Scholia in Odysseam

Διηγεῖται καὶ ταῦτα αὐτὰ Ὀδυσσεὺς, τίνα αὐτῷ εἰς Ἅιδου κα- τελθόντι ἔχρησε Τειρεσίας· καὶ ὡς τὴν μητέρα εἶδεν αὐτοῦ καὶ ἄλλας πολλὰς τῶν παλαιῶν γυναικῶν, καὶ τῶν εἰς Ἴλιον συστρατευσάντων ἐνίους, καὶ τῶν ἐν Ἅιδου κολαζομένων τινάς. P. Q.

Ἀπαγγέλλει πῶς κατὰ Κίρκης ἐντολὰς εἰς Ἅιδου κατῆλθεν· καὶ ὡς ἤκουσε Τειρεσίου τοῦ μάντεως περὶ τῆς ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἄλλων ἑταίρων σωτηρίας. καὶ ὡς τοὺς ἥρωας καὶ τὰς ἡρωΐδας εἶδεν ἐν Ἅιδου, καὶ τὴν μητέρα, καὶ εἰς Ἴλιον συστρατευσάντων τινὰς, καὶ τῶν ἐν Ἅιδου κολαζομένων τινάς. P. V.

3. ἐν δʼ ἱστὸν τιθέμεσθα] οὐχ ἀπλῶς ἐνεθήκαμεν τῇ νηΐ, ἀλλὰ μετὰ τὸ στῆσαι τὸν ἱστὸν καὶ ἁπλῶσαι τὰ ἱστία, οἷον εὐτρεπίσαμεν. V.

7. ψιλωτέον τὸ ἴγμενον, ἤτοι ὑγρόν. H.

ἐσθλὸν ἑταῖρον] ἑταῖρον εἶπεν, ὡς ἀξιωσάσης αὐτῆς τὸν ἄνεμον. Q. νῦν τὸν συνεργόν. V.

18. Κίρκη ἐϋπλόκαμος: ὁ Τζέτζης ἀλληγορῶν “πῶς τούτῳ Κίρκη ὄπισθεν οὐρίους πνοὰς πέμπει;” φησὶ, “πέμπειν ἀνέμους οὐκ ἔσθενεν ἡ Κίρκη, πνοὴν δʼ ἰδοῦσα οὔριον ἐκέλευσε πλεῖν τότε.” P.]

αὐδήεσσα] ἡ περίφημος, ἢ ἡ ἔχουσα αὐδὴν ἀνθρώπων, ἢ ἡ φωνη- τική. B.

11. ποντοπορούσης] δῆλός ἐστιν ὁ ποιητὴς διὰ τὸ ποντοπορούσης ὠκεανὸν καλῶν τὴν ἔξω θάλασσαν. ἀλλαχοῦ δὲ ποταμὸν τὸν ὠκεανὸν καλεῖ διὰ τὸ ῥοῶδες. B. Q. τὴν θάλασσαν διερχομένης, πλεού- σης. V.

14. ἔνθα δὲ Κιμμερίων] Ἀρίσταρχος Κερβερέων. H. Κιμμέριοι ἔθνος περιοικοῦν τὸν ὠκεανόν. ἔνιοι δὲ γράφουσι χειμερίων· οἱ δὲ Κερβερίων, ὡς Κράτης. Ἡρόδοτος δὲ ὑπὸ Κιμμερίων φησὶ Σκύθας ἐξελαθῆναι. ἄλλοι δὲ Κιμμερίους φασὶν ὑποτίθεσθαι τοὺς κατὰ δύ- σιν οἰκοῦντας καὶ προσκειμένους τοῖς κατὰ τὸν Ἅιδην τόποις. ἢ νε- κροῖς, ἀπὸ τοῦ ἐν τοῖς ἠρίοις κεῖσθαι. P. V. τινὲς, τῶν νεκρῶν, παρὰ τὸ ἐν ἔρᾳ κεῖσθαι. B.H. οὗτοι οἱ Κιμμέριοι οἱ Σκύθαι νομάδες ὄντες ἐκ τῶν δυτικῶν τοῦ ὠκεανοῦ μερῶν ἐλθόντες ἐπόρθησαν τὸν ναὸν Ἀπόλλωνος τὸν ἐν Δελφοῖς. διὸ δυσφημεῖ αὐτοὺς ὁ ποιητὴς ὡς ἐν σκότῳ οἰκοῦντας. B.H.

16. ἠέλιος φαέθων ἐπιδέρκεται] πῶς οὖν ζῶσιν; ἢ ἐπιδέρκεται [*](2. ἐταῖρον— ἄνεμον] In V. est (ad quam lectionem memorant schol. v. 10.) ὡς ἂν ἀξιωσάσης τῆς Κίρκης τὸν Aristoph. Ran. 187. et Etymolo- gus p. 513, 45. Hic etiam alias ἄνεμον τίθησιν. 4—6. Tzetxae versus leguntur lectiones notat, χειμερίους (quam in Allegor. Odyss. 11, 5. in Ma. Proteae Ζeugmatitae tribuit) et trangae Anecdotis vol. 1. p. 284. Κιμμερίους. PORSON. Verba ’A. 5. 6. οὐρίους—οὔριον] Apud Tzae- Κερβερέων H. habet infra l. 19. post zam ἀγρίας—ἄγριον. κεῖσθαι. 5. οὐκ ἔσθετεν] Ὀδυσσεῖ οὐκ εὐσθενὴς 16. ἐξελαθῆναι] Scribebatur ἐξε- Tzetses. λασθῆναι, ut ἐξελασθεὶς ad λ., 281. 6. πλεῖν ex Tzetsa correxi pro ὑποτίθεσθαι] ὑποτίθεται P. πνεῖν. Idem τοῦτον pro τότε. 17. τοῖς κατὰ—κεῖσθαι om. P. 10. τὴν ἔξω θάλασσαν] Hoc ita in. 18. ἠρίοις Barnes. pro ἡρωικοῖς. telligo, Homerum eo verbo indi- 20. τῶν δυτικῶν τοῦ ὠκενοῦ μερῶν] care oceanum sibi esse mare, ex- τοῦ δυτικοῦ ὠκενοῦ H. ternum scilicet. BUTTM. 21. αὐτοὺς et ὡς ἐν σ. οἰκοῦντας om. 13. Κερξερέῶν] Lege Κερθερίων, B. )

Ἀρίσταρχος καὶ Ἀριστοφάνης, καταδέρκεται. H.

18. προτράπηται] ἀπʼ οὐρανόθεν τράπηται. διὰ τί προτράπηται; δοκεῖ εἰδέναι ὁ ποιητὴς ὅτι ὁ ἥλιος τὴν ἑκούσιον πορείαν ποιούμενος ἀπὸ δύσεως εἰς ἀνατολὴν ὅμως ὑπὸ τοῦ παντὸς ἀνθέλκεται εἰς τὸ ἐναντίον καὶ αὐτός. προτράπηται γὰρ ἀντὶ τοῦ μεταβάλληται, ἀπο- κλίνῃ. B.Q.V.

23. ἱερήια] οὐκ ὀρθῶς· ἐπὶ γὰρ νεκρῶν τόμια καὶ ἔντομα, ἐπὶ δὲ θεῶν ἱερεῖα. ἢ ὅτι τὰ θρέμματα ἱερεῖα ἐκάλουν. V. ἔδει ἐπὶ νεκρῶν ἐντόμια εἰπεῖν. ἢ ἐπεὶ ἀπλῶς τὰ θρέμματα ἱερεῖα ὠνόμαζον. H.

26. χοὰς χέομεν] τὸ χοὴν ἐχεόμην, ἀπὸ κοινοῦ κατὰ τῶν τριῶν. H.B.Q.

Ζηνόδοτος, χεάμην. H.

χέομεν] γρ. χεόμην. M.

29. γουνούμην νεκύων] πῶς, εἰ μὴ αἰσθάνονται πρὸ τοῦ πιεῖν; εἰς τὴν τιμὴν οὖν τῶν δεσποτῶν ἡ δέησις. ἢ γονυπετῶν ἐπηγγελλόμην. H. V.

30. ἐλθὼν εἰς Ἰθάκην στεῖραν βοῦν] ζητεῖται διὰ ποίαν αἰτίαν κατελθὼν ἐν τῷ Ἅιδῃ Ὀδυσσεὺς ἐτάξατο τοῖς νεκροῖς, ἐλθὼν εἰς Ἰθά- κην στεῖραν βοῦν θῦσαι. καί φαμεν ὅτι οἱ νεκροὶ ἄτοκοί εἰσι καὶ οὐ τίκτουσι, διὰ τοῦτο ἐτάξατο αὐτοῖς βοῦν μὴ γεννῶσαν. Q.

34. τοὺς δʼ ἐπεὶ] πρὸς τὴν περίφρασιν ἀπέδωκε τὸ τούς. τί γάρ ἐστιν ἔθνεα νεκρῶν; δηλονότι τοὺς νεκροὺς ὅτε εὐχωλαῖς καὶ λιταῖς ἐλισάμην. Q. τὰ ἔθνεα νεκρῶν οὐκ ἄλλο τι σημαίνει ἢ τοὺς νε- κρούς. διὰ τοῦτό φησι, τοὺς δʼ ἐπεί. B.

37. ψυχαὶ ὑπʼ ἐξ Ἐρέβευς] ὡς μυίας νομιστέον αὐτὰς ἥκειν ἐπὶ τὸ αἷμα. B. Q.

38. νύμφαι τʼ ἠΐθεοί τε] οἱ ἓξ παρὰ Ζηνοδότῳ καὶ Ἀριστοφάνει [*](14. ἐντόμια] Aut ἔντομα aut τόμια κατὰ τρίτον Q. scribendum. Utrumque est ap. Eu- 20. οὖν om. V. stath. p. 1671. extr. ἡ δέησις] ἢ δεηθεὶς V. 15. τὸ χοὴν ἐχεόμην] χοὴν χεομένην 31. ἓξ] Porsonus pro καί Ver- sus dicit 38—43. κατὰ τῶν τριῶν B. κατὰ τὸ τρίτον H. )

νύμφαι, αἱ ἄνδρας ἔχουσαι· ἠΐθεοι, οἱ ἄζυγες· νέαι ἀταλαὶ, αἱ μηδὲν τλῆναι δυνάμεναι. B.

39. νεοπενθέα] ἀεὶ νεάζον ἔχουσαι τὸ πένθος· ἢ νέον πενθοῦσαι. Q. ἐν τῇ νεότητι πενθοῦσαι. V.

40. πολλοὶ δʼ οὐτάμενοι] τοιούτῳ σχήματι ὑποτίθεται τοὺς νε- κροὺς οἵῳ καὶ ἀπέθανον. Q.

41. βεβροτωμένα] δοκοῦντα βεβροτῶσθαι, ὅ ἐστι μεμολύνθαι διὰ τοῦ βρότου ἤτοι τοῦ μετὰ κόνεως αἵματος. B.

42. ἔνθα καὶ ἔνθα] γρ. ἄλλοθεν ἄλλος. H. ἄλλοθεν ἄλλος] γρ. ἔνθα καὶ ἔνθα. M.

44. δὴ τότʼ ἔπειθʼ ἑτάροισι] αὐτὸς γὰρ ὡς ἡ Κίρκη ἔφη αὐτῷ ἐπὶ τοῦ βόθρου μένει. ἐνταῦθα οὖν χωρίζει τοὺς ἑταίρους, ἵνα μὴ κατα- κούσωσ τῶν μαντειῶν, V.

46. χάριν διʼ εὐχῶν ὁμολογῆσαι, ὡς δὴ ἀντομένου τοῦ σπουδαζο- μένου. H.

48. αὐτὰρ ἐγὼ ξίφος] κοινή τις παρὰ ἀνθρώποις ἐστὶν ὑπόληψις ὅτι νεκροὶ καὶ δαίμονες σίδηρον φοβοῦνται. Q.

51. πρώτη δὲ ψυχὴ Ἐλπήνορος] ἐπεὶ ἄταφος. τῶν δὲ τοιούτων καὶ πρὸ τοῦ πιεῖν φθέγγονται αἱ ψυχαί. V.

ὁ Τειρεσίας πίνων τοῦ αἵματος ἐμαντεύετο, αἱ δὲ ἄλλαι ψυχαὶ πίνουσαι ἐπεγίνωσκον· ἡ δὲ ψυχὴ τοῦ Ἐλπήνορος ἅτε δὴ μήπω ἐπι- βᾶσα τῷ τῆς Λήθης πεδίῳ καὶ πρὸ πόσεως ἐπιγινώσκει τὸν Ὀδυσ- σέα. B. Q.

Καὶ ἄλλως. πῶς οὐδένα ὁρᾷ τῶν παρὰ Κύκλωψιν ἢ Λαιστρυγόσιν ἀπολομένων; ἐπεὶ, εἰ καὶ ἀθέσμως, ἐτάφησαν. H. Q. οὐδένα ὁρῷ τῶν [*](14. Similis Eustathii annotatio 32. ἀπολομένων correxi ex scholio est p. 1672, 17. proximo pro ἀπολλυμένων. Vid. ad 27. αἱ δὲ] Praestat αἵ τε, quod ι, 60. vult Buttm. εἰ H. οἱ Q.)

52. οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο] εἰ ἀποφαίνεται νῦν περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ, πῶς ἑξῆς διστάζων φησὶ “πῶς ἦλθες ὑπὸ ζόφον;” διὸ ὁ Καλλίστρατος ἀθετεῖ, εἰ μὴ ἄρα φησὶν ὅτι, οὐκ ᾐσθόμεθα τὸν θά- νατον διὰ τὸ περὶ ἄλλα ἀσχολεῖσθαι. H. Q.

χθονὸς εὐρυοδείης] τῆς πλατεῖαν ὁδὸν ἐχούσης. Q.

58. ἔφθης πεζὸς ἐὼν] πεζὸς ὢν ἔφθησας ἐνταῦθα ταχύτερον παρὸ ἐγὼ μετὰ τῆς μελαίνης νηός. H. Q.

οὐκ ἔστι κερτομίας ὁ λόγος, ἀλλʼ ἐπειδήπερ αὐτὸς οὐρίᾳ χρησά- μενος πολλῇ καὶ μιᾶς ὥρας διαβὰς ὅλον ὠκεανὸν περιτυγχάνει αὐτῷ περὶ τὰς Ἅιδου αὐλὰς, πυνθάνεται τίς ἡ τῶν σωμάτων μετὰ θάνατον πορεία, ἥν γε καὶ ναῦς οὐριοδρομοῦσα προλαμβάνειν οὐκ ἐπίσταται. ἢ ὅτι ἀπὸ νήσου ἐστάλησαν ἄμφω, ἄλλο δὲ πλοῖον οὐκ ἦν παρὰ τῇ Κίγκῃ. H.Q.

πᾶσαι ἰών γρ. H.

65. βεβήκει] γρ. κατῆλθε. H. M.

66. τῶν ὄπιθεν] τῶν καταλελειμμένων οἴκοι, τῶν οὐ παρεόντων. V. λείπει ἡ πρός, ἵνʼ ᾖ πρὸς τῶν οὐ παρόντων γουνάζομαι καὶ ἱκετεύω. ὡς πρὸς τῶν θεῶν καὶ πρὸς Διός. V. λείπει ἡ πρός, ἵνʼ ᾖ πρὸς τῶν οὐ παρεόντων νῦν, ἀλλὰ καταλειφθέντων εἰς τὴν ἡμῶν οἰκίαν, ζώντων δὲ ἔτι. ὑπὲρ τούτων οὒς ὄπισθεν ἑαυτοῦ κατέλιπες οἴκοι. H. Q.

67. πρός τʼ ἀλόχου] οὐ προστίθησι τὴν μητέρα· ὁρᾷ γὰρ αὐτῆς τὴν ψυχήν. οὐδὲ περὶ τοῦ θανάτου αὐτῆς λέγει, ἵνα μὴ λυπήσῃ τὸν παρακαλούμενον. Q.

68. ἔλειπες] διὰ τὸ μέτρον διφθογγογραφεῖται, ὀφεῖλον γρά- φεσθαι διὰ τοῦ ι. B.

69. ἐνθένδε κιὼν] χάριν τοῦ λαβεῖν ἐφόδια καὶ μαθεῖν περὶ τοῦ πλοῦ. V.

73. μήνιμα γένωμαι] ἤτοι μὴ ὀργισθῶσι σὲ οἱ θεοὶ διʼ ἐμὲ ἄτα- φον ἐαθέντα. B.

74. κακκῆαι] κατακαῦσαι. ἀντὶ τοῦ κατάκαυσον. V. ἡ κοινὴ κακκεῖαι, Ἀρίσταρχος κακκῆαι. προπερισπωμένως δέ· ἀπαρέμφα- τον γάρ ἐστιν. H. Q.

75. σῆμά τέ μοι χεῦαι] εὐτρέπισόν μοι σῆμα καὶ τάφον ἐπὶ τῷ αἰγιαλῷ τῆς πολιῆς καὶ λευκῆς θαλάσσης χῶσον. ὑποτίθεται δὲ ὁ ποιητὴς μὴ ἀμελεῖν ταφῆς. H. Q.

83. εἴδωλον] εἰ μὲν ἀπὸ τοῦ εἰδέναι, διὰ μόνου τοῦ ι γραπτέον, εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ εἴδους, προσλήψεται τὸ ε. V. ἀγορεῦον] διαλεγόμενον. V.

ἀγόρευεν] τινὲς εἰκαιότερον, ἀγορεῦον. H.

84. ψυχὴ μητρὸς κατατεθνηυίης] ὅτι πρὸς τὸ ἐκ τῆς περιφρά- σεως νοούμενον ἀπήντησε. ψνχὴ γὰρ μητρὸς κατατεθνηκυίας ἐστὶν ἡ Ἀντίκλεια. B.Q.

κατατεθνηυίης] τελευτώσης. V.

85. Αὐτολύκου— Ἀντίκλεια] Αὐτόλυκος υἱὸς Ἑρμοῦ καὶ Φιλωνίδος τῆς Δαιδαλίωνος τοῦ Ἑωσφόρου, οἱ δὲ Στίλβης. H. T. ὁ λόγος, [*](7. ἡ κοινὴ H. ἢ om. Q. 16. ἀγόρευεν] ο superscriptum in 8. κακκεῖαι—κακκῆαι] Inverso or- H., quo significatur ἀγορεῦον. dine Q., κακκῆαι H. utrobique. ἀγορεῦον correxi pro ἀγόρευσον, Aristarcum scripturam per η pro- quod non εἰκαῖον, sed plane absur- basse confirmatur scholio ad ν, 26. dum foret et nemini in mentem 11. χῶσον—ταφῆς om. Q. Ad venire potuit. Incuria autem scho- versum proximum in B. hoc est liasta rejicit ἀγορεῦον, quae haud du- scholion ex Eustathio compilatum bie vera scriptura est, quam prope p. 1673, 35. ἀνδρὸς δυστήνοιο καὶ ἐσ- postulat praecedens ἴσχων, ut monet σομένοισι πυθέσθαι] τὸ σχῆμά ἐστι σο- Buttmannus. ἀγόρευεν qui scripse- λοικοφανές. οὐκ ἔστι γὰρ κατειπεῖν τῶν runt videntur etiam ἴσχον scripsisse, οὕτω σχηματιζομένων σολοικισμὸν ἢ quod legitur in M. βαρβαρισμόν. κέκριται δὲ σολοικοφανῆ 21. Φιλωνίδος] Conf. schol. ad τ, ταῦτα καλεῖν σχήματα. φασὶ γὰρ οἱ 432. παλαιοὶ, πᾶν τοιοῦτο λάλημα ἤγουν 22. Δαιδαλίωνος] Pausan. 8, 4, 6. σχῆμα ἁμάρτημά ἐστιν ἑκούσιον διὰ Αὐτόλυκος—λεγόμενος Ἑρμοῦ παῖς εἶ- τέχνην, σολοικισμὸς δὲ ἁμάρτημα ἀκού- ναι, Δαιδαλίωνος δὲ ὢν τῷ ἀληθεῖ λόγῳ. σιον ἐξ ἀμαθίας λαληθὲν παρὰ ὄνομα ἢ ὁ λόγος] ᾖ in V. additum delevi. ῥῆμα ἢ ἄλλο τι ὧν λέγουσιν οἱ τεχνικοί. ἦν vel ἐστὶν Buttm. )

88. ἀλλʼ οὐδʼ ὣς εἴων] καρτερικὸς ὁ ἔρως τοῦ ἡδέος ἀεὶ προκρίνων τὸ συμφέρον. H. Q.

90. ψυχὴ Θηβαίου] ὅτι πάλιν πρὸς τὸ ἐκ τῆς περιφράσεως νοη- τὸν ἀπήντησε. ψυχὴ γὰρ Θηβαίου Τειρεσίουἐστὶν ὁ Τειρεσίας. διὸ ἐπήνεγκεν ἔχων, οὐκ ἔχουσα. ἦλθε, φησὶν, ἡ ψυχὴ τοῦ Τειρεσίου εἰς ἐμὲ ἔγγιον καὶ προεῖπεν ἡμῖν. H. Q. [σολοικοφανὲς καὶ τοῦτο, ἦλθε δʼ ἐπὶ ψυχὴ Τειρεσίαο, ὡς παρακατιὼν ὁ λόγος δη- λώσει. B.]

[ἱστορία περὶ Τειρεσίου. φασὶ δὲ ὅτι οὗτος ὁ Τειρεσίας ὄφεις συνουσιάζοντας ἐν τῷ Κιθαιρῶνι εὑρὼν ἀνεῖλε τὴν θήλειαν καὶ γέγονε γυνὴ, εἶτα τὸν ἄρρενα, καὶ γέγονε πάλιν ἀνήρ. ἑτέρως δὲ πάλιν φα- σὶν ὅτι γυμνὴν τὴν Ἀθηνᾶν ἰδὼν γυνὴ γέγονε. ἐρίζοντος δέ ποτε τοῦ Διὸς πρὸς Ἥραν καὶ λέγοντος πλείονα πόθον ἔχειν ἐν τῇ συνουσίᾳ τὰς γυναῖκας ἤπερ τοὺς ἄνδρας, κριτοῦ δὲ γεγονότος Τειρεσίου ὡς καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς γενομένου, καὶ φαμένου ὅτι δεκαπλασίως ἐρᾷ τοῦ ἀνδρὸς ἡ γυνὴ, ὀργισθεῖσα ἡ Ἥρα ἐτύφλωσεν αὐτόν· ὁ δὲ Ζεὺς ἐχαρίσατο τὴν μαντικὴν καὶ πολυχρόνιον ζωήν. ὡς καὶ ἡ Περ- σεφόνη ἐν τῷ Ἅιδῃ τούτῳ χαρίζεται μόνῳ φρονεῖν τῶν ἄλλων ἁπόν- των νεκρῶν. περὶ δὲ τῆς Διὸς καὶ Ἥρας παρὰ Τειρεσίου ἕνεκα τῆς λαγνείας κρίσεως καὶ ὁ τῆς Μελαμποδίας ποιητὴς ὡς ἀπὸ Τειρεσίου φησὶν “οἴην μὲν μοῖραν δέκα μοιρῶν τέρπεται ἀνὴρ, τὰς δέκα δʼ ἐμ- πίπλησι γυνὴ τέρπουσα νόημα.” P.]

