Regum et imperatorum apophthegmata

Ἀνταλκίδας πρὸς τὸν Ἀθηναῖον ἀμαθεῖς ἀποκαλοῦντα τοὺς Λακεδαιμονίους μόνοι γοῦν εἶπεν ἡμεῖς; οὐδὲν μεμαθήκαμεν κακὸν παρʼ ὑμῶν.

ἑτέρου δὲ Ἀθηναίου πρὸς αὐτὸν εἰπόντος ἀλλὰ μὴν; ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ Κηφισοῦ πολλάκις ὑμᾶς ἐδιώξαμεν , ἡμεῖς δὲ οὐδέποτε εἶπεν ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ Εὐρώτα.

σοφιστοῦ δὲ μέλλοντος ἀναγινώσκειν ἐγκώμιον Ἡρακλέους, ἔφη τίς γὰρ αὐτὸν ψέγει;

Ἐπαμεινώνδου [*](Ἐπαμεινώνδου hic et infra *: ἐκαμινώνδου ) τοῦ Θηβαίου στρατηγοῦντος,

ἔλεγε δὲ τὸν ἐν πολέμῳ θάνατον εἶναι κάλλιστον,