Scholia in Iliadem

388. *ἑτέρωθεν] ἐκ τῆς ἑτέρας στάσεως.

392. ἐκλύσθη δὲ θάλασσα] ἐκλυδωνίσθη συναγανακτοῦσα Ποσει- δῶνι—ὡς “ἔκλαγξαν δʼ ἄρʼ ὀιστοί” (Il. 1. 46) —καὶ αὔξουσα τὴν βοὴν τῶν Ἀχαιῶν. παρατηρητέον δὲ 〈ὅτι〉, πρὶν εἰπεῖν τι τῶν κατὰ τὴν μάχην, θορυβεῖ τὸν ἀκροατήν.

393. *ξύνισαν] τὰ δύο στρατεύματα.

394–8. οὔτε θαλάσσης κῦμα —οὔτε πυρὸς—οὔτ’ ἄνεμος] περισπού- δαστόν τι δηλοῖ τὰς παραβολὰς πληθύνων. τρία δὲ ταῦτα ἴσμεν ἐν ἀνθρώποις ἰσχυρότατα, θαλάσσης κίνησιν, πυρὸς βρόμον, ἀνέμου ὁρμήν. τί οὖν παραλέλοιπεν εἰς αὔξησιν; τὸ κῦμα πελάγιον, περιρρησσό- μενον ἀποκρότῳτόπῳ κατὰ χαλεπὴν λύσσαν Βορέου. εἶτα τὸν βρόμον τοῦ πυρός, οὐ κατοικιδίου, ἀλλʼ “οὔρεος ἐν βήσ〈σ〉ῃς” (397), ὅ ἐστι κοιλώμασιν· ψιλαὶ γὰρ αἱ ἀκρώρειαι, ὥσ〈τε〉 εἶναι ὅλου ὅρους ἐμ- πρησμόν. εἶτα ὁ ἄνεμος οὐ διὰ μαλακοῦ ἀέρος ἀνεμποδίστως θέων, ἀντιτυπῶν δὲ δρυσὶν ὑψηλαῖς ἀντιτετειχισμέναις τῷ πνεύ- ματι. ἰδίως ὑπερθέσεσιν, οὐ παραβολαῖς χρῆται, ὡς οὐκ ἔχων εἰκάσαι τὴν φωνὴν διὰ τὸ μέγεθος· ἑκάστῃ δὲ τῶν εἰκόνων ἐν ἄλλοις κατʼ ἰδίαν χρησάμενος, νῦν πάσας ἅμα παραλαμβάνει. τῇ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς θαλάσσης οὕτω κέχρηται, “ὡς δʼ ὅτʼ ἐπὶ προχοῇσι διιπε- τέος ποταμοῖο βέβρυχε μέγα κῦμα ποτὶ ῥόον—τόσ〈σ〉ῃ ἄρα Τρῶες ἰαχῇ ἴσαν” (Il. 17. 263, 6). τῇ δὲ ἀπὸ τοῦ πυρός, “ὡς δʼ μάει βάθέ’ ἄγκεα θεσπιδαὲς πῦρ οὔρεος ἀζαλέοιο, βαθεῖα 〈δὲ〉 καίεται ὕλη” (Il. 20. 490). τῇ δʼ ἀπὸ τῶν ἀνέμων, “ὡς δʼ εὖρός τε νότος τʼ ἐριδαίνετον ἀλλήλοισιν οὔρεος ἐν βήσ〈σ〉ῃς βαθέην πελεμιζέμεν ὕλην φηγόν τε—τανύφλοιόν τε κράνειαν, αἵ τε πρὸς ἀλλήλους ἔβαλον τανυήκεας ὄζους ἠχῇ θεσπεσίῃ, πάταγος δέ τε ἀγνυμενάων” (Il. 16. 765).

394. βοάᾳ] διὰ τοῦ “βοάᾳ” ἐδήλωσεν, ὡς οὐκ εἰς ὁμαλὴν ἠιόνα ἐκπίπτει, ἀλλʼ 〈εἰς〉 ἀντίτυπον χέρσον, καὶ “〈πνοιῇ〉 βορέω” ὃς εἴωθε κύματα μακρὰ κυλίνδειν (Od. 5. 296). §. καὶ διὰ τῆς ἐκτάσεως τοῦ στοιχείου μεμίμηται τὴν ἐπὶ πλείονα ἔκτασιν τοῦ ἤχου, ὡς ἐπὶ τοῦ “ἠιόνες βοόωσιν” (Il. 17. 205).

395. ἀλεγεινῇ] ἀλγεῖν παρεχούσῃ τοῖς ἐντυγχάνουσιν.

397. *ὤρετο] τινὲς “ὤρορε.”

398. τόσ〈σ〉ον γε] Ζηνόδοτος“τόσ〈σ〉ος γε.” §. ὁ δὲ ἄνεμος ἐκ [*](A~) παρατρίψεως κάει τὰ δένδρα· τῶν δὲ τριῶν παραβολῶν τινες τὴν πρώτην 〈τρίτην〉 τιθέασιν.