91. ἐμὲ δʼ ἔγνω] τῷ νῷ, οὐ τοῖς ὀφθαλμοῖς. ἐπεὶ τυφλὸς ἦν. 2. ἐμὲ δʼ ἔγνω] οὐκ εἴ τις εἰμὶ, ἀλλʼ ὅτι σφάγια κομίζω μετὰ τὸ πιεῖν ἐκ τῆς μαντείας γνωρίζει αὐτόν. ὅσῳ δʼ ἄρα τις ἐκδέχεται τυφλώτ- τειν τὸν Τειρεσίαν, τοσούτῳ καλὸν τὸ ἔγνω, ἵνα καὶ τὸ ἐλλεῖπον τῶν ὄψεων τῇ τῆς συνέσεως γνώσει πληροῦται. V.

93. Ζηνόδοτος, τίπτʼ αὕτως. H.

94. ἀτερπέα χῶρον] τὸν ἐκτροπὴν οὐκ ἔχοντα, ἐπεὶ οὐδεὶς ὑπο- στρέφει ἐκεῖθεν. Q. T.

95. ἄπισχε δὲ] ὁ γὰρ Ὀδυσσεὺς εἰς βόθρον καὶ τὸ ξίφος κατέ- χων πρὸς ἐκφόβησιν τῶν ψυχῶν ἠρώτα ἑκάστην τίς εἴη. P.

101. ὁ λόγος, οὐκ ὀίω τὸν νόστον σου λήσειν Ποσειδῶνα. F.H.T. τινὲς δὲ λήσειεν. H.

102. κότον] διὰ τὴν τοῦ Κύκλωπος τύφλωσιν. H.

105. αἴκ’ ἐθέλῃς] ἐὰν δύνῃ. V.

107. Θρινακίῃ] τῇ Σικελίᾳ· ἐπεὶ τρία ἔχει ἀκρωτήρια ,Πέλωρον, Πάχυνον, Λιλύβαιον. B. V. καὶ ἔδει μὲν Τρινακρίαν λέγεσθαι, διὰ δὲ τὸ εὐφωνότερον οὕτως ὠνόμασται. B. Τρινακίη λέγεται ἡ Σι- κελία ἀπὸ τοῦ ἔχειν ἀκρωτήρια τρία. H.

109. ὃς πάντʼ ἐφορᾷ] ὑποσημαίνει ὅτι οὐκ ἄν τις ἀδικήσας τοιοῦ- τον θεὸν διαλάθοι. Q.

112. τεκμαίρομʼ ὄλεθρον] τελεσθῆναι οἴομαι, ἢ σαφῶς εἰδὼς προα- γορεύω. τὸ γὰρ τεκμήριον σαφὲς ὁρίζονται σημεῖον. “τέκμωρ οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον” (Il. α, 526.). B.H.

114. ὀψὲ κακῶς νεῖαι] ἐπὶ γὰρ τῷ τῶν βοῶν τολμήματι ἑπτὰ ἔτη ὅλα παρὰ Καλυψοῖ διατρίβει, καὶ πάλιν ναυαγήσας πρὸς τοὺς Φαία- κας ἐκβράττει. V.

115. ὅτι οὐκ ἐνήλλακται ὁ χρόνος ὡς τὸ “σύν τε μεγάλῳ ἀπέτι- σαν·” (Il. δ, 161.) οὐ γὰρ ἤσαν οἱ μνηστῆρες συνηγμένοι εἰς τὸν οἶκον Ὀδυσσέως. H.

117. μνώμενοι—καὶ ἔδνα διδόντες] τῇ γὰρ ἀληθείᾳ ἤδη ὄντος ἐν Ἰθάκῃ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ ἔνδον ἐπʼ αὐτοῦ προσφέρουσιν αὐτῇ οἱ μνηστῆρες τὰ ἔδνα. ὥστε ἄξιον μνημονεύειν τοῦ δήεις, ὅ ἐστιν εὑρή- σεις. V.

118. ἀποτίσεαι] ἀποδώσει τιμωρίαν τῶν ὧν ἔπραξαν. H.

120. ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδὸν] οὐ διστάζει, ἀλλʼ ὁ ἢ ἀντὶ τοῦ καί. φαίνεται γὰρ τὸ μὲν πρῶτον δόλῳ, ἑξῆς δὲ φανερῶς ἐπιθέμενος. H. ἀντὶ τοῦ καί, ὅπως ἂν ᾖ, καὶ δόλῳ καὶ φανερῶς· ὅμοιον τῷ “Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ” (Od. ρ, 37.). B. V. καὶ γὰρ ἐνταῦθα τὸ [*](5. ὁ λόγος om. H. 15. προαγορεύω] προσαγορεύσω H. λήσειεν] Corruptum ex λήσεις, ut 16. τέκμωρ—παλινάγρετον om. B. 31. addidit Buttm. videtur. 10. Πάχυνον] πάγχυμον B. κ k, 2)

121. ἔρχεσθαι δὴ ἔπειτα] ἵνα κἀκεῖνοι γνῶσι τὴν τοῦ Ποσειδῶνος δύναμιν. V.

122. εἰς ὅ κε τοὺς ἀφίκηαι] εἰς Βουνίμαν ἢ εἰς Κελκέαν. H.

123. ἀνέρες οὐδέ θʼ ἅλεσσι] τοῖς ἀπὸ θαλάσσης. εἰσὶ γάρ που καὶ ἐν μέσῃ ἠπείρῳ ἅλες ὀρυκτοί. B. Q. τοῖς ἐκ θαλάσσης βρώμα- σιν, ἰχθύσιν, ὀστρέοις. ἐνδέχεται γὰρ ἄλας πήγνυσθαι καὶ παρὰ ἠπειρώταις. Q.

124. φοινικοπαρῄους] τὰς ἐν τῷ ἐρυθρῷ βάμματι κεχρωσμέτ- νας. H.

128. ἀθηρολοιγὸν] ὀξυτόνως. δηλοῖ δὲ τὸ πτύον. οἱ δὲ νεώτεροι τὸ κίνητρον τῆς ἀθέρας οἴονται. Q. πτύον. φησὶ δὲ παρὰ τὸ εἶναι λοιγὸν τῶν ἀθέρων. ὅθεν καὶ ἀθερίζειν τὸ τοὺς ἀθέρας καθαίρειν. λέ- γεται δὲ καὶ πλάτη χερσαία, ὥσπερ καὶ πλάτη θαλασσία ἡ κώπη. B. τῶν ἀθέρων ὀλοθρευτικὸν ὄργανον. ἀθέρες γὰρ λέγονται κυρίως τῶν ἀσταχύων τὰ ἄκρα. λέγει δὲ τὸ πτύον, “ὡς δʼ ὅτʼ ἀπὸ πλατέος πτυόφιν μεγάλην κατʼ ἀλωὴν θρώσκουσι κύαμοι μελανόχροες ἢ ἐὴέ- βινθοι” (ll. ν, 588.). ὁ μέντοι Σοφοκλῆς ἀπεδέξατο τῆς ἀθήρης κίνη- τρον λέγων οὕτως “ὤμοις ἀθηρόβρωτον ὄργανον φέρων.” H. V.

130. ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι] ἐν τοῖς οἰκείοις κλήροις οἱ τιμώμενοι εἴτʼ οὖν ἄνθρωποι εἴτε καὶ θεοὶ οὐκ ἂν ἐπί τινος γένοιντο φιλοτιμίας μείζονες. εἰ μέντοι ἐν τόποις τισὶ τοῖς πόρρω καθʼ οὓς οὐ πολιτεύονται λάβοιεν γέρα, ἐνταῦθα δὲ πλείων ἡ χάρις. ἡ γε ἤδη διὰ τὴν παρὰ τοῦ Ὀδυσσέως εὐσέβειαν καὶ θεραπείαν καὶ ἠπειρώτης ἂν τιμηθείη Ποσειδῶν. V.

134. διπλῆ ἀνάγνωσις, καὶ, ἔξαλος, προπαροξυτόνως ἀντὶ τοῦ ἔξω καὶ πόρρω τῆς θαλάσσης, καὶ, ἐξ ἁλός, διῃρημένως, διὰ τὸ τῆς τρυ- γόνος κέντρον, ᾧ ὁ Τηλέγονος ἀντὶ αἰχμῆς ἐχρῆτο. V.

ἐξ ἁλὸς] ἔξω τῆς ἁλός. οὐ γὰρ οἶδεν ὁ ποιητὴς τὰ κατὰ τὸν Τη- λέγονον καὶ τὰ κατὰ τὸ κέντρον τῆς τρυγόνος. Q.

τὸ ἔξαλος ὡς ἔκβιος, οἷον ἠπειρωτικὸς καὶ οὐ θαλάσσιος. ἔνιοι δὲ κατὰ παράθεσιν, ἐξ ἁλὸς, οἷον ἀπὸ θαλάσσης, ὡς τὸ “ἐπισσεύῃ μέγα δαίμων ἐξ ἁλός” (Od. ε, 421.). καί φασιν ὡς ἐντεύξει τῆς Κίρκης Ἥφαιστος κατεσκεύασε Τηλεγόνῳ δόρυ ἐκ τρυγόνος θαλασσίας, ἣν Φόρκυς ἀνεῖλεν ἐσθίουσαν τοὺς ἐν τῇ Φορκίδι λίμνῃ ἰχθῦς· οὗ τὴν μὲν ἐπιδορατίδα ἀδαμαντίνην, τὸν δὲ στύρακα χρυσοῦν εἶναι, τὸν Ὀδυσσέα ἀνεῖλεν. ἀλλʼ εἴ γε καὶ ἐν παραθέσει εἴη ἡ ἐξ, δύναται τὸ ἔξω δηλοῦν, ὡς τὸ “ἔκ τʼ ἀνδροκτασίης (Il. λ, 164.), ὁ μέντοι Ἀσκαλωνίτης τὸ πλῆρες ἔξω ἡγεῖται, ἵνʼ ᾖ ἔκθλιψις τοῦ ω, ὡς ἐν τῷ “βαθέης ἐξάλλεται αὐλῆς” (Il. ε. 142.). οὐκ ἀναγκαῖον δὲ, τῆς ἐξ ἤδη τὸ ἔξω σημαινούσης. H. Q.

οἱ νεώτεροι τὰ περὶ Τηλέγονον ἀνέπλασαν τὸν Κίρκης καὶ Ὀδυσ- σέως, ὃς δοκεῖ κατὰ ζήτησιν τοῦ πατρὸς εἰς Ἰθάκην ἐλθὼν ὑπʼ ἀγνοίας [*](3. ᾗ γε Buttm. pro ἥγε. 16. Φορκίδι H. et Eustath. p. 7. In B. αὕτη ἐστὶν ἐν τῷ Ὀπ- 1676, 49. φόρκῃ ἐπὶ Q., si recte πιανῷ (Halieut. 2, 497.) περὶ τοῦ legit Maius. Ὀδυσσέως ἱστορία, ὅπως ἐτρώθη παρὰ 17. τὸν Ὀδυσσέα ἀνεῖλεν] Turbata τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ Τηλεγόνου τοῦ ἐκ τῆς et ut videtur omissa quaedam sunt; Κίρκης, διὰ τοῦ κέντρου τῆς θαλασσίας quam ita sunt instauranda ut sermo τρυγόνος. γράφεται καὶ ἔξαλος, ὅ ἐστι strui possit in hunc modum : ὡς τὸ παράδοξος. Quae compilata ex Eu- δόρυ, ὃ Ἥφαιστος κατεσκεύασε Τηλε- stathio p. 1676, 48. ἔξαλος autem γόνῳ,— —, τὸν Ὀδυσσέα ἀνεῖλεν. compilator per παράδοξος interpreta- BUTTM. tus confudit cum ἔξαλλος, de quo 19. ἀνδροκτασίης—βαθέης] ἀνδρο- ibidem dixit Eustathius. κτασίας—βαθείης H. 12. τὸ ἔξαλος Buttm. pro τοὶ ἐξ 23. Τηλέγονον—τὸν Κίρκης] De quo ἁλός. Scripturam ἔξαλος alteri ἐξ dixit Welcker. in libro de cyclo ἁλός non debuisse praeferri recte epico vol. 2. p. 309. judicat Lehrs. Aristarch. p. 134. )

135. ἀβληχρὸς] ὁ ἐν γήρᾳ γενόμενος ἠρεμαῖος θάνατος. B. Q.

136. ἀρημένον] ὡς βεβλαμμένον, ἀντὶ τοῦ ἀνόσῳ γήρᾳ κεκρατη- μένον. φύσει δὲ τὸ γῆρας βλαβερόν ἐστι τοῖς κεκτημένοις, κἂν ἄνο- σον ᾖ. διὸ ἀρημένον φησίν. B. Q. μηδαμοῦ λιμοῦ ἐπισκήπτοντος αὐτοῖς μηδʼ ἑτέρου δεινοῦ. H.

138. ἐπέκλωσαν] ἐπεμοίρασαν. V.

139. ταῦτα λέγει τῷ Τειρεσίᾳ περὶ τῆς ἰδίας μητρὸς, τὸ ταύτης ἐν τῷ Ἅίδῃ θεασάμενος ἴνδαλμα φαντασιωδῶς. H.

148. οὕτως δὲ ἐπεὶ πρόκειται ὅτι θέλει σοι φθονῆσαι, ὑποστρέψει πάλιν ὄπισθεν. H.

157. μέσσῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ] ᾤετο γὰρ αὐτὸν ἐκ τῆς πα- τρίδος ἐληλυθέναι διὰ τῆς Ἰταλίας, ἧς μεταξὺ πολλοί εἰσι ποταμοί. B.Q.

ἀθετοῦνται τρεῖς. H. ἀθετοῦνται. τὸ γὰρ ἑξῆς, μέσον ὠκεανός. γέλοιον δὲ καὶ πεζὸν ἐόντα. V.

158. ὠκεανὸς μὲν πρῶτα] οὐκ ἐπήγαγε δεύτερα καὶ τρίτα, ἅπερ δεῖ κατὰ τὸ σιωπώμενον ἐκδέξασθαι. ἢ οὕτως· οἷον ἵνα μὴ ἄλλον τοταμὸν ἢ ῥεῦμα λέγωμεν, αὐτὸν πρῶτον ὠκεανόν. H. V.

160. ἦ νῦν δὴ Τροίηθεν] τινὲς ὡς ἓν μέρος λόγου παροξύνουσιν, αντὶ τοῦ ἀρτίως, ὁμοίως τῷ “οὗτος ἀνὴρ νῦν δὴ ξυμβλήμενος” (Od. ω, 260.). H. Q.

161. 162. Ἀριστοφάνης ἀθετεῖ. H.

171. τανηλεγέος] μακροκοιμήτου. V. τοῦ μεγαλοκοιμήτου θα- [*](1. Αἰσχύλος] Fragm. 270. 23. τινὲς Cramerus. τί H. τὸ Q. 2. ὄνθῳ—νηδύος Valckenar. Diatr. ἓν μέρος H. ἐν μέρει Q. in Eurip. p. 286. pro ὅν θʼ ὡς ἔπλη- παροξύνουσιν] Fuerunt enim qui νύνδη scriberent: v. locos gramma- ξεν ἡ δʼ υἱός. 8. Sequitur in B. ex Eustathio ticorum ab L. Dindorfio collectos p. 1676, 59. ἀμφὶ δὲ λαοὶ ὄλβιοι] μέ- in Thesauro vol. 5. p. 1610. et ρος εὐτυχίας καὶ τοῦτο βασιλικῆς ὀλβίους Lehrs. Quaest. Epic. p. 131. εἶναι τοὺς ὑπʼ αὐτῷ λαούς. 24. ἀρτίως pro ἄρτι ὡς correxit 16. ἦς Buttm. pro οἷς. Buttm. Et sic Eustath. p. 174, 5. 18. τρεῖς] Versus 157—159. 27. μεγαλοκοιμήτου Struvius pro 20. οὐκ] πῶς οὐκ H. καὶ οὐκ V. μεγαλοκοίτου. δεύτερα H. δεύτερα δὲ V. )

172. ἢ Ἄρτεμις] ἀπὸ γὰρ τῆς σελήνης ἐπέρχονταί τινα νοσή- ματα. B.

173. οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν] πραέσιν. οἱ γὰρ αἰφνίδιοι θάνατοι ἀνώδυνοί εἰσιν. B.H.Q.T.

174. εἰπὲ δέ μοι πατρός τε] τὰ τοιαῦτα ὁ Ὀδυσσεὺς ἐρωτᾷ τὴν ψυχὴν τῆς ἑαυτοῦ μητρὸς περὶ τῆς συνεύνου αὐτοῦ καὶ τῶν παίδων. καὶ οὐκ ἀπεικὸς τοῦτο ποιεῖ. ἐπειδὴ γὰρ, φασὶν, αἱ ψυχαὶ μετὰ τὴν τοῦ συνθέτου διάλυσιν αἴσθησιν ἔχουσί πως τῶν τῇδε καὶ γνῶσιν ἀσωματωτέραν καὶ ἁπλουστέραν τῶν συντεθειμένων ἔκ τε ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, καλῶς λαβεῖν τῶν τοιούτων τὴν εἴδησιν ἐκ τῆς μητρῴας ψυχῆς εἶχε τὸν ἐρωτῶντα. ἑξῆς καὶ ὡς ἐνὸν ἤκουσεν ἅπερ αὐτὸς ὁ Ὀδυσσεὺς πρὸς τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως οὐκ ἐγίνωσκεν, ἀλλʼ ὅμως καὶ τόπον τόπῳ ἀμείβων ὁ δύστηνος. Q.

ὃν κατέλειπον] Ἀριστοφάνης, οὓς κατέλειπον. H.

177. εἰπέ δέ μοι μνηστῆς ἀλόχου] εἰδὼς ὁ Ὀδυσσεὺς τὰς ἑκυρὰς ἐχθρωδῶς περὶ τὰς νυοὺς διακειμένας περὶ Πηνελόπης ὑστάτης ἠρώ- τησεν. ἡ δὲ εὐφραίνουσα τὸν υἱὸν περὶ πρώτης αὐτῆς ἀπεκρίνατο. Q. T.

182. ὀϊζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ] οὐ διὰ τοὺς μνηστῆρας· οὔπω γὰρ ἦσαν ἐπιθέμενοι· ἀλλὰ διὰ σέ. B. T. οὐχ ὑπὸ μνηστήρων ὀχλουμένῃ· οὐδέ- ποτε γὰρ οἱ μνηστῆρες, οἵ γε μετὰ τέσσαρα ἔτη ἐπίασιν· ἀλλὰ σὲ ζητούσῃ. V.

185. τεμένη] σεσημείωται τὸ ὄνομα ἀδιαιρέτως ἐξενεχθέν. H. Q. Ἀρίσταρχος τεμένεα. H.

186. δικασπόλον] αὐτὸν δηλονότι. ἀντὶ τοῦ εὐωχεῖ. H.

187. καλέουσι] γρ. κοτέουσι. Vind. 56. πῶς οὖν οἶδεν τί εἰ “ἐκ πόλιος κατέβαν” τάχα δʼ ἀγρὸν ἵτοντο;” (Od. ω, 305.) νῦν οὖν ἡ κατὰ ἀντὶ τοῦ ἀπό. H.

189. λείπει ἡ κατά κατὰ τὸ σχῆμα. H.

191. ἐν κόνι] ὅτι τὴν ἀπὸ τῆς ἐσχάρας σποδὸν κόνιν εἴρηκεν. H.

κατὰ συγκοπὴν, ἢ κατὰ συναίρεσιν. κόνις ἡ εὐθεῖα, κόνιος, κόνιι καὶ κόνιι. B. ἐν κόνει] ἐν τῇ γῆ. V.

ἦσται] οὕτως Ζηνόδονος. Ἀρίσταρχος, ἦστο. H. ἐνδέδυται. V.

194. κεκλιμένων] κεκλαδευμένων, πεπτωκότων. V. χθαμαλαὶ] οὐχ αἱ πρὸς τῇ γῇ, ἀλλʼ αἱ ἐν τῇ γῇ, ἢ ταπει- ναί. V.

196. σὸν πότμον γοόων] αἱ χαριέστεραι γραφαὶ ἔχουσι, σὸν νό- στον ποθέων. H.

197. οὕτω γὰρ καὶ ἐγὼν ὀλόμην] οὐχ ὡς οἱ νεώτεροι, ὅτι ἑαυτὴν ἀνήρτησε Ναυπλίου ψευδῶς μηνύσαντος θάνατον Ὀδυσσέως. V.

200. οὔτε τις οὖν μοι νοῦσος] ἄλλο γὰρ νόσος, ἄλλο τηκεδών· οὐ γὰρ ταυτόν. B.

202. ἀλλά με σός τε πόθος] ὅτι οὐχ ὡς οἱ νεώτεροί φασιν, αὐτὴν ἀπάγξασθαι παρὰ Ναυπλίου πεπυσμένην τὴν Ὀδυσσέως τελευτήν. οἳ διεσφάλησαν ὑπὸ τοῦ λεγομένου παρὰ τοῦ συβώτου ὡς “ἀπώλετο λευγαλέῳ θανάτῳ, ὡς μὴ θάνοι ὅστις ἔμοιγε ἐνθάδε ναιετάων φίλος εἴη καὶ φίλα ἔρδοι” (ο, 359.). διαρρήδην γὰρ νῦν ὁμολογεῖ τεθνηκέ- ναι ἕνεκα τοῦ ποθεῖν τὸν Ὀδυσσέα. H. Q.

σά τε μήδεα] ἅπερ κακῶς ἐβουλεύσω τὸν Κύκλωπα τυφλώσας, καὶ ὑποβληθεὶς τοιαῖσδε ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος κακώσεσιν. Q.

