Heracles
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- ὠή, τίς ἐγγὺς ἢ πρόσω φίλων ἐμῶν,
- δύσγνοιαν ὅστις τὴν ἐμὴν ἰάσεται;
- σαφῶς γὰρ οὐδὲν οἶδα τῶν εἰωθότων.
- γέροντες, ἔλθω τῶν ἐμῶν κακῶν πέλας;
- κἀγώ γε σὺν σοί, μὴ προδοὺς τὰς συμφοράς.
- πάτερ, τί κλαίεις καὶ συναμπίσχῃ κόρας,
- τοῦ φιλτάτου σοι τηλόθεν παιδὸς βεβώς;
- ὦ τέκνον· εἶ γὰρ καὶ κακῶς πράσσων ἐμός.
- πράσσω δʼ ἐγὼ τί λυπρόν, οὗ δακρυρροεῖς;
- ἃ κἂν θεῶν τις, εἰ μάθοι, καταστένοι.
- μέγας γʼ ὁ κόμπος, τὴν τύχην δʼ οὔπω λέγεις.
- ὁρᾷς γὰρ αὐτός, εἰ φρονῶν ἤδη κυρεῖς.
- εἴπʼ, εἴ τι καινὸν ὑπογράφῃ τὠμῷ βίῳ.
- εἰ μηκέθʼ Ἅιδου βάκχος εἶ, φράσαιμεν ἄν.
- παπαῖ, τόδʼ ὡς ὕποπτον ᾐνίξω πάλιν.
- καί σʼ εἰ βεβαίως εὖ φρονεῖς ἤδη σκοπῶ.
- οὐ γάρ τι βακχεύσας γε μέμνημαι φρένας.
- λύσω, γέροντες, δεσμὰ παιδός; ἢ τί δρῶ;
- καὶ τόν γε δήσαντʼ εἴπʼ· ἀναινόμεσθα γάρ.
- τοσοῦτον ἴσθι τῶν κακῶν· τὰ δʼ ἄλλʼ ἔα.
- ἀρκεῖ σιωπὴ γὰρ μαθεῖν ὃ βούλομαι;
- ὦ Ζεῦ, παρʼ Ἥρας ἆρʼ ὁρᾷς θρόνων τάδε;
- ἀλλʼ ἦ τι κεῖθεν πολέμιον πεπόνθαμεν;
- τὴν θεὸν ἐάσας τὰ σὰ περιστέλλου κακά.
- ἀπωλόμεσθα· συμφορὰν λέξεις τινά.
- ἰδού, θέασαι τάδε τέκνων πεσήματα.