Scholia in Iliadem

421. δόμον περικαλλέʼ ἵκοντο] τοῦ Ἀλεξάνδρου· ἐπὶ δὲ Ἕκτορος “δόμους εὖ ναιετάοντας” (Il. 6. 497).

422. ἀμφίπολοι μὲν—ἐπὶ ἔργα] ἔδει γὰρ αὐτὰς χωρίζεσθαι [*](B=) διαλέξεως ἀνδρὸς καὶ γυναικός, τὰ συνήθη πρασσούσας.

424. δίφρον ἑλοῦσα— Ἀφροδίτη] εἰ μὲν ὡς γραῦς, οὐκ ἄτοπον· εἰ δὲ [*](B=) ὡς Ἀφροδίτη, καὶ Ἀθηνᾶ λύχνον φαίνει Ὀδυσσεῖ (Od. 19. 34). καὶ οὐ θαυμαστόν, εἰ ἀδελφῇ ὑπηρετεῖται· διὸ καὶ ἐπάγει “κούρη Διός.”

427. ὄσσε πάλιν κλίνασα] ὑπογράφει τὸ σῶφρον τῆς Ἑλένης [*](B=) τέχνῃ γὰρ ἀντιτάσσεται τῇ Ἀφροδίτῃ.

428. ἤλυθες ἐκ πολέμου] πλανώμενοι τινες ὑποστίζουσιν ἐν τῷ [*](AB=) “πολέμου” διὰ τὴν ὑπόκρισιν· Νικάνωρ δὲ τελείαν δίδωσι καὶ τὸ ἑξῆς ἀπόλυτόν φησιν.

*τὸ “ὡς” ἀντὶ τοῦ εἴθε.

429. ἀνδρὶ δαμείς, ὃς ἐμός] διαθρύπτεται, ὡς τὸ “δαὴρ αὖτʼ ἐμός” (180).

430. ἦ μὲν δὴ πρίν γʼ εὔχεο] ἠθικῶς αὐτοῦ τὸ ἀλαζονικὸν ἔσκωψεν· ἴδιον γὰρ ἐρῶντος ἐπʼ ἀνδραγαθίᾳ αὐχεῖν.

431. σῇ τε βίῃ 〈καὶ χερσὶ〉 καὶ ἔγχει φέρτερος εἶναι] “βίῃ” τῇ ψυχῆ, χερσί” τῷ σώματι, “ἔγχει” τοῖς ἀμυντηρίοις.

433. ἀλλά σʼ ἔγωγε παύσασθαι κέλομαι] θελγομένη ὑπὸ Ἀφρο- δίτης εἰς τοῦτο ἔρχεται. τάχα δὲ καὶ ἀποδοθῆναι θέλουσα λεληθότως παραινεῖ μὴ μάχεσθαι· μὴ μαχομένου δὲ αὐτοῦ ἀπεδόθη 〈ἂν〉 κατὰ τὰ δεδογμένα. καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἐκδειματοῦσα ἀρηίφιλον αὐτόν φησιν.

434. παύσασθαι κέλομαι] παρατατικῶς τὸ παύεσθαι. §. τελεία δὲ [*](A+ B=) εἰς τὸ κέλομαι,” καὶ τὰ ἑξῆς ἀντὶ τοῦ προστακτικοῦ.

436. *ἀφραδέως] ἀπείρως.

438. *μή με] ἀντὶ τοῦ “μή μου.”

439. νῦν μὲν γὰρ Μενέλαος ἐνίκησεν σὺν Ἀθήνῃ] οἷαι τῶν ἠσχη- μονηκότων αἱ ἀπολογίαι. διὰ τὴν Ἀθηνᾶν φησι νενικῆσθαι, ὥσπερ οὐκ ἐκ τῶν ἐναντίων διὰ τὴν Ἀφροδίτην αὐτὸς σωθείς. νικήσειν δὲ ὑπισχνεῖται τὸν Μενέλαον, οὐδὲ μετὰ τὴν ἧτταν τῆς ἀλαζονείας παυόμενος.

440. κεῖνον δʼ αὖτις ἐγώ] κοινὸν ἀπὸ τοῦ “ἐνίκησε,” ‘νικήσω αὖτις αὐτὸν ἐγώ·’ διὸ βραχὺ στικτέον.

441. ἀλλʼ ἄγε δὴ φιλότητι] πῶς, φασί, μετὰ τοσαύτην αἰσχύνην ὀργᾷ; ἐμφανίζει οὖν τὴν πρόξενον ἀπάντων τῶν κακῶν αὐτοῦ λαγνείαν. ἢ ἀνακτώμενος Ἑλένην προσποιεῖται αὐτῆς ἐρᾶν, ὑπονοῶν ὀργίζεσθαι αὐτὴν ἐφʼ οἷς ἐκδοῦναι αὐτὴν ἐσπείσατο τῷ πολεμίῳ. ἢ ὅτι ὧν στερό- μεθα ἐρῶμεν.

φιλότητι τραπείομεν] τερφθῶμεν· κινδυνεύσας δὲ ὑπὲρ αὐτῆς ὡς νικήσας τῶν ἐπινικί⌈ων ἀπολαύειν ἀξιοῖ⌉.

442. ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν] ἐθήρευσεν. ἡ μεταφορὰ ἐκ ⌈τῶν περισκεπόντων δικτύων⌉.

443. Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς] τοῖς ἐρῶσι καὶ αἱ πατρίδες τῶν ἐρωμένων δοκοῦσιν εἶναι καλαί.

445. νήσῳ δʼ ἐν Κρανάῃ] ταύτην πρὸ Ἀττικῆς εἶναί φασιν. οἳ [*](2. δ. αὑτὸς 1 5. ἐρ. ἐπʼ ἀ. B: ἐρ. ἀνδραγαθίας ‖ 10. ἀποδοθείη ‖ 21. κεῖνον ἀντὶ τοῦ, cf. A ‖ 26. ἔσπευσεν: corr. W ‖ 28. τρεφθῶμεν coni. ‖ 29, 30. novavit rec.)

446. ὥς σεο νῦν ἔραμαι] ἐγκλιτέον· ἀπόλυτος γάρ ἐστιν. ἐπὶ δὲ [*](A+ B=) Διὸς (Il. 14. 328) ὀρθοτονητέον. τὸ δὲ ἑξῆς, οὐδέποτε οὕτως ἔρως ἀμφεκάλυψεν ὡς νῦν ἐρῶ σου.

447. ἦ ῥα, καὶ ἄρχε λέχοσ〈δε〉] τηρεῖ τὸν νόμον, ὡς ἐπὶ Ἥρας [*](B+) καὶ Διός.

ἅμα δʼ εἵπετʼ ἄκοιτις] ἄκοιτις νῦν μόνον εἴρηται ἡ Ἑλένη τοῦ Πάρίδος.