203. σή τʼ ἀγανοφροσύνη] εὐφήμως τὴν ἀγχόνην ἐσιώπησεν, ὡς δὴ αἰτίαν ἐχόντων τῶν οὕτως ὑπεξαγαγόντων ἑαυτοὺς τοῦ βίου.

207. ἴκελον] γρ. ἰκέλη, ἡ ψυχή. H.

210. μίμνεις ἑλέειν] εἰς ἐνθύμησιν ἄγεις. Q.

213. ἦ τί μοι εἴδωλον] ἦ, φησὶν, οὐχ ὑπάρχεις σὺ ἡ ἐμὴ μήτηρ, ἀλλ᾿ εἴδωλόν τι καὶ ἀποσκίασμα τὸ παρʼ ἐμοὶ νῦν ὁρώμενόν ἐστιν, ὅπερ ἡ ἀγαυὴ καὶ λαμπρὰ Περσεφόνη παρώτρυνεν ἐλθεῖν εἰς ἐμὴν ὄψιν. H. Q. εἴδωλον. τὴν εἰς τὸ ἰδεῖν μόνον εἰκόνα, οὐ μέντοι καὶ εἰς ἄλλην αἴσθησιν. V.

218. ἀλλʼ αὕτη δίκη] δίκην βροτῶν λέγει αὐτὴν τὴν αὐτῶν ἀπο- βίωσιν, εἶτα τὴν ἐκφαινομένην τῶν ψυχῶν φαντασίαν τοῖς ζῶσιν. [*](7. σὸν νόστον Porsonus. ἐὸν νόστον 25. εἰς ἐνθύμησιν ἄγεις] Verbum μίμνεις explicat, quasi esset μέμονας. 15. τοῦ σ.] τοῦ om. Q. BUTTM. 16. θάνοι H. θάνῃ Q. 27. ἐμοὶ H. ἡμῖν Q. )

ὅτε κέν τε θάνωσιν] γρ. ὅτε τις κε θάνῃσι. M.

219. οὐ γὰρ ἔτι σάρκας] σημείωσαι ἐνταῦθα ὅτι τὰ νεῦρα ὡς κινήσεως τε καὶ αἰσθήσεως ὄργανα τὸν ὅλον ἔχουσι τοῦ ζῴου λόγον. αἱ δὲ σάρκες καὶ τὰ νεῦρα αἱ μὲν εἰς ἀσφάλειαν ἐγένοντο καὶ ἀνά- παυσιν τῶν νεύρων, τὰ δὲ εἰς ἀντέρεισιν τοῦ ζῴου. διὰ τοῦτο εἶπε καὶ τὸ “οὐ γὰρ ἔτι σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσι.” B.

221. δαμνᾷ, ὡς κιρνᾷ. οἱ δὲ, δάμναται ὥς κεν πρῶτα λίπῃ, ὡς Κράτης. ὁ δὲ Ἀσκαλωνίτης, σννεδάμνα, ἢ τοῦ δαμνᾶται ἀποκοπὴ, ἔξοδον δὲ ἀναγινώσκειν περισπωμένως, ἀπὸ τοῦ δαμνῶμαι ὡς πειρῶ- [*](3. τίς κε θάνῃσι] τίς κεν M., omis- itidem activum, accusativus quo- so θάνῃσι. Scripturam ὅτε τίς κε θά- que μέ, σύ με δαμνα. quod cor- νῃσι in textu habet N. ruptum transiit in συνεδάμνα. Hanc 9. δάμναται] μνᾶται H. “Diffi- itaque formam δαμνᾳ. Ptolemaeus cile et corruptum scholion, fortasse Ascalonita docebat esse decurta- etiam mutilum; in quo cetera non tam e pleniori δαμνᾶσαι: sic enim expedio. Prope initium lege: οἱ legendum, ἡ τοῦ δαμνᾶσαι ἀποκοπή: δὲ, δάμναται, ὥς κε πρῶτα λίπε, ὡς pronuntiandumque esse exitu in- Κράτης. Triplex igitur fuisse vi- flexo δαμνᾷ, plane ut πειρᾷ secanda detur lectio: vulgata ita scripta persona verbi πειρῶμαι. Compara- ΔΑΜΝΑΙΕΠΕΙ; secunda ΔΑΜΝΑ- tur tandem Atticum etiam δύνᾳ pro ΤΕΠΕΙ pro δάμναται ἐπεί, quae ple- δύνασαι. Quod autem ait gram- nis litteris exarata occasionem de- maticus ἐκφωνεῖσθαι τὸ ι, de eo ipse dit Crateri corrigendi ΔΑΜΝΑ- viderit. Ceterum concinit cum ΤΑΙΩΣ. Illud receptae lectioni ob- his, nostramque rationem confirmat stat, quod δαμνάω δαμνῶ nusquam schol. Il. ξ, 199. ubi illud secunde apud poëtam occurrit, sed aut δάμ- persona: δαμνᾷ ita explicatur: δαμνᾳ νημι aut δάμναμαι, hoc activo sensu —ἀποκοπη του δαμνασαι: cui scholio usurputum Od. ξ, 488. In Il. ξ, dum accentus e codice appingan- 199. δαμνᾷ rite adhibetur utpote tur, ego grammaticum dedisse sta- contractum e δάμνασαι, quod ipsum tuo, non δάμνασαι: quod breviatum numeros meliores redderet.” POR- esset δάμνα, ut δύνα: sed δαμνᾶσαι; SON. Excidisse aliquid post no- ut apparet ex acholii nostri formis men Κράτης mihi quoque explora- δαμνῶμαι et illo e δαμνᾶσαι corrupto tum est. Certe quam sequuntur non δαμνᾶται. Jam si legitima est for- amplius spectant ad hujus acholii ma δαμνᾷ in secunda pass., legitima textum; sed memoratur tantum in est etiam in tertia act. δαμνᾶ. IIli illis, petr aliquem cum praecedenti- contra grammatici qui utrumque bus nexum. tanquam itidem legiti. damnarent, in Iliade opinor scri. ma secunda personae forma δαμνᾳ bebant δάμναᾳ pro δάμνασαι, et in (accentum nondum appingo); cui nostro loco δάμναται ὡς. Poterant in discrimen tertiam, quae in textu utique etiam δάμνατʼ ἐπεί, sed hujus est, additum fuit pronomen σύ, et scripturae nullum in hoc scholio fortasse, ad indicandum sensum vestigium. BUTTM. )

223. ἀλλὰ φόωσδε τάχιστα] ἀλλὰ ἐξελθεῖν ἐκ τοῦ Ἅιδου καὶ εἰς τὸ φῶς αὖθις ἐπανελθεῖν προθυμοῦ. Q. λιλαίεο] λείπει τὸ ἐλθεῖν ἢ ἱκέσθαι. B.

233. προμνηστῖναι] ἤτοι ἐπὶ μίαν ἑξῆς, ἢ ἐπάλληλοι, ἢ ἐπὶ στί- χον. καὶ ἔστι κατὰ τό ἔτυμον προμενέστιναι, ἀπό τοῦ προσμένειν τὴν ἑτέραν. V. ἤτοι μία καὶ μία κατὰ τάξιν ἐπήρχοντο καὶ ἀλλεπάλ- ληλοι. B. Q.

ἡ δὲ] τὸ δὲ, ἡ δὲ, Ἀρίσταρχος ψιλοῖ καὶ οἱ ἄλλοι. H.

235. Τυρὼ ἴδον] ταύτην ἐπωνύμως οὕτω καλεῖσθαί φασι διὰ τὴν λευκότητα· λέγεσθαι δὲ οἱ μὲν Ὄσσαν, οἱ δὲ Συλὼ, οἱ δὲ Ῥαάνην, οἱ δὲ Λαοσόην. H. Q.

εὐπατέρειαν] ὅτι ἐν εἰρωνείᾳ· δυσσεβὴς γὰρ λίαν ὁ Σαλμωνεὺς ἀντιβροντῶν τῷ Διὶ καὶ ἀνταστράπτων· διὸ καὶ κεραυνοῦται. B.H. Q.T.V.

236. Σαλμωνῆος ἀμύμονος] τινὲς ἀτασθάλου γράφουσι. πῶς οὖν οὐχὶ καὶ τὴν εὐπατέρειαν μετέθηκαν; H.

ὅτι οὐχ ὑποτίθεται ἀσεβῆ τὸν Σαλμωνέα, ὡς οἱ νεώτεροι. οὐ γὰρ εὐπατέρειαν ἂν τὴν Τυρὼ εἶπεν οὐδὲ ἀμύμονος πατρός. Q. T.

237. φῆ δὲ Κρηθῆος] Αἰόλου καὶ Λαοδίκης τῆς Ἀλωέως Σαλμω- νεὺς καὶ Κρηθεύς. Q.

238. Ἐνιπῆος—ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν] Ἐνιπεὺς Ἤλιδος ποταμὸς καὶ Θεσσαλίας. πῶς οὖν ἐν Ἰλιάδι ὁ Ἄξιος; ἢ τοῦ μὲν Ἀξίου τὸ ὕδωρ, τοῦ δὲ Ἐνιπέως τὸ σῶμα. ὅθεν καὶ ἐραστά. V.

239. ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν] ἐναντίον εἶναι δοκεῖ τοῦτο τῷ [*](5. sequitur in B. scholion ad stath. p. 1680, 53. γυναικὶ v. 224. ex Eustathio p.1680, 12. Ὄσαν H. ἤσαν Q. 43. exscriptum, ἰστέον δὲ ὅτι δόο οὐ- Ῥαάνην H. ὁαάνην Q. σῶν εὐθειῶν, τοῦ γυνή καὶ τοῦ γύναιξ 13. Λαοσόην correxi pro Λασσόην. ἀρρήτου, ἦς ἡ γενικὴ γυναικός, ἐκ μὲν γυ- 14. ὅτι (τινὲς B. Q.) ἐν εἰρωνείᾳ] ἐν ναικὸς ῥῆμά τε τὸ γυναικίζω καὶ ὄνομα ἤθει εἶπεν V. ὁ γυναικίας, ἐκ δὲ τοῦ γυνή ὁ γύνις. δη- λίαν] ἦ V. λοῖ δὲ αὐτὸς οὐ μόνον τὸν λάγνον ἔτι δὲ 15. κεραυνοῦται] κεραυνοῖς περιέπεσεν. καὶ τὸν δειλὸν, ἀλλὰ καὶ τὸν μὴ ἱκανὸν εἰρωνείᾳ οὖν κέχρηται V. διʼ ἀτονίαν γυναικὶ συνεῖναι. καὶ περὶ 18. μετέθηκαν Struvius pro μετέ- Ἀλεξάνδρου ἐρρέθη, εὐλαβοῦντο γάρ φησι θηκεν. μὴ γύνις εἴη (Plut. in Alex.) 20. ἂν addidit Buttm. 7. προμενέστιναι] προμενετῖναι Eu- 25. ἐραστά] ἠράσσατο Buttm. )

240. ἡ τοῦ Κρηθῆος γυνὴ περιεπόλει εἰς τὰ καλὰ ῥεῖθρα τοῦ Ἐνι- πῆος ποταμοῦ ἔρωτι τούτου· ἀπεικάσθη οὖν αὐτῷ καὶ ὡμοιώθη ὁ ἐννοσίγαιος, καὶ ἐκοιμήθη εἰς τὰς αὐτοῦ προχοὰς μετὰ τῆς γυναικὸς Κρηθῆος. H.

242. ἐν προχοῆς ποταμοῦ] ἐπαφροδίτως ὁμοῦ καὶ φιλονείκως ἐν αὐτῷ μέσῳ τῷ ποταμῷ, οὗ δὴ ἡ Τυρὼ ἤρα, τοῦ Ποσειδῶνος κοινωνῆ- σαι θελῆσαι, ὥσπερ ἐπεγγελῶντα. προχοῇσι δὲ, τοῖς εἰς θάλασσαν τῶν ποταμῶν στόμασιν. V.

243. περιστάθη οὔρει ἶσον] κύκλωθεν ἐστάθη σφαιροειδῶς, ὃν τρόπον Σκάμανδρος ἔσωζε τοὺς Τρῶας “κρύπτων ἐν δίνῃσι βαθείῃσι μεγάλῃσιν” (Il. φ, 239.), οὐ πνίγων, ἀλλʼ ἀέρα παρέχων αὐτοῖς. B.Q.

245. τὴν φύσιν λέγει ἀπὸ τοῦ εἴδους τοῦ κατὰ τὸν τρόπον. Καὶ ἄλλως. ἀθετεῖται· πρὸς τί γὰρ τῇ ἐρώσῃ καὶ ἑκουσίως βουλομένῃ μιγῆναι κατέχευεν ἵπνον; Ζηνόδοτος δὲ ἀγνοεῖ τὸν στίχον. H. ἕξει [*](8. Αἶαν] Nimirum respicit nunc Ποσειδῶνι κ. θελῆσαν; quod quo va- scholiastes alium Iliadis locum, β, leat non video. Sensus ni fallor 850., ad quem suo scholio hodie requirit ἐπαφρόδιτον—καὶ φιλόνεικον destitutum hoc nostrum conferen- —τὸν Ποσειδῶνα—θελῆσαι. BUTT. dum est. Vid. Heyn. BUTTM. 24. κύκλωθεν] Scriptura vitiosa 21. τοῦ Ποσειδῶνος —] Barnesius, pro κυκλόθεν, non infrequens in scri- praeeunte ut ait MS., reposuit τῷ ptis recentiorum.)

249. τέξεις] οὕτως Ἀρίσταρχος. Ζηνόδοτος δὲ κακῶς, τέξεαι. τινὲς δὲ “ἀνεμώλιοι εὐναὶ” γράφουσιν, οὐκ εὖ. H.

ἀποφώλιοι] ἀδόκιμοι, ἄγονοι, ἄπαιδες, ἄκαρποι. V.

251. ὀνομήνῃς] ἐξ ὀνόματος εἴπῃς. ἡ ἀπάντησις πρὸς τοὺς παῖ- δας. H.

254. Πελίην τέκε: σημείωσαι ὅτι τὸ τεκεῖν ἐπὶ μητρὸς, τὸ δὲ γεννῆσαι ἐπὶ πατρός. Πελίαν ἀρσενικῶς. B.]

255. θεράποντε Διὸς] βασιλεῖς. καὶ γὰρ οἱ πολεμικοὶ θεράποντες Ἄρηος. V.

258. τοὺς δʼ ἑτέρους] καλῶς τοὺς ἑτέρους· δύο γὰρ ἤσαν γένη παίδων, τὸ μὲν ἐκ Ποσειδῶνος, τὸ δὲ ἐκ Κρηθέως. Q.

259. ἱππιοχάρμην] ἤτοι χαίροντα ἵπποις, ἢ ἐφʼ ἵππων μαχόμε- νον. V.

260. Ἀντιόπην] ὁ μὲν ποιητὴς Ἀσωποῦ, οἱ δὲ τραγικοὶ Νυκτέως. M. Νυκτέως αὐτὴν οἱ νεώτεροι ἱστοροῦσιν. H.

Θηβῶν ὁ Ἀσωπός. οὐκ ἀναστρεπτέον τὴν μετά πρόθεσιν. H.

262. Ἀμφίονά τε Ζῆθόν τε] ὅτι οἱ περὶ Ἀμφίονα ἐτείχισαν τὰς Θήβας διὰ τὸ δεδοικέναι τοὺς Φλεγύας. μετά δὲ τελευτὴν αὐτῶν κατασκαφείσης τῆς πόλεως ὑπὸ Εὐρυμάχου τοῦ Φλεγυῶν βασιλέως, Κάδμος ὕστερον ἐλθὼν ἀνέκτισε τὴν Θήβην. Q.

263. πρῶτοι] πρὸ τῆς Κάδμου ἐπιδημίας. H.

264. πληθυντικὸν τὸ πύργωσαν. H.

Ἀριστοφάνης, ἐπεὶ οὔ μιν. H.

ἐπεὶ οὔ μιν ἀπύργωτον] διὰ τοὺς Φλεγύας. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν αὐτῶν Εὐρύμαχος ἠρήμωσε τὰς Θήβας, ὡς φησι Φερεκύδης ἐν τῇ δεκάτῃ. V.

266. τὴν δὲ μετʼ Ἀλκμήνην] Τηλεβόαι στρατεύσαντες κτείνουσι τοὺς Ἠλεκτρύωνος παῖδας περὶ θρεμμάτων ἀγωνιζομένους. καὶ Ἀμ- φιτρύων ἀποκτείνας ἀκουσίως Ἠλεκτρύωνα φεύγει εἰς Θήβας. Ἀλ- κμήνη δὲ Ἠλεκτρύωνος οὐκ ἐβούλετο γαμηθῆναι πρὶν τίσαιτο τοὺς Τηλεβόας ὑπὲρ τῶν αὐτῆς ἀδελφῶν. ὑπισχνεῖται δὲ τοῦτο Ἀμφι- τρύων καὶ αὐτὴν εἰς Θήβας μεταγαγὼν πορεύεται ἐπὶ Τηλεβόας. ἐν ταύτῃ Ζεὺς τῇ νυκτὶ ἀφικνεῖται ἐπὶ τὴν Ἀμφιτρύωνος οἰκίαν ἔχων καρχήσιον, ἐοικὼς Ἀμφιτρύωνι. ἡ δὲ Ἀλκμήνη δοκοῦσα τὸν ἑαυτῆς παστὸν εἶναι πυνθάνεται περὶ τῶν Τηλεβοῶν εἰ κατέκτεινεν αὐτούς. ὁ δὲ Ζεὺς λέγων αὐτῇ πάντα ὅσα ἐγένετο δίδωσι καὶ τὸ καρχήσιον φάμενος ἀριστεῖα εἰληφέναι παρὰ τῶν στρατιωτῶν. ἡ δὲ ἀσμένως ἀποτίθησιν. ἔπειτα αὐτῇ συνευνασθεὶς Ζεὺς ἀπέρχεται, καὶ τῇ αὐτῇ παραγενόμενος νυκτὶ Ἀμφιτρύων μίσγεται. καὶ γεννᾷ Ἀλκμήνην ἐκ μὲν Διὸς Ἡροκλέα, ἐκ δὲ Ἀμφιτρύωνος Ἰφικλέα. ἡ ἱστορία παρὰ Φερεκύδῃ. V.

267. θρασυμέμνονα] γρ. κρατερόφρονα. M.

269. Μεγάρην] Μεγάρα Κρέοντος τοῦ Θηβῶν βασιλέως. γημα- μένη Ἡροκλεῖ παῖδας ἴσχει Θηρίμαχον καὶ Κρεοντιάδην καὶ Δηικό- ωντα. βαδίζοντος δὲ αὐτοῦ εἰς Ἅιδου ἐπὶ τὸν τοῦ κυνὸς ἆθλον Λύκος ὁ τῶν Θηβῶν βασιλεὺς πεισθεὶς Ἥρᾳ καταστέφει τοὺς Ἡρακλέους παῖδας, ἵνα θύσῃ. οὐ γὰρ αὐτὸν ἐπανήξειν ᾤετο. παραγενόμενος δὲ Ἡροκλῆς ἀναιρεῖ αὐτὸν καὶ τοὺς ἐκείνου παῖδας. μανεὶς δὲ διὰ τὴν Ἥραν κτείνει τοὺς ἰδίους. ἔμελλε δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν Ἰφικλέα, εἰ μὴ ἔφθασεν Ἀθηνᾶ κωλύσασα. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Ἀσκληπιάδῃ. T. V.

270. μένος αἰὲν ἀτειρής] ὀργῆς ἀφορήτου μεστός. V.

271. Οἰδιπόδαο] ἀπὸ τῆς Οἰδιπόδης εὐθείας. H.

Ἐπικάστην] παρὰ τοῖς τραγικοῖς Ἰοκάστην. V.

Λάϊος ὁ Οἰδίποδος πατὴρ παρὰ Φοίβου μαντείαν λαβὼν ὅτι ὁ τικτό- [*](2. τοῦς—παῖδας—ἀγωνιζομένους ex όμαχον. Correxi ex Apollod. 2, 4, sequentibus et historia apud Apol- 11. et 2, 7, 8. lodorum restituit Buttmannus pro 20. καταστέφει correxi pro κατα- τὸν—παῖδα—ἀγωνιζόμενον. στρέφει. Coronati enim ad aram 8. ἐοικὼς Struvius pro ἐοικός. εἰ- sistebantur mactandi. Huc refer κασθεὶς dixit schol. Il. ξ, 323. Euripidis Hero. fur. Vid. et Eunt. παστὸν] ἀσπαστὸν Sturzius. ἐρα- ad h. l. BARNES. στὴν Buttm. 24. Ἀσκληπιάδης] Tragilensis, cu- 12. ἔπειτα αὐτῇ Buttm. pro ἐπὶ jue inter fragmenta haec recepit Mueller. Histor. vol. 3. p. 305. κω- ταύτ) 18. Θηρίμαχον] Scribebatur Θηρι- λύσασα— Ἀσκληπιάδῃ om. T. )

274. ἄφαρ] οὐκ εὐθέως· ἐπεὶ πῶς ἔσχε παῖδας; ἀλλʼ ἐξαίφνης. B. ἀνάπυστα] ἀνὰ στόμα πᾶσι λέγεσθαι καὶ πυνθάνεσθαι· ἢ διά- δηλα. B. V. προπαροξυτόνως φησὶν ἐν τῇ καθόλου, περιττῆς οὔσης τῆς ἀνά, ἀντὶ τοῦ πυστὰ, ἐξάκουστα. δύναται δὲ καὶ τοῦ ἄπυστα ἐγκειμένου ἄλλη στέρησις ἐντεθῆναι μετὰ προσθέσεως τοῦ ν, ὡς ἐν τῷ ἀνήκουστος, ἀνηλεής. αἱ δύο οὖν στερήσεις μίαν συγκατάθεσιν ἐδήλωσαν, καὶ ἔστιν ἀντὶ τοῦ ἀκουστά. B.Q.

275. ἀλλʼ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ] ἀγνοεῖ τὴν τύφλωσιν καὶ τὴν φυγὴν Οἰδίποδος. καὶ ἐν Ἰλιάδι (ψ, 678.) γράφει αὐτὸν ἐν Θήβῃ τετελευ- τηκέναι· “Μηκιστέως υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος, ὅς ποτε Θήβασδʼ ἦλθε δεδουπότος Οἰδιπόδαο.” B.H.Q.

