Heracles
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- ἓν ἦμαρ ἡδὺ βλέμμʼ ἔχειν φασὶν μόνον.
- τόλμα μεθʼ ἡμῶν θάνατον, ὃς μένει σʼ ὅμως.
- προκαλούμεθʼ εὐγένειαν, ὦ γέρον, σέθεν·
- τὰς τῶν θεῶν γὰρ ὅστις ἐκμοχθεῖ τύχας,
- πρόθυμός ἐστιν, ἡ προθυμία δʼ ἄφρων·
- ὃ χρὴ γὰρ οὐδεὶς μὴ χρεὼν θήσει ποτέ.
- εἰ μὲν σθενόντων τῶν ἐμῶν βραχιόνων
- ἦν τίς σʼ ὑβρίζων, ῥᾳδίως ἐπαύσατʼ ἄν·
- νῦν δʼ οὐδέν ἐσμεν. σὸν δὲ τοὐντεῦθεν σκοπεῖν
- ὅπως διώσῃ τὰς τύχας, Ἀμφιτρύων.
- οὔτοι τὸ δειλὸν οὐδὲ τοῦ βίου πόθος
- θανεῖν ἐρύκει μʼ, ἀλλὰ παιδὶ βούλομαι
- σῷσαι τέκνʼ· ἄλλως δʼ ἀδυνάτων ἔοικʼ ἐρᾶν.
- ἰδοὺ πάρεστιν ἥδε φασγάνῳ δέρη
- κεντεῖν φονεύειν, ἱέναι πέτρας ἄπο.
- μίαν δὲ νῷν δὸς χάριν, ἄναξ, ἱκνούμεθα·
- κτεῖνόν με καὶ τήνδʼ ἀθλίαν παίδων πάρος,
- ὡς μὴ τέκνʼ εἰσίδωμεν, ἀνόσιον θέαν,
- ψυχορραγοῦντα καὶ καλοῦντα μητέρα
- πατρός τε πατέρα. τἄλλα δʼ, εἰ πρόθυμος εἶ,
- πρᾶσσʼ· οὐ γὰρ ἀλκὴν ἔχομεν ὥστε μὴ θανεῖν.