Apophthegmata Laconica
Plutarch
Plutarch. Moralia, Vol. III. Babbitt, Frank Cole, editor. Cambridge, MA: Harvard University Press; London: William Heinemann Ltd., 1931 (printing).
Πειδάρητος, λέγοντός τινος ὅτι πολλοὶ εἴησαν οἱ πολέμιοι, οὐκοῦν, ἔφη, ἡμεῖς εὐκλεέστεροι ἐσόμεθα· πλείους γὰρ ἀποκτενοῦμεν.
ἰδὼν δέ τινα τῇ μὲν φύσει μαλακὸν διʼ ἐπιείκειαν δὲ ἐπαινούμενον ὑπὸ τῶν πολιτῶν, ἔφη, οὔτε ἄνδρας γυναιξὶν ὁμοίους ὄντας ἐπαινεῖν δεῖ οὔτε γυναῖκας ἀνδράσιν, ἐὰν μὴ τὴν γυναῖκα χρεία τις καταλάβῃ.
οὐκ ἐγκριθεὶς δʼ εἰς τοὺς τριακοσίους, ἥτις ἐν τῇ πόλει πρωτεύουσα τιμὴ τῇ τάξει ἦν, ἱλαρὸς καὶ μειδιῶν ἀπῄει· ἀνακαλεσαμένων δʼ αὐτὸν τῶν ἐφόρων καὶ πυνθανομένων δι᾽ ὅ τι γελᾷ, εἶπε,
δι’ ὅ τι συγχαίρω τῇ πόλει τριακοσίους κρείτ τονάς μου πολίτας ἐχούσῃ.Πλείσταρχος ὁ[*](ὁ added by Bernardakis.) Λεωνίδου πρὸς τὸν ἐπερωτήσαντα, διὰ τίνα αἰτίαν οὐκ ἀπὸ τῶν πρώτων βασιλέων προσαγορεύονται, ὅτι, ἔφη, ἐκεῖνοι μὲν ἄγαν[*](ἄγαν Kronenberg from ἄγαν μοναρχεῖν in the Life of Lycurgus, chap. ii.: ἄγειν ἢ or ἄγιν.) βασιλεύειν ἔχρῃζον, οἱ δʼ ἐκείνων ὕστεροι οὐδαμῶς.
Συνηγόρου δέ τινος γελοῖα λέγοντος, οὐ φυλάξῃ, ὦ ξένε, ἔφη, συνεχῶς γελοιάζων, ὅπως μὴ γελοῖος γένῃ, ὥσπερ καὶ οἱ συνεχῶς παλαίοντες παλαισταί;
Πρὸς δὲ τὸν ἀηδόνα μιμούμενον, ἥδιον, ἔφη, ὦ ξένε, αὐτῆς ἄκουσα τῆς ἀηδόνος.
λέγοντος δέ τινος ὅτι κακολόγος τις αὐτὸν ἐπῄνει, θαυμάζω, ἔφη, εἰ μή τις αὐτῷ εἶπεν ὅτι ἀπέθανον· ζῶντα γὰρ ἐκεῖνος οὐδένα καλῶς λέξαι δύναται.