πολυηράτῳ] πολλὰς ἀρὰς καὶ βλάβας ὑπομεινάσῃ παρὰ θεῶν. B. Q. V. οὐ γὰρ ἐρασμίῳ· ὅπως ἂν ᾖ τῷ ὑποκειμένῳ ἀκόλουθον. V.

276. θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς] τὰς τῷ Οἰδίποδι ὀλοὰς καὶ ὀλεθρίας γινομένας. τὸ δὲ ἑξῆς, πάσχων θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς. B.H.Q. τὸ ἑξῆς, ἄλγεα πάσχων θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλὰς Καδμείων ἤνασσεν· οὐχὶ θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλὰς ἤνασσεν. V.

277. πυλάρταο] τοῦ τὰς πύλας ἰσχυρῶς ἐπαρτῶντος καὶ συγκλεί- οντος. V.

278. ἁψαμένη] ἀναρτήσασα, ἐκδήσασα, ἀναψομένη βρόχον ὑψη- λὸν καὶ τῆς γῆς ἀφεστηκότα. H.

μελάθρου] νῦν δοκοῦ. V.

281. καὶ Χλῶριν ἴδον] Νηλεὺς ὁ Ποσειδῶνος καὶ Τυροῦς παῖς ἐξελαθεὶς ὑπὸ Πελίου τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Ἰωλκοῦ ἀφίκετο εἰς Μεσσή- νην τῆς Πελοποννήσου. καὶ λαβὼν παρὰ ἐγχωρίων τὴν Πύλον κτίζει, καὶ γαμεῖ Χλῶριν τὴν Ἀμφίονος τοῦ Ἰάσου καὶ Φερσεφόνης τῆς Μινύου θυγατέρα, βασιλεύει τε οὐ μόνον τῶν Πυλίων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν Ὀρχομενῷ καὶ γίνεται εὐδαιμονῶν. ἡ ἱστορία παρὰ Φερεκύδῃ. V.

283. Ἀμφίονος Ἰασίδαο] οὐ τοῦ Ζήθου ἀδελφοῦ· ἕτερος γὰρ οὗ- τος. B. ἕτερος οὗτος ὁ Ἀμφίων Ἀργεῖος ὁ Διός. V.

285. τὸ “ἠδὲ Πύλου” σύνδεσμος ἐπὶ Νηλέως ἀκουστέον, ὃς Ὀρ- χομενοῦ καὶ Πύλου ἐβασίλευσεν. οὕτως Ἀρίσταρχος· ὁ δὲ Ἡρω- διανὸς ἐπὶ Χλωρίδος φησὶν, ἀντιδιαστέλλων τῷ πατρὶ, καὶ ἐπὶ θηλειῶν δὲ τάσσει τὸ βασίλευε, “μητέρα δʼ, ἢ βασίλευεν (Il. ζ. 425.).H

286. Νέστορα τε Χρόμιόν τε] ἐναντία φαίνεται ταῦτα τῷ “δώ- δεκα γὰρ υἷες ἦμεν.” τρεῖς γὰρ εἴρηνται νῦν. λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως· ἐνταῦθα γὰρ ἐκ τῆς Χλωρίδος τρεῖς γενέσθαι τῷ Νηλεῖ φησί. [*](1 2. Χλῶριν] Hujus nominis to- ναι ad λ, 14. num perspicere nondum potui, quod Μεσσήνην] Scribebatur Μεσήνην. in dissyllabis formis ut apud Ho. 16. Μινόου Heynius ad Apollod. merum fere Χλῶρις, in trisvllabis 1, 9, 9. pro Μίου. (vid. mox) Χλωρίδος, scribitur. Cf. 20. σύνδεσμος] Nimirum alii, ut Heyn. ad Apollod. 3, 5, 6. qui ta. apparet ex Eustathio ad 1. l. p. men male Χλωρίς citat ex Apollod. 168 85, 59. scribebant ἡ δὲ, alii ἠδέ. 1. 9, 9. ubi est Χλωρίδα: sed apud BUTTM. Pausaniam 2, 21. 5,16. 10, 29. va- σύνδεσμος—έβασίλευσεν] Haec ver- riat scriptura inter Χλῶρις et Χλω- ba leguntur etiam in Q. ρίς. BUTTM. ὃς Buttm. ὡς H. ὃ Q. 13. ἐξελαθες Eustath. p.1684, 57. 21. Ἡρωδιανὸς] Qui ἡ δέ probaret. Scribebatur ἐξελασθείς, ut ἐξελασθῆ- )

Περικλύμενόν τʼ ἀγέρωχον] Ἡσίοδος τὸν Περικλύμενον διηγεῖται δῶρον εἰληφέναι παρὰ Ποσειδῶνος ὥστε ἀμείβειν ἑαυτὸν εἰς οἵου ζῴου ἢ δένδρου ἐθέλοι εἰκόνα. ἀγέρωχον οὖν ἀκουστέον νῦν τὸν ἄγαν ῥᾳδίως μεταφερόμενον καὶ μεταχεόμενον εἰς ὃ ἂν βούλοιτο. H.Q.V.

287. τοῖσι δʼ ἐπʼ ἰφθίμην Πηρὼ] Νηλεὺς ὁ Ποσειδῶνος ἔχων θυ- γατέρα Πηρὼ τοὔνομα κάλλει εὐπρεπεστάτην οὐδενὶ ταύτην ἐξεδίδου πρὸς γάμον, εἰ μὴ πρότερον ἐκ Φυλάκης τὰς τῆς μητρὸς Τυροῦς ἐλάσειέ τις βοῦς παρʼ Ἰφίκλου. πάντων δὲ ἀπορουμένων Βίας ὁ Τα- λαοῦ μόνος ὑπέσχετο δράσειν τοῦτο, καὶ πείθει τὸν ἀδελφὸν Μελάμ- ποδα ῥέξαι τὸ ἔργον. ὁ δὲ, καίπερ εἰδὼς ἄτε δὴ μάντις ὅτι ἀλώσεται ἐνιαυτὸν, εἰς τὴν Ὄθρυν ἀφικνεῖται ἐπὶ τὰς βοῦς. οἱ φύλακες ἐν- ταῦθα καὶ οἱ βουκόλοι κλέπτοντα αὐτὸν λαμβάνουσι καὶ παραδιδό- ασιν Ἰφίκλῳ. καὶ δεθεὶς ἐφυλάσσετο παρεζευγμένων αὐτῷ θεραπόν- των δύο, ἀνδρὸς καὶ γυναικός. καὶ ὁ μὲν ἀνὴρ αὐτὸν ἐπιεικῶς ἐθερά- πευεν, ἡ δὲ γυνὴ φαυλότερον. ἐπεὶ δὲ ὁ ἐνιαυτὸς ὀλίγον πρὸς τὸ τελειωθῆναι περιῄει, Μελάμπους ἀκούει ὕπερθέν τινων σκωλήκων δια- λεγομένων ὅτι καταβεβρώκοιεν τὴν δοκόν. καὶ τοῦτο ἀκούσας καλεῖ τοὺς διακόνους καὶ κελεύει αὐτὸν ἐκφέρειν, τῆς κλίνης λαμβανομένους [*](3. ἄλλοι Buttm. pro ἄλλων. 16. ὁ Ταλαοῦ] Immo ὁ Ἀμυθάονος: 9. Ἡσίοδος] Fragmentum ipsum nam quod ait Sturzius intelligi de- Catalogi e schol. Apollon. 1, 156. bere nomen πατήρ, id nullo modo posuit Ruhnk. in Ep. Crit. I. p.111. fieri potest. BUTTM. Conf. Hevn. ad Apollod. 1, 9, 9. 19. Ὄθρυν] Certissima est Bar- BUTTM. nesii emendatio pro ὁιφρήν vel ὀφρύν. 1 1. ἀκουστέον H. ἀναγνωστέον Q. Montem Othryn, Latinis masculi- Omisit V., novum ab ἀγέρωχον scho- num, Graecis esse τὴν Ὄθρυν Hesi. lion inchoans. odi et Nicandri auctoritate probat 12. μεταχεόμενον] Egregia deri- idem. BUTTM. vatio ex ἄγαν, ῥέα, et χέω. BUTT. 26. λαμβανομένους Sturzius. λαμ- 13. Comparanda cum hoc scho- βανόμενος V. lio longa annotatio Eustathii p. )

288. περικτίται] οἱ περιοικοῦντες. V.

οὐδέ τι Νήλευς] Ἀρίσταρχος, οὐδʼ ἄρα. H.

290. ἐκ Φυλάκης ἐλάσειεν] ἐκ Φυλάκης τῆς ἐν Θεσσαλίᾳ πό- λεως Τυρὼ ἦλθε παρὰ Δηϊονέα τὸν θεῖον. ὁ δὲ κατασχὼν αὐτὴν εἰς Θεσσαλίαν δίδωσι Κρηθεῖ τῷ ἀδελφῷ ἤδη ἐκ Ποσειδῶνος ἐσχηκυῖαν [*](12. ἐξ ἀπαιδίος σπορᾶς] τῆς ἄπαιδος καὶ ἀγαγών ex Eustathio nunc ad- σπορᾶς Buttm. didimus. BUTTM. διῶξαι Struvius pro διύξας. 23. Περιάλκης] Περιαλκὴς V. Recto 18. γενήσεσθαι Buttm. pro γεννῆ- accentu ap. Eustath. p. 1685, 46. σαι. 26. Ἀρίσταρχος] Ἀριστοφάνης Nitz- 20. τῷ Μελάμποδι—τῷ ἀδελφῷ] schius vol. 3. p. 241. Lacunose olim: τῷ Μελάμποδι. ἂς 27. ἐκ Φυλάκης τῆς ἐν Θ. πόλεως λαμβάνει τῷ ἀδελφῷ. Supplevit e om. Q. MS. Barnesius, nisi quod verba )

μετὰ θάνατον Σαλμωνέως Τυρὼ κομιζομένη παρὰ Δηΐονι τῷ θείῳ κορεύεται ὑπὸ Ποσειδῶνος. ὁ δὲ Κρηθεῖ τῷ ἀδελφῷ δίδωσιν αὐτήν. αὐξηθεὶς δὲ Νηλεὺς ἀπῄτει Ἴφικλον τὸν Δηϊονέως τὰ τῆς μητρός. τοῦ δὲ μὴ ἀπονέμοντος ὑπέσχετο τὸν γάμον θυγατρὸς τῷ δυναμένῳ ἀπαιτῆσαι. Μελάμπους δὲ ὁ Ἀμυθάονος πειρώμενος ἀπελάσαι τὰς βοῦς ἠγρεύθη. καὶ περὶ παιδοποιίας μαντευσάμενος Ἰφίκλῳ δέχεται τὰς βοῦς. ὁ γὰρ Ζεὺς εἶπε τῷ μάντει ὅτι κρατηθῆναι μέλλει ὑπὸ τοῦ Ἰφίκλου. H. Q.

Ἴφικλος υἱὸς ὢν τοῦ Ἡροκλέους βοῦς ἔβοσκεν ἰσχυρὸς τυγχάνων τὴν ῥώμην τοῦ σώματος. ὁ γοῦν Νηλεὺς θυγατέρα ἔχων ὡραίαν τὴν καλουμένην Πηρὼ ἔλεγε δοῦναι ταύτην τῷ κατισχύσαντι ἐξελάσαι τὰς βοῦς τῆς ἰσχύος τοῦ Ἰφικλέους. Q.

291. ἀργαλέας] χαλεπὰς, δυσκόλους. ἀπὸ τοῦ περιέχοντος δὲ ἔξωθεν πράγματος αὐτὸ τὸ περιεχόμενον ἐπωνόμασεν. ἀργαλέαι γὰρ οὐκ αὐταὶ αἱ βόες, ἀλλʼ αἱ περὶ αὐτὰς πραγματεῖαι καὶ σπουδαί. B.V.

297. Διὸς δʼ ἐτέλεσσεν ἐφετμήν] γράφεται, Διὸς δʼ ἐτελείετο βουλή. B.

Διὸς δʼ ἐτελείετο βουλή] ὁ γὰρ Ζεὺς εἶπε τῷ μάντει ὅτι κρατη- θῆναι μέλλει ὑπὸ τοῦ Ἰφίκλου. H.

298. Πλευρωνία μὲν ἡ Λήδα ἡ Θεστίου, ἐν Λακεδαίμονι δὲ ἐγα- μήθη. H.

καὶ Λήδην εἶδον τὴν Τυνδάρεως παράκοιτιν] Ζεὺς Λήδας ἐρασθεὶς τῆς Θεστίου παιδὸς εἰς κύκνον ἑαυτὸν μετέβαλε καὶ διαπτὰς ἐμίγη αὐτῇ. μετὰ χρόνον δὲ ἐκείνη τεκοῦσα ὠὸν ἀποτίθεται εἰς λάρνακα, ὅθεν συνέβῃ τούς τε Διοσκούρους καὶ τὴν Ἑλένην γενέσθαι, γόνῳ μὲν Διὸς, ἐπίκλησιν δὲ Τυνδάρεω. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ τοῖς νεωτέ- ροις. Q.T.V.

τὴν Τυνδαρέου] σημείωσαι· οὐ Τυνδαρέου ὀφείλει γράφειν, ἀλλὰ Τυνδάρεω. Cod. Vind. 133.

299. ἥ ῥʼ ὑπὸ Τυνδάρεω] παροξυτόνως τὸ Τυνδάρεω, ἀκολούθως τῷ “οὐχ ὡς Τυνδάρεω κούρη κακὰ μήσατο” (Od. ω, 199.). H. Q.

μετὰ δὲ τὸ γαμηθῆναι τῷ Τυνδάρεῳ τέτοκε τοὺς Διοσκούρους, ἐκ 15 μὲν Διὸς Πολυδεύκην, ἐκ δὲ Τυνδάρεω Κάστορα. Q.

300. Κάστορα —καὶ—Πολυδεύκεα] ὅτι οὐ παραδίδωσιν ἐκ Διὸς Κάστορα καὶ Πολυδεύκην, ἀλλ᾿ ἐστὶ νεωτερικὰ ταῦτα. Η. τούτων ὁ μὲν Πολυδεύκης ἀπὸ τοῦ θείου σπέρματος ἱστορεῖται γενέσθαι, ὁ δὲ Κάστωρ ἀπὸ Τυνδάρεω. V.

302. τιμὴν πρὸς Ζηνὸς ἔχοντες] ἀναιρεθέντος Κάστορος ὑπὸ λεάγρου ἢ Πολυνείκους, Πολυδεύκης ἄφθαρτος ὢν διὰ τὸ ἐκ Διὸς γεγονέναι, παρεκάλεσε τὸν πατέρα ὅπως ἐπιτρέψῃ αὐτῷ νείμασθαι πρὸς τὸν ἀδελφὸν τὴν ἀφθαρσίαν, ὥστε παῤ ἡμέραν ἀμφοτέρους ὁτὲ μὲν ἐν Ὀλύμπῳ διατρίβειν, ὁτὲ δὲ ἐν Ἀϊδωνέως. H.Q.V.

παρὰ Ζηνός] γρ. πρός. Η.

303. ἑτερήμεροι] ἑτέραν παῤ ἑτέραν ἡμέραν οἱ δύο ἅμα, ἢ μίαν παρὰ μίαν ἡμέραν ζῶσι. τοῦτο δέ φησιν ἐπεὶ αὐτοί εἰσιν οἱ δίδυμοι καὶ γινόμενοι ὑπὸ γῆν δοκοῦσι τεθνάναι, ἀνατέλλοντες δὲ δοκοῦσι ζῆν. ἡμέραν δὲ ἐκάλεσε καὶ νύκτα· ἀεὶ γὰρ ἐν φωτί εἰσι τὰ θεῖα. τοῦτο δὲ πάσχειν τοὺς θεοὺς ᾐτήσαντο διὰ τὴν πρὸς ἀλλήλους ἄκραν λίαν. ἡ δὲ αἴτησις πρώτως ἐκ τοῦ Πολυδεύκους προήχθη ἀφθάρτου τυγχάνοντος ὑπὸ θεῶν. B.Q.

308. τηλεκλειτόν τ᾿ Ἐφιάλτην] περιβόητον ἐπ᾿ ἀνδρείᾳ ἢ ἐπὶ βλασφημίᾳ. διὰ δὲ τοῦ π τὸ ὄνομα. Η.

309. μηκίστους] καὶ πῶς ὁ Τιτυὸς ἐπ᾿ ἐννέα κεῖτο πέλεθρα (577.) ἐν Ἅιδου; γηγενὴς ἐκεῖνος, τούτους δὲ ἀντεξισάζει ἀνθρώποις. H. V. ζείδωρος ἄρουρα] ἡ τὰ τινὸς ζωὴν δωρουμένη γῆ. Q.

ἡ σύγκρισις πρὸς ὁμογενεῖς καὶ ἐκ γυναικῶν, ὁ δὲ Τιτυὸς γῆς· ἢ ὅτι ἐννέα ἦσαν μόνον ἐνιαυτῶν. αὐξηθέντες οὖν ὑπερέβαλλον ἂν καὶ Τιτυόν· “καὶ γὰρ ἐν ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν Ὀλύμπῳ φυλόπιδα στήσειν, καὶ Ὄσσαν ἐπ᾿ Ὀλύμπῳ μέμασαν θέμεν,” καὶ τὰ ἑξῆς. Πίνδαρος δὲ ἐν Νάξῳ τὰ κατ᾿ αὐτοὺς ἱστορεῖ γεγονέναι· “ἐν Νάξῳ [*](1. ὅτι οὐ παραδίδωσιν—] Eustath. 13.τεθνάναι] Scribebatur τεθνᾶναι. p. 1686, 22. τούτων κατὰ τοὺς νεωτέ- ἀνατέλλοντες δὲ Buttm. pro ἀνα- ρους Πολυδεύκης μὲν θείου αἵματος λέγε- τέλλοντες δὲ ὑπὸ γῆν. ται εἶναι, Κάστωρ δὲ θνητοῦ· τοῦ Τυν- 19. διὰ δὲ τοῦ π] De scriptura δάρεω γάρ. norminis Ἐπιάλτης dixit Meinek. 5. Μελεάγρου] μελεάτρου H. Hist. Com. Græc. p. 153. 10. παρὰ] Sic H. M. in textu: 20. καὶ πῶς] τί οὖν V. sed debuerunt πὰρ, quod habet 21. ἐν Ἅιδου addidi ex H. Simi- lis est annotatio Eustathii p. 1687, 11. ἢ additum ex V. qui prima 43. scholii verba habet. 27. Πίνδαρος] Pvth. 4, 156. )

311. ἐννέωροι] ἐννέα ὡρῶν ἤτοι χρόνων. H. ἐννεάχρονοι γὰρ γε- νόμενοι, φησὶν, ἦσαν καὶ ἐννεαπήχεις κατὰ τὸ εὖρος, κατὰ δὲ τὸ μῆκος ἐννεαόργυιοι. ἐννόησον οὖν ἐκ τούτου, εἴπερ ἂν εἰς μέτρον ἡλικίας ἵκοντο (317.), ὁποῖοι ἔμελλον ἔσεσθαι. ὑπερέβαλον πάντως ἂν τὸν Τιτυὸν, ὃς ἐννέα πλέθρων ἦν τὸ μῆκος, καὶ τὸν Ὠρίωνα. B.

312. ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυοι] δαιμόνιος ἡ ἀκρίβεια. ἀνάλογον γὰρ σῶμα οὗ τὸ πλάτος τρίτον ἐστὶ τοῦ μήκους. V. ἐν- νέα ὀργυιῶν. ὀργυιὰ δέ ἐστιν ἡ τῶν χειρῶν ἔκτασις. V.

313. ἐν μὲν Ὀλύμπῳ ἠπείλουν τὴν μάχην ποιεῖν, μετὰ δὲ ταύτην ὄρος ὄρει περιβαλεῖν καὶ κρατεῖν τοῦ Ὀλύμπου. ἀντὶ τοῦ παρὰ Ὀλύμπῳ, ἵνα ἐξ ἴσου πολεμῶσιν, οἱ μὲν ἐξ Ὀλύμπου, οἱ δὲ ἐξ Ὄσ- σης· μετὰ δὲ ταύτην ὄρος ὄρει περιβαλεῖν καὶ κρατεῖν τοῦ οὐρα- νοῦ. H.

ἀπειλήτην] μετάθεσις τοῦ ε εἰς τὸ η, ἀπειλήτην ὡς δορπήτην. H.

ἀπειλείτην] διεβεβαιοῦντο. V.

315. Ὄσσαν ἐπ᾿ Οὐλύμπῳ] ἵν᾿ ἐξ ἴσου μεγέθους πολεμῶσι. ἀθε- τοῦνται δὲ ὡς ἀδύνατοι. ἀλλὰ μέμασαν, φησὶν, οὐκ ἔπραττον δέ. V.

317. καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν] εἶτα πῶς οὐ ληρῶδες διστάζειν ὅλως εἰς τοῦτο τὸν ποιητήν; ἀλλ᾿ ἔοικεν ὁ ποιητὴς τὰ ἀδύνατα τοῖς ἀδυνάτοις συμπλέκων ἀναιρέσει ἀναγκαίᾳ τοσοῦτον ἀναιρεῖν καὶ τὸ πρῶτον, ὥσπερ εἰ λέγοις ὅτι ἐπετάσθησαν· πτέρυγας ἄρα εἶχον· ἀλλὰ μὴν πτέρυγας οὐκ ἔσχον· οὐκ ἄρα ἐπετάσθησαν. οὕτως οὖν καὶ νῦν συνελογίσατο, ἐξετέλεσαν ἂν εἰ ἥβησαν. ἀλλ᾿ ὥσπερ ἀδύνα- τον ἡβῆσαι τοὺς θεομάχους, οὕτω καὶ τὸ τελέσαι τὸν τοιοῦτον πόλε- μον. H. Q.

318. ἀλλ᾿ ὄλεσεν Διὸς υἱός] οἱ νεώτεροί φασι τὴν Ἄρτεμιν ἔλα- φον πέμψαι δι᾿ αὐτῶν, τοὸς δὲ ἐκείνην βουλομένους ἀνελεῖν ἑαυτοὺς φονεῦσαι. Q. V.

319. ἰούλους] ἴουλοι παῤ ὅσον οἱ φύοντες αὐτοὺς ἄρχονται ἐπὶ τὸ ὅλον ἰέναι, ὅ ἐστι τὸ τέλειον. B.H. τὰς κατὰ τῶν γενείων πρώτας τρί- χας ἰούλους λέγει, διὰ τὸ τοὺς ἤδη ταύτας ἔχοντας ἄρχεσθαι ἰέναι ἐπὶ τὸ ὅλον, ὅ ἐστι τὸ τέλειον. Q. V.

