοπῆας
- χθιζὸς ἔβη κατὰ δαῖτα, θεοὶ δʼ ἅμα πάντες ἕποντο·
- δωδεκάτῃ δέ τοι αὖτις ἐλεύσεται Οὔλυμπον δέ,
- καὶ τότʼ ἔπειτά τοι εἶμι Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ,
- καί μιν γουνάσομαι καί μιν πείσεσθαι ὀΐω.
- ὣς ἄρα φωνήσασʼ ἀπεβήσετο, τὸν δὲ λίπʼ αὐτοῦ
- χωόμενον κατὰ θυμὸν ἐϋζώνοιο γυναικὸς
- τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- ἐς Χρύσην ἵκανεν ἄγων ἱερὴν ἑκατόμβην.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ λιμένος πολυβενθέος ἐντὸς ἵκοντο
- ἱστία μὲν στείλαντο, θέσαν δʼ ἐν νηῒ μελαίνῃ,
- ἱστὸν δʼ ἱστοδόκῃ πέλασαν προτόνοισιν ὑφέντες
- καρπαλίμως, τὴν δʼ εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς.
- ἐκ δʼ εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσιʼ ἔδησαν·
- ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης,
- ἐκ δʼ ἑκατόμβην βῆσαν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι·
- ἐκ δὲ Χρυσηῒς νηὸς βῆ ποντοπόροιο.
- τὴν μὲν ἔπειτʼ ἐπὶ βωμὸν ἄγων πολύμητις Ὀδυσσεὺς
- πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει καί μιν προσέειπεν·
- ὦ Χρύση, πρό μʼ ἔπεμψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- παῖδά τε σοὶ ἀγέμεν, Φοίβῳ θʼ ἱερὴν ἑκατόμβην
- ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν ὄφρʼ ἱλασόμεσθα ἄνακτα,
- ὃς νῦν Ἀργείοισι πολύστονα κήδεʼ ἐφῆκεν.
- ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δὲ δέξατο χαίρων
- παῖδα φίλην· τοὶ δʼ ὦκα θεῷ ἱερὴν ἑκατόμβην
- ἑξείης ἔστησαν ἐΰδμητον περὶ βωμόν,
- χερνίψαντο δʼ ἔπειτα καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο.
- τοῖσιν δὲ Χρύσης μεγάλʼ εὔχετο χεῖρας ἀνασχών·
- κλῦθί μευ ἀργυρότοξʼ, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας
- Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις·
- ἦ μὲν δή ποτʼ ἐμεῦ πάρος ἔκλυες εὐξαμένοιο,
- τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δʼ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν·
- ἠδʼ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδʼ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ·
- ἤδη νῦν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἄμυνον.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τοῦ δʼ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο,
- αὐέρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν,
- μηρούς τʼ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν
- δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπʼ αὐτῶν δʼ ὠμοθέτησαν·
- καῖε δʼ ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, ἐπὶ δʼ αἴθοπα οἶνον
- λεῖβε· νέοι δὲ παρʼ αὐτὸν ἔχον πεμπώβολα χερσίν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρε κάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο,
- μίστυλλόν τʼ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφʼ ὀβελοῖσιν ἔπειραν,
- ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- κοῦροι μὲν κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο,
- νώμησαν δʼ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν·
- οἳ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο
- καλὸν ἀείδοντες παιήονα κοῦροι Ἀχαιῶν
- μέλποντες ἑκάεργον· ὃ δὲ φρένα τέρπετʼ ἀκούων.
- ἦμος δʼ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε,
- δὴ τότε κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός·
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- καὶ τότʼ ἔπειτʼ ἀνάγοντο μετὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν·
- τοῖσιν δʼ ἴκμενον οὖρον ἵει ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- οἳ δʼ ἱστὸν στήσαντʼ ἀνά θʼ ἱστία λευκὰ πέτασσαν,
- ἐν δʼ ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον, ἀμφὶ δὲ κῦμα
- στείρῃ πορφύρεον μεγάλʼ ἴαχε νηὸς ἰούσης·
- ἣ δʼ ἔθεεν κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἵκοντο κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν,
- νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἐπʼ ἠπείροιο ἔρυσσαν
- ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δʼ ἕρματα μακρὰ τάνυσσαν·
- αὐτοὶ δʼ ἐσκίδναντο κατὰ κλισίας τε νέας τε.
- αὐτὰρ ὃ μήνιε νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι
- διογενὴς Πηλῆος υἱὸς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- οὔτέ ποτʼ εἰς ἀγορὴν πωλέσκετο κυδιάνειραν
- οὔτέ ποτʼ ἐς πόλεμον, ἀλλὰ φθινύθεσκε φίλον κῆρ
- αὖθι μένων, ποθέεσκε δʼ ἀϋτήν τε πτόλεμόν τε.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετʼ ἠώς,
- καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες
- πάντες ἅμα, Ζεὺς δʼ ἦρχε· Θέτις δʼ οὐ λήθετʼ ἐφετμέων
- παιδὸς ἑοῦ, ἀλλʼ ἥ γʼ ἀνεδύσετο κῦμα θαλάσσης.
- ἠερίη δʼ ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε.
- εὗρεν δʼ εὐρύοπα Κρονίδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων
- ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο·
- καί ῥα πάροιθʼ αὐτοῖο καθέζετο, καὶ λάβε γούνων
- σκαιῇ, δεξιτερῇ δʼ ἄρʼ ὑπʼ ἀνθερεῶνος ἑλοῦσα
- λισσομένη προσέειπε Δία Κρονίωνα ἄνακτα·
- Ζεῦ πάτερ εἴ ποτε δή σε μετʼ ἀθανάτοισιν ὄνησα
- ἢ ἔπει ἢ ἔργῳ, τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ·
- τίμησόν μοι υἱὸν ὃς ὠκυμορώτατος ἄλλων
- ἔπλετʼ· ἀτάρ μιν νῦν γε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας.
- ἀλλὰ σύ πέρ μιν τῖσον Ὀλύμπιε μητίετα Ζεῦ·
- τόφρα δʼ ἐπὶ Τρώεσσι τίθει κράτος ὄφρʼ ἂν Ἀχαιοὶ
- υἱὸν ἐμὸν τίσωσιν ὀφέλλωσίν τέ ἑ τιμῇ.
- ὣς φάτο· τὴν δʼ οὔ τι προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς,
- ἀλλʼ ἀκέων δὴν ἧστο· Θέτις δʼ ὡς ἥψατο γούνων
- ὣς ἔχετʼ ἐμπεφυυῖα, καὶ εἴρετο δεύτερον αὖτις·
- νημερτὲς μὲν δή μοι ὑπόσχεο καὶ κατάνευσον
- ἢ ἀπόειπʼ, ἐπεὶ οὔ τοι ἔπι δέος, ὄφρʼ ἐῢ εἰδέω
- ὅσσον ἐγὼ μετὰ πᾶσιν ἀτιμοτάτη θεός εἰμι.
- τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἦ δὴ λοίγια ἔργʼ ὅ τέ μʼ ἐχθοδοπῆσαι ἐφήσεις
- Ἥρῃ ὅτʼ ἄν μʼ ἐρέθῃσιν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν·
- ἣ δὲ καὶ αὔτως μʼ αἰεὶ ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι
- νεικεῖ, καί τέ μέ φησι μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγειν.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν αὖτις ἀπόστιχε μή τι νοήσῃ
- Ἥρη· ἐμοὶ δέ κε ταῦτα μελήσεται ὄφρα τελέσσω·
- εἰ δʼ ἄγε τοι κεφαλῇ κατανεύσομαι ὄφρα πεποίθῃς·
- τοῦτο γὰρ ἐξ ἐμέθεν γε μετʼ ἀθανάτοισι μέγιστον
- τέκμωρ· οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδʼ ἀπατηλὸν
- οὐδʼ ἀτελεύτητον ὅ τί κεν κεφαλῇ κατανεύσω.
- ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων·
- ἀμβρόσιαι δʼ ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος
- κρατὸς ἀπʼ ἀθανάτοιο· μέγαν δʼ ἐλέλιξεν Ὄλυμπον.
- τώ γʼ ὣς βουλεύσαντε διέτμαγεν· ἣ μὲν ἔπειτα
- εἰς ἅλα ἆλτο βαθεῖαν ἀπʼ αἰγλήεντος Ὀλύμπου,
- Ζεὺς δὲ ἑὸν πρὸς δῶμα· θεοὶ δʼ ἅμα πάντες ἀνέσταν
- ἐξ ἑδέων σφοῦ πατρὸς ἐναντίον· οὐδέ τις ἔτλη
- μεῖναι ἐπερχόμενον, ἀλλʼ ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες.
- ὣς ὃ μὲν ἔνθα καθέζετʼ ἐπὶ θρόνου· οὐδέ μιν Ἥρη
- ἠγνοίησεν ἰδοῦσʼ ὅτι οἱ συμφράσσατο βουλὰς
- ἀργυρόπεζα Θέτις θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος.
