Acta Archelai

Hegemonius

Hegemonius. Acta Archelai. Beeson, Charles Henry. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1906.

(XXVI). Iudices DIXERUNT: Si ais paatorem hedum sive agnum leoni proiecisae, cum ille inrueret adversum ingenitum, actum eat. Quem enim potest iudicare pastor bedorum atque agnorum, cum ipse inveniatur eis causa in delictis? Traditus enim agnus per infirmitatem pastoris reaistere non valuit leoni et conaeqoens est ut quocumque fuerit leoni libitum gerat; tamquam si dominus unum e servis suis electum vel per metum tradat adversario suo, quem rursus recipere suis viribus non valeat. Si vero casu aliquo provenerit eum recipi, qua tandem ratione tormenta ei poterit inrogare, si ad omnia quae ei inperabat inimicus parebat, cum eum ipse tradiderit inimieo, sicut leoni hedum? praenoscentem enim adseris esse pastorem. Verberatus enim agnus et interroganti se pastori cur in his leoni pamerit respondet: Tu me leoni tradidisti nec restitisti adversus eum, sciens et praevidens quae mihi gerenda forent, cum eius me necesse esset obtemperare praeceptis. Et ne multa dicamus, neque deus perfectus pastor ostenditur neque leo alienos cibos percepisse demonstratur; et ideo ipsa veritate edocente damit his quae ab Arcbelao dicta sunt palmam nos debere conferre.

Archelaus DIXIT: Quoniam quidem de omnibus quibus disceptavimus prudentia iudicum plenissimum terminum posuit, tacendum est de reliquis et in tempus aliud reaerrandum. Sicut enim quis serpentis conterat caput, in nullum iam reliqua corporis eius membra deputanda sunt, ita dualitatis quaestionc reiecta, sicut pro viribus osten- [*](CM) [*](1 ex hedis] ex do his C | S eaa aus eseas corr. C2 | 3/4 sed . . adscribimus] eine Liicke ist anxunehmen; nach differre + si dicamns Zacagni | 4 escas C | 14 ais pastorem] ut ais pastor M | 15 proiecisse] proiecit M | 17 caosa in delictis] in delicti si causa C | 18 qaodcumqae Μ | 24 enim (nach verberatus)] aatem M | 26 qua C | 29 docente M | 33 nach enim + si Ziieagni, vgl. 33, 11)

43
dimus, reliqna quae per hauc adserebantur cum ipsa pariter explosa sunt. Sed in ipsum qui adest adgertor horum paucis dicam, nt omnibus innotescat quis et unde et qualts est; dixerat enim se esse paracletum illum quem lesus proficiscens humano generi missornm se esse promiserat ad salutem fidelium aninlarum et non longe possit ei Paulus vas electionis et vocatus apostolua, unde et praedicans veram doctrinam aiebat: Aut documentum quaeritis eins qui in me loquitur Christus? Et quidem quod dico tali exemplo fiet clarius. Homo quidam conlusit in thesanro frumenti plurimum, ita ut refertus esset locus, quem locum clausam atque signatum sufficientibus signaculis custodiri praecepit; ipse dominus vero cessit; alius autem quidam post multum temporis advenit ad thesanrnm, dicens se ab eo qui signaculis locum concluserat missum ad hoc, ut etiam ipse in eundem thesaurum triticum congregaret Quem cum vidissent custodes, poscebant ab eo aignaculi fidem, quo possent ei videlicet aperire thesaurum et parere ei tamquam ab illo qui signsverat misso; qui cum neque claves ostenderet neque gignaculorum fidem deferret (neque enim habebat ius), a custodibus eiectus est et fugatus; fur enim potius et latro ab eis esse deprehenditur, convictus et confugatus etiam ex hoc, quod post multum tempus quam promissum fuerat, adesse deaideret, neque claves neque signacula neque ullum omnino custodibus indicium deferens, non quantitatem frumenti reconditi sciens; quae omnia manifesta indicia sunt nequaquam eum ab illo esse transmissum, et ideo consequenter a custodibus refutatus est.