320. γένυς] πληθυντικῶς αἰτιατικῆς ὡς τὸ “ἐκ δὲ νέκυς οἴκων φόρεον” (Od. ω, 417.). H.

321. Φαίδρην τε] Θησεὺς ὁ Αἰγέως ἔχων παῖδα Ἱππόλυτον ἐξ Ἀμαζόνος Ἀντιόπης ἔγημε Φαίδραν τὴν Μίνωος θυγατέρα τοῦ τῶν Κρητῶν βασιλέως. εὐλαβούμενος δὲ μητρυιᾶς ἐπιβουλὴν πέμπει ἐξ Ἀθηνῶν τὸν υἱὸν Ἰππόλυτον Τροιζηνίων ἄρχειν. ἦν γὰρ αὐτῷ διὰ τὴν Πιτθέως Αἴθραν μητρῴα τις ἀρχὴ δεῦρο. Φαίδρα δὲ ἐρωτικῶς δια- τεθεῖσα τοῦ Ἱππολύτου, σφοδρῶς ἐπ᾿ αὐτῷ τηκομένη τὸ μὲν πρῶτον ἱερὸν Ἀφροδίτης ἐν Ἀθήναις ἱδρύσατο τὸ νῦν Ἱππολύτειον καλούμε- νον, εἰς Τροιζῆνα δὲ ὕστερον παραγενομένη διενοεῖτο πείθειν τὸν νεα- νίσκον ὅπως αὐτῇ μιγείη. χαλεπῶς δ᾿ ἐκείνου προσδεξαμένου τὸν λόγον λέγεται φοβηθεῖσαν αὐτὴν ἀντιστρέψαι τὴν αἰτίαν, καὶ πρὸς Θησέα διαβάλλειν ὡς Ἱππολύτου πείθοντος αὐτήν. ὁ δὲ τριῶν, ὥς φασιν, αὐτῷ παρὰ τοῦ Ποσειδῶνος εὐχῶν οὐσῶν, ὁμολογήσαντος ὅ τι ἂν εὔξηται συντελέσειν, πιστεύσας τῇ Φαίδρᾳ μίαν τούτων ᾐτήσατο παῤ αὐτοῦ τὸν τοῦ παιδὸς ὄλεθρον. ἐκεῖνον μὲν οὖν λέ- γουσι τὸ ἅρμα γυμνάζοντα, παραφανέντος ἐξαίφνης ἀπὸ τῆς θαλάσ- σης ταύρου καὶ ταραχθέντων τῶν ἵππων, ἑλκόμενον ἀποθανεῖν, τὴν δὲ Φαίδραν φανερᾶς γενομένης τῆς διαβολῆς ἀπάγξασθαι. ἡ δὲ ἱστορίᾳ παρὰ Ἀσκληπιάδῃ. V.

Πρόκριν τε] Πρόκριν Ἐρεχθέως ὁ Κέφαλος ἀνὴρ ἀνεῖλεν ὡς ἐπὶ [*](2. πέμψαι] ἐᾶσαι V. 23. παῤ αὐτοῦ τὸν τοῦ π. Buttm- τοὺς δὲ—φονεῦσαι Q. τοὺς δὲ (εἰς pro παρὰ τοῦ π. addit Barnes.) τὴν ἔλαφον ἀφέντας λέγουσι Buttm. pro ὁμολογοῦσι. ἀλλήλους διαχρήσασθαι V. 26. φανερᾶς] φανερῶς V. 7. ὃ ἐστι τὸ τέλειον] ὅθεν τὸ τέλειον 27. Ἀσκληπιάδῃ] Tragilensi in λέγει V. Muelleri Fragm. Hist. vol. 3. p. 19. φοβηθεῖσαν Barnes. pro βοη- 305. θεῖσαν. 28. ὁ Κέφαλος Cramerus pro ὁ 21. οὐσῶν, ὁμολογήσαντος Buttm. κεφάλου. Articulus autem potius pro εἶναι ὡμολόγησεν. post Κέφαλος collocandus. )

Κέφαλος ὁ Δηϊονέως γήμας Πρόκριν τὴν Ἐρεχθέως ἐν τῇ Θο- ριέων κατῴκει. θέλων δὲ τῆς γυναικὸς ἀποπειρᾶσθαι ἔρχεται εἰς ἀποδημίαν ἐπὶ ἔτη ὀκτὼ καταλιπὼν αὐτὴν ἔτι νύμφην οὖσαν. ἔπειτα κατακοσμήσας καὶ ἀλλοειδῆ ἑαυτὸν ποιήσας ἔρχεται εἰς τὴν οἰκίαν ἔχων κόσμον, καὶ πείθει τὴν Πρόκριν δέξασθαι τοῦτο καὶ συμμιγῆναι αὐτῷ. ἡ δὲ Πρόκρις ἐποφθαλμίσασα τῷ κόσμῳ καὶ τὸν Κέφαλον ὁρῶσα κάρτα καλὸν συγκοιμᾶται αὐτῷ. ἐκφήνας δὲ ἑαυτὸν ὁ Κέφα- λος αἰτιᾶται τὴν Πρόκριν. οὐ μὴν ἀλλὰ καταλλαγεὶς ἐξέρχεται ἐπὶ θήραν. πυκνῶς δὲ αὐτοῦ τοῦτο δρῶντος ὑπώπτευσεν ἡ Πρόκρις ὅτι μίσγεται γυναικὶ ἑτέρᾳ. προσκαλεσαμένη οὖν τὸν οἰκέτην ἔλεγεν εἰ σύνοιδεν. ὁ δὲ θεράπων ἔφη τὸν Κέφαλον ἰδεῖν καί τινος ὄρους κορυ- φὴν, καὶ λέγειν συχνῶς, ὦ νεφέλη παραγενοῦ, καὶ τοῦτο μόνον συνει- δέναι. ἡ δὲ Πρόκρις ἀκούσασα ἔρχεται εἰς ταύτην τὴν κορυφὴν καὶ κατακρύπτεται. καὶ τὸ αὐτὸ λέγοντος αὐτοῦ πυθομένη προστρέχει πρὸς αὐτόν. ὁ δὲ Κέφαλος ἰδὼν αὐτὴν αἰφνιδίως ἔξω ἑαυτοῦ γίνεται. καὶ ὥσπερ εἶχε βάλλει μετὰ χεῖρα ἀκοντίῳ τὴν Πρόκριν καὶ κτείνει. μεταπεμψάμενος δὲ τὸν Ἐρεχθέα θάπτει πολυτελῶς αὐτήν. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Φερεκύδῃ ἐν τῇ ἑβδόμῃ. V.

καλήν τ᾿ Ἀριάδνην] Ἀριάδνη Μίνωος θυγάτηρ, γυνὴ Θησέως, ἐξ ἧς Δημοφῶν καὶ Ἀκάμας. Q. V.

322. Μίνωος ὀλοόφρονος] Θησεὺς ὁ Αἰγέως λαχὼν μετὰ τῶν ἠϊθέων εἰς Κρήτην πλεῖ τῷ Μινωταύρῳ παρατεθησόμενος πρὸς ἀναί- [*](5. Κέφαλος] Ex alio.ad hunc lo- τῆς Ὀδυσσείας. Apud Thucyd. cum scholio excerpta sunt quam le- 30. Παλῆς, Κράνιοι, Σαμαῖοι, Προν- guntur in Etym. M. p. 507, 26. ναῖοι. Κεφαλληνίκ· ἀπὸ Κεφάλου τινός· ὃς τῇ Θοριέων] Nomen corruptum, ἀκουσίως ἀνελῶν Πρόκνην τὴν Ἐρεχθέως quod qui in Θορικῷ mutabat Buttm., μητέρα ἔξεισι τῆς Ἀττικῆς, καὶ σὺν etiam τῇ in τῷ mutare debebat. Ἀμφιτρύωνι στρατεύεται κατὰ Τηλε- Omisit qui hanc fabulam narrat βόων· ἔπειτα δὲ ἐκ Λυσίππης ἔσχεν Σα- Eustath. p. 1688, 20. μαῖον καὶ Κράνεων καὶ Παλαίων·· ἀφ᾿ 8. ἔρχεται Buttm. pro λέγεται. ὧν οἱ ἐν τῇ Κεφαλληνία Πρόνοοι, Σα- 22. Φερεκύδῃ] Conf. et Antonin. μαῖοι, Κράνειοι, Παλεῖς, προσηγορεύθη- Lib. c. 16. BUTTM. σαν. οὕτως Ἐπαφρόδιτος ἐν ὑπομνήματι)

κούρην Μίνωος ὀλοόφρονος] καὶ πῶς “Μίνωα εἶδον Διὸς ἀγλαὸν υἱόν” (568.); ἢ τὸν κατὰ τῶν ἀσεβῶν ὀλοόφρονα, ὡς ἀλάστορα τὸν κατὰ τῶν ἀλαστόρων. ὀλοόφρονος οὖν, τοῦ ὀλοὰ τοῖς ἀδίκοις φρο- νοῦντος. ἢ τοῦ τέλεια φρονοῦντος. Q. πῶς οὖν θεμιστεύει ἐν τοῖς νεκροῖς ὀλοόφρων ὤν; φησὶ Κράτης ὅτι ἕτερον τὸν ἐν Ἅιδου δικά- ζοντα καὶ ἄλλον τὸν λεγόμενον. T.

324. οὐδ᾿ ἀπόνητο] τινὲς ἐτέλεσεν γρ. H. ἤτοι ἐπέσχε θανάτῳ. διὸ λέγει, οὐδ᾿ ἀπόνητο αὐτῆς, ἤτοι οὐκ ἐκορέσθη αὐτῆς, ἐπεὶ ἀπέθα- νεν. B. οὐδ᾿ ἀπώνατο. συστέλλεται δὲ διὰ τὸ μέτρον. B.

Ἄρτεμις ἔκτα] Ἀριστοφάνης γράφει, Ἄρτεμις ἔσχεν. H.

ἔσχεν] νῦν ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλεν. γράφεται καὶ, ἔκτα. V.

325. Δίῃ ἐν ἀμφιρύτῃ] Δία νῆσος πρὸς τῇ Κρήτῃ, ἥτις νῦν Νάξος καλεῖται. ἱερὰ δὲ αὕτη τοῦ Διονύσου. Q. V.

Διονύσου μαρτυρίῃσιν] καταμαρτυρίαις, κατηγορίαις. ἐπεὶ ἀσέ- βειαν αὐτῆς κατεμαρτύρησεν ὡς ἐν τῷ ἄλσει μιγείσης τῷ Θησεῖ. διαφωνοῦσι δὲ οἱ νεώτεροι πρὸς Ὅμηρον περὶ τῆς Ἀριάδνης, λέγοντες αὐτὴν ἐν Νάξῳ καταλειφθεῖσαν γεγαμῆσθαι τῷ Διονύσῳ. B. Q. ἐπεὶ κατεμαρτύρησεν αὐτῆς ἀσέβειαν μιγείσης ἐν τῷ τεμένει αὐτοῦ τῷ Θησεῖ. οἱ δὲ νεώτεροί φασι καταλειφθεῖσαν αὐτὴν ὑπὸ Θησέως ἁρπαγῆναι ὑπὸ τοῦ Διονύσου. V.

326. Μαῖράν τε] Φερεκύδης ἐκ Μαίρας καὶ Διὸς τὸν Λοκρὸν εἶναι φησί. Gl. H. παρθένος ἀπέθανεν ἡ Μαῖρα. ἔστι δὲ Προίτου καὶ Ἀντείας θυγάτηρ· ἡ δὲ Κλυμένη Μινύου θυγάτηρ καὶ Εὐρυά- λης. H. T. Μαῖρα Προίτου καὶ Ἀντείας θυγάτηρ. ἐτελεύτησε δὲ παρθένος. V.

Μαῖρα ἡ Προίτου τοῦ Θερσάνδρου θυγάτηρ καὶ Ἀντείας τῆς Ἀμ- φιάνακτος ἐγένετο κάλλει διαπρεπεστάτη. ἡγουμένη δὲ περὶ πλείο- νος τὴν παρθενίαν εἵπετο τῇ Ἀρτέμιδι ἐπὶ τὰ κυνηγέσια. ταύτης ἐρασθεὶς Ζεὺς ἀφικνεῖται ὡς αὐτὴν καὶ λανθάνων διαφθείρει. ἡ δὲ ἔγκυος γενομένη τίκτει Λοκρὸν τὸ ὄνομα παῖδα, ὃς Θήβας μετ᾿ Ἀμ- φίονος καὶ Ζήθου οἰκίζει. τὴν δὲ Μαῖραν λέγεται τοξευθῆναι ὑπὸ Ἀρτέμιδος διὰ τὸ μηκέτι παραγίνεσθαι εἰς τὰ κυνηγέσια. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Φερεκύδῃ. V.

Κλυμένην τε ἴδον] Κλυμένη Μινύου θυγάτηρ. V.

Κλυμένη Μινύου τοῦ Ποσειδῶνος καὶ Εὐρυανάσσης τῆς Ὑπέρ- φαντος γαμηθεῖσα Φυλάκῳ τῷ Δηΐονος Ἴφικλον τίκτει ποδώκη παῖδα. τοῦτον λέγεται διὰ τὴν τῶν ποδῶν ἀρετὴν συναμιλλᾶσθαι τοῖς ἀνέμοις ἐπί τε τῶν ἀσταχύων διέρχεσθαι, καὶ διὰ τοῦ τάχους τὴν κουφότητα μὴ περικλᾶν τοὺς ἀθέρας. ἔνιοι δὲ αὐτὴν τὴν Κλυ- μένην προγαμηθῆναί φασιν Ἡλίῳ, ἐξ ἧς Φαέθων ἐγένετο παῖς. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Ἡσιόδῳ. H.Q.V.

στυγερήν τ᾿ Ἐριφύλην—τιμήεντα] Ἀμφιάραος ὁ Οἰκλέους γήμας Ἐριφύλην τὴν Ταλαοῦ καὶ διενεχθεὶς ὑπέρ τινων πρὸς Ἄδρα- στον, καὶ πάλιν διαλυθεὶς ὁρκούμενος ὠμολόγησαν ὑπὲρ ὧν ἂν διαφέ- ρωνται πρὸς ἀλλήλους αὐτός τε καὶ Ἄδραστος ἐπιτρέψειν Ἐριφύλην κρίνειν καὶ πείθεσθαι αὐτῇ. μετὰ δὲ ταῦτα γινομένης τῆς ἐπὶ Θή- βας στρατείας ὁ μὲν Ἀμφιάραος ἀπέτρεπε τοὺς Ἀργείους καὶ τὸν ἐσόμενον ὄλεθρον προεμαντεύετο. λαβοῦσα δὲ ἡ Ἐριφύλη τὸν ὅρμον παρὰ τοῦ Πολυνείκους τὸν τῆς Ἁρμονίας, προέθετο τοῖς περὶ τὸν Ἄδραστον βιαζομένοις τὸν Ἀμφιάραον ἰδόντα τὴν τῶν δώρων ὑποδο- χὴν καὶ πολλὰ τὴν Ἐριφύλην αἰτιασάμενον, αὐτὸν μὲν ἐξορμῆσαι πρὸς τὴν στρατείαν, Ἀλκμαίωνι δὲ προστάξαι μὴ πρότερον μετὰ τῶν ἐπιγόνων ἐπὶ Θήβας πορεύεσθαι πρὶν ἀποκτεῖναι τὴν μητέρα. ταῦτα δὲ πάντα δρᾶσαι λέγεται τὸν Ἀλκμαίωνα καὶ διὰ τὴν μη- τροκτονίαν μανῆναι. τοὺς δὲ θεοὺς ἀπολῦσαι τῆς νόσου αὐτὸν διὰ τὸ ὁσίως ἐπαμύνοντα τῷ πατρὶ τὴν μητέρα κατακτεῖναι. ἡ ἱστορία παρὰ Ἀσκληπιάδῃ. V.

στυγερήν τ᾿ Ἐριφύλην] τὴν Ἀμφιαράου γυναῖκα, θυγατέρα δὲ Ταλαοῦ, καὶ Ἀδράστου ἀδελφήν. H. Ἴφιος θυγατέρα. μισητὴν δὲ, διὰ τὸ λαβεῖν παρὰ Πολυνείκους ἢ Ἀδράστου χρυσοῦν ὅρμον καὶ προδεδωκέναι Ἀμφιάραον τὸν ἄνδρα αὐτῆς μὴ βουλόμενον στρατεύ- εσθαι ἐπὶ Θήβας εἰδότα ὡς μάντιν τὸ ἀποβησόμενον. Q. V.

327. ἀνδρὸς] ἀντὶ τοῦ, κατὰ ἀνδρός. V.

ἐδέξατο] ἡγήσατο, ἐνόμισε. τιμήεντα] ἐντιμότερον. V.

330. νὺξ φθεῖτ᾿ ] τὸ τέλειον, φθεῖτο, ἀντὶ τοῦ φθαρείη, οἷον παύ- σαιτο, ἀναλωθείη. Q. φθίνω, ὁ μέλλων φθινῶ, ὁ παρακείμενος ἔφθικα, ὡς κρίνω κρινῶ κέκρικα, καὶ κλίνω κλινῶ κέκλικα· ὁ παθητι- κὸς ἔφθιμαι καὶ τὸ εὐκτικὸν μεταθέσει τοῦ ε καὶ κράσει τοῦ ε καὶ ι εἰς τὴν ει, φθείμην φθεῖο φθεῖτο. B.

φθεῖται] ἐπιλίποι. V.

333. ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ] ἡσύχως ἐγένοντο ἐν σιωπῇ. τὴν παν- τελῆ δείκνυσι σιωπὴν ἐκ τοῦ ἀναδιπλασιασμοῦ τοῦ λόγου. H.

334. κηληθμῷ] τῇ μετὰ ἡδονῆς καὶ τέρψεως ἡσυχίᾳ. B. V.

336. πῶς ὔμμιν] ἀντὶ τοῦ ποδαπὸς, ὁποῖος. B. Q.

337. φρένας ἔνδον ἐίσας] ἀντὶ τοῦ ὁμοίας τοῖς σωματικοῖς πλεο- νεκτήμασι καὶ ἰσότιμος. H.

ἐίσας] τὰς ἀναλογούσας τῷ σώματι, καὶ ὀρθὰς καὶ δικαίας. V.

338. ἕκαστος τῶν ἐνθάδε ἀφικνουμένων ξένων. Ἄλλως. ἕκαστος ἡμῶν τίμιός ἐστι· τιμήσατε αὐτόν· ἕκαστος δὲ ἡμῶν εὐμοιρῶν τιμῆς καὶ ἰσχύων τοὺς ξένους τιμᾶν τιμησάτω αὐτὸν τὸν Ὀδυσσέα. H.

ξεῖνος δ᾿ αὖτ᾿ ἐμός ἐστιν] διὰ δύο φησὶν ἡ Ἀρήτη ἄξιον εἶναι μή μικρολογεῖσθαι· ὅτι δὴ καὶ αὐτῆς ἐστι ξένος· αὐτῇ γὰρ πρώτῃ προσῆλθε· καὶ ὅτι ἕκαστος αὐτῶν εὐπορεῖ. V.

ἕκαστος δ᾿ ἔμμορε τιμῆς] μοῖραν ἔχει τὴν οὐσίαν, ὥστε τιμᾶν δύνασθαι. Q. V.

344. ἀπὸ σκοποῦ] οὐκ ἀποσκόπως, συνετῶς, οὐ παρὰ τὴν διάθεσιν καὶ τὸν σκοπὸν ἡμῶν εἶπεν ἡ βασιλίς. φιλόξενοι γάρ ἐσμεν. ἢ οὐκ ἄποθεν τοῦ σκοποῦ ἡμῶν καὶ τῆς δόξης ἧς περὶ αὐτῆς ἔχομεν ὅτι φιλόξενός ἐστιν· ἢ οὐκ ἄποθεν τοῦ δέοντος διαλέγεται. ἐκ μεταφο- ρᾶς τῶν τοξευόντων. ὁ δὲ νοῦς, οὐκ ἄποθεν τοῦ δέοντος οὐδὲ ἄποθεν τῆς δοκήσεως ἧς περὶ αὐτῆς ἔχομεν, ὅτι φιλόξενός ἐστι, μυθεῖται, ἀλλὰ καὶ συνετῶς καὶ ὡς οἰόμεθα. B. T. ἄποθεν τοῦ σκοποῦ, ἀπὸ εἰ- κασμοῦ. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοξοτῶν. V. ἀπὸ δόξης] ἄποθεν ἧς ἔχο- μεν περὶ τοὺς ξένους διαθέσεως. V.

346. Ἀλκινόου δ᾿ ἐκ τοῦδε] ὅσα δὲ εἶπεν Ἀρήτη, ταῦτα ἤδη κε- κύρωται ὑπὸ Ἀλκινόου. πάντα γὰρ αὐτῷ δοκεῖ τὰ τῆς γυναικὸς δόγματα. ἀρέσομεν οὖν καὶ τῷ βασιλεῖ τῇ Ἀρήτῃ πειθόμενοι. B. T. οἷον ἐν Ἀλκινόῳ ἐστὶ τὸ τελείως ἀπαλλαχθῆναι. ἔχεται] ἤρτη- ται. V.

348. τοῦτο μὲν οὕτω δὴ ἔσται ἔπος] τὸ κυροῦσθαι τὰ τῆς Ἀρή- της δόγματα παῤ ἐμοῦ, καὶ μὴ διστάζειν πρὸς αὐτήν. B.

350. ξεῖνος δὲ τλήτω] τὸ ἑξῆς, τλήτω ἐπιμεῖναι εἰς αὔριον. ὁ δὲ οὖν παραπληρωματικῶς κεῖται οὐδὲν σημαίνων. H. Q.

353. τοῦ γὰρ κράτος] δεικτικῶς ἀντὶ τοῦ, ἐμοῦ οὗτινος ἰσχύς ἐστιν ἐν τῷ δήμῳ. B. Q.

356. εἴ με καὶ εἰς ἐνιαυτὸν] θεραπεύει τοὺς Φαίακας εἰ βού- λοιντο μένειν ὑπισχνούμενοι τήν γοῦν ὅ τι ποτὲ δύναιτο φυλάττειν. H. Q. χαρίεντος τὸ λέγειν, ἑτοίμως ἔχειν καὶ πάντα ἐνιαυτὸν ἐπι- μένειν αὐτόθι, τῶν διδομένων αἰεὶ πλεοναζόντων. V.