- αὐτίκα κερτομίοισι Δία Κρονίωνα προσηύδα·
- τίς δʼ αὖ τοι δολομῆτα θεῶν συμφράσσατο βουλάς;
- αἰεί τοι φίλον ἐστὶν ἐμεῦ ἀπὸ νόσφιν ἐόντα
- κρυπτάδια φρονέοντα δικαζέμεν· οὐδέ τί πώ μοι
- πρόφρων τέτληκας εἰπεῖν ἔπος ὅττι νοήσῃς.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- Ἥρη μὴ δὴ πάντας ἐμοὺς ἐπιέλπεο μύθους
- εἰδήσειν· χαλεποί τοι ἔσοντʼ ἀλόχῳ περ ἐούσῃ·
- ἀλλʼ ὃν μέν κʼ ἐπιεικὲς ἀκουέμεν οὔ τις ἔπειτα
- οὔτε θεῶν πρότερος τὸν εἴσεται οὔτʼ ἀνθρώπων·
- ὃν δέ κʼ ἐγὼν ἀπάνευθε θεῶν ἐθέλωμι νοῆσαι
- μή τι σὺ ταῦτα ἕκαστα διείρεο μηδὲ μετάλλα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες;
- καὶ λίην σε πάρος γʼ οὔτʼ εἴρομαι οὔτε μεταλλῶ,
- ἀλλὰ μάλʼ εὔκηλος τὰ φράζεαι ἅσσʼ ἐθέλῃσθα.
- νῦν δʼ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μή σε παρείπῃ
- ἀργυρόπεζα Θέτις θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος·
- ἠερίη γὰρ σοί γε παρέζετο καὶ λάβε γούνων·
- τῇ σʼ ὀΐω κατανεῦσαι ἐτήτυμον ὡς Ἀχιλῆα
- τιμήσῃς, ὀλέσῃς δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- δαιμονίη αἰεὶ μὲν ὀΐεαι οὐδέ σε λήθω·
- πρῆξαι δʼ ἔμπης οὔ τι δυνήσεαι, ἀλλʼ ἀπὸ θυμοῦ
- μᾶλλον ἐμοὶ ἔσεαι· τὸ δέ τοι καὶ ῥίγιον ἔσται.
- εἰ δʼ οὕτω τοῦτʼ ἐστὶν ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι·
- ἀλλʼ ἀκέουσα κάθησο, ἐμῷ δʼ ἐπιπείθεο μύθῳ,
- μή νύ τοι οὐ χραίσμωσιν ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ
- ἆσσον ἰόνθʼ, ὅτε κέν τοι ἀάπτους χεῖρας ἐφείω.
- ὣς ἔφατʼ ἔδεισεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
- καί ῥʼ ἀκέουσα καθῆστο ἐπιγνάμψασα φίλον κῆρ·
- ὄχθησαν δʼ ἀνὰ δῶμα Διὸς θεοὶ Οὐρανίωνες·
- τοῖσιν δʼ Ἥφαιστος κλυτοτέχνης ἦρχʼ ἀγορεύειν
- μητρὶ φίλῃ ἐπίηρα φέρων λευκωλένῳ Ἥρῃ·
- ἦ δὴ λοίγια ἔργα τάδʼ ἔσσεται οὐδʼ ἔτʼ ἀνεκτά,
- εἰ δὴ σφὼ ἕνεκα θνητῶν ἐριδαίνετον ὧδε,
- ἐν δὲ θεοῖσι κολῳὸν ἐλαύνετον· οὐδέ τι δαιτὸς
- ἐσθλῆς ἔσσεται ἦδος, ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ.
- μητρὶ δʼ ἐγὼ παράφημι καὶ αὐτῇ περ νοεούσῃ
- πατρὶ φίλῳ ἐπίηρα φέρειν Διί, ὄφρα μὴ αὖτε
- νεικείῃσι πατήρ, σὺν δʼ ἡμῖν δαῖτα ταράξῃ.
- εἴ περ γάρ κʼ ἐθέλῃσιν Ὀλύμπιος ἀστεροπητὴς
- ἐξ ἑδέων στυφελίξαι· ὃ γὰρ πολὺ φέρτατός ἐστιν.
- ἀλλὰ σὺ τὸν ἐπέεσσι καθάπτεσθαι μαλακοῖσιν·
- αὐτίκʼ ἔπειθʼ ἵλαος Ὀλύμπιος ἔσσεται ἡμῖν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη καὶ ἀναΐξας δέπας ἀμφικύπελλον
- μητρὶ φίλῃ ἐν χειρὶ τίθει καί μιν προσέειπε·
- τέτλαθι μῆτερ ἐμή, καὶ ἀνάσχεο κηδομένη περ,
- μή σε φίλην περ ἐοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδωμαι
- θεινομένην, τότε δʼ οὔ τι δυνήσομαι ἀχνύμενός περ
- χραισμεῖν· ἀργαλέος γὰρ Ὀλύμπιος ἀντιφέρεσθαι·
- ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτʼ ἀλεξέμεναι μεμαῶτα
- ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο,
- πᾶν δʼ ἦμαρ φερόμην, ἅμα δʼ ἠελίῳ καταδύντι
- κάππεσον ἐν Λήμνῳ, ὀλίγος δʼ ἔτι θυμὸς ἐνῆεν·
- ἔνθά με Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κομίσαντο πεσόντα.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- μειδήσασα δὲ παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον·
- αὐτὰρ ὃ τοῖς ἄλλοισι θεοῖς ἐνδέξια πᾶσιν
- οἰνοχόει γλυκὺ νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος ἀφύσσων·
- ἄσβεστος δʼ ἄρʼ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσιν
- ὡς ἴδον Ἥφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα.
- ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης,
- οὐ μὲν φόρμιγγος περικαλλέος ἣν ἔχʼ Ἀπόλλων,
- Μουσάων θʼ αἳ ἄειδον ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατέδυ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο,
- οἳ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκον δὲ ἕκαστος,
- ἧχι ἑκάστῳ δῶμα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις
- Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσι·
- Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος ἤϊʼ Ὀλύμπιος ἀστεροπητής,
- ἔνθα πάρος κοιμᾶθʼ ὅτε μιν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι·
- ἔνθα καθεῦδʼ ἀναβάς, παρὰ δὲ χρυσόθρονος Ἥρη.
- ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρες ἱπποκορυσταὶ
- εὗδον παννύχιοι, Δία δʼ οὐκ ἔχε νήδυμος ὕπνος,
- ἀλλʼ ὅ γε μερμήριζε κατὰ φρένα ὡς Ἀχιλῆα
- τιμήσῃ, ὀλέσῃ δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή,
- πέμψαι ἐπʼ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι οὖλον ὄνειρον·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- βάσκʼ ἴθι οὖλε ὄνειρε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν·
- ἐλθὼν ἐς κλισίην Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο
- πάντα μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορευέμεν ὡς ἐπιτέλλω·
- θωρῆξαί ἑ κέλευε κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς
- πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυιαν
- Τρώων· οὐ γὰρ ἔτʼ ἀμφὶς Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντας
- Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδεʼ ἐφῆπται.
- ὣς φάτο, βῆ δʼ ἄρʼ ὄνειρος ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσε·
- καρπαλίμως δʼ ἵκανε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν,
- βῆ δʼ ἄρʼ ἐπʼ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα· τὸν δὲ κίχανεν
- εὕδοντʼ ἐν κλισίῃ, περὶ δʼ ἀμβρόσιος κέχυθʼ ὕπνος.
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς Νηληΐῳ υἷι ἐοικώς
- Νέστορι, τόν ῥα μάλιστα γερόντων τῖʼ Ἀγαμέμνων·
- τῷ μιν ἐεισάμενος προσεφώνεε θεῖος ὄνειρος·
- εὕδεις Ἀτρέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο·
- οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα
- ᾧ λαοί τʼ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλε·
- νῦν δʼ ἐμέθεν ξύνες ὦκα· Διὸς δέ τοι ἄγγελός εἰμι,
- ὃς σεῦ ἄνευθεν ἐὼν μέγα κήδεται ἠδʼ ἐλεαίρει.
- θωρῆξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς
- πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοις πόλιν εὐρυάγυιαν
- Τρώων· οὐ γὰρ ἔτʼ ἀμφὶς Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντας
- Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδεʼ ἐφῆπται
- ἐκ Διός· ἀλλὰ σὺ σῇσιν ἔχε φρεσί, μηδέ σε λήθη
- αἱρείτω εὖτʼ ἄν σε μελίφρων ὕπνος ἀνήῃ.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπεβήσετο, τὸν δὲ λίπʼ αὐτοῦ
- τὰ φρονέοντʼ ἀνὰ θυμὸν ἅ ῥʼ οὐ τελέεσθαι ἔμελλον·
- φῆ γὰρ ὅ γʼ αἱρήσειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείνῳ
- νήπιος, οὐδὲ τὰ ᾔδη ἅ ῥα Ζεὺς μήδετο ἔργα·
- θήσειν γὰρ ἔτʼ ἔμελλεν ἐπʼ ἄλγεά τε στοναχάς τε
- Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας.