(XXVII). Aliud etiam, si videtur, dicimus exemplum. Homo quidam paterfamiliaa dives plunmum, ad tempus peregre afuturus, filiis suis pollicitus est missunim se esse alium qui pro se distribueret eis ex aequo substantiam. Et quidem non multu post misit beatum virum quendam iustum et verum, qui cum venisset, suscepta universa substanfia, primo omnium instruere eam ac regere studuit, laboraus plurimum in itineribus, sedens ipse per se suis manibus opus fariens et ministrans. Deinde diem obiturus testamentum scribit, propinquis suis et proximis omoibus hereditatem derelinquens, et signacula dedit eis et nominatim singulos convocans praecepit eis serrare hereditatem et [*](7 II Kor. 13, 3) [*](CM) [*](5 et . . possit] die Stelle ist verdorben; etca tamquam si not) longe praecesserit Traube, ot non longe post sit Zacagni | 7 agebat C | 11 dominus] Zacagni, deus CM | 16 possint C | 16 qni cam neque] qoicumque C | 19 confugatus] confutatus Zacagni | 30 deaideret] se diceret M | 22 sciens] sicens C | 23 nach consequenter + erat C | 24 si nidetur etiam M Corr M2 | 25 futurus M | 27 beatum] tntum C | 28 verum] uirom C | 30 sedens] sed et Zacagni 32/33 signacula . . nominatim zueimal gesch. C | 33 singula C)

44
custodire ac regere substantiam, sicut susceperant, et perfrui bonis et fructibus ipsi domini heredesque derelicti. Si qui verum ex agri huius fructibus percipere rogaret, iudulgenter praeberent; sin autem coheredem se dicens exposceret, devitarent persequi <atque> alieuum esse pronuntiarent; opus autem magis facere debere eum qui recipi velit. Quomodo ergo, bis omnibus beoe recteque diepositis et statutis ac plurimo tempore in eo statu perseverantibus, eum qui post treceutos ferme annos venerit et heredem esse se confirmet non abiciemus? Non iuate alienum proountiabimus qui nee de propinquis se esse osteodit, qui defuncto nostro nou adfuerit aegrotanti, qui in esequias non ierit crucifixo, qui sepulchro non adstiterit, qui omnino nesciat quomodo aut qualiter defunctus est, qui denique thesaurum frumenti ingredi eupiat, nullo indicio delato ab eo qui obsignaverit? Nonne eum tarnquam latronem et farem abiciemus ac modis omnibus expellemus? Haec igitur signa quae in praedietb conprebendimus exemplis iste non deferens adest, dicens se esse paracletum qui ab leau praesignatus est mitti, in quo mendacem ignorans fortasse adseret lesum; qui enim dixerat se non multo post missurum esse paracletum inventtur post trecentos et eo amplius annos misisse bunc, sicut ipse sibi testimonium perhibet. Quid dicent lesu in die iudicii illi qui iam vita excesserunt ex illo tempore usque nunc? Nonne haec apud eum allegabunt: Noli dos cruciare si opera tua non fecimus? Cur enim, cum promiseris sub Tiberio Caesare missurum te esse paracletum, qui argueret nos de peccato et de iudicio et de iustitia, sub Probo demum Romano inperatore misisti? <Cur> orphanos dereliquisti, cum ipse dixeris, non derelinquam vos orphanos, cum ipse dixeris te, mox ires, missurum esse paracletum? Quid poteramus orphani facere, non habentes tutorem? Nihil nos deliquimus, tu nos fefellisti Sed absit hoc a domino nostro lesu Christo salvatore omnis animae. Non enim moratus est in promissionibus suis, sed cum dixisset, uado ad patrem meum ei mitto uobis paraeletum, statim misit, dividens dona discipulis suis, abundantius vero conferens Paulo.

[*](28 Joh. 16, 8 – 25 Ioh. 14, 18 — 28 vielleicht II Patr. 3,9 — 29 Joh. 14,12ff und 16, 28 — 31 rgl. I Kor. 15, 10)[*](CM)[*](1 et nach bonis)] e CM | 2 derelicti] das erste i aus e corr. C2 | verum] uero M | 3 coheredem] conderem C | 4 exposcerent mit n getilgt Μ | persequi] atqne Zacagni, nach persequi + atque Traube | 5 qui] quem M | 7 fere C | 9 pronuntiauimus C | 11 non < C iibergesch. uon späterer Hand | 18 obsignauerat Μ | furem et tatronem Μ | 17 fortasse < M | 22 cum] eum C | tyberio M | 23 et de iudicio < C | 24 probo a. Ras. C | cur] Traube | 27 delinquimus C | 28 hoc] hanc | omnie] Zatogni. omne CM | 30 donans C | 31 abundantibus | confitens C)
45

