Scholia in Iliadem

665. οὐ κήδεται οὐδʼ ἐλεαίρει] πικρῶς, οὔτε φιλίᾳ οὔτε ἐλέῳ, φησί, χώραν παρέχει.

666. ἢ μένει, εἰσόκε 〈δὴ〉 νῆες—θέρωνται] ἆρα καὶ ταῦτα μένει, ἃ ὑπέσχετο “κτείνοντʼ Ἀργείους, κατά τε σμῦξαι πυρὶ νῆας” (Il. 9. 653): ἐν ἤθει οὖν ὁ λόγος.

* τὴν ὁλοσχερῆ ἀπώλειαν τῶν νεῶν ἐμφαίνειν θέλει· εἰ μὴ γὰρ τὰς πρώτας καύσουσιν, οὐκ ἂν 〈οὐδὲ〉 τὰς παρὰ θάλασσαν.

667. * Ἀργείων ἀέκητι] 〈μὴ〉 δυναμένων ἀμῦναι.

668. αὐτοί τε κτεινώμεθα] πικρῶς καθάπτεται τῆς ὠμότητος [*](B=) Ἀχιλλέως, εἰ ἀναμενεῖ τοὺς Ἀχαιοὺς ἰδεῖν ἑξῆς φονευομένους. ἐλεεινῶς δὲ καὶ ἑαυτὸν καταλέγει.

οὐ γὰρ ἐμὴ ἴς ἐστι] ἐρεθιστικὸν τοῦτο. εἰ γὰρ ἐγὼ νέος ἦν, οὐκ [*](B-) ἂν ὑμῶν ἐδεόμεθα συμμάχων· ἐντέχνως δὲ πρὸς μὲν τοὺς θυμου- μένους 〈τὴν φρόνησιν〉 “καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιον” (Il. 1. 273)· εὐβουλίας γὰρ ἑώρα δεόμενον τὸν καιρόν· πρὸς δὲ τὸν ἀργοῦντα τὴν ἥβην 〈φέρει〉, ζῆλον ἐμποιῶν τῶν ἔργων.

670. τἴθʼ ὣς ἡβώοιμι] διδάσκει ὡς οὐ δεῖ ἐπὶ ἀπράκτοις ἀναλί- [*](B=) σκειν τὰς ἡλικίας. ἴδια δὲ διηγεῖται κατορθώματα, εἰς ζῆλον καλῶν τὸν ἀκούοντα. καὶ διὰ τοῦ παρὰ γνώμην τοῦ πατρὸς πολεμῆσαι προτρέπεται αὐτὸν τὸ ὅμοιον ποιῆσαι. §. ἔστι δὲ μείλιχος Πάτροκλος· διὸ ἱστάμενος αἰδεῖται τὸν γέροντα (649).

671. ὡς ὁπότʼ λείοισι] ἐξ ἀναστροφῆς τὸ διήγημα· ἐπὶ γὰρ [*](A + B=) τοῖς ἐπιμηκεστέροις τῶν διηγημάτων τὸ μὲν ἀπʼ ἀρχῆς ἰέναι ἐπὶ τὴν ἀφήγησιν ἀμβλυτέραν τὴν ἀκρόασιν καθίστησι, τὸ δὲ ἐκ τῶν πρακ- τικῶν ἄρχεσθαι ἡδύ· ἡ δὲ ἀρχὴ τοῦ διηγήματος οὕτως ἔχει. Ἡρα- κλῆς ἐκάκωσε τὴν Πύλον καὶ τοὺς ια΄ τῶν Νηλέως παίδων ἀνεῖλεν· διὸ. Ἠλεῖοι καταφρονήσαντες τῶν Πυλίων ἔθλιβον αὐτούς· καὶ δὴ Αὐγέας ὁ τῶν Ἠλείων βασιλεὺς ἀφικομένους ἵππους Νηλέως ἐπὶ τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἢ τινα τῶν ἐπιταφίων ἀφείλετο. τοῦτο ἐκίνησε Πυλίους. γενο- μένης δὲ μάχης ἄλλοι τε ἀποθνήσκουσι καὶ Ἰτυμονεὺς ὑπὸ τοῦ Νέστο- ρος. νικήσαντες δὲ Πύλιοι τὴν λείαν διενείμαντο. ἐπιστρατεύουσι δὲ. αὐτοῖς ἡμέρᾳ τρίτῃ 〈ἐκεῖνοι〉· πολιορκούντων δὲ αὐτῶν τὸ Θρύον φήμη τις ἦλθεν εἰς Πύλον μηνύουσα τὴν ἔφοδον τῶν πολεμίων. στρατεύσαντες δὲ Πύλιοι πάλιν νικῶσι τοὺς Ἠλείους, καὶ ἀριστεύει ὁ Νέστωρ.

