Scholia in Iliadem

385. ὥς κε πανημέριοι στυγερῷ κρινώμεθʼ Ἄρηι] ἀβέλτερος, [*](B-) φησίν, Ἀγαμέμνων μὴ συνορῶν, ὅτι ἐν πολέμῳ οὐκ ἐπὶ τοῖς μα- χομένοις κεῖται τὸ τοῦ πολέμου τέλος, ἀλλʼ ὡς ἂν τύχῃ. ἀγνο- οῦσι δὲ ὅτι καλόν ἐστι δυσχερῆ ἐλπίζειν, ἵνα ὡς ἐπὶ πλείονι πόνῳ προθυμότερον παρασκευασθῶσιν. ἢ γὰρ ἀποβάντων ἧττον ἠχθέσθημεν, ἢ μὴ τελεσθέντων ὑπεράγαν ἐχάρημεν· καὶ Ἀττικοὶ δὲ “ἥκειν ἔχοντας σιτί᾿ 〈ἡμερῶν τριῶν〉” (Ar. Pac. 312) βοῶσιν.

388. ἱδρώσει μέν τευ] ὅτι οὔπω πόρπακες ἀλλὰ τελαμῶνες ἦσαν. [*](B=) εἴρηται δὲ τελαμὼν παρὰ τὸ τέταμαι. §. ἱδρῶτα μὲν καὶ πόνον προβάλλε- [*](B=) ται, κίνδυνον δὲ οὐδαμοῦ. πρὸς ἕκαστον δὲ τῶν προτραπέντων αἰτίαν ἐπά- γει. §. τὸ δὲ “ἱδρώσει” ὑγρανθήσεται ὑπὸ τοῦ ἱδρῶτος τοῦ πολεμοῦντος.

391. ὃν δέ κʼ ἐγών] εὐτόνως κατέστρεψε τὸν λόγον. οὐ γὰρ τῆς [*](B=) πειθοῦς μόνης ἀλλὰ καὶ ἀπειλῆς προσδεῖ τῷ πλήθει. πρῶτος τὸν κατὰ τῶν λειποτακτῶν συνεῖδε θάνατον· καὶ ὁ Ἕκτωρ “ἀλλὰ κύνες ἐρύουσιν” (Il. 15. 351)· τοῦτο 〈δέ〉, ὅπως τὸν εὐκλεᾶ ἀντὶ τοῦ δυσκλεοῦς καὶ τὸν ἄδηλον ἀντὶ τοῦ προδήλου θάνατον ἕλωνται.

393. * ἄρκιον] ἐπαρκοῦν αὐτῷ οὐκ ἔσται πρὸς τὸ φεύγειν.

395. ἀκτῇ ἐφʼ ὑψηλῇ] ἐξηγεῖται αὐτὸ διὰ τοῦ “ἔνθα νότος μέγα [*](B=) κῦμα” (Od. 3. 295)· σκαιὸν 〈καὶ〉 χαλεπώτατον τὸ κῦμα τὸ μετεώρῳ ἐπιφερόμενον αἰγιαλῷ.

396. * σκοπέλῳ] ἀφʼ οὗ ἐστιν ἅλις σκοπεῖν.

397. ὅταν ἔνθʼ ἢ ἔνθα γένωνται] “γένωνται” οἱ ἄνεμοι. οἱ δὲ [*](A + B=) ἀήθεις μεταγράφουσι “ γένηται.”

398. ἀνστάντες] διὰ τοῦ ν· τὸ γὰρ πλῆρές ἐστιν ἀναστάντες.

*ὀρέοντο] ὥρμων.

399. *κάπνισσαν] πυρὰν ἧψαν.

400. ἄλλος δʼ ἄλλῳ ἔρεζε] δείκνυσιν ὡς πολύκλητοι ἦσαν· [*](B=) ἕκαστος γὰρ τοῖς πατρίοις θύει. τὸ γὰρ θεῖον φύσει μὲν ἕν, θέσει δὲ πολύ. Ἑλληνικὸν δὲ τὸ ἔχειν εἰς θεοὺς τὴν ἐλπίδα.

401. εὐχόμενος θάνατόν τε φυγεῖν] ἤρκει γὰρ αὐτοῖς μόνον τὸ [*](B=) [*](12. σιτία: suppl. W ‖ 15. αἰτίαν B: δειλίαν 24. ἄγων post κῦμʼ del. W ‖ supplevi ex B)

402. αὐτὰρ ὃ βοῦν] ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων τὴν θυσίαν ἐπὶ κεφαλαίου λέγων πῶς καὶ τίνι ἔθυεν οὐ λέγει, ἐπὶ δὲ τοῦ βασιλέως ἅπαντα ἀκριβῶς διέξεισιν· καλῶς δὲ ὁ βασιλεὺς βασιλεῖ θύει, καὶ τῷ τελειο- τάτῳ τῶν θεῶν τὸ μέγιστον τῶν ζῴων· πρόσθες δὲ ὅτι καὶ τὸν ὄνειρον αὐτὸς ἦν ὁ πέμψας.

