Heracles
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- τοιαῦτʼ ἀμύνεθʼ Ἡρακλεῖ τέκνοισί τε;
- ὃς εἷς Μινύαισι πᾶσι διὰ μάχης μολὼν
- Θήβαις ἔθηκεν ὄμμʼ ἐλεύθερον βλέπειν.
- οὐδʼ Ἑλλάδʼ ᾔνεσʼ — οὐδʼ ἀνέξομαί ποτε
- σιγῶν — κακίστην λαμβάνων ἐς παῖδʼ ἐμόν,
- ἣν χρῆν νεοσσοῖς τοῖσδε πῦρ λόγχας ὅπλα
- φέρουσαν ἐλθεῖν, ποντίων καθαρμάτων
- χέρσου τʼ ἀμοιβάς — ὧν ἐμόχθησας χάριν.
- τὰ δʼ, ὦ τέκνʼ, ὑμῖν οὔτε Θηβαίων πόλις
- οὔθʼ Ἑλλὰς ἀρκεῖ· πρὸς δʼ ἔμʼ ἀσθενῆ φίλον
- δεδόρκατʼ, οὐδὲν ὄντα πλὴν γλώσσης ψόφον.
- ῥώμη γὰρ ἐκλέλοιπεν ἣν πρὶν εἴχομεν,
- γήρᾳ δὲ τρομερὰ γυῖα κἀμαυρὸν σθένος.
- εἰ δʼ ἦ νέος τε κἄτι σώματος κρατῶν,
- λαβὼν ἂν ἔγχος τοῦδε τοὺς ξανθοὺς πλόκους
- καθῃμάτωσʼ ἄν, ὥστʼ Ἀτλαντικῶν πέραν
- φεύγειν ὅρων ἂν δειλίᾳ τοὐμὸν δόρυ.
- ἆρʼ οὐκ ἀφορμὰς τοῖς λόγοισιν ἁγαθοὶ
- θνητῶν ἔχουσι, κἂν βραδύς τις ᾖ λέγειν;
- σὺ μὲν λέγʼ ἡμᾶς οἷς πεπύργωσαι λόγοις,