Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
503. ὅ τι κύντατον ἔρδοι] φιλότιμος γὰρ ὢν καὶ νέος δυσαπαλλάκ- τως ἔχει τοῦ εὑρήματος.
[*](A+ B=)504-6. ἢ ὅγε δίφρον ἑλών—〈ἢ ἐκφέροι ὑψόσʼ ἰείρας), ἦ ἔτι τῶν πλεόνων ρῃκῶν] δύο εἰσὶ βουλαί, ἢ εἰς Θρᾶκας τραπῆναι ἢ τὸν δίφρον ἀφελέσθαι· τὸ δὲ περὶ τοῦ δίφρου εἰς δύο διῥρηται, ἢ ἑλκύσαι αὐτὸν ἢ βαστάσαι. ἀλλʼ οὐδὲν τούτων ἐναντίον τοῦ σωθῆναι αὐτὸν ἀκίνδυνον.
[*](A+)506. ἦ ἔτι τῶν πλεόνων Θρῃκῶν] περισπαστέον τὸ “ἦ ὅτιτ·” δια- πορητικὸς γάρ ἐστιν.
[*](B–)509. νόστου δὴ μνῆσαι] ὅτι δεῖ μάλιστα ἐν ταῖς εὐτυχίαις τὸ μέλλον σκοπεῖν καὶ μὴ ἀπλήστως χρῆσθαι ταῖς εὐτυχίαις. ὅτι δὲ τοῦτονεἶχεν Ὀδυσσεὺς τὸν νοῦν, δῆλον διὰ τοῦ “ῥοίζησεν δʼ ἄρα πιφαύ- σκων Διομήδει (502). καὶ τὸ “ἐγγύθεν ἱσταμένη” (508) πρόκειται, ὅπου Ὀδυσσεὺς στῆναι οὐκ ἠδύνατο, ἐ〈λ〉άσας πόρρω τοὺς ἵππους.
[*](B–)510. μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθῃς] οὐ μόνον διὰ τοῦ “πεφοβημένος,” ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ “θεός” (511) ἐκδειματοῖ. διὰ δὲ τοῦ “ἄλλος” ἐσήμανεν, ὅτι καὶ αὐτὴ θεός ἐστιν. ἤδη δὲ καὶ παροιμιῶδες γέγονε “μή τις καὶ Τρῶας ἐγείρῃ.”
[*](B=)513. ἵππων ἐπεβήσετο] κέλησι μὲν οὐδ’ ἐν τοῖς ἀγῶσιν εἰσάγει [*](A+) χρωμένους, νῦν δὲ διὰ τὴν χρείαν. §. διὰ τοῦ ὲ δὲ “ἐπεβήσετο.”
[*](B—)515. οὐδʼ ἀλαοσκοπίην] πῶς οὐκ ἀλαός ἐστι τοσούτων πεφονευ- μένων; οὐ λέγει, ὅτι ἐφύλασσε τὰ πρασσόμενα—ἀπεκεκήρυκτο γὰρ ὑπὸ τοῦ Διὸς τοῖς θεοῖς, ἑκατέρῳ στρατεύματι βοηθεῖν—ἀλλʼ “ὡς [*](11. ἐγρηγορῶν ut B ‖ 12. supplevi ex B ‖ 14. εἰχε B ‖ 16. θρηκῶν δ. ‖ 25. supplevi ex B ‖ 33. ἀποκεκήρυκτο)
*τινὲς εἰς τὸ “Ἀπόλλων” στίζουσιν.
519. Ῥήσου ἀνεψιόν] οἰκτρὸν τὸ τὸν ἴδιον ἀνεψιὸν ἐπισκέψασθαι [*](B–) τὸ δεινόν. οὐ μὴν θρήνους περιτίθησι καίτοι εὐπορῶν, ἀλλʼ ἑτέρῳ μέρειτῆς ποιήσεως (Il. 24. 725 sqq.) τηρεῖ τοὺς θρήνους ἐπὶ Ἕκτορι τεθνεῶτι· νῦν γὰρ οὐκ ἔστιν αὐτῷ περὶ τούτων.
522. φίλον δʼ ὀνόμηνεν ἑταῖρον] ἀνεκαλέσατο· τοῦτο γὰρ συμ- [*](B=) βαίνει τοῖς ἐκπληττομένοις.
