Solon

Plutarch

Plutarch. Plutarch's Lives, Vol. I. Perrin, Bernadotte, editor. Cambridge, MA: Harvard University Press; London: William Heinemann Ltd., 1914.

ἐπισημαίνεται δʼ αὐτὸς αὑτῷ τὴν ἀξίωσιν οὕτως·

  1. δήμῳ μὲν γὰρ ἔδωκα τόσον κράτος ὅσσον ἀπαρκεῖ,
  2. τιμῆς οὔτʼ ἀφελὼν οὔτʼ ἐπορεξάμενος·
  3. οἳ δʼ εἶχον δύναμιν καὶ χρήμασιν ἦσαν ἀγητοί,
  4. καὶ τοῖς ἐφρασάμην μηδὲν ἀεικὲς ἔχειν.
  5. ἔστην δʼ ἀμφιβαλὼν κρατερὸν σάκος ἀμφοτέροισι·
  6. νικᾶν δʼ οὐκ εἴασʼ οὐδετέρους ἀδίκως.
Solon, Frag. 5 (Bergk); Aristot. Ath. Pol. 12.1

ἔτι μέντοι μᾶλλον οἰόμενος δεῖν ἐπαρκεῖν τῇ τῶν πολλῶν ἀσθενείᾳ, παντὶ λαβεῖν δίκην ὑπὲρ τοῦ κακῶς πεπονθότος ἔδωκε. καὶ γὰρ πληγέντος ἑτέρου καὶ βιασθέντος ἢ βλαβέντος ἐξῆν τῷ δυναμένῳ καὶ βουλομένῳ γράφεσθαι τὸν ἀδικοῦντα καὶ διώκειν, ὀρθῶς ἐθίζοντος τοῦ νομοθέτου τοὺς πολίτας ὥσπερ ἑνὸς μέρη σώματος[*](μέρη σώματος (or σώματος μέρη) Coraës and Bekker, after Xylander: ἑνὸς μέρους.) συναισθάνεσθαι καὶ συναλγεῖν ἀλλήλοις. τούτῳ δὲ τῷ νόμῳ συμφωνοῦντα λόγον αὐτοῦ διαμνημονεύουσιν. ἐρωτηθεὶς γάρ, ὡς ἔοικεν, ἥτις οἰκεῖται κάλλιστα τῶν πόλεων, ἐκείνη, εἶπεν, ἐν ᾗ τῶν ἀδικουμένων οὐχ ἧττον οἱ μὴ ἀδικούμενοι προβάλλονται καὶ κολάζουσι τοὺς ἀδικοῦντας.