Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.
κορύθων*] τὸ τοῦ Ὁμήρου [Ε 4] διαγελᾷ περὶ Διομήδους τὸ
δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ἀκάματον πῦρ. ~ VφΟSUΩ
subscript.: Διώρθωσα ἐγὼ Ἀλέξανδρος ἐπίσκοπος Νικαίας τῆς κατὰ B⸤ι⸥θ⸤υνί⸥αν μετὰ Ἰακώβου τ⸤οῦ ⸥τ του ἀδελφ ⸤οῦ⸥ καὶ μητροπολίτου Λαρίσσης. ~ ⸤Γ2⸥
ἀρξάμενοι κτλ.] βαβαὶ τοῦ ψεὐδους. ~ ΟUΩ
πῦρ* κτλ.] εἶτα, βωμολόχε, οὐκ ἔμελλεν ὁ πάγος θαλπόμενος τῷ πυρὶ εἰς ὕδωρ αὖθις μεταποιεῖσθαι; καὶ πῶς οὐχὶ κατακλυσθέντες τέλεον ἀπωλώλειτε; ὥστε ἀπίθανος ἡ πλάσις παρὰ τὸ τῇ φύσει σου πρόσφορον. ~ VΟUΩ
εἰκοσιπέντε* τὸ περίμετρον] scholion legi non poterat. ~ Γ
περιεκέχυτο*] ἀντὶ τοῦ περιεῖχεν, περιείληφεν, περιέβαλλεν, περιελίμναζεν. ~ VΟSUΩ
αὕτη* κτλ.] εἰς τοὺς καθ’ ἡμᾶς ὁ γόης ἔοικεν ἁγίους προφήτας διαπαίζειν, ἐφ’ οἷς οὗτοι περὶ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἐν ἐσχάταις ἡμέραις συνενεχθῆναι ἀλληγορικῶς διεξῆλθον. ~ VΟSΩ
νύξ*] ⸢εἰς τ⸣ὰ ὑπὲρ Θούλην τερατο⸢λ⸣ογούμενα ἐπισκώπτει. ~ ⸢V⸣ΟUΩ
ἄρτον*] τὸ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς διακωμῳδεῖ. ~ VΟSUΩ
διακονοῦνται*] τὰ περὶ βραχμάνων τερατολογούμενα τῶν Ἀσσυρίων διασύρει. ~ VOUΩ
ἐθεασάμην*] κατὰ κοινοῦ τὸ ἐθεασάμην. ~V
Στωικῶν] οἷα φῂς περὶ Στωικῶν, ἄνθρωπε. ~ φ
— ] σημείωσαι. ⸤ Στ⸥ωικῶν ⸤ ⸥εῖ ⸤ ⸥· ~ Γ
Ἀκαδημαϊκούς*] οὐκ ἀκριβῶς ἄγαν τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς τοῖς Ἐφεκτικοῖς συνάπτεις, Λουκιανέ. ~VΓφ ΟUΩ
μίσγονται μὲν ἀναφανδόν] Ἡρόδοτον [3, 101] κωμῳδεῖ Ἰνδοῖς τοιοῦτον γίνεσθαι ἱστοροῦντα. ~ S
ἦ μήν*] ἀντὶ τοῦ ὄντως δή. ~ VΟ UΩ
Πλατωνικώτατοι] ⸢διὰ⸣ τὸ λέγειν τὸν Πλάτωνα [Reip. V 457 C] κοινὰς εἶναι τὰς γυ⸢ναῖκας⸣. ~ ⸢S⸣Κ
κατεγίνωσκον*] σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν· τὸ γὰρ καταγινώσκω γενικῇ συντάσσεται οἷον καταγινώσκω σοῦ τῆς φλυαρίας, ὁ δὲ πρὸς αἰτιατικὴν ἀπέδωκεν κατεγίνωσκον τὴν ψυχρολογίαν. ἤτοι οὖν Ἀττικῶς οὕτως συνέταξεν — αὐτοὶ γὰρ καὶ ἐπὶ ἄλλων πολλῶν τοῦτο φιλοῦσι ποιεῖν τῇ κοινῇ ἐναντιούμενοι συνηθείᾳ — ἢ τὸ καταγινώσκω ἀντὶ τοῦ διαγελᾶν ἢ διασύρειν εἴληπται. ~ VCΚΟSUΩ
τυφλός*] ἱστορεῖ γὰρ τοῦτο Ἡρόδοτος ἐν τῷ περὶ τοῦ Ὁμήρου βίῳ [c. 8. Biogr., ed. Westermann, p. 4]. ~ VΟΩ
πυγμὴ δὲ ἴση κτλ.] τάχα διὰ τὸ πληγαῖς βάλλεσθαι τοὺς πυγμάχους, ὃ ἐκεῖσε ἀργόν, παρ’ ὅσον ἀπαθὴς ὁ ἐν Ἅιδου βίος ἅτε σωμάτων ἀπηλλαγμένος. ~ VφΟUΩ
Σωκράτης* κτλ.] τὰ περὶ Σωκράτους ἱστορούμενα διασύρει. ~ VΟUΩ
παράδεισος*] τινὲς τῶν ἄκρως βουλομένων ἑλληνίζειν εἰς τὸ νόθον τῆς Ἑλληνίδος φωνῆς ἀποπέμπουσι τὸ παράδεισος ὄνομα. ~ VΟUΩ
ἐπινῶς*] σημείωσαι· ἀντὶ τοῦ ἐφελκυστικῶς, ὁρμητικῶς· ἐπεὶ καὶ τὸ ἐπινάζει τὸ ἐφέλκεται σημαίνει. ~ VCOSUΩ
παρήμην*] οὐ παρῆν, ὡς ἐν ἄλλοις κεῖται καὶ ἡ τέχνη ζητεῖ. ~ V
ἐποτνιώμην*] ἠνιώμην. ~ Γ
μείνας* κτλ.] ἐνήλλαξε τὴν σύνταξιν τὸ μέν τι ταύτης κατὰ τὴν κοινὴν χρησάμενος, τὸ δὲ καὶ ἀττικίσας· κοινὸν μὲν γὰρ τὸ μείνας ἐκείνην τὴν ἡμέραν, Ἀττικὸν δὲ τὸ τῆς ἐπιούσης. ἦν δὲ καὶ τὸ πρῶτον Ἀττικόν, εἰ οὕτως εἶπεν μείνας ἐκείνης τῆς ἡμέρας· τὸ γὰρ ἐπὶ μέρους λέγειν Ἀττικόν. ~ VΟSUΩ
μεγίστας* ἀπασῶν τιμωρίας ὑπέμενον οἱ ψευσάμενοι] εἶτα σοί, βωμολόχε, γόης, τί ἐποφείλεται τούτων ἕνεκεν; ~ VΓΟUΩ