Scholia in Iliadem

808. ἀλλ᾿ οὐ σύγχει θυμόν] μετὰ τοῦτον Ζηνόδοτος γράφει “λίην γάρ σφιν πᾶσιν ἐκέκριτο θάρσεϊ πολλῷ.”

809. βιβάσθων] βαρυντέον, εἴτε ἀπὸ τοῦ βιβῶ ἐγένετο εἴτε ἀπὸ τοῦ βιβαστός. Ἀρίσταρχος δέ φησιν, “ἐὰν ὀξύνηται, ἔσται μακρὰ διαβάς.”

810. δαιμόνιε, σχεδὸν ἐλθέ] δαιμονίως τὸ “ἐλθέ·” τὸν μὲν γὰρ κίνδυνον ἴδιον αὐτῷ καθίστησι διὰ τοῦ “σχεδὸν ἐλθέ,” τὴν δὲ ἀρετὴν κοινὴν ἀπάντων· “οὔ τοι τι μάχης ἀδαήμονές εἰμεν” (811).

811. 〈οὔ τοι τι μάχης) ἀδαήμονές εἰμεν] ‘ἀμύνειν γὰρ ἴσμεν,’ ἵνα τὴν μὲν ἀτυχίαν κοινοῖτο, τὸ δὲ ἕτερον μή· μετρίως δὲ οὐκ ‘ἔμπειροί ἐσμεν’ φησίν, ἀλλ᾿ ‘οὐκ ἀδαήμονες·’ τούτοις δὲ ἀντιτιθ〈έ〉ναι ἄξιον τὰ Ἕκτορος, “αὐτὰρ ἐγὼν εὖ οἶδα μάχας” (Il. 7. 237).

812. μάστιγι] τῇ πληγῇ, μεταφορικῶς.