403. πίονα πενταέτηρον ὑπερμενέι Κρονίωνι] οἰκεῖα ταῦτα τῷ τελείῳ Διί.

*πενταέτηρον] τότε γὰρ ἀκμάζει.

404. κίκλησκεν δὲ γέροντας] κοινωνικὸν τὸ συνθύειν τοῖς ἀρί- στοις.

405. Νέστορα μὲν πρώτιστα] ἄριστα 〈πρῶτος〉 τῇ τάξει ὁ πρεσβύτερος καὶ σύμβουλος καλεῖται· δεύτερος Ἰδομενεύς, καὶ οὗτος δὲ καθʼ ἡλικίαν, καὶ ὅτι τοῦ Ἀτρειδῶν γένους· τρίτος Αἴας, ὅτι ἄριστος ἦν τῶν Ἑλλήνων μετʼ Ἀχιλλέα, καὶ ὁ Λοκρὸς σὺν αὐτῷ, ὅτι “ἶσον θυμὸν ἔχοντε” (Il. 13. 704)· πέμπτος Διομήδης, τῷ Αἴαντι δεύτερος ὢν κατʼ ἀλκήν· ἕκτος Ὀδυσσεύς, οὐχ ὡς τῶν προειρημένων ἥττων—πῶς γὰρ ὁ “βουλάς τʼ ἐξάρχων ἀγαθὰς πόλεμόν τε κο- ρύσσων;” (273)—ἀλλ᾿ ὡς μᾶλλον αὐτὸν φιλῶν παρεῖδεν ὁ Ἀγα- μέμνων. τὸν γὰρ ἀδελφὸν οὐδὲ ἐκάλεσεν, ἀλλʼ αὐτόματος ἦλθεν· “ᾔδεε γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεόν, ὡς ἐπονεῖτο” (409)· ἅμα δὲ διδάσκει συμπεριφέρεσθαι ταῖς τῶν ἀδελφῶν ἀσχολίαις.

407. 〈ἕκιον δʼ εὖτʼ Ὀδυσῆα〉] ἴσως ἔσχατον ἐᾷ τὸν Ὀδυσσέα, ὅπως ὑψώσῃ τοῖς ἐγκωμίοις. ἄμεινον δὲ λέγειν ὅτι τὰ δύο ἄκρα τοῖς σοφωτάτοις ἀπένειμε, Νέστορι καὶ Ὀδυσσεῖ.

408. αὐτόματος δέ οἱ ἦλθε] ἀπαλ〈λ〉άσσει τὸν ἀδελφὸν τῆς περὶ ἑαυτὸν σπουδῆς· ᾔδει γὰρ αὐτὸν ἠσχολημένον.

βοὴν ἀγαθός] τί δήποτε τοὺς ἀνδρείους βοὴν ἀγαθοὺς ἀποκαλεῖ, νῦν μὲν τὸν Μενέλαον, ἀλλαχοῦ δὲ τὸν Διομήδην, πῇ δὲ “βοὴν ἀγαθὸς βάλεν Αἴας” (Il. 15. 249) καὶ ἑτέρους πολλούς, ῥητέον δὲ ὅτι μήπω σάλπιγγος εὑρεθείσης βοῇ διῴκουν τὰς τῆς μάχης ἐπι- θέσεις καὶ ἀνακλήσεις, ἄλλως τε καὶ σημεῖον τοῦ θαρσεῖν τὸ βοᾶν· ἡ γὰρ δειλία θραύουσα τὸ πνεῦμα βραχίστην ἀπεργάζεται τὴν [*](4. ἔθυον ‖ 15. τοῦ scripsi: τῶν ‖ 17. ἔχοντες ‖ 18. δεύτερος ὣν B: δευτέρων ‖ 24. schol. cum praecedenti coniunctum)

409. ᾕδεε γὰρ—ἀδελφεὸν ὡς ἐπονεῖτο] ὅτι θυσίαν ἐπετέλει.

412. Ζεῦ κύδιστε μέγιστε] “κύδιστε” ἐν δόξῃ προὔχων, “μέ- [*](B=) γιστε” δυνάμει προὔχων.

413. μὴ πρὶν ἐπʼ ἠέλιον δῦναι καὶ ἐπὶ κνέφας ἐλθεῖν] ἀντὶ τοῦ [*](B=) δύναντος ἡλίου τὸ 〈κνέφας〉 ἐλθεῖν· λείπει δὲ τὸ δός. οἰκεία δὲ ἡ περίφρασις τοῖς ἐκτενῶς εὐχομένοις· ἐνδιατρίβομεν γὰρ ὡς οὐ διδά- ξοντες τἀληθῆ τὸ θεῖον.