- ἔγρετο δʼ ἐξ ὕπνου, θείη δέ μιν ἀμφέχυτʼ ὀμφή·
- ἕζετο δʼ ὀρθωθείς, μαλακὸν δʼ ἔνδυνε χιτῶνα
- καλὸν νηγάτεον, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος·
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον·
- εἵλετο δὲ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον αἰεὶ
- σὺν τῷ ἔβη κατὰ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων·
- ἠὼς μέν ῥα θεὰ προσεβήσετο μακρὸν Ὄλυμπον
- Ζηνὶ φόως ἐρέουσα καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισιν·
- αὐτὰρ ὃ κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε
- κηρύσσειν ἀγορὴν δὲ κάρη κομόωντας Ἀχαιούς·
- οἳ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δʼ ἠγείροντο μάλʼ ὦκα·
- βουλὴν δὲ πρῶτον μεγαθύμων ἷζε γερόντων
- Νεστορέῃ παρὰ νηῒ Πυλοιγενέος βασιλῆος·
- τοὺς ὅ γε συγκαλέσας πυκινὴν ἀρτύνετο βουλήν·
- κλῦτε φίλοι· θεῖός μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειρος
- ἀμβροσίην διὰ νύκτα· μάλιστα δὲ Νέστορι δίῳ
- εἶδός τε μέγεθός τε φυήν τʼ ἄγχιστα ἐῴκει·
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς καί με πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- εὕδεις Ἀτρέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο·
- οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα,
- ᾧ λαοί τʼ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλε·
- νῦν δʼ ἐμέθεν ξύνες ὦκα· Διὸς δέ τοι ἄγγελός εἰμι,
- ὃς σεῦ ἄνευθεν ἐὼν μέγα κήδεται ἠδʼ ἐλεαίρει·
- θωρῆξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς
- πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοις πόλιν εὐρυάγυιαν
- Τρώων· οὐ γὰρ ἔτʼ ἀμφὶς Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντας
- Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδεʼ ἐφῆπται
- ἐκ Διός· ἀλλὰ σὺ σῇσιν ἔχε φρεσίν· ὣς ὃ μὲν εἰπὼν
- ᾤχετʼ ἀποπτάμενος, ἐμὲ δὲ γλυκὺς ὕπνος ἀνῆκεν.
- ἀλλʼ ἄγετʼ αἴ κέν πως θωρήξομεν υἷας Ἀχαιῶν·
- πρῶτα δʼ ἐγὼν ἔπεσιν πειρήσομαι, ἣ θέμις ἐστί,
- καὶ φεύγειν σὺν νηυσὶ πολυκλήϊσι κελεύσω·
- ὑμεῖς δʼ ἄλλοθεν ἄλλος ἐρητύειν ἐπέεσσιν.
- ἤτοι ὅ γʼ ὣς εἰπὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετο, τοῖσι δʼ ἀνέστη
- Νέστωρ, ὅς ῥα Πύλοιο ἄναξ ἦν ἠμαθόεντος,
- ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- εἰ μέν τις τὸν ὄνειρον Ἀχαιῶν ἄλλος ἔνισπε
- ψεῦδός κεν φαῖμεν καὶ νοσφιζοίμεθα μᾶλλον·
- νῦν δʼ ἴδεν ὃς μέγʼ ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι·
- ἀλλʼ ἄγετʼ αἴ κέν πως θωρήξομεν υἷας Ἀχαιῶν.
- ὣς ἄρα φωνήσας βουλῆς ἐξῆρχε νέεσθαι,
- οἳ δʼ ἐπανέστησαν πείθοντό τε ποιμένι λαῶν
- σκηπτοῦχοι βασιλῆες· ἐπεσσεύοντο δὲ λαοί.
- ἠΰτε ἔθνεα εἶσι μελισσάων ἁδινάων
- πέτρης ἐκ γλαφυρῆς αἰεὶ νέον ἐρχομενάων,
- βοτρυδὸν δὲ πέτονται ἐπʼ ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν·
- αἳ μέν τʼ ἔνθα ἅλις πεποτήαται, αἳ δέ τε ἔνθα·
- ὣς τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων
- ἠϊόνος προπάροιθε βαθείης ἐστιχόωντο
- ἰλαδὸν εἰς ἀγορήν· μετὰ δέ σφισιν ὄσσα δεδήει
- ὀτρύνουσʼ ἰέναι Διὸς ἄγγελος· οἳ δʼ ἀγέροντο.
- τετρήχει δʼ ἀγορή, ὑπὸ δὲ στεναχίζετο γαῖα
- λαῶν ἱζόντων, ὅμαδος δʼ ἦν· ἐννέα δέ σφεας
- κήρυκες βοόωντες ἐρήτυον, εἴ ποτʼ ἀϋτῆς
- σχοίατʼ, ἀκούσειαν δὲ διοτρεφέων βασιλήων.
- σπουδῇ δʼ ἕζετο λαός, ἐρήτυθεν δὲ καθʼ ἕδρας
- παυσάμενοι κλαγγῆς· ἀνὰ δὲ κρείων Ἀγαμέμνων
- ἔστη σκῆπτρον ἔχων τὸ μὲν Ἥφαιστος κάμε τεύχων.
- Ἥφαιστος μὲν δῶκε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι,
- αὐτὰρ ἄρα Ζεὺς δῶκε διακτόρῳ ἀργεϊφόντῃ·
- Ἑρμείας δὲ ἄναξ δῶκεν Πέλοπι πληξίππῳ,
- αὐτὰρ ὃ αὖτε Πέλοψ δῶκʼ Ἀτρέϊ ποιμένι λαῶν,
- Ἀτρεὺς δὲ θνῄσκων ἔλιπεν πολύαρνι Θυέστῃ,
- αὐτὰρ ὃ αὖτε Θυέστʼ Ἀγαμέμνονι λεῖπε φορῆναι,
- πολλῇσιν νήσοισι καὶ Ἄργεϊ παντὶ ἀνάσσειν.
- τῷ ὅ γʼ ἐρεισάμενος ἔπεʼ Ἀργείοισι μετηύδα·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- Ζεύς με μέγα Κρονίδης ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ,
- σχέτλιος, ὃς πρὶν μέν μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
- νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει
- δυσκλέα Ἄργος ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὤλεσα λαόν.
- οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι,
- ὃς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα
- ἠδʼ ἔτι καὶ λύσει· τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- αἰσχρὸν γὰρ τόδε γʼ ἐστὶ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι
- μὰψ οὕτω τοιόνδε τοσόνδε τε λαὸν Ἀχαιῶν
- ἄπρηκτον πόλεμον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι
- ἀνδράσι παυροτέροισι, τέλος δʼ οὔ πώ τι πέφανται·
- εἴ περ γάρ κʼ ἐθέλοιμεν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
- ὅρκια πιστὰ ταμόντες ἀριθμηθήμεναι ἄμφω,
- Τρῶας μὲν λέξασθαι ἐφέστιοι ὅσσοι ἔασιν,
- ἡμεῖς δʼ ἐς δεκάδας διακοσμηθεῖμεν Ἀχαιοί,
- Τρώων δʼ ἄνδρα ἕκαστοι ἑλοίμεθα οἰνοχοεύειν,
- πολλαί κεν δεκάδες δευοίατο οἰνοχόοιο.
- τόσσον ἐγώ φημι πλέας ἔμμεναι υἷας Ἀχαιῶν
- Τρώων, οἳ ναίουσι κατὰ πτόλιν· ἀλλʼ ἐπίκουροι
- πολλέων ἐκ πολίων ἐγχέσπαλοι ἄνδρες ἔασιν,
- οἵ με μέγα πλάζουσι καὶ οὐκ εἰῶσʼ ἐθέλοντα
- Ἰλίου ἐκπέρσαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον.
- ἐννέα δὴ βεβάασι Διὸς μεγάλου ἐνιαυτοί,
- καὶ δὴ δοῦρα σέσηπε νεῶν καὶ σπάρτα λέλυνται·
- αἳ δέ που ἡμέτεραί τʼ ἄλοχοι καὶ νήπια τέκνα
- εἵατʼ ἐνὶ μεγάροις ποτιδέγμεναι· ἄμμι δὲ ἔργον
- αὔτως ἀκράαντον οὗ εἵνεκα δεῦρʼ ἱκόμεσθα.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν.
- ὣς φάτο, τοῖσι δὲ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε
- πᾶσι μετὰ πληθὺν ὅσοι οὐ βουλῆς ἐπάκουσαν·
- κινήθη δʼ ἀγορὴ φὴ κύματα μακρὰ θαλάσσης
- πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν τʼ Εὖρός τε Νότος τε
- ὤρορʼ ἐπαΐξας πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων.
