Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.

εἰ μὴ ἐγὼ παραβλέπω κτλ.] σημείωσαι. ~ V

μὴ πρότερον εἴπῃς κτλ.] σημείωσαι. ἐντεῦθεν ἡ προέκθεσις. ~ Γ

ὑπουργητέον κτλ.] ὡραῖον. ~ Δ

ἐς αὐτό φασι τὸ πῦρ κτλ.] ὡραῖον. ~ Δ

ὁ μέν — ἥδεσθαι] Ἐπίκουρος. ~ BΩΔ

ὁ δέ τις — πονεῖν] Διογένης. ~ BΩΔ

ἄλλος καταφρονεῖν χρημάτων] Κράτης. ~ BΩΔ

ὁ δέ τις κτλ.] Ἀριστοτέλης. ~ BΩ

περὶ μὲν γὰρ τοῦ κόσμου] Πλάτων. ~ BΔ

ἀτόμους] Δημόκριτος. ~ ΒΔ

ἀτέχνῶς*] ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς, καθάπαξ, ὅ ἐστιν ἑνὶ λόγῳ ἀληθῶς· τέχνη γὰρ ὁ δόλος παρὰ Ἀττικοῖς, τὸ δὲ ἄνευ δόλου ἀληθές ἐστιν. ὁ γὰρ τόνος διαστέλλει τὴν σημασίαν, τήν τε τῆς τέχνης στέρησιν καὶ τὸ ἀδιάφορον τῆς χρήσεως. ἀτεχνῶς οἱονεὶ ἀτενῶς μετὰ περισσοῦ τοῦ χ̄ . — ἄλλως. ἁπλῶς, ἄνευ τέχνης, ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀθλητῶν τῶν μὴ τέχνῃ νικώντων ἀλλὰ δυνάμει, ἢ καθάπαξ ἢ ἀδόλως. ἐὰν δέ τις παρὰ τὴν τέχνην λέγῃ τι ἢ ποιῇ, οὐκέτι περισπωμένως ἀλλὰ βαρυτόνως· ἀτέχνως ποιεῖς, ἀτέχνως λέγεις. ~ ΔMUΩ

τὸ σεμνὸν διττῶς λέγεται, καὶ ἐπὶ τοῦ ὑπερηφάνου καὶ ἐπὶ τοῦ σεμνῶς τὰ πράγματα ποιοῦντος. ~ ΔUΩ

ὡς δὴ τί τοῦτο] ὅρα τὴν σύνταξιν. ~ φ

⸤Ἀρ⸥ίστιππο⸢ς: οὗτος φι⸣λόσοφος Κυ⸢ρή⸤νης⸥, ὁρ⸣μώμενος ⸢δεινὸς τὰ περὶ⸣ γαστέρα τ⸢ε⸤ καὶ⸥ τοὺς μαγείρους⸣ σοφιστὴς ⸢παρῆν ⸤ἀε⸥ὶ Δι⸣ονυσίῳ τῷ ⸢πρεσβυτέρῳ κατὰ⸣ ⸤Σι⸥κελίαν ⸢αὔξων αὐτῷ⸣ τὴν ⸤τρ⸥υφὴν ⸢καὶ αἰσχρότατα⸣ παρασιτῶ⸢ν ⸤καὶ⸥ κολακεύων⸣ πέρα τοῦ μ⸢ετρίου⸣. ~ ⸤Β⸥⸢ V ⸣φUΩΔ

μαστίγων κτλ.] ὡραῖον. ~ Γ

ἡμιτέλεια*] ⸢⸤τὸ ἥ⸥μισυ⸣ τῆς τιμωρίας. ⸤⸢ ὡς ἐ⸥πὶ δα⸣σμοῦ δὲ τοῦτο ⸤⸢ προ⸥ενέγκα⸣ς διέχεεν ⸢⸤ ὑπε⸥ρβαλλούσῃ τῇ ⸤ἡ⸣δ⸥ο⸢νῇ τὴν ἀκοήν⸣. ~ ⸤Β⸥⸢V⸣φUΩΔ

ὁμοίως φοβερόν τι κτλ.] σημείωσαι. ὡραῖον. ~ Γ

τοιγάρτοι ἐκεῖνα — διαπομπεῦσαι ὡς ἐτάχθησαν] ὡραῖον διόλου τὸ χωρίον καὶ τῆς ματαιότητος ἡμῶν ἐκκαλυπτικόν. ~ BΔ

ἐμβατῶν*] ἐμβάται κωμικὰ ὑποδήματα μεγάλα τε καὶ τὰς κρηπῖδας ὑψηλὰς ἐξειργασμένα τοῦ πρὸς μεῖζον ὕψος τὸν χρώμενον ἄγειν. ~ BCVφΩΔ

ἐπειδὰν* — ὁ Αἰακὸς ἀπομετρήσῃ ἑκάστῳ τὸν τόπον] τάχα τὸν Αἰακὸν ἐπέστησαν Ἕλληνες ταῦτα δικάζειν τοῖς νεκροῖς τὸ τοῦ ὀνόματος ἔτυμον παραλαβόντες εἰς συνηγορίαν· βούλονται γὰρ νῦν παρὰ τὸ αἰάζειν τὸν Αἰακὸν ὠνομάσθαι, ὃ συμβαῖνον ἐπὶ τοῖς ἀποιχομένοις τῷ τάφῳ παρευθὺς αὐτοὺς παραδίδωσιν. ~ VφΒΩΔ

οὐ πλέον ποδός: καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν πυρὶ θαπτομένων μόγις ποδιαῖον τόπον ἡ σποδὸς ἐπίσχει. ~ BVφΩΔ

ταριχοπωλοῦντας* κτλ.] εἰς τοὺς τὰ σώματα ταριχεύοντας αἰνίττεται καὶ παίζει τοὺς τὰ ἐπιγράμματα ἔχοντας ἐν τοῖς τάφοις. ~ VφBΩΔ

Φίλιππον — ὑποδημάτων] ἴσως ἐπὶ τῷ τάφῳ Φιλίππου σκυτεῖον ὕστερον συνέστη, καὶ τοῦτο παίζει. τὰ δὲ τῶν

ἄλλων βασιλέων ὀστᾶ ὑπὸ τῶν τυμβωρυχούντων παρὰ τὰς τριόδους ἐσκυβαλευμένα τοῦτο διαγελᾷ. ~ BVφΩΔ

οὐ γὰρ οἶδ’* ὅπως] καινοπρεπές· τὸ γὰρ καθημαξευμένον οὐκ οἶδα 〈γὰρ〉 ὅπως. ~ B

ἐπεχειροτόνησε κτλ.] σημείωσαι. πάνυ ὡραῖον. ~ V

πρός* τι χωρίον τοῦ ἄλλου ζοφερώτερον κτλ.] εἰ τοῦ ἄλλου ζοφερώτερον, ὀλέθριε, πῶς βλέπων τῷ δακτύλῳ ἐδείκνυες; καὶ τὸ μὲν παιζόμενον τοῦτο. αἰνίττεται δὲ οἶμαι τῇ παιδιᾷ, ὡς τὰ ἐν Τροφωνίου ἀφανέστερά τε καὶ ἀσαφέστερα τῶν ἐν τοῖς ἄλλοις μαντειῶν χρησμῳδουμένων. ~ VφBΩΔ