357. γρ. πομπή τ᾿ ὀτρύνοιτο. Cod. Vind. 133. γρ. πομπὴ δ᾿ ὀτρύνοιτο. H.

359. Ἀριστοφάνης, πλειοτέρῃσιν χερσί. ὁ μετὰ πλειόνων ἀπελ- θὼν τοῦ ποτε. H.

360. αἰδοιότερος] αἰδοῦς ἄξιος. B. V. ὅθεν Ἡσίοδος, “πλούτῳ δ᾿ ἀρετὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ.” B.H.Q. Vind. 133. V.

363. τὸ μὲν οὔτι σ᾿ ἐΐσκομεν] τὸ ἑξῆς, τὸ μὲν ἠπεροπῆά τ᾿ ἔμεν καὶ ἐπίκλοπον οὔτι σ᾿ ἐΐσκομεν. H.Q.V. εἰκάζομεν. H.

364. ἐπίκλοπον] παραλογιστικόν. καὶ γὰρ ὁ κλέπτης παραλογι- ζόμενος κλέπτει. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ἐπιθυμητήν. καὶ γὰρ ὁ κλέπτης ἐπιθυμίᾳ τῶν ἀλλοτρίων τοῦτο ποιεῖ. B.H.Q.V.

οἷά τε πολλοὺς] οὕτως Ζηνόδοτος· ὁ δὲ Ἀρίσταρχος πολλούς. H.

365. πολυσπερέας] πολυέθνους. B. V.

366. ἐκεῖθεν ψεύδεα ἀρτύνοντας ὅθεν τις οὐκ ἂν διασκοπήσειεν οὐδὲ προΐδοιτο ὅτι ψεύδεται. B. T. ὅθεν τις οὐκ ἂν διασκοπήσειεν. Q.

367. ἀναστρεπτέον τὴν ἔπι καὶ τὴν ἔνι. H. μορφὴ] εὐμορφία, ώς ξεστὴντράπεζα(Od.η,174.)λεὖ ἐξεσμένην. Q.

368. μῦθον δ᾿ , ὡς ὅτ᾿ ἀοιδὸς, ἐπισταμένως] ὁ νοῦς· ἐπιστημόνως [*](5. χαρίεντος Buttm. pro χαριέντως. Ἡσίοδος] Op. 311. Poterat etiam χάριεν. 12. κῦδος] κῆδος H. 6. μένειν] Fortasse μένειν αὐτόν. ὀπηδεῖ] ἀλλὰ καὶ Ὄμηρος addit V. Verba ὑπισχνούμενοι—φυλάττειν (in 18. Ἀρίσταρχος πολλούς] Aristar- quibus corruptum τὴν γοῦν) om. Q. chus πολλὰ scripsisse videtur: quod 7. Duplex in his notatur scrip- animadvertit Duentaer. Ζenod. p. tura, altera πομπή τ᾿ (vel δ᾿ ) ὀτρύ- 73. νοιτο, altera (quam M. in textu ha- 19. πολυέθνους] πολυεθνεῖς Barnes. bet et Eustath. p. 1690, 19.) πομ- 21. οὐδὲ—ψεύδεται om. T. πὴν δ᾿ ὀτρύνοιτε, vel πομπήν τ᾿ ὁτρύ- διασκοπήσειεν] διασκοπήσειεν εὐμορ- φίᾳ, ὡς ξεστὴν τράπεζαν ἐξεσμένην Q. 9. πλειοτέρησιν χερσὶ] πλειοτέρῃσι Scholion ad μορφή v. 367. rettulit χερσὶν H. Sed Aristophanes for- et correxit Buttm. tasse πλειοτέρῃς σὺν scripserat. 24. ὁ νοῦς] ἢ ὁ νοῦς T., qui duo 11. ὅθεν Q. ἐντεῦθεν ceteri. In hæc scholia inverso ordine habet, H.Q. hoc scholion adscriptum v. omisso καὶ ἄλλως p. 511, 2. 355. )

373. νὺξ—μακρὴ] καὶ ἐντεῦθεν ἡ ὥρα φαίνεται φθινοπωρινὴ οὖσα. H.T.

379. ὁ νοῦς, ὥρα μὲν λόγων, ὥρα δὲ καὶ ὕπνου· εἰ δὲ ἀκοῦσαι θέλεις, οὐκ ἂν φθονήσαιμι. H. T.

ὁ μὲν Ἀρίσταρχος ἐν τῷ καθόλου, ὁ δὲ Σιδώνιος ἐλλειπτικῶς· ὥρη μὲν πολέων μύθων παύσασθαι, ὥρη δὲ καὶ ὕπνου μνήσασθαι. H.

382. οἳ δὴ μετόπισθεν ὄλοντο] μετὰ τὸν πόλεμον. εἶτα ἐξηγεῖται τὸ μετόπισθεν εἰπὼν, οἳ Τρώων μὲν ὑπεξέφυγον θάνατον. Q.

384. κακῆς ἰότητι γυναικός] Ἑλένης ἡ Κλυταιμνήστρας. ἢ κα- κωθείσης Κασάνδρας, ἣν διαφθείρας ὁ Λοκρὸς Αἴας ἐν τῷ τεμένει τῆς Ἀθηνᾶς δυσμενῆ κατέστησε τοῖς Ἕλλησι τὴν Ἀθηνᾶν. B.T.V.

κακῆς ἰότητι γυναικός] ἐν βουλῇ τῆς Ἑλένης. H.

385. ἀλλὰ καὶ ὁ Σίσυφος κέρδιστος ὢν διὰ τί κολάζεται; τὸ κα- κότροπον ὁ Γλαῦκος τοῦ προγόνου εἰς σύνεσιν μετήνεγκεν. πῶς δὲ καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἐνταῦθα μένων θεός; καὶ πῶς οἷόν τε τὸν αὐτὸν εἶναι καὶ ἐν Ἅιδου καὶ ἐν οὐρανῷ; καὶ ἡ Ἥβη δὲ καθ᾿ Ὅμηρον παρθένος, ὅθεν καὶ οἰνοχοεῖ. ἀπίθανον δὲ αὐτὸν ἔχειν καὶ τὴν σκευήν. μὴ πιὼν δὲ πῶς ὁμιλεῖ; τὴν μὲν σκευὴν ἔχει κατὰ φαντασίαν, τοὺς δὲ δύο [*](11. ἢ κακωθείσης — Ἀθηνᾶν T. V. 16. μετήνεγκεν] Respicit verba Brevius in B. ἢ Κασάνδρας. ἣν ἐν Glauci Il. ζ, 153. ἔνθα δὲ Σίσυφος τῷ τεμένει τῆς Ἀθηνᾶς ὁ Λοκρὸς Αἴας ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ᾿ ἀνδρῶν. BUTT. MANN. διέφθειρεν. 15. Haec in editionibus antiquis 20. τοὺς δὲ δύο στίχους] Minus continuantur cum scholio præce- accurate grammaticus in Excerptis dente eo utique non pertinentia: codici Marciano A. Iliadis praefixis quare in recentioribus editionibus alterum tantum versum memorat tacite hinc avulsa, verba quidem ubi de usu obeli apud Aristarchum Ἀλλα καὶ —μετήνεγκεν posita sunt ad exponit, τὸν δὲ ὀβελὸν ἔλαβεν (Ἀρί- v. 593. de Sisvpho: reliqua au- σταρχος) ἐκ τῆς Ζηνοδότου διορθώσεως· tem omnia ad v. 623. Ego in παρετίθει δὲ αὐτὸν τοῖς ἐκβαλλομένοις pristinum locum omnia restitui, ut ἐκ τῆς ποιήσεως στίχοις ὡς τοῖς νεκροῖς judicium de iis integrum esset. τῶν ἀνθρώπων. τῆς δὲ ἀθετήσεως αὐτῷ Apparet autem fragmentum hoc διττὸς ὁ λόγος. ὁ μὲν γάρ ἐστι σημαί- esse disputationis alicujus qua ob- νων ὅτι οὐχ Ὁμήρου τὸ ἔπος, ὡς ἐλέγετο jectiones huic Homeri Νεκυίᾳ factae ἐπὶ τοῦ “τέρπεται ἐν θαλίῃ καὶ ἔχει diluerentur. Quare numerum prae- καλλίσφυρον Ἥβην·” ἀδύνατον γὰρ τὴν posui versus 385. quo orditur ne- διηνεκῶ, παρθένον παραδεδομένην γεγα- cyiae altera pars, ad quam haec μῆσθαι. ὁ δὲ αἰτίαν ἐπιφέρει ὡς τῶν spectant. BUTTTM. ποιημάτων ἐν τῇ τάξει διημαρτημένων. )

ἄλλυδις ἄλλη] Ἀρίσταρχος δὲ οὕτως, τὸ “ἐγκέφαλος δὲ διὰ σπέος ἄλλυδις ἄλλῃ.” Ἀριστοφάνης δὲ, ἄλλην, φησί. H.

386. ὡς ἐναργῶς ἐπιστατούσης τῆς θεοῦ. H. γυναικῶν θηλυτεράων] θηλυτέρας λέγει ψυχὰς τὰς δειλοτέρας ἢ χαύνους. Q.

390. ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσι] γρ. ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν. Vind. 133.

391. πῶς μὴ πιὼν τὸ αἷμα γινώσκει; πάντως οὗτοι ἐν τῷ τῶν ἀτά- φων εἰσὶ τόπῳ· οἱ μὲν δικάζοντες, οἱ δὲ δικαζόμενοι, μὴ πεπωκότες τῆς Λήθης ὕδατος φθέγγονται καὶ πρὸ τοῦ πιεῖν. H.

392. πιτνὰς εἰς ἐμὲ χεῖρας] ἀντὶ τοῦ ἐκτείνων τὰς χεῖρας. ἀπὸ τοῦ πιτνάω πιτνῶ πίτνημι. B. ὀξυτόνως τὸ πιτνάς. H.

393. κῖκυς] κίνησις μετὰ δυνάμεως. Q. V.

394. γναμπτοῖσι] περιφερέσι. χεῖρες γὰρ καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα περιφερές. B. κάμπτεσθαι δυναμένοις. V.

398. τανηλεγέος] ἤτοι πολυμερίμνου, ἢ τοῦ ταναὰ ἄλγη ποιοῦν- τος. B. τοῦ ἔχοντος τεταμένην τὴν ἠλύγην, ἤτοι τὴν νύκτα. H. Q.

399. οἱ ἠέ ἀθετοῦνται ὑπὸ Ἀριστοφάνους ὡς ἀπὸ τῶν εἰρησομένων μετενεχθέντες. H.

400. ἀργαλέων] Ἀριστοφάνης, λευγαλέων. H.

402. βοῦς περιταμνόμενον] ἐλαύνοντα, περικυκλούμενον. Q. πε- ριελαύνοντα. V.

ἐπειδὴ αὐτὸς ἐλθὼν εἰς Κίκονας καὶ ἁρπαγῇ ἐκεῖ ἐπιχειρήσας οὐκ εὖ ἀπήλλαξεν, εἰκότως τὰ ὅμοια πεπονθέναι ὑποπτεύει τὸν Ἀγα- μέμνονα. Q. V.

403. ἠὲ] ἐνταῦθα διαζευκτικῶς νοεῖται. παράλογος ἡ διαίρεσις. θέλει γὰρ εἰπεῖν μαχόμενον. ἐπέκτασις οὖν γέγονε διὰ τὸ μέτρον. H.

410. σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ] ὅτι τῇ ἐπιβουλῇ κἀκείνη συνέγνω. τὸν γὰρ χιτῶνα καὶ τὸν πέλεκυν Ὅμηρος οὐκ οἶδεν. Q.

411. δειπνίσσας] δεῖπνον δούς. δειπνίζω γὰρ ἐνεργητικὸν, δειπνῶ δὲ παθητικόν. B.

415. εἰλαπίνῃ] ἀπὸ τοῦ εἶλαρ τὸ βρῶμα καὶ τοῦ πίνω γίνετο, εἰλαπίνη. B.

416. ἀντεβόλησας] ἐνέτυχες, ὦ Ὀδυσσεῦ. Gl. H. ἀντεβόλη- σας] οὕτως Ἀρίσταρχος· πρὸς γὰρ τὸν Ὀδυσσέα, ὡς καὶ τὸ ἑξῆς ὀλοφύραο θυμῷ. H.

417. μουνὰξ] ἴσως ἐν μονομαχίᾳ. B.

418. κεῖνα μάλιστα] τὰ κατ᾿ ἐμοῦ πραχθέντα ὑπὸ Αἰγίσθου καὶ τῆς Κλυταιμνήστρας. B.

420. δάπεδον δ᾿ ἅπαν αἵματι θῦεν] ἀντὶ τοῦ τὸ αἷμα ἐν τῷ δα- πέδῳ θῦεν καὶ μεθ᾿ ὁρμῆς ἔρρει. H.

Ἀγαμέμνονος καὶ Κασάνδρας υἱὸς Τελέδημος. H.

421. οἰκτροτάτην δ᾿ ἤκουσα ὄπα] ἐλεεινήν. οὐ τὴν Κασάνδραν, ἀλλὰ τὴν ὄπα αὐτῆς λέγει. τινὲς δὲ λείπειν φασὶ τὴν περί, ἵνα νοῶμεν ἐν τῇ σφαγῇ τὴν Κλυταιμνήστραν ὀνειδίζειν αὐτῷ τὰ περὶ τῆς Κασάνδρας. Q.

423. ποτὶ γαίῃ χεῖρας ἀείρων] πρὸς τῇ γῇ ὢν καὶ κείμενος ἐγὼ τὰς χεῖρας περιέβαλον ἀνακουφίζων αὐτὰς πρὸς τὸ ἐκσπάσαι τὸ ξί- φος. ἢ οὕτως, παρὰ τῷ φασγάνῳ ἀποθνήσκων καὶ ποτὶγαίῃ χεῖρας ἔβαλλον τύπτων τὴν γῆν καὶ ἐπαρώμενος αὐτῇ πρὸς τῇ γῇ ὢν καὶ σφαδάζων τὰς χεῖρας ὡς οἱ καταρώμενοι εἰώθασι ποιεῖν, ὡς ἔφη “πολλὰ γαῖαν πολυφέρβην χερσὶν ἀλοία” (Il. ι, 568.). ὁ δὲ Ἀγα- μέμνων οὐ καταρώμενος, ἀποθνήσκων δὲ περὶ τὸ ξίφος τοῦτο ποιεῖ ἀράσσων ταῖς χερσὶ τὴν γῆν καὶ ἐκτείνων αὐτὰς εἰς αὐτὴν καὶ περι- βάλλων. ἢ εἰς τὴν γῆν ἀείρων καὶ ἐκτείνων τὰς χεῖρας ἔβαλλον [*](3. συνέγνω H. συνανέγνω Q. συνή- νοσφίσατο v. 425., ut apparet ex νεγκε Buttm. scholio in quo per ἀπεστράφη expli- 10. οὕτως Ἀρίσταρχος] Videntur catur. igitur ali aliter legisse. 27. πολυφέρβην] Legitur πολυφόρ- 15. ἀντὶ τοῦ] Praecedit in H. ἀπέ- βην. στραπται, quod est glossema verbi )

426. κατ᾿ ὀφθαλμοὺς ἑλέειν] καθελεῖν, συγκλεῖσαι, συσφίγξαι. Β.

427. ὡς] οὕτως. B.

428. ἥτις δὴ τοιαῦτα] ἐν πολλοῖς οὐ φέρεται, ὡς ἐκλύων τὸν θυ- μὸν, οὐ γὰρ ὅτι πρὸς θεραπείαν Ἀρήτης ὁ Ὀδυσσεύς· οὐ γὰρ ἀναγ- καῖον τῷ ὑποκρινομένῳ τὸ πρόσωπον Ἀγαμέμνονος περιίστασθαί τι εἰπεῖν. H.

ἔργα βάληται] ποῖα ἔργα; οἷα κἀκείνη ἐμήσατο. ἀπὸ δὲ τοῦ πληθυντικοῦ εἰς ἑνικὸν μετέβαλεν. H.

430. κουριδίῳ] ὅτι κουρίδιον αὐτόν φησιν. ἔνιοι γὰρ γεγαμῆ- σθαι τὴν Κλυταιμνήστραν Ταντάλῳ, ὡς Εὐριπίδης εἰσάγει αὐτὴν λέγουσαν “ἔγημας ἄκουσάν με κἄλαβες βίᾳ τὸν πρόσθεν ἄνδρα Τάνταλον κατακτανών.” Q.

433. οἷ τε] καὶ ἑαυτῇ αἶσχος ἐπέβαλε. H.

434. εὐεργὸς] καλοεργός. καὶ ἐκείνῃ, ἥτις εὐεργὸς καὶ ἀγαθὴ ὑπάρχει γυνή. B. σώφρων, καλὰ ἔργα πράσσουσα. V.

435—440. ἀθετοῦνται παρὰ Ἀριστοφάνει. H.

437. γυναικείας διὰ βουλὰς] αἰνίττεται τὴν Ἀερόπην. V.

438. εἰπὼν ὅτι ἕνεκεν Ἑλένης πολλοὶ ἀπωλόμεθα, ἐδήλωσε κατὰ τοῦτο τὴν δυστυχίαν Μενελάου· δυστυχεῖ γὰρ βασιλεὺς, ὅταν οἱ ἀρχόμενοι κακῶς πάσχωσιν. H. Q.

442. τινὲς, μήθ᾿ οἷ, κακῶς. H.

443. ἀλλὰ τὸ μὲν λέγε τῇ σῇ γυναικὶ, τὸ δὲ κρύπτε. H.

452. οὐδὲ οὗτοι ἐφέροντο ἐν τοῖς πλείστοις, ὡς μαχόμενοι τοῖς προκειμένοις. H.

υἷος] τοῦ υἱοῦ τοῦ Ὀρέστου. H.

453. περιττὸς ὁ καί. H.

455. νῆα κατισχέμεναι] ἐλλιμενίσαι. H.

458. εἴ που ἔτι ζώοντος] ἀθετεῖται διὰ τὸ εὔηθες. εἰ γὰρ ἐπέ- πειστο ὅτι οὕπω τέθνηκε, πρὸς τί ἐρωτᾷ, που ἔτι ζώοντος ἀκούετε; Η.

459. Ὀρχομενῷ] ἱερῷ τόπῳ Βοιωτίας. H.

ἢ ἐν Πύλῳ] παρὰ μὲν Νέστορι ἐν Πύλῳ δοξάζει αὐτὸν εἶναι διὰ τὴν πολλὴν φιλίαν καὶ δύναμιν τοῦ Νέστορος, παρὰ δὲ Μενελάῳ διὰ τὴν συγγένειαν, ἐν Ὀρχομενῷ δὲ διὰ τὴν ἀσυλίαν καὶ ἀσφάλειαν. ἐκεῖ γὰρ καὶ οἱ κοινοὶ τῶν πόλεων θησαυροὶ πρώην ἔκειντο. ἱερὸν δὲ ἐκεῖσε τῶν Χαρίτων μέγιστον ἦν. τοῦτό φησι καὶ ὁ ποιητὴς ἐν Ἰλιάδι (ι, 381.) “οὐδ᾿ ὅσ᾿ ἐς Ὀρχομενὸν ποτινείσεται.” B.H.Q.V.

ἢ—ἢ] ὀξυτονητέον τοὺς συνδέσμους· διστακτικοὶ γάρ εἰσιν. H.

461. οὐ γάρ πω] οὐ γάρ που, αἱ Ἀριστάρχου. H.

464. ζώει] ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἤ· ἢ ζώει ἢ τέθνηκεν. H.

468. Πατροκλῆος] αὕτη ἡ γενικὴ ἀπὸ εὐθείας ἐστὶ τῆς Πατροκλῆς, ὡς Φιλοκλῆς καὶ Σοφοκλῆς. V.

471. ἔγνω δὲ ψυχή με] μεθὸ ἔπιε τοῦ αἵματος. ἔστι δὲ κατὰ τὸ σιωπώμενον διὰ τοῦ αἵματος. B.H.Q.

474. μήδεαι] βουλεύσῃ, ἐργάσῃ. V.

476. ἀφραδέες] ἀδιανόητοι, ἢ ἀσώματοι. εἴδωλα] αἱ εἰς τὸ ἰδεῖν μόνον εἰκόνες. καμόντων] ἀποθανόντων. V.

ἀφραδέες ναίουσι βροτῶν εἴδωλα καμόντων] εἰς τὸ βροτῶν ἡ στιγμὴ, ἵν᾿ ᾖ οὕτως ὁ νοῦς, ὅπου ἐν τῷ Ἅιδῃ οἰκοῦσιν οἱ τεθνεῶτες ἐπιλελησμένοι τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων. ἀμέλει γοῦν διὰ τῆς τοῦ αἵματος πόσεως εἰς μνήμην τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων αὐτοὺς ἄγει. ἐὰν δὲ μὴ εἰς τὸ βροτῶν στίξωμεν, ὁ νοῦς οὕτως, ὅπον αἱ ψυ- χαὶ τὰ εἴδωλα τῶν ἀποθανόντων ἀνδρῶν ἀφρόντιστοι ζῶσι, τὰ κατὰ ἀνθρώπους μὴ λογιζόμενοι. H. T. γρ. ἀδρανέες. T.

ἀφραδέες] οἱ ἀσώματοι. φρένες γὰρ οἱ κρεμαστῆρες τοῦ ἥπατος “ὅθι τε φρένας ἧπαρ ἔχουσι.” τινὲς, οὐ νοούμενοι, ἄφραστοι, ἀθεώ- ρητοι. H.

489. ἐπάρουρος] ὡς ἐπίγειος τῷ τόνῳ καὶ τῷ σημαινομένῳ. τινὲς δὲ πάρουρος, ὁ ἀκόλουθος, οὐκ εὖ. H.

βουλοίμην κ᾿ ἐπάρουρος] πῶς τοσοῦτον φιλόζωον εἰσάγει τὸν προ- κρίνοντα τὸν ὀλιγοχρόνιον μετ᾿ εὐκλείας ζῆν; ἤτοι οὖν παραμυθούμε- νος τὴν δυστυχίαν Ὀδυσσέως ταῦτά φησιν, ἢ τὸ ἄπρακτον τῶν νε- κρῶν ὁρῶν βδελύττεται τὴν παρὰ τοῖς νεκροῖς δίαιταν. Q.

ἐπάρουρος] γεωργός· ἢ ἐπίγειος καὶ ζῶν. B.