- ὡς δʼ ὅτε κινήσῃ Ζέφυρος βαθὺ λήϊον ἐλθὼν
- λάβρος ἐπαιγίζων, ἐπί τʼ ἠμύει ἀσταχύεσσιν,
- ὣς τῶν πᾶσʼ ἀγορὴ κινήθη· τοὶ δʼ ἀλαλητῷ
- νῆας ἔπʼ ἐσσεύοντο, ποδῶν δʼ ὑπένερθε κονίη
- ἵστατʼ ἀειρομένη· τοὶ δʼ ἀλλήλοισι κέλευον
- ἅπτεσθαι νηῶν ἠδʼ ἑλκέμεν εἰς ἅλα δῖαν,
- οὐρούς τʼ ἐξεκάθαιρον· ἀϋτὴ δʼ οὐρανὸν ἷκεν
- οἴκαδε ἱεμένων· ὑπὸ δʼ ᾕρεον ἕρματα νηῶν.
- ἔνθά κεν Ἀργείοισιν ὑπέρμορα νόστος ἐτύχθη
- εἰ μὴ Ἀθηναίην Ἥρη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη,
- οὕτω δὴ οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- Ἀργεῖοι φεύξονται ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης,
- κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιεν
- Ἀργείην Ἑλένην, ἧς εἵνεκα πολλοὶ Ἀχαιῶν
- ἐν Τροίῃ ἀπόλοντο φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης·
- ἀλλʼ ἴθι νῦν κατὰ λαὸν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων·
- σοῖς ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον,
- μηδὲ ἔα νῆας ἅλα δʼ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- βῆ δὲ κατʼ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα·
- καρπαλίμως δʼ ἵκανε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- εὗρεν ἔπειτʼ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον
- ἑσταότʼ· οὐδʼ ὅ γε νηὸς ἐϋσσέλμοιο μελαίνης
- ἅπτετʼ, ἐπεί μιν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἵκανεν·
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- οὕτω δὴ οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- φεύξεσθʼ ἐν νήεσσι πολυκλήϊσι πεσόντες,
- κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιτε
- Ἀργείην Ἑλένην, ἧς εἵνεκα πολλοὶ Ἀχαιῶν
- ἐν Τροίῃ ἀπόλοντο φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης;
- ἀλλʼ ἴθι νῦν κατὰ λαὸν Ἀχαιῶν, μηδʼ ἔτʼ ἐρώει,
- σοῖς δʼ ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον,
- μηδὲ ἔα νῆας ἅλα δʼ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας.
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης,
- βῆ δὲ θέειν, ἀπὸ δὲ χλαῖναν βάλε· τὴν δὲ κόμισσε
- κῆρυξ Εὐρυβάτης Ἰθακήσιος ὅς οἱ ὀπήδει·
- αὐτὸς δʼ Ἀτρεΐδεω Ἀγαμέμνονος ἀντίος ἐλθὼν
- δέξατό οἱ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον αἰεί·
- σὺν τῷ ἔβη κατὰ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.
- ὅν τινα μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχείη
- τὸν δʼ ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρητύσασκε παραστάς·
- δαιμόνιʼ οὔ σε ἔοικε κακὸν ὣς δειδίσσεσθαι,
- ἀλλʼ αὐτός τε κάθησο καὶ ἄλλους ἵδρυε λαούς·
- οὐ γάρ πω σάφα οἶσθʼ οἷος νόος Ἀτρεΐωνος·
- νῦν μὲν πειρᾶται, τάχα δʼ ἴψεται υἷας Ἀχαιῶν.
- ἐν βουλῇ δʼ οὐ πάντες ἀκούσαμεν οἷον ἔειπε.
- μή τι χολωσάμενος ῥέξῃ κακὸν υἷας Ἀχαιῶν·
- θυμὸς δὲ μέγας ἐστὶ διοτρεφέων βασιλήων,
- τιμὴ δʼ ἐκ Διός ἐστι, φιλεῖ δέ ἑ μητίετα Ζεύς.
- ὃν δʼ αὖ δήμου τʼ ἄνδρα ἴδοι βοόωντά τʼ ἐφεύροι,
- τὸν σκήπτρῳ ἐλάσασκεν ὁμοκλήσασκέ τε μύθῳ·
- δαιμόνιʼ ἀτρέμας ἧσο καὶ ἄλλων μῦθον ἄκουε,
- οἳ σέο φέρτεροί εἰσι, σὺ δʼ ἀπτόλεμος καὶ ἄναλκις
- οὔτέ ποτʼ ἐν πολέμῳ ἐναρίθμιος οὔτʼ ἐνὶ βουλῇ·
- οὐ μέν πως πάντες βασιλεύσομεν ἐνθάδʼ Ἀχαιοί·
- οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη· εἷς κοίρανος ἔστω,
- εἷς βασιλεύς, ᾧ δῶκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω
- σκῆπτρόν τʼ ἠδὲ θέμιστας, ἵνά σφισι βουλεύῃσι.
- ὣς ὅ γε κοιρανέων δίεπε στρατόν· οἳ δʼ ἀγορὴν δὲ
- αὖτις ἐπεσσεύοντο νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων
- ἠχῇ, ὡς ὅτε κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
- αἰγιαλῷ μεγάλῳ βρέμεται, σμαραγεῖ δέ τε πόντος.
- ἄλλοι μέν ῥʼ ἕζοντο, ἐρήτυθεν δὲ καθʼ ἕδρας·
- Θερσίτης δʼ ἔτι μοῦνος ἀμετροεπὴς ἐκολῴα,
- ὃς ἔπεα φρεσὶν ᾗσιν ἄκοσμά τε πολλά τε ᾔδη
- μάψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον, ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν,
- ἀλλʼ ὅ τι οἱ εἴσαιτο γελοίϊον Ἀργείοισιν
- ἔμμεναι· αἴσχιστος δὲ ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθε·
- φολκὸς ἔην, χωλὸς δʼ ἕτερον πόδα· τὼ δέ οἱ ὤμω
- κυρτὼ ἐπὶ στῆθος συνοχωκότε· αὐτὰρ ὕπερθε
- φοξὸς ἔην κεφαλήν, ψεδνὴ δʼ ἐπενήνοθε λάχνη.
- ἔχθιστος δʼ Ἀχιλῆϊ μάλιστʼ ἦν ἠδʼ Ὀδυσῆϊ·
- τὼ γὰρ νεικείεσκε· τότʼ αὖτʼ Ἀγαμέμνονι δίῳ
- ὀξέα κεκλήγων λέγʼ ὀνείδεα· τῷ δʼ ἄρʼ Ἀχαιοὶ
- ἐκπάγλως κοτέοντο νεμέσσηθέν τʼ ἐνὶ θυμῷ.
- αὐτὰρ ὃ μακρὰ βοῶν Ἀγαμέμνονα νείκεε μύθῳ·
- Ἀτρεΐδη τέο δʼ αὖτʼ ἐπιμέμφεαι ἠδὲ χατίζεις;
- πλεῖαί τοι χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ δὲ γυναῖκες
- εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃς ἐξαίρετοι, ἅς τοι Ἀχαιοὶ
- πρωτίστῳ δίδομεν εὖτʼ ἂν πτολίεθρον ἕλωμεν.
- ἦ ἔτι καὶ χρυσοῦ ἐπιδεύεαι, ὅν κέ τις οἴσει
- Τρώων ἱπποδάμων ἐξ Ἰλίου υἷος ἄποινα,
- ὅν κεν ἐγὼ δήσας ἀγάγω ἢ ἄλλος Ἀχαιῶν,
- ἠὲ γυναῖκα νέην, ἵνα μίσγεαι ἐν φιλότητι,
- ἥν τʼ αὐτὸς ἀπονόσφι κατίσχεαι; οὐ μὲν ἔοικεν
- ἀρχὸν ἐόντα κακῶν ἐπιβασκέμεν υἷας Ἀχαιῶν.
- ὦ πέπονες κάκʼ ἐλέγχεʼ Ἀχαιΐδες οὐκέτʼ Ἀχαιοὶ
- οἴκαδέ περ σὺν νηυσὶ νεώμεθα, τόνδε δʼ ἐῶμεν
- αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ γέρα πεσσέμεν, ὄφρα ἴδηται
- ἤ ῥά τί οἱ χἠμεῖς προσαμύνομεν ἦε καὶ οὐκί·
- ὃς καὶ νῦν Ἀχιλῆα ἕο μέγʼ ἀμείνονα φῶτα
- ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας.
- ἀλλὰ μάλʼ οὐκ Ἀχιλῆϊ χόλος φρεσίν, ἀλλὰ μεθήμων·
- ἦ γὰρ ἂν Ἀτρεΐδη νῦν ὕστατα λωβήσαιο·
- ὣς φάτο νεικείων Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν,
- Θερσίτης· τῷ δʼ ὦκα παρίστατο δῖος Ὀδυσσεύς,
- καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ·
- Θερσῖτʼ ἀκριτόμυθε, λιγύς περ ἐὼν ἀγορητής,
- ἴσχεο, μηδʼ ἔθελʼ οἶος ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν·
- οὐ γὰρ ἐγὼ σέο φημὶ χερειότερον βροτὸν ἄλλον
- ἔμμεναι, ὅσσοι ἅμʼ Ἀτρεΐδῃς ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον.