672. ὅτʼ ἐγὼ κτάνον Ἰτυμονῆα] τὸ ἑξῆς, “ὅτʼ ἐγὼ κτάνον Ἰτυμονῆα [*](A=) ―ῥύσιʼ ἐλαυνόμενον.”

674"* ῥύσια] τὰ ἀντί τινων ἑλκόμενα, 〈οἱονεὶ〉 ἅπερ ἀντὶ τῶν [*](B=) ἡρπασμένων ἁρπάζομεν.

675. * ἔβλητʼ ἐν πρώτοισιν] ἢ πρῶτον ἀνῃρῆσθαι αὐτόν φησιν, [*](B=) ἢ ἐν πρώτοις μαχόμενον.

676. περίτρεσαν] περὶ πᾶσαν ὁδόν. §. καὶ ὅτι ἀποθανόντος Ἕκ- τορος φευξοῦνται πάντες.

677. “ληίδα” ὡς “κρηπίδα” (Pind. fr. 196).

ληίδα δʼ ἐκ πεδίου] αἰδήμων ὁ Πάτροκλος· ἐπειγόμενος 〈γὰρ〉 ἀνέχεται τοῦ γέροντος μακρολογοῦντος· οἰκονομικῶς δὲ πέπλασται τῷ ποιητῇ ἡ μακρὰ διήγησις, ἵνα ὁ Εὐρύπυλος ἐκ τῆς μάχης φθάσας ἐλθεῖν περιτύχῃ Πατρόκλῳ, καὶ παρὰ τούτῳ 〈αὐτοῦ〉 ἐμβραδύνοντος δεινὴ γένηται ἡ τειχομαχία· εἰ γὰρ ταχέως ἐπανῆλθε πρὸς Ἀχιλλέα καὶ ἐκπεμφθῆναι ἑαυτὸν ἔπεισεν εἰς τὴν μάχην, ἀνῃρέθη ἂν ἡ τιχομαχία, δι’ ἣν ἐπλάσθη τὸ τεῖχος.

ἤλιθα] λίαν ἠθροισμένην· καὶ ἠλίθιος ὁ παχὺς τὸν νοῦν καὶ μὴ ἀκριβής. ἢ παρὰ τὸ ἀλίσαι, ὅ ἐστιν ἀθροῖσαι.

678. *ἑκάστῳ τὸ οἰκεῖον ἀπένειμεν· οὐδὲ πεζῷ δὲ λόγῳ τις 〈ἂν〉 εἶπεν αὐτὰ ἄλλως.

683. γεγήθει δὲ φρένα Νηλεύς] ἥσετε οὖν καὶ ὑμεῖς τοὺς γονεῖς.

684. οὕνεκά μοι τύχε πολλά] ἐπετέτευκτο ἢ περιγέγονεν· τὸ γὰρ τῆς τύχης ὄνομα οὐκ οἶδεν ὁ ποιητής, τὰ δὲ ἀπʼ αὐτοῦ ῥήματα.

οὕνεκά μοι τύχε πολλά] ταῦτα ἐρεθιστικὰ πρὸς νέον λεγόμενα, ἵνα ἀκούσας Ἀχιλλεὺς ὡς φιλότιμος ζηλωτὴς γένηται.

685. * ἐλίγαινον] ὀξέως ἐβόων.

686. *χρέως] οὕτω “χρέως.”

χρέως ὠφείλετο] “ χρέως” δάνειον· οἷς γὰρ οἱ ὀφείλοντες κατα- βάλλονσι, καὶ οἱ ἀδίκως ἁρπάσαντες καταβάλλειν ὀφείλουσιν.

687. *οἳ δὲ συναγρόμενοι] συνηθροισμένων δὲ τῶν Πυλίων οἱ ἡγήτορες ἐμέριζον.