490. ἀκλήρῳ] πένητι, κλῆρον καὶ οὐσίαν μὴ ἔχοντι. B. βίοτος] γρ. βίος. H.

496. ἀν᾿ Ἑλλάδα τε Φθίην τε] ὄνομα τόπου αὕτη, ἐν ᾗ ὁ Ἀχιλ- λεὺς ἐβασίλευεν. H. σημείωσαι μόνην τὴν Φθίαν Ἑλλάδα λέγειν τὸν Ὅμηρον καὶ Ἕλληνας μόνους τοὺς ἐνοικοῦντας αὐτῇ. τοὺς δὲ ἐν ἄλλοις τόποις οἰκοῦντας Ἀργείους κικλήσκει καὶ Ἀχαιούς. B.

498. Ζηνόδοτος, εἰ γὰρ ἐγών. H Vind. 133.

500. Ἀρίσταρχος σὺν τῷ Μέμνονι ἀκούει. H.

501. εἰ τοιόσδ᾿ ] τὸ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ, εἰ τοῖος γάρ. H.

εἰ τοιόσδ᾿ ἔλθοιμι] ἐὰν ἦλθον τοιοῦτος αὖθις ἀπὸ τοῦ Ἅιδου εἰς τὸ τοῦ πατρός μου δῶμα οἷος ἤμην πρὶν ἐν ζωῇ, διὰ τοῦτό τινι στυγη- τὸν ποιήσαιμι τὸ ἐμὸν μένος καὶ τὰς χεῖρας, ᾧ ἄν τινι εἰς κατά- πληξιν ἄγοιμι. B.H.Q.

502. τῷ κέ τεῳ] οὕτως ἄν τινι. στύξαιμι] εἰς κατάπληξιν ἀνά- γοιμι. V.

τέων] ὁ Ἀρίσταρχος καὶ ἐγκλίνει τὸ τέων. H. τέων] ἐκείνων. GI. Vindob. 50.

509. ἐκ Σκύρου] Σκῦρός ἐστι πόλις Δολοπίας. Q. Vind. 133.

510. τρισυλλάβως τὸ Τροίην, ὡς καὶ Ἀρίσταρχός φησι. Vind. 133.

511. μύθων] τῶν συμβαλλομένων εἰς τὸ κρατεῖν λόγων. V.

512. διχῶς, νικάσκομεν, ἀπὸ τοῦ νικᾶν, νεικέσκομεν ἀπὸ τοῦ νει- κεῖν ῥήματος. H. ἐνικῶμεν. V.

517. πρὸς τὸ σημαινόμενον ἀπέδωκε πάντας, ὅσσον λαόν. H.

519. ἀλλ᾿ οἷον] ἀλλὰ μυθήσομαι οἵως τὸν Τηλεφίδην κατενή- ρατο. θαυμαστικῶς δὲ τὸ οἷον. Q.

520. Εὐρύπυλον] Εὐρύπυλος ὁ Ἀστυόχης καὶ Τηλέφου τοῦ Ἡρα- κλέους παῖς λαχὼν τήν πατρῴαν ἀρχὴν τῆς Μυσίας προΐστατο. πυ- θόμενος δὲ Πρίαμος περὶ τῆς τούτου δυνάμεως ἔπεμψεν ὡς αὐτὸν ἵνα παραγένηται σύμμαχος. εἰπόντος δὲ αὐτοῦ ὡς οὐκ ἐξῆν αὐτῷ διὰ τὴν μητέρα, ἔπεμψεν ὁ Πρίαμος τῇ μητρὶ αὐτοῦ δῶρον Ἀστυόχῃ χρυσῆν ἄμπελον· ἡ δὲ λαβοῦσα τὴν ἄμπελον τὸν υἱὸν ἔπεμψεν ἐπὶ στρατείαν, ὃν Νεοπτόλεμος ὁ τοῦ Ἀχιλλέως υἱὸς ἀναιρεῖ. ἡ δὲ ἱστο- ρία παρὰ Ἀκουσιλάω. Q. V.

521. Κήτειοι] τινὲς ἀπέδοσαν μεγάλοι, παρὰ τὸ κῆτος. κρεῖσσον δὲ ἀποδιδόναι Μυσῶν ἔθνος τοὺς Κητείους. ἦν γὰρ ὁ Τήλεφος Μυ- σίας βασιλεὺς, καὶ Ἀλκαῖος δέ φησι τὸν Κήτειον ἀντὶ τοῦ Μυ- σόν. V.

Κήτειοι, προπαροξυτόνως. καὶ τοὺς μεγάλους ἀκουστέον παρὰ τὸ κῆτος, ὡς καὶ Ἀρίσταρχος· ἄλλοι δὲ ἔθνος Μυσίας τοὺς νῦν Ἐλετά- τας καλουμένους. ἔνιοι δὲ γράφουσι κήδειοι, οἱ συγγενεῖς. οἱ δὲ, χήτειοι γυναίων, οἷον ἐστερημένοι τῶν γυναικῶν, δώρων ἕνεκεν, εἴ γε καὶ ὁ Ἕκτωρ φησὶ “τὰ φρονέων δώροισι κατατρύχω καὶ ἐδωδῇ λαούς” (Il. ρ, 225.). ἄμεινον δὲ τῷ Ἀριστάρχῳ πείθεσθαι. B. H.Q.

γυναίων εἵνεκα δώρων] ἔνιοι μὲν γύναια δώρα ἀπέδοσαν τὴν χρν- σῆν ἄμπελον, ἣν ἐχαρίσατο Ζεὺς Τρωῒ ἀντὶ τῆς Γανυμήδους ἁρπα- γῆς, ἥτις κατὰ διαδοχὴν μετέπεσεν εἰς Πρίαμον. οὐδὲν δὲ τούτων οἶδεν Ὅμηρος. κρεῖσσον δὲ ἀποδιδόναι ὡς ὑπέσχετο Πρίαμος τῷ Εὐρυπύλῳ μίαν τῶν θυγατέρων δώσειν γυναῖκα, ὡς καὶ Ὀθρυονεῖ ὑπέ- σχετο (Il. ν, 365.). ἐν δὲ ἄλλῳ, τῶν δοθέντων δώρων τῇ Εὐρυπύλου γυναικὶ ὑπὸ τοῦ Πριάμου, ἵνα πείσῃ τὸν ἄνδρα αὐτῆς ἄκοντα ἐπι- στρατεῦσαι συμμαχήσοντα τοῖς Τρωσί. T. V. ἃ ἐδίδων ξένια εἰς τὸ καταπεῖσαι τὸν ἄνδρα ἐξελθεῖν εἰς τὸ ταξείδιον. οἱ μὲν, διὰ τὸν Ἑρ- μιόνης γάμον· “ἐν Τροίῃ γὰρ πρῶτον ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν” (Od. δ, 6.) ὁ Μενέλαος τῷ Νεοπτολέμῳ. οἱ δὲ, ὅτι ἄμπελον χρυ- σῆν Πρίαμος ὡμολόγησεν Ἀστυόχῃ τῇ ἑαυτοῦ ἀδελφῇ, Εὐρυπύλου δὲ μητρὶ, ἐπὶ τῷ πέμψαι τὸν υἱόν. ἔνιοι δὲ, ὅτι Πρίαμος ὑπέσχετο μίαν τῶν θυγατέρων Εὐρυπύλῳ ἐκδώσειν γυναῖκα, ὡς καὶ Ὀθρυονεῖ. B. Q.

522. κάλλιστον—Μέμνονα] πῶς οὖν μέλας ὁ Μέμνων ἂν εἴη; H.

525. ἠμὲν ἀνακλῖναι] περιγραπτέον ὡς ἀπρεπῆ. θυρωροῦ γὰρ [*](2. Ἐλεάτας] Manifesto hoc cor- 15. ἐδίδων] ἐδίδουν Buttm. ruptum ex Ἐλαιάτας: quanquam ab 18. Μενέλαος Maius pro Τηλέμαχος. Ἐλαίαα Eolidis urbe formatur alias 19. τῇ ἑαυτοῦ ἀδελφῇ] Vid. Apol- Ἐλαιίτης vel Ἐλαίτης. V. Steph. lod. 3, 12, 3. et ibi Hevn. Serv. ad Byz. v. Ἐλαία et ad eum Holste- Virgil. Ecl. 6, 72. BUTTM. nium p. 108.: item Strabonem, qui 23. μέλας] Fuit enim Æthiops. Ἐλατΐδα vocat hanc ipsam τῶν Κη- ἂν om. H. τείων, qui videntur ipsi, terram 12. 25. περιγραπτέον] περιγράφειν et p. 571. et 13. p. 616. BUTTM. διαγράφειν utrumque delere per con- Eustath. p. 1697, 25. τοὺς ὕστερον sequentiam sonant, modo tamen Ἐλεάτας ἀπὸ Κητείου ποταμοῦ χετιμαρ- significandi discrepant. Περιγράφειν ρώδους ἐν τῇ Ἐλεάτιδι, ὃν καὶ κητώεντά est lineis voces includere et sic delendas monere, διαγράφειν est 3. κήδειοι Eustath. κήνειοι H. transversa linea per litteras ducta 4. τῶν post ἐστερημένοι om. H. damnare. PORSOM. γυναικῶν Buttm. pro γυναικείων. )

526. Ἀρίσταρχος, ἔνθ᾿ ἄλλοι πάντες κατὰ δούριον ἵππον Ἀχαιοί. H.

531. ἐξίμεναι] ἐξελθεῖν. ἐμφαντικώτερον δὲ τὸ ἐξέμεναι. H. ξίφεος δ᾿ ἐπεμαίετο κώπην] ἐζήτει, ἐφήπτετο. καὶ ἔστι τὸ κώπην ἀντίπτωσις, ἐφήπτετο τῆς κώπης τοῦ ξίφους. Q.

539. ᾤχετο] γρ. φοίτα. H.

κατ᾿ ἀσφοδελὸν λειμῶνα] ὀξυτόνως. ἄδηλον δὲ πότερον σφοδελὸν ἢ ἀσφοδελόν. λέγει γὰρ καὶ χωρὶς τοῦ α. τινὲς δὲ γράφουσι σπο- δελὸν, διὰ τὴν σποδὸν τῶν καιομένων νεκρῶν. ἄμεινον δὲ ἀσφοδελὸν, διὰ τὸ Περσεφόνης εἶναι λειμῶνα τὸν τόπον. εἶπε δὲ ἀσφοδελὸν τὸν τόπον τὸν ἔχοντα ἀσφοδελὸν, ἥτις ἐστὶ βοτάνη ὁμοία σκίλλῃ. H. Q. ἀσφοδελώδη. H. ἀσφοδελοὺς ἔχοντα. B.H.

540. χωρὶς τοῦ ι, γηθοσύνη, ἀντὶ τοῦ χαίρουσα. H.

542. εἴροντο δὲ κήδε᾿ ἑκάστη] ἔλεγον τὰ κήδεα τῶν ἐν ζωῇ κατα- λειφθέντων. Q. ἀντὶ τοῦ ἔλεγον. “ὡς ἔχετ᾿ ἐμπεφυυῖα καὶ εἴρετο δεύτερον αὖτις” (Il. α,513.). H.

544. νόσφιν ἀφειστήκει] Ἀρίσταρχος ἀφεστήκει. H.

546. διὰ τὸ ἐμὲ τοῦ Ἀχιλλέως ἐπαρεῖν τὰ ὅπλα. H.

547. παῖδες Τρώων δίκασαν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη] ἀντὶ τοῦ Τρῶες, ὡς “υἷες Ἀχαιῶν” καὶ “δυστήνων δέ τε παῖδες” (Il. ζ, 127). οἱ φονευθέντες ὑπὸ Ὀδυσσέως ὅτε Αἴας τὸ πτῶμα Ἀχιλλέως ἐβά- σταζεν. ἀθετεῖ Ἀρίσταρχος. ἡ δὲ ἱστορία ἐκ τῶν κυκλικῶν. H. φυ- λαττόμενος ὁ Ἀγαμέμνων τὸ δόξαι θατέρῳ χαρίσασθαι τῶν περὶ τῶν Ἀχιλλέως ὅπλων ἀμφισβητούντων, αἰχμαλώτους τῶν Τρώων ἀγαγὼν ἠρώτησεν ὑπὸ ὁποτέρου τῶν ἡρώων μᾶλλον ἐλυπήθησαν. εἰπόντων δὲ τὸν Ὀδυσσέα τῶν αἰχμαλώτων, δηλαδὴ ἐκεῖνον εἶναι τὸν ἄριστον κρίναντες τὸν πλεῖστα λυπήσαντα τοὺς ἐχθροὺς, ἔδωκεν εὐθὺς τῷ Ὀδυσσεῖ τὰ ὅπλα. H.Q.V.

548. ἀέθλων] ἄθλων, ἀγώνων. V.

554. εἵνεκα τευχέων οὐλομένων] διὰ τὰ τοιαῦτα ὅπλα πῆμα καὶ βλάβην ἔθεντο οἱ θεοὶ τοῖς Ἀργείοισιν ὅτι παρεχώρησαν ὑπ᾿ αὐτοῦ τὸν Αἴαντα φονευθῆναι τοῖον ὄντα. Q.

555. οὐλομένων] ὀλέθρου ἀξίων· ἢ ὀλεθρίων, φθειρόντων. πῆμα γὰρ καὶ αὐτὰ οἱ θεοὶ ἐποίησαν τοῖς Ἕλλησι. B. Q.

559. ἀλλὰ Ζεὺς Δαναῶν] λείπει τὸ, ὃς Δαναῶν. B.

562. τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ὀργῆς κράτησον. H.

563. δῆλον οὖν ὅτι καὶ τῶν παρὰ τραγῳδοῖς λόγων βέλτιον αὐτοῦ ἡ σιωπή. H. Τ.

564. πόθεν τοῦτο οἶδεν; καὶ γὰρ ὁ Αἴας ἀπιὼν ὤχετο. H.

565. ἔνθα χ᾿ ὅμως] τότε ὅμως κεχολωμένος ὑπάρχων προσέφη ἂν ἐμέ· ἢ τούτου μὴ γεγονότος ἐγὼ ἂν ἔλεγον πρὸς αὐτόν. B.

ἔνθα χ᾿ ὁμῶς] περισπαστέον· ἐπίρρημα γάρ. τῷ συνδέσμῳ οὐ χρῆται, ἀλλ᾿ ἀντ᾿ αὐτοῦ τῷ ἔμπης. διὸ καὶ τὸ “ὅμως δ᾿ οὐ λήθετο χάρμης” (Il. μ, 393.) οἱ πλείους περισπῶσιν. ὁ νοῦς, ὁμοίως τοῖς κεχολωμένοις προσέφη ἂν, ὡς καὶ ἔγω αὐτὸν, δηλονότι προσέφην. Ἄλλως. ὁμοίως καὶ ἐγὼ ἔφην ἂν πρὸς τὸν Αἴαντα κεχολωμένα ῥή- ματα θλίψεως. ἀλλ᾿ ὁ θυμὸς ὁ ἐμὸς ἤθελε καὶ τῶν ἄλλων τὰς ψυχὰς τῶν τεθνεώτων ἰδεῖν, καὶ σχολὴν οὐκ εἶχον. Q. τὸ τέλειον κε ἔστι. ὁ δὲ ἦ ἀντὶ τοῦ ὡς. H.

568. νοθεύεται μέχρι τοῦ “ὣς εἰπὼν ὁ μὲν αὖθις ἔδυ δόμον Ἄιδος εἴσω (627.). καίτοι οὐκ ὄντες ἀγενεῖς περὶ τὴν φράσιν. ὑπὲρ δὲ τῆς [*](1. Etiam e cod. Vindob. 50. tum: νοθεύεται μέχρι τοῦ ὡς εἰπών), enotata var. lect. τῶνδ᾿ ἐπὶ ἀέθλων. apparet e notis Porsoni (ad h. l. Memorabilis autem variatio ob se- et in postscripto) et Alteri. BUTTT. quens αὐτῶν, quod nunc ad τεύχεα Nihil impedire quominus etiam v. refertur. BUTTM. 565—567. inter spurios referan- 5. φθειρόντων Buttm. pro φθειρο- tur, in quibus ὅμως v. 565. offen- sioni est, monet Lehrs. Aristarch. μένων. 14. ὁμῶς—] Vid. Apollon. Lex. p. 159. Nam duplicem in textum s. v. ὅμως cum annot. Villoisoni. venisse videri recensionem, alte- BUTTM. ram 541—564., alteram 541— 16. ὁμοίως Buttm. pro οὕτως. 546., quibus statim annexos esse 18. Ἄλλως addidit Buttm. 565 — 567. ὁμοίως Buttm. pro ὄντως. 23. Schol. Pind. ad Ol. 1, 97. 22. Manifestum est, ad hunc versus ponens de Tantalo 583. 584. versum ut principium narrationis καὶ τὰ ἐξῆς addit: πλὴν εἰ μὴ κατὰ spectare scholium: nam dubium Ἀρίσταρχον νόθα εἰσὶ τὰ ἔπη ταῦτα. hoc quidem relinquere codd. HarI. Conf. infra schol. 570. 577. 593. et Vindob. 50. (in quo hæc tan- 601. 602. BUTTM. )

570. ἥμενον] οὐκ ἄρα ὑπεξῆλθεν ὁ Μίνως, ἵνα συνοφθῇ. ἄλογον γὰρ τὸ καὶ σὺν δικαζομένοις καὶ αὐτῷ δίφρῳ ἐξελθεῖν. H.Q.T εἴροντο] ἀντὶ τοῦ ἔλεγον· ὅθεν καὶ ἱρά ἡ ἐκκλησία. ἄλογα· καθή- μενος γὰρ οὐδεὶς δικάζεται. H.

571. ἥμενοι ἑσταότες τε] ἥμενοι οἱ ἐντελεῖς, ἑσταότες οἱ εὐτε- λεῖς. B. Q.

572. τὰ κατὰ Ὠρίωνα ἐν Ὑρίᾳ πόλει τῆς Βοιωτίας. H.T.

573. οὐδὲ ἐπὶ τούτου τετήρηται τὸ σύμφωνον· ἄλογον γὰρ τὸ ἐν Ἅιδου κυνηγετεῖν· πῶς τε ἅμα τῇ τῶν θηρῶν ἀγέλῃ προῆλθε, καὶ διὰ τί; H. T. πῶς οὖν μήκιστοι οἱ προειρημένοι παῖδες Ἀλωῆος; ἢ πῶς ὁ κείμενος ἐξῆλθεν; εἰ δὲ μὴ ἐξῆλθε, πῶς ἑωρᾶτο; H. T.

574. τοὺς αὐτὸς κατέπεφνεν] ὑποτίθεται τοὺς ἐν Ἅιδῃ τοιαῦτα πράττειν οἷα καὶ ἐν ζῶσιν ἐποίουν. B.Q.T.

οἰοπόλοισιν] ἐρήμοις, ἐν οἷς ἔστι μόνον πολεῖσθαι, ὅ ἐστιν ἀνα- στρέφεσθαι. ἢ ἡμέροις, ἐν οἷς μόνος ἄν τις πορεύοιτο διὰ τὸ ἥμερον. ἢ ἐν οἷς οἶες ἀναστρέφονται, οἷον ὅπου νέμονται τὰ πρόβατα. B.Q.V.

577. πέλεθρα] πλέθρα. πλέθρον ἐστὶ τὸ ἕκιον μέρος τοῦ σταδίου. Q. V. λέγει οὖν ὅτι τοῦ Τιτυοῦ τὸ σῶμα ἐπὶ ἐννέα ἔκειτο πλέθρα, ὥστε κατέχειν τόπον ἑνὸς ἡμίσους σταδίου. ἦν δὲ ὁ Τιτυὸς Διὸς καὶ Ἐλάρας υἱός. ἐν δὲ ἄλλῳ, μέτρον τι γῆς. V. ὑπερμεγέθης δὲ ὢν τῷ σώματι ἔκειτο ἐπὶ ἐννέα πέλεθρα. H.Q. καταγέλαστα καὶ ταῦτα, εἰ κατεστρωμένος ἐν τῷ δαπέδῳ προῆλθεν ἐπὶ τὸ σφάγιον. αὐτὸς γὰρ ὁ Ὀδυσσεὺς οὐκ ἡδύνατο διαβῆναι ἐπὶ τὸ ἔρεβος. Q.T.

578. ἧπαρ ἔκειρον] οὐ τὸν ἐπικείμενον ὑμένα τῷ ἥπατι, ἀλλὰ τὸν ἐπίπλουν, ἀλλὰ τὸ δέρμα. Q.

579. δέρτρον] τὸ δέρτρον ἢ τὸ ἐκτὸς τῆς σαρκὸς δέρμα, ἢ τὸ ἐπι- κείμενον λεπτότατον δέρμα τῷ ἥπατι, ὅπερ ἡ πολλὴ γλῶσσα φλά- μουλον οἶδε καλεῖν. B.

τὸ δέρτρον Ἀντίμαχος μὲν ὁ Κολοφώνιος τὸν ἐπίπλουν ἀκούει τὸν ἐν τοῖς καλουμένοις ἐγκάτοις. λέγει γὰρ “οὐδέ τι θερμὸν ἀναπνείων χολάδας δέρτροισι καλύψεις.” ὁ δὲ ἐπίπλους, φησὶν Ἀπολλόδωρες, ὃν ἀργέτα δημὸν καλεῖ (Il. λ, 818. φ, 126.), οὐ περὶ τὸ ἧπαρ, ἀλλὰ περὶ τὴν κοιλίαν ἐστίν. Δωριεῖς δὲ τὴν ὑπὸ τὴν δορὰν σάρκα δέρτρον καλοῦσιν, οὐ πᾶν δὲ τὸ ἐκδεδαρμένον μέρος τοῦ σώματος, ἀλλὰ τὸ περιανειληφὸς καὶ περικαλύπτον τὴν κοιλίαν, ὃ δὴ καὶ ἀνασχίσαντες ἐξαιροῦσι τὰ ἐντός. τὸ δ᾿ αὐτὸ τοῦτο καὶ περὶ τοῦ . . . μετὰ τοῦ δέρματος καὶ χωρὶς, ὅταν ἐκδαρῇ. ὅθεν τινὲς καὶ τὸ τὰ σπλάγχνα ἐξαιρεῖν ἀποδερτροῦν καλοῦσιν. εὐλόγως δὲ καὶ οἱ γῦπες δέρτρον ἔσω δύνουσι, τὸ ἧπαρ ἐσθίοντες, εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τῆς σαρκὸς, ἧς ἐντὸς τὸ ἧπαρ. τὸ γὰρ δέρτρον ἔσω ἴσον ἐστὶ τῷ, εἰς δέρτρον. τῷ γὰρ ἔσω ἀντὶ τῆς εἰς Ὅμηρος χρῆται· “καὶ νήεσσ᾿ ἡγήσατ᾿ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσω” (Il. α, 71.), ἀντὸ τοῦ εἰς τὸ Ἴλιον. H. Q.