- τὼ οὐκ ἂν βασιλῆας ἀνὰ στόμʼ ἔχων ἀγορεύοις,
- καί σφιν ὀνείδεά τε προφέροις, νόστόν τε φυλάσσοις.
- οὐδέ τί πω σάφα ἴδμεν ὅπως ἔσται τάδε ἔργα,
- ἢ εὖ ἦε κακῶς νοστήσομεν υἷες Ἀχαιῶν.
- τὼ νῦν Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν
- ἧσαι ὀνειδίζων, ὅτι οἱ μάλα πολλὰ διδοῦσιν
- ἥρωες Δαναοί· σὺ δὲ κερτομέων ἀγορεύεις.
- ἀλλʼ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- εἴ κʼ ἔτι σʼ ἀφραίνοντα κιχήσομαι ὥς νύ περ ὧδε,
- μηκέτʼ ἔπειτʼ Ὀδυσῆϊ κάρη ὤμοισιν ἐπείη,
- μηδʼ ἔτι Τηλεμάχοιο πατὴρ κεκλημένος εἴην,
- εἰ μὴ ἐγώ σε λαβὼν ἀπὸ μὲν φίλα εἵματα δύσω,
- χλαῖνάν τʼ ἠδὲ χιτῶνα, τά τʼ αἰδῶ ἀμφικαλύπτει,
- αὐτὸν δὲ κλαίοντα θοὰς ἐπὶ νῆας ἀφήσω
- πεπλήγων ἀγορῆθεν ἀεικέσσι πληγῇσιν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, σκήπτρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμω
- πλῆξεν· ὃ δʼ ἰδνώθη, θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ·
- σμῶδιξ δʼ αἱματόεσσα μεταφρένου ἐξυπανέστη
- σκήπτρου ὕπο χρυσέου· ὃ δʼ ἄρʼ ἕζετο τάρβησέν τε,
- ἀλγήσας δʼ ἀχρεῖον ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ.
- οἳ δὲ καὶ ἀχνύμενοί περ ἐπʼ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν·
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
- ὢ πόποι ἦ δὴ μυρίʼ Ὀδυσσεὺς ἐσθλὰ ἔοργε
- βουλάς τʼ ἐξάρχων ἀγαθὰς πόλεμόν τε κορύσσων·
- νῦν δὲ τόδε μέγʼ ἄριστον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν,
- ὃς τὸν λωβητῆρα ἐπεσβόλον ἔσχʼ ἀγοράων.
- οὔ θήν μιν πάλιν αὖτις ἀνήσει θυμὸς ἀγήνωρ
- νεικείειν βασιλῆας ὀνειδείοις ἐπέεσσιν.
- ὣς φάσαν ἣ πληθύς· ἀνὰ δʼ ὃ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς
- ἔστη σκῆπτρον ἔχων· παρὰ δὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- εἰδομένη κήρυκι σιωπᾶν λαὸν ἀνώγει,
- ὡς ἅμα θʼ οἳ πρῶτοί τε καὶ ὕστατοι υἷες Ἀχαιῶν
- μῦθον ἀκούσειαν καὶ ἐπιφρασσαίατο βουλήν·
- ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- Ἀτρεΐδη νῦν δή σε ἄναξ ἐθέλουσιν Ἀχαιοὶ
- πᾶσιν ἐλέγχιστον θέμεναι μερόπεσσι βροτοῖσιν,
- οὐδέ τοι ἐκτελέουσιν ὑπόσχεσιν ἥν περ ὑπέσταν
- ἐνθάδʼ ἔτι στείχοντες ἀπʼ Ἄργεος ἱπποβότοιο
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι.
- ὥς τε γὰρ ἢ παῖδες νεαροὶ χῆραί τε γυναῖκες
- ἀλλήλοισιν ὀδύρονται οἶκον δὲ νέεσθαι.
- ἦ μὴν καὶ πόνος ἐστὶν ἀνιηθέντα νέεσθαι·
- καὶ γάρ τίς θʼ ἕνα μῆνα μένων ἀπὸ ἧς ἀλόχοιο
- ἀσχαλάᾳ σὺν νηῒ πολυζύγῳ, ὅν περ ἄελλαι
- χειμέριαι εἰλέωσιν ὀρινομένη τε θάλασσα·
- ἡμῖν δʼ εἴνατός ἐστι περιτροπέων ἐνιαυτὸς
- ἐνθάδε μιμνόντεσσι· τὼ οὐ νεμεσίζομʼ Ἀχαιοὺς
- ἀσχαλάαν παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν· ἀλλὰ καὶ ἔμπης
- αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν κενεόν τε νέεσθαι.
- τλῆτε φίλοι, καὶ μείνατʼ ἐπὶ χρόνον ὄφρα δαῶμεν
- ἢ ἐτεὸν Κάλχας μαντεύεται ἦε καὶ οὐκί.
- εὖ γὰρ δὴ τόδε ἴδμεν ἐνὶ φρεσίν, ἐστὲ δὲ πάντες
- μάρτυροι, οὓς μὴ κῆρες ἔβαν θανάτοιο φέρουσαι·
- χθιζά τε καὶ πρωΐζʼ ὅτʼ ἐς Αὐλίδα νῆες Ἀχαιῶν
- ἠγερέθοντο κακὰ Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ φέρουσαι,
- ἡμεῖς δʼ ἀμφὶ περὶ κρήνην ἱεροὺς κατὰ βωμοὺς
- ἕρδομεν ἀθανάτοισι τεληέσσας ἑκατόμβας
- καλῇ ὑπὸ πλατανίστῳ ὅθεν ῥέεν ἀγλαὸν ὕδωρ·
- ἔνθʼ ἐφάνη μέγα σῆμα· δράκων ἐπὶ νῶτα δαφοινὸς
- σμερδαλέος, τόν ῥʼ αὐτὸς Ὀλύμπιος ἧκε φόως δέ,
- βωμοῦ ὑπαΐξας πρός ῥα πλατάνιστον ὄρουσεν.
- ἔνθα δʼ ἔσαν στρουθοῖο νεοσσοί, νήπια τέκνα,
- ὄζῳ ἐπʼ ἀκροτάτῳ πετάλοις ὑποπεπτηῶτες
- ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη ἦν ἣ τέκε τέκνα·
- ἔνθʼ ὅ γε τοὺς ἐλεεινὰ κατήσθιε τετριγῶτας·
- μήτηρ δʼ ἀμφεποτᾶτο ὀδυρομένη φίλα τέκνα·
- τὴν δʼ ἐλελιξάμενος πτέρυγος λάβεν ἀμφιαχυῖαν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν,
- τὸν μὲν ἀρίζηλον θῆκεν θεὸς ὅς περ ἔφηνε·
- λᾶαν γάρ μιν ἔθηκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω·
- ἡμεῖς δʼ ἑσταότες θαυμάζομεν οἷον ἐτύχθη.
- ὡς οὖν δεινὰ πέλωρα θεῶν εἰσῆλθʼ ἑκατόμβας,
- Κάλχας δʼ αὐτίκʼ ἔπειτα θεοπροπέων ἀγόρευε·
- τίπτʼ ἄνεῳ ἐγένεσθε κάρη κομόωντες Ἀχαιοί;
- ἡμῖν μὲν τόδʼ ἔφηνε τέρας μέγα μητίετα Ζεὺς
- ὄψιμον ὀψιτέλεστον, ὅου κλέος οὔ ποτʼ ὀλεῖται.
- ὡς οὗτος κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτὴν
- ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη ἦν ἣ τέκε τέκνα,
- ὣς ἡμεῖς τοσσαῦτʼ ἔτεα πτολεμίξομεν αὖθι,
- τῷ δεκάτῳ δὲ πόλιν αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν.
- κεῖνος τὼς ἀγόρευε· τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται.
- ἀλλʼ ἄγε μίμνετε πάντες ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- αὐτοῦ εἰς ὅ κεν ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἕλωμεν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργεῖοι δὲ μέγʼ ἴαχον, ἀμφὶ δὲ νῆες
- σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπʼ Ἀχαιῶν,
- μῦθον ἐπαινήσαντες Ὀδυσσῆος θείοιο·
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ὦ πόποι ἦ δὴ παισὶν ἐοικότες ἀγοράασθε
- νηπιάχοις οἷς οὔ τι μέλει πολεμήϊα ἔργα.
