Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
481. καί μʼ ἐφίλησʼ ὡς εἴ τε πατὴρ ὃν παῖδα] δυσωπητικὰ Ἀχιλ- [*](A B=) λέως, ὅτι μὴ πεισθεὶς ἀτιμάσει τοῦτον ὃν ὁ πατὴρ ἐτίμησεν, ἃμα δὲ καὶ ὅτι ἐν ταῖς φυγαῖς οὐδὲν οὕτω συμβάλλεται ὡς φρόνησις καὶ παιδεία, διʼ ἃς ὁ Φοῖνιξ ὑπὸ Πηλέως ἐτιμήθη.
*πατήρ] ὅτι νεώτερος Πηλέως, οὐχ ὡς οἱ τραγικοί.
[*](Α–)481, 2. ὡς εἴτε πατὴρ ὃν παῖδα φιλήσῃ, μοῦνον] εὖ τὸ μὴ ἀρκεσθῆ- [*](B–) ναι τῇ τῶν πατέρων πρὸς τοὺς υἱοὺς φιλοστοργίᾳ, καίτοι ὑπερβολὴν μὴ δεχομένῃ, ἀλλʼ ἐπενέγκαι τὸ “μοῦνον·” μᾶλλον γὰρ οἱ μονογε- [*](5. supplevi ex A ‖ 6. εἶναι ante μεταθεῖναι omisi ‖ 7. κεχαλᾶσθαι ‖ 17, 18. supplevi ex B ‖ 27. ἐφίλησεν ‖ 32. φιλήσει)
485. καί σε τοσοῦτον ἔθηκα] δυσωπητικὸν τὸ τῆς δείξεως· καὶ Σοφοκλῆς “κἀξεθρεψάμην τοσόνδʼ ἐς ἥβης᾿᾿ (El. 13).
θεοῖς ἐπιείκελε] διὰ βραχέος τὸν ὑπεραίροντα εὐφυοῦς σώματος καὶ ψυχῆς ἀρετῇ ἐσήμανεν.
[*](B+)486. ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκ〈ες) ἅμʼ ἄλλῳ] οὐκ οἶδε παρὰ Χείρωνι τραφέντα αὐτόν. δεινὸν οὖν τὸν ἐν τῇ πρώτῃ ἡλικίᾳ τοσοῦτον στέρ- ξαντα ἀπειθεῖν τελειωθέντα.
[*](A+)488. * “ γούνεσσι” διὰ τοῦ ε.
[*](Α+ B–)489. ὄψου ἄσαιμι] ὄψον πᾶν τὸ 〈προσ〉εσθιόμενον· ὅμοια δὲ καὶ ταῦτα Ἀστυάναξ, ὃς πρὶν μὲν ἑοῦ” (Ιl. 22. 500).
[*](B=)ὄψου ἄσαιμι προταμὼν καὶ οἶνον ἐπισχών] ἐπὶ τὰ εὐτελέστερα καταβὰς ἔδειξε τὴν ἰσχὺν τοῦ λόγου διὰ τοῦ “προταμών᾿᾿ —πρῶτον γὰρ τέμνοντες παρέχουσι—καὶ 〈τοῦ) “ἐπισχών,᾿᾿ ὡς “ λαθικηδέα μαζὸν ἐπέσχον” (Ιl. 22. 83). οὐκ ἂν δὲ διὰ κοινοῦ ὀνόματος ἑτέρως αὐτὸ φράσειας.
[*](B=)491, 2. οἴνου ἀποβλύζων—ὡς ἐπὶ σοὶ〈μάλα)πόλλʼ ἔπαθον] ὠνομα- τοποίηται ἀφράστως. καλῶς δὲ προδανεισθείσας ἀπαιτεῖ χάριτας, εἶτα ἐπάγει “ ἵνα μοί ποτʼ ἀεικέα 〈λοιγὸν ἀμύνῃς〉,” ἰδιούμενος τὴν σωτηρίαν τῶν Ἑλλήνων.
[*](A B=)494. ἀλλὰ σὲ παῖδα] “ἀλλὰ σέ ” ὀρθοτονεῖται διὰ τὴν δεῖξιν.
[*](Β=)496. δάμασον θυμὸν μέγαν] ἅπερ Ὀδυσσεὺς εἰπεῖν ἐφυλάξατο— πικρὸν γὰρ 〈ἂν〉 ἦν—ἐπὶ δὲ τὸν Πηλέα ἀνήνεγκε, ταῦτα Φοίνικι δί- δωσιν ἡ τῆς ἀνατροφῆς παρρησία. §. ἐμφαντικῶς δὲ τὸ ἀδάμαστον [*](A=) ἐνέφηνε τοῦ θυμοῦ· καὶ ὁ Ἀγαμέμνων φησὶ “δμηθήτω” (158).
