Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum

Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.

οὐκέτι μέμνημαι*] ὁ τὰ σχήματα τῶν φανέντων τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐντετυπωμένα φέρων καὶ τὴν φωνὴν ἔναυλον ἆρα τὴν ἔννοιαν τῶν εἰρημένων οὕτω ταχέως ἐξήμβλωκας; καινὸν τοῦτο. ~ ΔVUΩ

ἕρμαιον*] τὸ ἀπροσδόκητον κέρδος, ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τιθεμένων ἀπαρχῶν, ἃς οἱ ὁδοιπόροι κατεσθίουσιν. ~ Δ

τὴν μὲν τέχνην κτλ.] ὡραῖον. ΓV

τὴν ψυχὴν — κατακοσμήσω κτλ.] ⸤ἀλλὰ μ⸥ὴν ψευδεῖς αἱ τῆς διδασκαλίας ὑποσχέσεις ἀπεφάνησαν· οὐ γὰρ τοιαύ

ταις σου τὴν ψυχὴν ἀρεταῖς κατεκόσμησεν ἀλλὰ ταῖς ἐναντίαις, ὡς αὐτὸς σὺ ταῦτα ἐξ ὧν γράφεις ἀποδεικνύεις. ~ ⸤U⸥

εὐπάρυφος*] εὐκατέργαστα καλῶς ὑφασμένα φορῶν ἱμάτια. ~Δ

subscript.: Διώρθωσα ἐγὼ Ἀλέξανδρος ἐπίσκοπος Νικαίας τῆς πρὸς τῇ Ἀσκανίᾳ μετὰ Ἰωάννου τοῦ ἐπὶ τῇ ἀδελφῇ κηδεστοῦ. ~ Γ2