ἤτοι τὴν ὑπὸ τὴν σάρκα πιμελὴν, ἢ τὸν ὑποκείμενον τῷ ἥπατι ὑμένα. ἔνιοι δὲ ἀπέδοσαν τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἦιρον. ἐν δὲ ἄλλῳ, τὴν δοράν. V.

ἀπαμύνετο] ἀπεκώλυεν. V.

580. πόθεν ᾔδει τῶν κολάσεων τὰς αἰτίας; οὐ γὰρ ἤκουσεν, εἰ μὴ φησί τις εἶναι τοῦτο κατὰ τὴν Ἑλλάδα φήμην. H.

Λητὼ γὰρ ἥλκησε] διὰ τοῦτο ὑπ᾿ αὐτῆς ὠργίσθη καὶ τοῖς ὀρνέοις ἐκδέδοται. H. Q.

ἥλκησε] ἐβιάσατο, ἀπὸ τοῦ ἀλκή ἡ δύναμις, ἐδυνάστευσε. B.

ἥλκησεν] ὠδύνησεν. V. ἥλκυσε] γρ. ἥλκησε. H.

581. διὰ καλλιχόρου Πανοπῆος] ὅτι κατὰ τὸ ἀρσενικὸν ἐσχημά- τισται ὁ Πανοπεὺς, ὡς βασιλεὺς καὶ βασιλῆος. H. ἐν Πανοπῆϊ τῆς Φωκίδος πόλει τὰ κατὰ τὸν Τιτυόν. ἦν δὲ Τῆς καὶ Διὸς παῖς. B.Q.T. Πανόπη πόλις Φωκίδος. V.

καλλιχόρου] ἀντὶ τοῦ καλλιχώρου, καλοὺς τόπους ἐχούσης. B.

582. Τάνταλον εἴσιδον κρατερὰ ἄλγε᾿ ἔχοντα] Τάνταλος Διὸς καὶ Πλουτοῦς συνδιατρίβων τοῖς νέοις καὶ συνεστιώμενος αὐτοῖς ἀπλή- στως διετέθη. κλέψας γὰρ τὸ νέκταρ καὶ τὴν ἀμβροσίαν, οὐκ ἐξὸν αὐτῷ, ἔδωκε τοῖς ὁμήλιξιν. ἐφ᾿ οἷς ἀγανακτήσαντα τὸν Δία ἐκβα- λεῖν αὐτὸν τῆς ἐν οὐρανῷ διαίτης καὶ ἐξαρτῆσαι ἐπ᾿ ὄρους ὑψηλοῦ ἐκδεδεμένον τῶν χειρῶν, καὶ τὴν Σίπυλον, ἔνθα ἐκεκήδευτο, ἀνατρέψαι. ἡ ἱστορία παρὰ Ἀσκληπιάδῃ. V.

583. ἐν ὕδατι ὑπονοητέον αὐτὸν ἑστάναι μέχρι τοῦ γενείου κρυπτό- μενον, ὡς δὲ ὑπέκυπτε πιέειν ἔφευγε τὸ ὕδωρ. H.T.

προσεπέλαζε] γρ.προσέπλαζε. H. προσεπέλαζε] προσήγγιζεν. V.

584. στεῦτο] νῦν ἀντὶ τοῦ ἵστατο ἐπὶ τῶν ποδῶν. τὸ πιεῖν δὲ οὐκ ἐδύνατο ἑλέσθαι. B. ἵστατο. νῦν ἐπὶ τῶν ποδῶν. κέχρηται δὲ τῇ λέξει ὁ διασκευαστὴς παρὰ τὴν τοῦ ποιητοῦ συνήθειαν. V. τὸ ἑξῆς, στεῦτο διψάων πιέειν, οὐκ εἶχε δὲ ἑλέσθαι. H.

587. καταζήνασκε] ἀπὸ τοῦ ἄζω, τὸ ξηραίνω, ἀζαίνω. B. κατε- ξήραινεν. ἄζη ἡ ξηρασία. H.V.

588. δένδρεα δ᾿ ὑψιπέτηλα] δεῖ νοεῖν τὸν κορμὸν τῶν δένδρων ὑπὲρ τὴν ἡλικίαν εἶναι τοῦ Ταντάλου, τοὺς δὲ κλάδους ἐπικλᾶσθαι ὑπὲρ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ βρίθοντας τῷ καρπῷ. H. καὶ πῶς ἵστατο ἐν ὕδατι τὰ δένδρα; φαμὲν ὅτι κατὰ φαντασίαν, πρὸς τιμωρίαν Ταντά- λου. H.T.

588. δισυλλάβως καὶ προπερισπωμένως τὸ κατὰ κρῆθεν· οὐδὲ οὗ- τος δύναται σὺν λίμνῃ καὶ δένδροις ἐξεληλυθέναι ἐπὶ τὸ σφάγιον, ἢ πῶς ἔξωθεν τὰ ἔσω ἐθεώρει; H.

χέε καρπὸν] τὸ χέε καὶ ἐπὶ ξηρῶν. ὁ δὲ νοῦς, ἐπέκλων κατὰ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τὸν καρπόν. B.Q.

591. τῶν ὁπότ᾿ ἰθύσει᾿ ] τουτέστιν ἐφάψασθαι ταῖς χερσὶν ὅτε ὥρμα ὁ γέρων. B.

593. Σίσυφον] ἡ τιμωρία τούτου ἦν ἵνα λίθον μέγαν ἀναβιβάσῃ ἐν κορυφῇ ὄρους. τοῦτον ὁπόταν ἀνεβίβασε, διατεινόμενος ὁ λίθος πάλιν ὑπέστρεφε τῇ οἰκείᾳ δυνάμει χρώμενος. B.

πῶς δύναται σὺν τῷ λίθῳ καὶ τῇ ἀκρωρείᾳ, ἐφ᾿ ᾗ ἀνεκύλιε τὸν λί- θον, ἥκειν ἐπὶ τὰ σφάγια; πῶς τε κολάζεται ὁ ἐν Ἰλιάδι (ζ, 153.) κέρδιστος ὢν καὶ συνετώτατος; Q. T.

595. σκηριπτόμενος χερσίν τε ποσίν τε] τοῖς μὲν ποσὶν ἀντιβαί- νων εἰς τὴν γῆν, ταῖς δὲ χερσὶν ὠθῶν ἄνω τὸν λίθον. Q.T.

596. λᾶαν ἄνω ὤθεσκε] ἐπαινεῖται τὸ ἔπος ὡς διὰ τῶν μακρῶν συλλαβῶν τὴν δυσχέρειαν ἐμφαῖνον. Q.

597. τότ᾿ ἀποστρέψασκε κραταιίς] ὁ μεν Ἀρίσταρχος καὶ Ἡρω- διανὸς ὀξυτόνως κατὰ συστολὴν, ὡς λικριφίς, ἀμφουδίς, ἐπιρρηματι- κῶς, ὁ δὲ Ἀσκαλωνίτης τὸ πλῆρες κραταιὰ ἴς, οἷον ἰσχυρὰ δύναμις. ᾧ ἐπείσθη καὶ ἡ συνήθεια. ἡ κραταιὰ δύναμις τοῦ λίθου, ὅ ἐστι τὸ βάρος. B.H.Q. τότε ὁ λίθος ὑπέστρεφε κραταιῶς, ὅ ἐστι ταχέως. τὸ δὲ ὅλον ἐπὶ τοῦ λίθου ἀκουστέον, ὡς Ἀρίσταρχός φησι. H. T. ὑπεστρέφετο ἡ δύναμις ἐκείνου. Q.

601. βίην Ἡρακληείην] καὶ τοῦτο νεωτερικόν. οὐ γὰρ οἶδε τὸν Ἡρα- κλέα ἀπηθανατισμένον, οὐδὲ τὴν Ἤβην γεγαμημένην, ἀλλὰ παρθένον. διὸ καὶ παρθενικὰ ἔργα ἀποτελεῖ· οἰνοχοεῖ γὰρ καὶ λούει. H.Q.Τ.

602. εἴδωλον, αὐτὸς δὲ] ὅτι εἰς τρία διαιρεῖ, εἰς εἴδωλον, σῶμα, [*](1 2. τὰ σφάγια] Conf. ad 577. starchus in hunc locum commenta- BUTTM. Scholion V. huc rela- tus est, non tuto colligas eum pro tum vide ad 385. genuino habuisse. PORSON. 20. τὸ πλῆρες] Nam Ptolemaeus 25. οἶδε Buttm. pro εἶθε. κραταῖ᾿ ἲς, eliso α longo, quod in- 26. ἀπηθανατισμένον H. T. ἀποθα- epte defendit Eustath. p. 1702, 30. νατωμένον Q. qui etiam Κραταΐς in libris quibus- Ἥβην] Vid. schol. ad γ, 464. dam inveniri ait. 28. De Aristarchi ἀθετήσει ver- ἰσχυρὰ δύναμις H. ἰσχυρὰ ἲς B. Q. suum 602. 603. vid. schol. ad 21. κραταιὰ] κρατερὰ H. 385. Negligentius schol. Il. σ. 23. Ἀρίσταρχος] Ex eo quod Ari- 117., ubi de Hercule non inter )

603. καλλίσφυρον Ἥβην] τὴν Ἥβην τὴν καλλίσφυρον. ταύτην δὲ καλλίσφυρον ὁ ποιητὴς λέγει ὡς ἰσχυρὰ ἔχουσαν τὰ σφυρὰ, ἤτοι τοὺς ἀστραγάλους, οἷς τὸ ὅλον σῶμα ἀνέχεσθαι πέφυκεν. Q. καλὴ, ἀπὸ μέρους, εὔρυθμος. V.

604. παῖδα Διὸς μεγάλοιο] τοῦτον ὑπὸ Ὀνομακρίτου ἐμπεποιῆ- σθαί φασιν. ἠθέτηται δέ. ἔνιοι δὲ οὐ τὴν οἰνοχόον Ἥβην, ἀλλὰ τὴν ἑαυτοῦ ἀνδρείαν. H.

605. ἀμφὶ δέ μινκλαγγὴ νεκύων ἦν] ἡνίκα κατῆλθεν ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ τὸν Κέρβερον, πόλεμον ᾖρε πρός τε τοὺς νεκροὺς καὶ τὸν Ἅιδην· τρώ- σας δὲ τὸν Ἅιην καὶ τοὺς νεκροὺς εἰς φυγὴν τρέψας ἀνήνεγκε τὸν Κέρβερον. καὶ μετὰ θάνατον Ἡρακλέους νομίσαντες οἱ νεκροὶ ὅτι πάλιν βιάσασθαι αὐτοὺς κατῆλθεν ἐμάχοντο πρὸς τὸ εἴδωλον αὐτοῦ. τοῦτο δέ ἐστιν, ἀμφὶ δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν οἰωνῶν ὥς. B.H.Q.T.

606. γρ. πάντοσ᾿ ἀτυσσομένων. H.

νυκτὶ ἐοικώς] ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἦν. H.

609. ἀορτὴρ] ὁ τοῦ τελαμῶνος κρεμαστὴρ, ἐξ οὗ τὸ ξίφος ἤρτη- ται. V.

611. χαροποί] γρ. χαλεποί. Vind. 133.

613. μὴ τεχνησάμενος μηδ᾿ ἄλλο τι τεχνήσαιτο, ὃς κεῖνον τελα- μῶνα ἑῇ ἐγκάτθετο τέχνῃ] ἐνταῦθα στικτέον. ὁ γὰρ νοῦς· οὐ τεχνη- σάμενος πρότερόν τι τοιοῦτον ἐπὶ τοῦτο ἦλθε τὸ ἔργον· οὐδ᾿ ἂν ἑξῆς [*](deos recepto agit, τὴν ἀθέτησιν dicit tur apud Homerum infra v. 612. τὴν “αὐτὸς δὲ μετ᾿ ἀθανάτοισι θεοῖσι ὑσμῖναί τε μάχαι τε φόνοι τ᾿ ἀνδροκτα- τέρπετο.” σίαι τε. 4. ἰσχυρὰ — τὰ σφυρὰ] ἰσχυρὰς—τὰς ἐμπεποιῆσθαι Lobeck. Aglaoph. σφυρὰς Q. 9. 333. pro πεποιῆσθα. Ceterum 5. πέφυκεν] Ninmirum hic enar- non injuria Nitzschius vol. 3. rator ἥβην sensu appellativo de p.336. miratur hunc unum versum aeterna Herculis juventute intelli- ab Ononmacrito illatum dici, non, git. Cf. schol. ad v. sq. BUTTM. quod quis exspectet, versus tres 7. τοῦτον] Est versus Hesiodi 602—604. Cum Onomacriti men- Theog. 652. Non videtur legisse tione comparandum quod infra de schol. v. 38 5. solam memorans v. 631. notabimus, qui a Pisistrato ἀθέτησιν versuum 602. et 603. ne- illatus dicitur. Quod eodem redit, que habent H. et duo Vindob. In quum PisistratumOnomacriti opera eodem Hesiodi carmine versus in colligendis carminibus Homeri- 228. ὑσμίνας τε φόνους τε μάχας τ᾿ cis usum esse constet. ἀνδροκτασίας τε iisdem verbis legi- 23. οὐδ᾿ ] οὔτ᾿ V. )

οἱ δὲ οὕτως· μὴ τεχνησάμενος μηδὲ ἄλλο τι τεχνήσαιτο ἄνθρωπος, ὃς εἰργάσατο τὸν τελαμῶνα ἐκεῖνον, δηλοῦντος τοῦ ποιητοῦ ὡς παν- τὸς ἂν εὐπετῶς ἔργου γένοιτο τεχνίτης ὁ δημιουργὸς τοῦ τελαμῶνος. ἢ ὡς εἴ τις λέγοι, οἷον Φειδίας ἐποίησε τὸν Δία, τοιοῦτον οὐδὲν ἄλλο ἐν τῇ ἑαυτοῦ ἐνέθηκε τέχνῃ, ἀντὶ τοῦ ἐπενόησε. B.

614. ἑῇ ἐγκάτθετο τέχνῃ] ἐνίθηκεν ἐν τῇ ἑαυτοῦ τέχνῃ, ὅ ἐστιν ἐπενόησεν. V.

ἐγκάτθετο] τινὲς, ὃς κείνῳ τελαμῶνι ἑὴν ἐγκάτθετο τέχνην. H.

616. καί μ᾿ ὀλοφυρόμενος] ἐλέγχεται ἐκ τούτων τὰ προκείμενα περὶ τοῦ Ἡροκλέους εἰδώλου, αὐτὸς γὰρ μετ᾿ ἀθανάτοισι θεοῖσι. πῶς οὖν ὀλοφύρεται ὡς ἐν δεινοῖς ὤν; H.Q.T.

618. ἡγηλάζεις] ἄγῃ κακῷ μόρῳ. ἢ διάγεις. B. δυστυχίαν βουκολεῖς. Q. διάγεις καὶ ὑπομένεις. V.

619. ὅνπερ ἐγὼν ὀχέεσκον] συνίστησιν ἑαυτὸν τοῖς Φαίαξιν ἐν- δεικνύμενος ὅτι τὰ ὅμοια Ἡροκλεῖ ὑπέστη εἰς Ἅιδου καταβάς. ἅμα [*](2. οὐκ—οὐδὲ] Vide quan egregie ρόν τι τοιοῦτον χαλκευσάμενος οὔτε αὖθις negligat differentiam particularum δυνησόμενος: quae ideo etiam sunt οὐκ et μή grammaticus, et eo ipso memorabilia, quod apparet scripto- tamen eam firmet. Nam si idem rem non Homeri tantum sed vete- valere μή et οὐ credidit, non erat ris enarratoris ipsa haec verba ante cur hoc illi in explicatione sua oculos habuisse. Commode etiam substitueret. Non perspexit au- Theocriti verba ex Epigr. 7. ap- tem enarrator poetam illo μή in- posuit Barnesius, quibus Homeri nuere non verum aliquem artificem, tantum dictio variatur: ὁ δ᾿ εἰς ἔρ- sed hypotheticum: quod et con- γον πᾶσαν ἀφῆκε τέχναν. Apparet sentaneum erat in phantasmate: autem et Theocritum et hunc scho- quippe ὅς valet εἴ τις, et ad τεχνή- liasten secutos esse scripturam σαιτο intelligendum ἄν. Aliquanto versus 614. eam quam exhibet cautius auctor scholiisq. BUTTM. schol. H. BUTTM. λέγοι pro λέγει correxi ex scholio 5. οἱ δὲ] Respicere videtur hoc proximo. δέ ad aliam aliorum explicationem 4. πᾶν] παρὰ V. Recte Barnes- qualis tamen nulla in hoc quidem ius emendat πᾶν, collatis Heliodori codice praecedit. BUTTM. (Æth. 3, 4.) verbis his de Chari- 9. ἐπενόησε Buttm. pro ἐνενόησε. clea: ζώνην δὲ ἐβέβλητο τοῖς στέρνοις, ἣν 12. ὃς κείνῳ Buttm. pro οὐ κοινῶς. ὁ τεχνησάμενος εἰς ἐκείνην τὸ πᾶν τῆς 15. ὡς om. Q. ἑαυτοῦ τέχνης κατέκλεισεν, οὔτε πρότε- )

623. κύνα λέγει τὸν Κέρβερον ἐκσπάσαι με τοῦ Ἅιδου εἰς φῶς.

624. χαλεπώτερον] γρ. κρατερώτερον. H. M.

630. τὸ ἑξῆς, καὶ δὴ ἂν εἶδον τοὺς ἀρχαίους ἄνδρας. H.

631. Θησέα Πειρίθοόν τε] ὁ μὲν Αἴθρας καὶ Ποσειδῶνος, ὁ δὲ Δίας καὶ Διός. Q.

632. ἀλλὰ πρὶν ἐπὶ ἔθνε᾿ ἀγείρετο] μῆκος ἂν λόγων κατηνάλωσεν εἰ περὶ πάντων διηγήσατο. ἐπεὶ οὖν ἄπιστον ἦν τὸ φιλήκοον ὄντα τὸν Ὀδυσσέα ἑκουσίως τῆς τῶν παραδόξων θεαμάτων ἱστορίας ἀπο- στῆναι, ἀξιόπιστον τὴν ἀπαλλαγὴν διὰ τοῦ δέους ἐποιήσατο. τὸ μὲν γὰρ μεῖναι τοιούτων τινῶν προφαινομένων ἀσύνετον, τὸ δὲ μηδενὸς ἐπικειμένου κινδύνου κατολιγωρῆσαι τῆς θέας ἀπίθανον. H. Q.

634. μή μοι Γοργείην κεφαλὴν] καὶ πῶς ἐν τῷ ὅπλῳ τῆς Ἀθηνᾶς ἐγκεῖσθαί φησιν αὐτήν; λέγει γὰρ “λάβε δ᾿ αἰγίδα θυσσανόεσ- σαν,” εἶτα ἐπάγει “ἐν δ᾿ ἔρις, ἐν δ᾿ ἀλκὴ, ἐν δὲ κρυόεσσα ἰωκὴ, ἐν δέ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου” (Il. ε, 738. sqq.) φησὶ δ᾿ Ἀριστοτέλης ὅτι μήποτε ἐν τῇ ἀσπίδι οὐκ αὐτὴν εἶχε τὴν κεφαλὴν τῆς Γοργόνης, ὥσπερ οὐδὲ τὴν ἔριν καὶ τὴν κρυόεσσαν ἰωκὴν, ἀλλὰ τό ἐκ τῆς Γοργόνης γινόμενον τοῖς ἐνορῶσι πάθος καταπληκτικόν. καὶ μήποτε πάλιν ῥητέον ὅτι οὐκ αὐτὴν εἶχεν, ἀλλ᾿ ὅτι ἐγγεγραμμένην ἐν τῇ ἀσπίδι ὥσπερ σημεῖόν τι. ῥητέον δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι οὐδὲ Ὀδυσ- σεὺς λέγει ὡς ἦν ἐν Ἅιδου ἡ Γοργόνης κεφαλὴ, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτὸς ἐφο- βήθη μὴ τοιοῦτος δαίμων ἐκπεμφθῇ. φοβηθῆναι οὖν, οὐκ ἰδεῖν λέγει. ἢ ὅτι ἡ μὲν ψυχὴ ἐν Ἅιδου, τὸ δὲ σῶμα ἐν τῇ ἀσπίδι. καὶ Γορ- [*](3. be scholio ad versum 623. bet N. referendo vid. ad 385. Inter 622. 6. δὴ ἂν correxi ex Eustathio p. et 623. hi duo versus leguntur in 1704, 17. δὴ νὰ H. N. Εὐρυσθεύς· τ . . . αρ . . . ἐκέλευσε 7. Θησέα—] Hunc versum a Pi- Κρονίων πλείστους δεδμ . . αι τηλεκλει- sistrato illatum esse narrat He- τῶν τ᾿ ἀνθρώπων. Lacunas recte ex- reas Megarensis apud Plutarch. V. plevit Cobetus, τὸν γάρ ῥα πατὴρ— Thesei c. 2. Conf. annot. ad v. δεδμῆσθαι. Partichulam τε post τη- 603. λεκλειτῶν inepte illatam explicat 9. ἂν λόγων Buttm. pro ἀναλόγων. scholion in margine positum, καλῶς 11. θεαμάτων] θαυμάτον B. Q. κεῖται τὸ τε, ἀντὶ τοῦ οὐ μόνον θῆρας, 22. ἐγγεγραμμένην] γεγραμμένην B. ἀλλὰ καὶ ἄνδρας. Q. 5. κρατερώτερον] Hoc in textu ha- )

αὐτὴν τὴν Γοργὼ, ὡς τὸ, τοίην γὰρ κεφαλήν. γέλοιον δὲ δεδοι- κέναι τὴν κεφαλὴν τῆς Γοργόνης, ὥσπερ κεφαλῆς καθ᾿ ἑαυτὴν ἐλθεῖν δυναμένης. H. Q.

635. ἐξ Ἄϊδος] Ἀρίσταρχος, ἐξ Ἀΐδεω. H.

636. ἐκέλευον] γρ. ὤτρυνον. M.