- πῇ δὴ συνθεσίαι τε καὶ ὅρκια βήσεται ἥμιν;
- ἐν πυρὶ δὴ βουλαί τε γενοίατο μήδεά τʼ ἀνδρῶν
- σπονδαί τʼ ἄκρητοι καὶ δεξιαί, ᾗς ἐπέπιθμεν·
- αὔτως γὰρ ἐπέεσσʼ ἐριδαίνομεν, οὐδέ τι μῆχος
- εὑρέμεναι δυνάμεσθα, πολὺν χρόνον ἐνθάδʼ ἐόντες.
- Ἀτρεΐδη σὺ δʼ ἔθʼ ὡς πρὶν ἔχων ἀστεμφέα βουλὴν
- ἄρχευʼ Ἀργείοισι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας,
- τούσδε δʼ ἔα φθινύθειν ἕνα καὶ δύο, τοί κεν Ἀχαιῶν
- νόσφιν βουλεύωσʼ· ἄνυσις δʼ οὐκ ἔσσεται αὐτῶν·
- πρὶν Ἄργος δʼ ἰέναι πρὶν καὶ Διὸς αἰγιόχοιο
- γνώμεναι εἴ τε ψεῦδος ὑπόσχεσις εἴ τε καὶ οὐκί.
- φημὶ γὰρ οὖν κατανεῦσαι ὑπερμενέα Κρονίωνα
- ἤματι τῷ ὅτε νηυσὶν ἐν ὠκυπόροισιν ἔβαινον
- Ἀργεῖοι Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες
- ἀστράπτων ἐπιδέξιʼ ἐναίσιμα σήματα φαίνων.
- τὼ μή τις πρὶν ἐπειγέσθω οἶκον δὲ νέεσθαι
- πρίν τινα πὰρ Τρώων ἀλόχῳ κατακοιμηθῆναι,
- τίσασθαι δʼ Ἑλένης ὁρμήματά τε στοναχάς τε.
- εἰ δέ τις ἐκπάγλως ἐθέλει οἶκον δὲ νέεσθαι
- ἁπτέσθω ἧς νηὸς ἐϋσσέλμοιο μελαίνης,
- ὄφρα πρόσθʼ ἄλλων θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ.
- ἀλλὰ ἄναξ αὐτός τʼ εὖ μήδεο πείθεό τʼ ἄλλῳ·
- οὔ τοι ἀπόβλητον ἔπος ἔσσεται ὅττί κεν εἴπω·
- κρῖνʼ ἄνδρας κατὰ φῦλα κατὰ φρήτρας Ἀγάμεμνον,
- ὡς φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ, φῦλα δὲ φύλοις.
- εἰ δέ κεν ὣς ἕρξῃς καί τοι πείθωνται Ἀχαιοί,
- γνώσῃ ἔπειθʼ ὅς θʼ ἡγεμόνων κακὸς ὅς τέ νυ λαῶν
- ἠδʼ ὅς κʼ ἐσθλὸς ἔῃσι· κατὰ σφέας γὰρ μαχέονται.
- γνώσεαι δʼ εἰ καὶ θεσπεσίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξεις,
- ἦ ἀνδρῶν κακότητι καὶ ἀφραδίῃ πολέμοιο.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- ἦ μὰν αὖτʼ ἀγορῇ νικᾷς γέρον υἷας Ἀχαιῶν.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- τοιοῦτοι δέκα μοι συμφράδμονες εἶεν Ἀχαιῶν·
- τώ κε τάχʼ ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος
- χερσὶν ὑφʼ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε.
- ἀλλά μοι αἰγίοχος Κρονίδης Ζεὺς ἄλγεʼ ἔδωκεν,
- ὅς με μετʼ ἀπρήκτους ἔριδας καὶ νείκεα βάλλει.
- καὶ γὰρ ἐγὼν Ἀχιλεύς τε μαχεσσάμεθʼ εἵνεκα κούρης
- ἀντιβίοις ἐπέεσσιν, ἐγὼ δʼ ἦρχον χαλεπαίνων·
- εἰ δέ ποτʼ ἔς γε μίαν βουλεύσομεν, οὐκέτʼ ἔπειτα
- Τρωσὶν ἀνάβλησις κακοῦ ἔσσεται οὐδʼ ἠβαιόν.
- νῦν δʼ ἔρχεσθʼ ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα.
- εὖ μέν τις δόρυ θηξάσθω, εὖ δʼ ἀσπίδα θέσθω,
- εὖ δέ τις ἵπποισιν δεῖπνον δότω ὠκυπόδεσσιν,
- εὖ δέ τις ἅρματος ἀμφὶς ἰδὼν πολέμοιο μεδέσθω,
- ὥς κε πανημέριοι στυγερῷ κρινώμεθʼ Ἄρηϊ.
- οὐ γὰρ παυσωλή γε μετέσσεται οὐδʼ ἠβαιὸν
- εἰ μὴ νὺξ ἐλθοῦσα διακρινέει μένος ἀνδρῶν.
- ἱδρώσει μέν τευ τελαμὼν ἀμφὶ στήθεσφιν
- ἀσπίδος ἀμφιβρότης, περὶ δʼ ἔγχεϊ χεῖρα καμεῖται·
- ἱδρώσει δέ τευ ἵππος ἐΰξοον ἅρμα τιταίνων.
- ὃν δέ κʼ ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης ἐθέλοντα νοήσω
- μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν, οὔ οἱ ἔπειτα
- ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας ἠδʼ οἰωνούς.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργεῖοι δὲ μέγʼ ἴαχον ὡς ὅτε κῦμα
- ἀκτῇ ἐφʼ ὑψηλῇ, ὅτε κινήσῃ Νότος ἐλθών,
- προβλῆτι σκοπέλῳ· τὸν δʼ οὔ ποτε κύματα λείπει
- παντοίων ἀνέμων, ὅτʼ ἂν ἔνθʼ ἢ ἔνθα γένωνται.
- ἀνστάντες δʼ ὀρέοντο κεδασθέντες κατὰ νῆας,
- κάπνισσάν τε κατὰ κλισίας, καὶ δεῖπνον ἕλοντο.
- ἄλλος δʼ ἄλλῳ ἔρεζε θεῶν αἰειγενετάων
- εὐχόμενος θάνατόν τε φυγεῖν καὶ μῶλον Ἄρηος.
- αὐτὰρ ὃ βοῦν ἱέρευσε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- πίονα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι,
- κίκλησκεν δὲ γέροντας ἀριστῆας Παναχαιῶν,
- Νέστορα μὲν πρώτιστα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ Αἴαντε δύω καὶ Τυδέος υἱόν,
- ἕκτον δʼ αὖτʼ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον.
- αὐτόματος δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- ᾔδεε γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡς ἐπονεῖτο.
- βοῦν δὲ περιστήσαντο καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο·
- τοῖσιν δʼ εὐχόμενος μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- Ζεῦ κύδιστε μέγιστε κελαινεφὲς αἰθέρι ναίων
- μὴ πρὶν ἐπʼ ἠέλιον δῦναι καὶ ἐπὶ κνέφας ἐλθεῖν
- πρίν με κατὰ πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον
- αἰθαλόεν, πρῆσαι δὲ πυρὸς δηΐοιο θύρετρα,
- Ἑκτόρεον δὲ χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαΐξαι
- χαλκῷ ῥωγαλέον· πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- πρηνέες ἐν κονίῃσιν ὀδὰξ λαζοίατο γαῖαν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα πώ οἱ ἐπεκραίαινε Κρονίων,
- ἀλλʼ ὅ γε δέκτο μὲν ἱρά, πόνον δʼ ἀμέγαρτον ὄφελλεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο,
- αὐέρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν,
- μηρούς τʼ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν
- δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπʼ αὐτῶν δʼ ὠμοθέτησαν.
- καὶ τὰ μὲν ἂρ σχίζῃσιν ἀφύλλοισιν κατέκαιον,
- σπλάγχνα δʼ ἄρʼ ἀμπείραντες ὑπείρεχον Ἡφαίστοιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρε κάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο,
- μίστυλλόν τʼ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφʼ ὀβελοῖσιν ἔπειραν,
- ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς ἄρα μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον,
- μηκέτι νῦν δήθʼ αὖθι λεγώμεθα, μηδʼ ἔτι δηρὸν
- ἀμβαλλώμεθα ἔργον ὃ δὴ θεὸς ἐγγυαλίζει.
- ἀλλʼ ἄγε κήρυκες μὲν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- λαὸν κηρύσσοντες ἀγειρόντων κατὰ νῆας,
- ἡμεῖς δʼ ἀθρόοι ὧδε κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν
- ἴομεν ὄφρα κε θᾶσσον ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.
- αὐτίκα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε
- κηρύσσειν πόλεμον δὲ κάρη κομόωντας Ἀχαιούς·
- οἳ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δʼ ἠγείροντο μάλʼ ὦκα.