(XXVIII). MANES DIXIT: Tuomet ipsius indicio conprehensus es, haec enim adversum te locutus ignoras quia dum <in> me vis probra couicere, maiori culpae ipse subcumbis. Dic age mihi istud, si omnes qui a Tiberio usqae ad Probum defuncti sunt dicent ad Iesum: Nolito nos iudicare quia opera tua non fecimus, non enim misisti nobis paracletum, cum dixeris te, mox ires, missurum esse, non multo magis illi haec dicent, qui a Moyse usque ad adventum ipsius Iesu Christi vitam excesserunt, et eo rectius dicent: Noli nos tradere tormentis, quoniam agnitionem tui non accepimus? Et non solum ii qui ante ipsius adventum decesserunt iure haec allegare videbuntur, verum etiam illi qui ab Adam usque ad adventum Iesu obierunt; neque paracleti euim scientinm cousecuti sunt neque lesu doctrina eruditi sunt. Sed hoc solum ultimum genus hominum, ut ais, quod a Tiberio est Salvabitur; ipse enim eos Christus de maledicto legis redemit, sicut Paulus testimonium dedit: Quia littera occidit nec quemquam vivificat et Quod lex ministerium mortis est virtusque peccati. ARCHELAUS DIXIT: Erras nesciens scripluras neque nrtuletn dei; multi enim etiam post adventum Christi usque nunc perierunt et pereunt, ii scilicet, qui operibus iustitiae deservire uoluerunt; illi vero soli qui susceperunt eum et suscipiunt potestatem acceperunt filii dei fieri. Non enim omnes dixit, sed neque tempus terminavit, quieumque enim, inquit, accepetvnt eum. Adest autem semper instis viris a creatura muudi nee cessat inqoirere sanguinem ipsorum ex sanguine Abel iusti usque ad sanguinem Zachariae. Unde ergo Abel iustus et illi omnes reliqui per ordinem inter iustos enumerantur, cum lex non esset Moysi, cum prophetae oborti non essent nec prophetiae munus inplessent? Nonne iusti effecti sunt ex eo quod legem inplebant, ostendens unusquisque eorum opus legis scriptum in cordibus suis, teslimonium reddente eis conscientia sua? Cum enim quis legem non habens naturaliter quae legis sunt facit, hie legem non habens ipse sibi est [*](14 Gal. 3, 13 — 15 16 II Kor. 3, 6.7 — 16 I Kor. 15, 56 – Matth. 22, 29 — 20/21 Joh. 1, 12 — 23 rgl. Matth.23,35 — 27 Röm. 2, 15 — 28 Röm. 2, 14) [*](CM) [*](1 manes dixit a. Ras. M1 | tuomet] tuum et C | 2 adversum] uersum C I ignoras] Zacagni, ignorans CM | in] Zacagni | 3 ipse se C | 3,4 istud . . a] studias qua C | 4 tyberio CM | ihn C | 5 nolite C | 6 mox . . esse < C nach accepimus (Z. 9) in M geschrieben, aber durch ein Zeichen de richtigen Stelle zugeuiesen | mnlto] übergesch. C1 | 7 illi < M | ad < C | 8 noli nos tradere] noli nostra de. C | 9 hii CM | 10 uidebantur C | 11 euentum C | 18 ut ais] Zaeagni, ut eas C < Μ | tyberio CM | 14 saluentur C | 16 errans C | 18 hii CM | 19 noluerint Μ | 20 fili C | 22 nec cessant] ne cessat C | 23 exanguine C | 24 nach ordinem + qni C | 25 mose C | 27 scriptum] scriptura C | 28 reddent C)

46
lex. Et intaere multitudinem legum per siagulos iustos, qui bene agebant vitam suam, nunc ex semet ipsis proferentes in cordibus suis insitam dei legem, nunc a propriis parentibus inquirentes, aliquando etiam ab antiquioribus et seoioribus addiscentes. Verum quia pauci per hunc modum poterant ad iustitiae culmen ascendere, id est per parentum traditiones, nulla in litteris lege conscripta, miseratus est deus humanum genus et scriptam legem per Moysen Toluit bomioibus dare, quoniam quidem non adprime in cordibus eorum naturalis legis aequitas retinebatur. Consona igitur primae cieationis humanae fit in litteris legislatio, quae per Moysen datur salutis cansa plurimorum. Si enim aestimamus homiuem sine operibus legis iustificari et. Abraham reputatus est iustus, quauto magis ii, qui adinpleverint legem continentem ea quae hominibus expediunt, iustitiam consequentur? Et quoniam tritim solummodo sermonum mentionem fecisti, de quibus apostolus dixit, ministerium mortis esse legem et Christum redemisse nos de maledicio legis, et quoniam virtus peccati est lex, adde adhuc, et die quantacumque tibi videntur adversum legem esse conscripta.