688. πολέσιν γὰρ Ἐπειοί] δεῖ τὸν λόγον οὕτως ἔχειν· πολλοῖς γὰρ Ἐπειοὶ χρεῖος ὤφειλον, ὡς ἡμεῖς παῦροι κεκακωμένοι ἐν Πύλῳ ἦμεν. §. εἰς τὸ “ὄφελλον” ὑποστιγμὴν δεῖ γράφειν, εἰς δὲ τὸ [*](A+ B=) “ἦμεν” τελείαν· εἶτα ἐπέζευξεν ὁπόθεν “κεκακωμένοι· ” “ἐλθὼν γὰρ ἐκάκωσε” (690)· ἐὰν δὲ εἰς τὸ “ὄφελλον” τελειώσωμεν, ὁ ἑξῆς στίχοε κατ ἰδίαν ἀναπεφώνηται, καὶ τὸ “ὡς ” (689) ἀντὶ τοῦ οὕτως δεχόμεθα.

* ὄφειλον] Ἀρίσταρχος “ὄφειλον.”

689. * ὡς] ἀντὶ τοῦ οὕτως· καὶ ἔστιν ἀπʼ ἄλλης ἀρχῆς.

690. ἐλθὼν γὰρ ἐκάκωσε] οὐ διὰ τὰ καθάρσια Ἰφίτου πορθεῖται ἡ [*](B-) Πύλος, ἐπεί τοι 〈πῶς〉 Ὀδυσσεὺς μείζων Νέστορος (Od. 21. 16), καὶ παρʼ Ὁμήρῳ οὐκ οἴδαμεν φονέα καθαιρόμενον ἀλλʼ ἀντιτίνοντα ἢ φυγαδευόμενον· ἢ οὖν διὰ τὴν ὑπερηφανίαν Περικλυμένου, ἢ ὅτι Ὀρχομενίοις κατὰ Θηβαίων ὡς συγγενεῖς συνελάβοντο· ὅτι δὲ συγ- γενεῖς Ὀρχομένιοι Πυλίων, φησὶν “εἴ που—ἢ 〈που〉 ἐν Ὀρχομενῷ ἢ ἐν Πύλῳ” (Od. 11. 458) καὶ “ὅς ποτʼ ἐν Ὀρχομενῷ Μινυηίῳ ἶφι ἄνασσεν· ἣ δὲ Πύλου βασίλευε” (ib. 284)· Αὐγείας δὲ ἐν α΄ Ἀργολικῶν φησι τῶν ηρυον〈εί〉ων βοῶν ἀφελέσθαι Νηλέα, ὅθεν Ἡροκλέα Νέστορι παραδοῦναι τὴν ἀρχήν· Τελέσαρχος δὲ ἐν τοῖς Ἀρ- γολικῖς ἄγοντα τὰ χρύσεα μῆλα καὶ τὸν ζωκτῆρα καὶ τὰς Διομήδους ἵππους εἴργεσθαι ἐπιβαίνειν τῇ πόλει, καὶ τοῦ Νέστορος κωλύοντος.

βίη Ἡρακληείη] ἐπεὶ τῶν ἀδελφῶν Νέστορος φονεὺς ἐγένετο, αὐτοῦ δὲ ἐφείσατο, πρὸς ἑκατέραν ἁρμοζόμενος τύχην οὔτε βλάσ- φημόν τι προσήρτησε τῷ “βίη” οὔτε ἐπαίνου ἐχόμενον, ὁποῖον εἰώ- θαμεν λέγειν “ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο” καὶ “ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο.”

692. δώδεκα γὰρ Νηλῆος] ἐκ Νηλέως τοῦ Τυροῦς καὶ Ποσειδῶνος [*](B -) 〈καὶ ἐκ Χλώριδος〉 τῆς Ἀμφίονος καὶ Νιόβης γίνονται παῖδες οἵδε· Περικλύμενος, Πεισίστρατος, Ἄλκιμος, Ὑψήνωρ, Νέστωρ, Πύλαι- μένῃς, Λυσίμαχος, Ἱπποκόων, Πεισήνωρ, Ἱππόλοχος, Ἀγησίλαος, Λύσιππος. γαμεῖ δὲ Νέστωρ Μνησιόχην τὴν Ἀμφιδάμαντος, ἐξ ἧς ἔχει παῖδας ζ΄· λόγος δέ ἐστιν ὅτι Χλῶρις ἐπὶ τελευτῇ τῶν παί δων ἀγχόνῃ διεχρήσατο.

δώδεκα γὰρ Νηλῆος] πῶς οὖν ἐκεῖ φησι “Νέστορά τε Χρομίον τε [*](A +) Περικλύμενόν τε” (Od. 11. 286); ἢ οὖν τρεῖς ἦσαν ἐκ Χλώριδος, ἢ τοὺς ἀρίστους κατέλεξεν· Χρομίος ὡς πρεσβύτης, Νέστωρ συνετός, Περικλύμενος ἀνδρεῖος.