- οἳ δʼ ἀμφʼ Ἀτρεΐωνα διοτρεφέες βασιλῆες
- θῦνον κρίνοντες, μετὰ δὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- αἰγίδʼ ἔχουσʼ ἐρίτιμον ἀγήρων ἀθανάτην τε,
- τῆς ἑκατὸν θύσανοι παγχρύσεοι ἠερέθονται,
- πάντες ἐϋπλεκέες, ἑκατόμβοιος δὲ ἕκαστος·
- σὺν τῇ παιφάσσουσα διέσσυτο λαὸν Ἀχαιῶν
- ὀτρύνουσʼ ἰέναι· ἐν δὲ σθένος ὦρσεν ἑκάστῳ
- καρδίῃ ἄλληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- τοῖσι δʼ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετʼ ἠὲ νέεσθαι
- ἐν νηυσὶ γλαφυρῇσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ἠΰτε πῦρ ἀΐδηλον ἐπιφλέγει ἄσπετον ὕλην
- οὔρεος ἐν κορυφῇς, ἕκαθεν δέ τε φαίνεται αὐγή,
- ὣς τῶν ἐρχομένων ἀπὸ χαλκοῦ θεσπεσίοιο
- αἴγλη παμφανόωσα διʼ αἰθέρος οὐρανὸν ἷκε.
- τῶν δʼ ὥς τʼ ὀρνίθων πετεηνῶν ἔθνεα πολλὰ
- χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων
- Ἀσίω ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα
- ἔνθα καὶ ἔνθα ποτῶνται ἀγαλλόμενα πτερύγεσσι
- κλαγγηδὸν προκαθιζόντων, σμαραγεῖ δέ τε λειμών,
- ὣς τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων
- ἐς πεδίον προχέοντο Σκαμάνδριον· αὐτὰρ ὑπὸ χθὼν
- σμερδαλέον κονάβιζε ποδῶν αὐτῶν τε καὶ ἵππων.
- ἔσταν δʼ ἐν λειμῶνι Σκαμανδρίῳ ἀνθεμόεντι
- μυρίοι, ὅσσά τε φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρῃ.
- ἠΰτε μυιάων ἁδινάων ἔθνεα πολλὰ
- αἵ τε κατὰ σταθμὸν ποιμνήϊον ἠλάσκουσιν
- ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ ὅτε τε γλάγος ἄγγεα δεύει,
- τόσσοι ἐπὶ Τρώεσσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- ἐν πεδίῳ ἵσταντο διαρραῖσαι μεμαῶτες.
- τοὺς δʼ ὥς τʼ αἰπόλια πλατέʼ αἰγῶν αἰπόλοι ἄνδρες
- ῥεῖα διακρίνωσιν ἐπεί κε νομῷ μιγέωσιν,
- ὣς τοὺς ἡγεμόνες διεκόσμεον ἔνθα καὶ ἔνθα
- ὑσμίνην δʼ ἰέναι, μετὰ δὲ κρείων Ἀγαμέμνων
- ὄμματα καὶ κεφαλὴν ἴκελος Διὶ τερπικεραύνῳ,
- Ἄρεϊ δὲ ζώνην, στέρνον δὲ Ποσειδάωνι.
- ἠΰτε βοῦς ἀγέληφι μέγʼ ἔξοχος ἔπλετο πάντων
- ταῦρος· ὃ γάρ τε βόεσσι μεταπρέπει ἀγρομένῃσι·
- τοῖον ἄρʼ Ἀτρεΐδην θῆκε Ζεὺς ἤματι κείνῳ
- ἐκπρεπέʼ ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡρώεσσιν.
- ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματʼ ἔχουσαι·
- ὑμεῖς γὰρ θεαί ἐστε πάρεστέ τε ἴστέ τε πάντα,
- ἡμεῖς δὲ κλέος οἶον ἀκούομεν οὐδέ τι ἴδμεν·
- οἵ τινες ἡγεμόνες Δαναῶν καὶ κοίρανοι ἦσαν·
- πληθὺν δʼ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδʼ ὀνομήνω,
- οὐδʼ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ στόματʼ εἶεν,
- φωνὴ δʼ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη,
- εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι Διὸς αἰγιόχοιο
- θυγατέρες μνησαίαθʼ ὅσοι ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον·
- ἀρχοὺς αὖ νηῶν ἐρέω νῆάς τε προπάσας.
- Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως καὶ Λήϊτος ἦρχον
- Ἀρκεσίλαός τε Προθοήνωρ τε Κλονίος τε,
- οἵ θʼ Ὑρίην ἐνέμοντο καὶ Αὐλίδα πετρήεσσαν
- Σχοῖνόν τε Σκῶλόν τε πολύκνημόν τʼ Ἐτεωνόν,
- Θέσπειαν Γραῖάν τε καὶ εὐρύχορον Μυκαλησσόν,
- οἵ τʼ ἀμφʼ Ἅρμʼ ἐνέμοντο καὶ Εἰλέσιον καὶ Ἐρυθράς,
- οἵ τʼ Ἐλεῶνʼ εἶχον ἠδʼ Ὕλην καὶ Πετεῶνα,
- Ὠκαλέην Μεδεῶνά τʼ ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
- Κώπας Εὔτρησίν τε πολυτρήρωνά τε Θίσβην,
- οἵ τε Κορώνειαν καὶ ποιήενθʼ Ἁλίαρτον,
- οἵ τε Πλάταιαν ἔχον ἠδʼ οἳ Γλισᾶντʼ ἐνέμοντο,
- οἵ θʼ Ὑποθήβας εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
- Ὀγχηστόν θʼ ἱερὸν Ποσιδήϊον ἀγλαὸν ἄλσος,
- οἵ τε πολυστάφυλον Ἄρνην ἔχον, οἵ τε Μίδειαν
- Νῖσάν τε ζαθέην Ἀνθηδόνα τʼ ἐσχατόωσαν·
- τῶν μὲν πεντήκοντα νέες κίον, ἐν δὲ ἑκάστῃ
- κοῦροι Βοιωτῶν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι βαῖνον.
- οἳ δʼ Ἀσπληδόνα ναῖον ἰδʼ Ὀρχομενὸν Μινύειον,
- τῶν ἦρχʼ Ἀσκάλαφος καὶ Ἰάλμενος υἷες Ἄρηος
- οὓς τέκεν Ἀστυόχη δόμῳ Ἄκτορος Ἀζεΐδαο,
- παρθένος αἰδοίη ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα
- Ἄρηϊ κρατερῷ· ὃ δέ οἱ παρελέξατο λάθρῃ·
- τοῖς δὲ τριήκοντα γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο.
- αὐτὰρ Φωκήων Σχεδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρχον
- υἷες Ἰφίτου μεγαθύμου Ναυβολίδαο,
- οἳ Κυπάρισσον ἔχον Πυθῶνά τε πετρήεσσαν
- Κρῖσάν τε ζαθέην καὶ Δαυλίδα καὶ Πανοπῆα,
- οἵ τʼ Ἀνεμώρειαν καὶ Ὑάμπολιν ἀμφενέμοντο,
- οἵ τʼ ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ἔναιον,
- οἵ τε Λίλαιαν ἔχον πηγῇς ἔπι Κηφισοῖο·
- τοῖς δʼ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.
- οἳ μὲν Φωκήων στίχας ἵστασαν ἀμφιέποντες,
- Βοιωτῶν δʼ ἔμπλην ἐπʼ ἀριστερὰ θωρήσσοντο.
- Λοκρῶν δʼ ἡγεμόνευεν Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας
- μείων, οὔ τι τόσος γε ὅσος Τελαμώνιος Αἴας
- ἀλλὰ πολὺ μείων· ὀλίγος μὲν ἔην λινοθώρηξ,
- ἐγχείῃ δʼ ἐκέκαστο Πανέλληνας καὶ Ἀχαιούς·
- οἳ Κῦνόν τʼ ἐνέμοντʼ Ὀπόεντά τε Καλλίαρόν τε
- Βῆσσάν τε Σκάρφην τε καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινὰς
- Τάρφην τε Θρόνιον τε Βοαγρίου ἀμφὶ ῥέεθρα·
- τῷ δʼ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο
- Λοκρῶν, οἳ ναίουσι πέρην ἱερῆς Εὐβοίης.
- οἳ δʼ Εὔβοιαν ἔχον μένεα πνείοντες Ἄβαντες
- Χαλκίδα τʼ Εἰρέτριάν τε πολυστάφυλόν θʼ Ἱστίαιαν
- Κήρινθόν τʼ ἔφαλον Δίου τʼ αἰπὺ πτολίεθρον,
- οἵ τε Κάρυστον ἔχον ἠδʼ οἳ Στύρα ναιετάασκον,
- τῶν αὖθʼ ἡγεμόνευʼ Ἐλεφήνωρ ὄζος Ἄρηος
- Χαλκωδοντιάδης μεγαθύμων ἀρχὸς Ἀβάντων.
- τῷ δʼ ἅμʼ Ἄβαντες ἕποντο θοοὶ ὄπιθεν κομόωντες
- αἰχμηταὶ μεμαῶτες ὀρεκτῇσιν μελίῃσι
- θώρηκας ῥήξειν δηΐων ἀμφὶ στήθεσσι·
- τῷ δʼ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.