523. Τρώων δὲ κλαγγή] ἄκρως τοὺς ἐπτοημένους παρέστησε διὰ [*](B=) τῆς βοῆς καὶ τοῦ θορύβου καὶ τῆς ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνδρομῆς.
524. θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα] τὸ θαῦμα τῶν θεωμένων τὸ δεινὸν [*](B-) ὑποφαίνει τῶν δεδραμένων, ὡς καὶ τὸ κάλλος τῶν οἴκων Καλυψοῦς διὰ τῆς μρμοῦ ἐδήλωσε θέας (Od. 5. 75).
525. ὅσσʼ ἄνδρες ῥέξαντες] πολλὴν ἔμφασιν ἔχει τὸ “ἄνδρες.ʼ
527. ἔνθ’ Ὀδυσεὺς 〈μὲν) ἔρυξε-ώκέας ἵππους] πάλιν 〈εἰς) τὸ 〈προ〉γνωστικὸν Ὀδυσσέως· ἔδει γὰρ ἐνεχθῆναι τὰ λάφυρα εἰς τὸν ναύ- σταθμον. ἐπεὶ δὲ ὁ καιρὸς οὐκ ἐᾷ χρονίζειν, τάχιστα αὐτὰ παρατρέχει.
532. Νέστωρ δὲ πρῶτος κτύπον ἄιε] εἰκότως· τῶν φρονιμωτέρων [*](AB–) γὰρ αἱ αἰσθήσεις ὀξύτεραι. ἢ καὶ ὅτι τῶν ἄλλων μᾶλλον προσεῖχεν. αὐτὸς ὡς ἄν τῆς ἐκπομπῆς τῶν κατασκόπων φερόμενος τὴν αἰτίαν· βθεν ἐπιφέρει “ἀλλʼ αἰνῶς δε〈ί〉δοικα” (538)· καὶ Πρίαμος γὰρ πρῶτος ἀπὸ τοῦ τείχους ὁρᾷ τὸν Ἀχιλλέα (Il. 21. 526). ἔοικεν οὖν παρακαλεῖν ὁ ποιητὴς μὴ πάντη καταφρονεῖν γήρως, ὅπου σύνεσις πλείονα δωρεῖται.
534. ψεύσομαι ἢ ἔτυμον ἐρέω] ἐν ἀμφιβόλῳ αὐτὸ ἐᾷ, ἵνα ἐπι- [*](B=) τυχῶν μὲν δοξασθῇ, ἀποτυχῶν δὲ μὴ ἐλεγχθῇ. §. παρὰ δὲ τῷ Ζηνο- δότῳ οὐκ ἦν ὁ στίχος.
536. αἲ γὰρ δὴ Ὀδυσεύς τε] διʼ εὐχῆς ἐσήμανε τὴν ἰδίαν ὑπό- [*](B=) [*](2. ἅφθη: corr. Bekker ‖ 5. νοήσει ‖ 10. ἐν ante ετ. add. B 18. δραθέν- των B ‖ 21. ὀδυσσεὺς ‖ 21, 22. suppievi cf. p. 373, 16 ‖ 26. ἐπιφερόμενος B 34. ὀδυσσεὺς)
537. ὧδʼ ἄφαρ ἐκ Τρώων] ἀντὶ τοῦ ἐσπευσμένως, ὅθεν καὶ ἀφάρτερος (Il. 23. 311).
[*](B=)538. ἀλλʼ αἰνῶς δείδοικα] ἀνθρωπίνως οὐκ ὥκνησε καὶ τῶν ἀπευκ- τῶν τι λαβεῖν, μεγαλοφυῶς δὲ προαναιρῶν τὴν αἰσχύνην φησὶν “ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ” (539).
[*](Α+)* μετὰ φρεσί] γράφεται καὶ “κατὰ φρένα.”
539. *“ἄριστοι,” οῦτως ἡ γραφή.
542. δεξιῇ ἠσπάζοντο] καὶ Νέστωρ δηλονότι· ἄτοπον γὰρ τὸ μὴ ποιεῖν 〈αὐτὸν) τὸ πάντων.
[*](B=)