[*](B=)497. στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί] ἀποφθεγματικόν, ὅταν βιω- φελές τι διʼ ὀλίγης ἐκφέρηται λέξεως· ἐπίφθονος δὲ ὁ λόγος· ὡς [*](2. οὖτος B: αὐτὸς ‖ 4. supplevi ex B ‖ 7. ἀγωνία || 10. εὐφυέος ‖ ὀνόματος: corr. Bekker ‖ 16. supplevi ex A ‖ 23, 24. ὠνοματοπεποίηται B, ὀνομα- τοπεποίηται ‖ 29. ἀνήγαγε B)
498. * τῶν περ καὶ μείζων ἀρετή] καὶ ἀναντί〈ρ〉ρητον τὸ τῆς [*](B=) ἐπιχειρήσεως.
499. *καὶ μὲν τοὺς θυέεσσι] ἕτοιμον αὐτὸν ποιεῖ πρὸς τὴν τῶν δώρων λῆψιν διὰ τούτων.
499, 500. καὶ εὐχωλῇσ᾿ ἀγανῇσι—παρατρωπῶσʼ ἄνθρωποι] λαθεῖν [*](B=) μὲν γὰρ ἀδύνατον τοὺς πάντα ἐφορῶντας, ἀλλʼ οὐδὲ βιάσασθαι τοὺς ἰσχυροτέρους. μία τοίνυν ὁδὸς ἐκφυγῆς ἡ ἱκετεία.
502. καὶ γάρ τε Λιταί εἰσι Διὸς κοῦραι] πρὸς ἐντροπὴν Διὸς [*](A– Β=) κούρας αὐτάς φησιν, ἢ διὰ τὸ “Ζεὺς ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων” (Od. 9. 270), ἢ παρόσον ὁ Ζεὺς πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε λέγεται. μυθικῶς δὲ 〈ὑποβάλλει) τὸ ‘ὅρα, μή σοι διὰ τὴν ὑπεροψίαν ἔσται δεινόν.ʼ
503. χωλαί τε ῥυσαί τε] ὅσα κρατεῖ τῆς ἡμετέρας δυνάμεως, [*](A + Β=) θεῖα ὠνόμαζον. χωλαί ” δὲ διὰ τὸ μόγις εἰς δεήσεις ἔρχεσθαι· “ῥυσαί ” δὲ διὰ τὸ σκυθρωπάζειν· “παραβλῶπες᾿᾿ δέ, ὅτι παριδόντες τι τῶν ἀναγκαίων παρακαλοῦμεν ὕστερον.
χωλαί τε ῥυσαί τε] ἀπὸ τῶν συμβαινόντων περὶ τοὺς ἱκετεύοντας [*](B=) παθημάτων τὰς Λιτὰς διετύπωσεν.
504. αἵ ῥα τε καὶ μετόπισθʼ ἄτης ἀλέγουσι κιοῦσαι] ἁμαρ- [*](Β=) τόντες γὰρ καὶ βλαβέντες ὕστερον παρακαλοῦμεν· φροντίζομεν οὖν τῶν ὑπὸ τῆς Ἄτης πεπραγμένων· ἕπονται οὖν αὐτῇ αἱ Λιταί.
505. ἡ δʼ Ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος] εἰκότως διὰ τὸ ἐξ ὑπεροχῆς [*](B=) τῆς ἰσχύος τὰς βλάβας γίνεσθαι. οὐκ ἔστι δὲ ἐναντίον τῷ ἑτέρωθι ( Ιl. 19. 92) λεγομένῳ, ὅτι τῆς Ἄτης ἁπαλὼ τὼ πόδε· ἐκεῖ γὰρ ὡς λελη- θότως αὐτῆς ἐπιούσης τοῖς ἀνθρώποις ἀκούσιον θέλει δεῖξαιτὸ πταῖσμα.
507. * αἳ δʼ ἐξακέονται ὀπίσσω] ἅ ἐκείνη βλάπτει.
508. * κούρας Διός] πάλιν πρὸς ἐντροπὴν “Διὸς κούρας” φησίν.
509. τὸν δὲ μέγʼ ὤνησαν καί τʼ ἔκλυον εὐξαμένοιο] πρὸς αὐτοῦ [*](B=) οὖν ἐστιν, ὅπως ἐν ἀσφαλείᾳ διάγοι ἐπικούρους ἔχων· εἰκὸς γὰρ καὶ αὐτὸν ἁμαρτήσειν καὶ εὐμενεῖς τοὺς ἱκετευομένους ἕξειν. φυσιο- λογεῖ οὖν μὴ θέλων εἰπεῖν ἐξ ὀνόματος, ὡς καὶ αὐτὸς βλαβήσεται [*](14. supplevi ex B ‖ τὸ scripsi: ὅτι ut B ‖ ὅρα μἠ σοι B: ὁρμίσοι ‖ 21, 22. ἀμορτάνοντες ut B ‖ 24. ἀρτίπος B: ἀρτίπους ‖ 25. τῆς B: καὶ ‖ 30. πρὸς W: ὑπἐρ ‖ 31. διάγοἴ ‖ 32. ἁμαρτῆσαι ut B)