- οἳ δʼ ἄρʼ Ἀθήνας εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον
- δῆμον Ἐρεχθῆος μεγαλήτορος, ὅν ποτʼ Ἀθήνη
- θρέψε Διὸς θυγάτηρ, τέκε δὲ ζείδωρος ἄρουρα,
- κὰδ δʼ ἐν Ἀθήνῃς εἷσεν ἑῷ ἐν πίονι νηῷ·
- ἔνθα δέ μιν ταύροισι καὶ ἀρνειοῖς ἱλάονται
- κοῦροι Ἀθηναίων περιτελλομένων ἐνιαυτῶν·
- τῶν αὖθʼ ἡγεμόνευʼ υἱὸς Πετεῶο Μενεσθεύς.
- τῷ δʼ οὔ πώ τις ὁμοῖος ἐπιχθόνιος γένετʼ ἀνὴρ
- κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας·
- Νέστωρ οἶος ἔριζεν· ὃ γὰρ προγενέστερος ἦεν·
- τῷ δʼ ἅμα πεντήκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.
- Αἴας δʼ ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν δυοκαίδεκα νῆας,
- στῆσε δʼ ἄγων ἵνʼ Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες.
- οἳ δʼ Ἄργός τʼ εἶχον Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν
- Ἑρμιόνην Ἀσίνην τε, βαθὺν κατὰ κόλπον ἐχούσας,
- Τροιζῆνʼ Ἠϊόνας τε καὶ ἀμπελόεντʼ Ἐπίδαυρον,
- οἵ τʼ ἔχον Αἴγιναν Μάσητά τε κοῦροι Ἀχαιῶν,
- τῶν αὖθʼ ἡγεμόνευε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης
- καὶ Σθένελος, Καπανῆος ἀγακλειτοῦ φίλος υἱός·
- τοῖσι δʼ ἅμʼ Εὐρύαλος τρίτατος κίεν ἰσόθεος φὼς
- Μηκιστέος υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος·
- συμπάντων δʼ ἡγεῖτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- τοῖσι δʼ ἅμʼ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.
- οἳ δὲ Μυκήνας εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον
- ἀφνειόν τε Κόρινθον ἐϋκτιμένας τε Κλεωνάς,
- Ὀρνειάς τʼ ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην τʼ ἐρατεινὴν
- καὶ Σικυῶνʼ, ὅθʼ ἄρʼ Ἄδρηστος πρῶτʼ ἐμβασίλευεν,
- οἵ θʼ Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν Γονόεσσαν
- Πελλήνην τʼ εἶχον ἠδʼ Αἴγιον ἀμφενέμοντο
- Αἰγιαλόν τʼ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφʼ Ἑλίκην εὐρεῖαν,
- τῶν ἑκατὸν νηῶν ἦρχε κρείων Ἀγαμέμνων
- Ἀτρεΐδης· ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι
- λαοὶ ἕποντʼ· ἐν δʼ αὐτὸς ἐδύσετο νώροπα χαλκὸν
- κυδιόων, πᾶσιν δὲ μετέπρεπεν ἡρώεσσιν
- οὕνεκʼ ἄριστος ἔην πολὺ δὲ πλείστους ἄγε λαούς.
- οἳ δʼ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν,
- Φᾶρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην,
- Βρυσειάς τʼ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς,
- οἵ τʼ ἄρʼ Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τʼ ἔφαλον πτολίεθρον,
- οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδʼ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο,
- τῶν οἱ ἀδελφεὸς ἦρχε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ἑξήκοντα νεῶν· ἀπάτερθε δὲ θωρήσσοντο·
- ἐν δʼ αὐτὸς κίεν ᾗσι προθυμίῃσι πεποιθὼς
- ὀτρύνων πόλεμον δέ· μάλιστα δὲ ἵετο θυμῷ
- τίσασθαι Ἑλένης ὁρμήματά τε στοναχάς τε.
- οἳ δὲ Πύλον τʼ ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν
- καὶ Θρύον Ἀλφειοῖο πόρον καὶ ἐΰκτιτον Αἰπὺ
- καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Ἀμφιγένειαν ἔναιον
- καὶ Πτελεὸν καὶ Ἕλος καὶ Δώριον, ἔνθά τε Μοῦσαι
- ἀντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήϊκα παῦσαν ἀοιδῆς
- Οἰχαλίηθεν ἰόντα παρʼ Εὐρύτου Οἰχαλιῆος·
- στεῦτο γὰρ εὐχόμενος νικησέμεν εἴ περ ἂν αὐταὶ
- Μοῦσαι ἀείδοιεν κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο·
- αἳ δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν, αὐτὰρ ἀοιδὴν
- θεσπεσίην ἀφέλοντο καὶ ἐκλέλαθον κιθαριστύν·
- τῶν αὖθʼ ἡγεμόνευε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- τῷ δʼ ἐνενήκοντα γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο.
- οἳ δʼ ἔχον Ἀρκαδίην ὑπὸ Κυλλήνης ὄρος αἰπὺ
- Αἰπύτιον παρὰ τύμβον ἵνʼ ἀνέρες ἀγχιμαχηταί,
- οἳ Φενεόν τʼ ἐνέμοντο καὶ Ὀρχομενὸν πολύμηλον
- Ῥίπην τε Στρατίην τε καὶ ἠνεμόεσσαν Ἐνίσπην
- καὶ Τεγέην εἶχον καὶ Μαντινέην ἐρατεινὴν
- Στύμφηλόν τʼ εἶχον καὶ Παρρασίην ἐνέμοντο,
- τῶν ἦρχʼ Ἀγκαίοιο πάϊς κρείων Ἀγαπήνωρ
- ἑξήκοντα νεῶν· πολέες δʼ ἐν νηῒ ἑκάστῃ
- Ἀρκάδες ἄνδρες ἔβαινον ἐπιστάμενοι πολεμίζειν.
- αὐτὸς γάρ σφιν δῶκεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- νῆας ἐϋσσέλμους περάαν ἐπὶ οἴνοπα πόντον
- Ἀτρεΐδης, ἐπεὶ οὔ σφι θαλάσσια ἔργα μεμήλει.
- οἳ δʼ ἄρα Βουπράσιόν τε καὶ Ἤλιδα δῖαν ἔναιον
- ὅσσον ἐφʼ Ὑρμίνη καὶ Μύρσινος ἐσχατόωσα
- πέτρη τʼ Ὠλενίη καὶ Ἀλήσιον ἐντὸς ἐέργει,
- τῶν αὖ τέσσαρες ἀρχοὶ ἔσαν, δέκα δʼ ἀνδρὶ ἑκάστῳ
- νῆες ἕποντο θοαί, πολέες δʼ ἔμβαινον Ἐπειοί.
- τῶν μὲν ἄρʼ Ἀμφίμαχος καὶ Θάλπιος ἡγησάσθην
- υἷες ὃ μὲν Κτεάτου, ὃ δʼ ἄρʼ Εὐρύτου, Ἀκτορίωνε·
- τῶν δʼ Ἀμαρυγκεΐδης ἦρχε κρατερὸς Διώρης·
- τῶν δὲ τετάρτων ἦρχε Πολύξεινος θεοειδὴς
- υἱὸς Ἀγασθένεος Αὐγηϊάδαο ἄνακτος.
- οἳ δʼ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων θʼ ἱεράων
- νήσων, αἳ ναίουσι πέρην ἁλὸς Ἤλιδος ἄντα,
- τῶν αὖθʼ ἡγεμόνευε Μέγης ἀτάλαντος Ἄρηϊ
- Φυλεΐδης, ὃν τίκτε Διῒ φίλος ἱππότα Φυλεύς,
- ὅς ποτε Δουλίχιον δʼ ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείς·
- τῷ δʼ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.
- αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς ἦγε Κεφαλλῆνας μεγαθύμους,
- οἵ ῥʼ Ἰθάκην εἶχον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον
- καὶ Κροκύλειʼ ἐνέμοντο καὶ Αἰγίλιπα τρηχεῖαν,
- οἵ τε Ζάκυνθον ἔχον ἠδʼ οἳ Σάμον ἀμφενέμοντο,
- οἵ τʼ ἤπειρον ἔχον ἠδʼ ἀντιπέραιʼ ἐνέμοντο·
- τῶν μὲν Ὀδυσσεὺς ἦρχε Διὶ μῆτιν ἀτάλαντος·
- τῷ δʼ ἅμα νῆες ἕποντο δυώδεκα μιλτοπάρῃοι.
- Αἰτωλῶν δʼ ἡγεῖτο Θόας Ἀνδραίμονος υἱός,
- οἳ Πλευρῶνʼ ἐνέμοντο καὶ Ὤλενον ἠδὲ Πυλήνην
- Χαλκίδα τʼ ἀγχίαλον Καλυδῶνά τε πετρήεσσαν·
- οὐ γὰρ ἔτʼ Οἰνῆος μεγαλήτορος υἱέες ἦσαν,