Heracles
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- ἥκιστα· φεύγειν σκαιὸν ἄνδρʼ ἐχθρὸν χρεών,
- σοφοῖσι δʼ εἴκειν καὶ τεθραμμένοις καλῶς·
- ῥᾷον γὰρ αἰδοῦς ὑπολαβὼν φίλʼ ἂν τέμοις.
- ἤδη δʼ ἐσῆλθέ μʼ εἰ παραιτησαίμεθα
- φυγὰς τέκνων τῶνδʼ· ἀλλὰ καὶ τόδʼ ἄθλιον,
- πενίᾳ σὺν οἰκτρᾷ περιβαλεῖν σωτηρίαν·
- ὡς τὰ ξένων πρόσωπα φεύγουσιν φίλοις
- ἓν ἦμαρ ἡδὺ βλέμμʼ ἔχειν φασὶν μόνον.
- τόλμα μεθʼ ἡμῶν θάνατον, ὃς μένει σʼ ὅμως.
- προκαλούμεθʼ εὐγένειαν, ὦ γέρον, σέθεν·
- τὰς τῶν θεῶν γὰρ ὅστις ἐκμοχθεῖ τύχας,
- πρόθυμός ἐστιν, ἡ προθυμία δʼ ἄφρων·
- ὃ χρὴ γὰρ οὐδεὶς μὴ χρεὼν θήσει ποτέ.
- εἰ μὲν σθενόντων τῶν ἐμῶν βραχιόνων
- ἦν τίς σʼ ὑβρίζων, ῥᾳδίως ἐπαύσατʼ ἄν·
- νῦν δʼ οὐδέν ἐσμεν. σὸν δὲ τοὐντεῦθεν σκοπεῖν
- ὅπως διώσῃ τὰς τύχας, Ἀμφιτρύων.
- οὔτοι τὸ δειλὸν οὐδὲ τοῦ βίου πόθος
- θανεῖν ἐρύκει μʼ, ἀλλὰ παιδὶ βούλομαι
- σῷσαι τέκνʼ· ἄλλως δʼ ἀδυνάτων ἔοικʼ ἐρᾶν.