Scholia in Iliadem

474. ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσίν] τοῦτο γὰρ ποιοῦμεν πρὸς διά- [*](B=) χυσιν αὐτῶν. ἄκρως δὲ περιεγένετο τῇ μιμήσει, οὐδέν τι λυπήσας τὴν ἡρωικὴν σεμνότητα· ταῖς δὲ χερσὶ τὴν ἐπιθυμίαν πληροῖ, ἐπειδὴ 〈οὐ〉δύναται περιπλέξασθαι αὐτόν. §. τὸ δὲ “πῆλε” ἀντὶ τοῦ ἐκίνησεν.

475. εἶπεν ἐπευξάμενος] “εἶπε δʼ ἐπευξάμενος·” Ἀρίσταρχος γὰρ [*](A=) σὺν τῷ “δέ” γράφει.

476. δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι] φιλότιμος ἡ εὐχή. διαχυθεὶς [*](B=) δὲ ἐπιλέλησται τῶν πρώην· ἢ ὅτι δυνατὸν θεοῖς καὶ παῤ ἐλπίδα τι ποιῆσαι. οὐ πλούσιον δὲ ὡς νῦν εὔχεται τὸν υἱὸν ἀλλʼ ἀγαθὸν βίην, θαρσύνων τὴν μητέρα, ἵνʼ ἔχῃ ἐπίκουρον.

478. *ἀγαθόν τε] οὕτως “ἀγαθόν τε.”

479. πατρὸς δʼ ὅ γε πολλὸν ἀμείνω] φυσικῶς ἐκ τοῦ βίου τοῦτο ἔλαβεν· ἐν ἅπασι γὰρ τῶν ἄλλων ἀμείνονες εἶναι θέλοντες μόνοις [*](A=) ἡττᾶσθαι παισὶν εὐχόμεθα. §. Ἀρίσταρχος δὲ “πατρός γʼ ὅδε” γράφει.

480. ἀνιόντα] ἀνιόντος, ὡς τὸ “γυναῖκά τε θήσατο μαζόν” (Il. 24. 58).

ἄλλως: στικτέον εἰς τὸ “ἀνιόντα,” καὶ 〈οὐ〉 λείπει τὸ ἰδών· ἤδη γὰρ σύνηθές ἐστι τοῖς Ἀττικοῖς· “χαίρω δέ σ᾿ εὐτυχοῦντα καὶ προσ- ήμενον” (Rhes. 390)· καὶ ἀλλαχοῦ ὁ ποιητὴς “ἤχθετο γάρ ῥα Τρωσὶν δαμναμένους” (Il. 13. 352).

ἄλλως: ἐκ πολέμου ἀνιόντα] οὐκ ἀεὶ εὔχεται πολεμεῖσθαι τὴν πόλιν, ἀλλ᾿ ἐν ταῖς χρείαις ἄριστον 〈αὐτὸν) εἶναι.

482. * ἀλόχοιο φίλης] ἵνα καὶ αὐτὴ διαχυθῇ.

483. * κόλπῳ] ἐν τὰ βρέφη κομίζεται.

484. δακρυόεν γελάσασα] δυνατῶς ῥηθὲν ἀνερμήνευτόν ἐστιν· οὐ γὰρ ἁπλοῦν τὸ πάθος ἀλλὰ σύνθετον ἐξ ἐναντίων παθῶν, ἡδονῆς καὶ λύπης· εἰς γέλωτα μὲν γὰρ αὐτὴν προήγαγε τὸ βρέφος, εἰς δάκρυον δὲ ἡ περὶ τοῦ Ἕκτορος ἀγωνία. οὐκ ἐνόησεν οὖν Καλλίμαχος τὸν στίχον εἰπὼν “ἐπεὶ θεὸς οὐδὲ γελάσσαι ἀκλαυτί” (fr. 418. Schn.)· ᾠήθη γὰρ ὑπὸ τῆς διαχύσεως τοῦ γέλωτος τὰ δάκρυα γενέσθαι.