Regum et imperatorum apophthegmata

ἐπαινουμένων δὲ τῶν Ἠλείων ἐπὶ τῷ τὰ Ὀλύμπια καλῶς ἄγειν, τί δέ εἶπε ποιοῦσι θαυμαστόν, εἰ διʼ ἐτῶν τεσσάρων μιᾷ ἡμέρᾳ χρῶνται τῇ δικαιοσύνῃ; ἐπιμενόντων δὲ τοῖς ἐπαίνοις, ἔφη τί θαυμαστὸν εἰ πράγματι καλῷ καλῶς χρῶνται. τῇ δικαιοσύνῃ;

πρὸς δὲ ἄνθρωπον πονηρὸν ἐρωτῶντα πολλάκις τίς ἄριστος εἴη Σπαρτιατῶν, εἶπεν ὁ τὶν [*](τὶν Cobetus: τύνη ) ἀνομοιότατος.

ἑτέρου δὲ πυνθανομένου πόσοι εἰσὶν οἱ [*](οἱ] om. mei codd.) Λακεδαιμόνιοι ὅσοι εἶπεν ἱκανοὶ τοὺς κακοὺς ἀπείργειν.

καὶ τὸ αὐτὸ ἑτέρου πυνθανομένου, πολλοί σοι ἔφη δόξουσιν εἶναι, ἐὰν αὐτοὺς ἴδῃς μαχομένους .

Λύσανδρος, Διονυσίου τοῦ τυράννου πέμψαντος ἱμάτια ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ τῶν πολυτελῶν, οὐκ ἔλαβεν εἰπὼν δεδιέναι, μὴ διὰ ταῦτα μᾶλλον αἰσχραὶ φανῶσιν,

πρὸς δὲ τοὺς ψέγοντας αὐτὸν ἐπὶ τῷ διʼ

πρὸς δὲ Ἀργείους δικαιότερα τῶν Λακεδαιμονίων λέγειν περὶ τῆς ἀμφισβητουμένης χώρας δοκοῦντας , σπασάμενος τὴν μάχαιραν ὁ ταύτης ἔφη κρατῶν βέλτιστα περὶ γῆς ὅρων διαλέγεται.