Scholia in Iliadem

17. βουλή] τὸ προνοητικὸν αὐτοῦ καὶ-ἐν ταῖς συμφοραῖς δηλοῦται [*](A B=) μὴ ἀποφάσκοντος τοῖς δεινοῖς.

18. Νέστορʼ ἐπὶ πρῶτον —ἐλθέμεν] ὅτι καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς δεῖ [*](Α Β–) καταφεύγειν εἰς σοφίαν· αὐτουργεῖ δὲ δυσωπῶν αὐτόν, ὅπως τοῦ βασιλέως τε καὶ τοῦ γέροντος διαφοιτώ〈ν〉των ὑπακούσωσιν οἱ λοιποί. πρὸ ὀλίγου δὲ χωρισθεὶς ὡς ἂν εἰς ἰατροῦ νοσῶν θέλει φοιτᾶν πάλιν, ὥς που καὶ Εὐφορίων φησίν· “πολλάκι οὑ κλισίῃσι πυληγενέεσσί τε νηυσὶν ἐννύχιοι πίλναντο, νόσων ἅπερ ἰητῆρος” (fr. 59 M.).

20. * ἥτις ἀλεξίκακος] ὑψοῖ τὰ τῆς βουλῆς λίαν.

23. * δαφοινόν] λίαν φονευτικόν· τινὲς δὲ πυ〈ρ〉ρόν.

ἑ〈έ〉σσατο δέρμα λέοντος] τινὲς ἐκ τούτου χειμέριόν φασι τὸν [*](B=) καιρόν, πρὸς σκέπην γὰρ ὄμβρων εἶναι τὴν λεοντῆν· Μενέλαον δὲ ὡς ἥττω παρδαλῆν ἐνδύει, Δόλωνα δὲ ὡς δειλὸν καὶ ἐπὶ λαθρίδιον πρᾶξιν ὁρμῶντα λυκῆν.

25. ὣς δʼ αὕτως Μενέλαον ἔχε τρόμος] κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν [*](A B=) τῷ Ἀγαμέμνονι· ἀλλʼ ὁ ποιητὴς τῷ βασιλικωτέρῳ προσώπῳ ἀπένειμε τὴν προτέραν τάξιν τοῦ λόγου, ὥστε καὶ τῶν ἀριστέων οὓς μὲν διήγειρεν ὁ Ἀγαμέμνων ἀκριβῶς διεξέρχεται, τοὺς δὲ ὑπὸ τοῦ Μενελάου ἐπὶ κεφαλαίου λέγει.

27. πουλὺν ἐφʼ ὑγρὴν ἤλυθον] “ἤλυθον” ὧδε ἡ στιγμή.

29. *παρδαλέῃ] τὸ μὲν ζῷον πόρδαλις, ἡ δὲ δορὰ παρδαλῆ διὰ τοῦ [*](A B=) α γράφεται.

30. στεφάνη εἶδος περικεφαλαίας πρόβλημα ἐχούσης.

32. βῆ δʼ ἴμεν ἀνστήσων] δῆλον ὡς προεταράχθη Μενέλαος, ὁ δὲ [*](B=) ποιητὴς καταπλῆξαι ἠθέλησε διὰ τοῦ βασιλικωτέρου προσώπου. §. διὰ τοῦ ν δὲ τὸ “ἀνστήσων.”

ὃς μέγα πάντων Ἀργείων ἤνασσε, θεὸς δʼ ὣ, τίετο δήμῳ] διὰ [*](B=) τάχους ἐνέφηνε τὸ ἀξίωμα, καὶ τοῖς ἀρχομένοις ὅπως πρὸς τοὺς ἄρχοντας διακεῖσθαι δέον, καὶ τοῖς ἄρχουσιν ὁποίους ὀφείλουσι παρέχειν ἑαυτούς, ἵνα ὡς θεοὶ τιμῶνται.

* νηί] ἀντὶ τοῦ νηός.

35. τῷ δʼ ἀσπάσιος γένετʼ ἐλθών] εἰ γὰρ ἄλλων ἐδεῖτο, πόσῳ μᾶλλον ἀδελφοῦ;

36. τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος· τίφθʼ οὕτως ἠθεῖε κορύσσεαι] ὡς κατεπτηχότος τοῦ βασιλέως· ἢ ὅτι ἐνδιδυσκό- μενον αὐτὸν εὗρεν, ὅθεν καὶ ἐξ αὐτοῦ ἄρχεται.

38. *ὀτρύνεις] αἱ Ἀριστάρχου “ὀτρυνέεις” διῃρημένως.

Τρώεσσιν ἐπίσκοπον] προὔλαβε τὴν Νέστορος γνώμην τὴν περὶ τοῦ δεῖν κατασκόπους πέμπειν, τοῦ καιροῦ αὐτῷ τὴν ἐπίνοιαν τοῦ ἔργου ὑποβάλλοντος. καὶ τὸν ἀδελφὸν ὁπλιζόμενον ὁρῶν ὡς καὶ αὐτὸν τοῦτο βουλευόμενον 〈ὑπονοῶν) φησιν.

ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς δείδω] ὡς ἤδη δεδογμένης τῆς βουλῆς ἐπι- λογισμὸν εἰσάγει, κινεῖ δὲ τὸν ἀκροατήν. μόνον γὰρ οὐχὶ ἐπι- μαρτύρεται, ὡς δυσχερὲς ἐπεισόδιον εἰσάξων τῇ ποιήσει.

41. θρασυκάρδιος ἔσται] ὁ Ἰξίων “ἐστί ” γράφει.

43. χρεὼ βουλῆς— κερδαλέης] ἐπωφελοῦς. §. δεῖ, φησί, τὰ ἀπὸ [*](ΑΒ=) τῆς τύχης προσγινόμενα ταῖς βουλαῖς ἀντισηκοῦν.

*χρεώ] ἀντὶ τοῦ δεῖ.

χρεὼ βουλῆς] σεμνὸν τὸ τοῦ βασιλέως εἰς ἐπίσκεψιν πλείονα φερομένου. ἅμα δὲ καὶ ὁ ποιητὴς ἀναρτᾷ τὸν ἀκροατήν.

χρεὼ βουλῆς] ἡ χρεία, φησί, τῆς βουλῆς αὐτῆς τῆς λαθραίως γινομένης διʼ ἐμὲ καὶ σὲ γέγονεν, ἐπεὶ καὶ τὸν στρατὸν ἡμεῖς ἀνη- γάγομεν ἐνταῦθα.

46. Ἑκτορέοις ἄρα μᾶλλον] θεοσεβὴς ὑπόνοια μὴ δι᾿ Ἀχιλλέα, διὰ δὲ θυσίας λέγειν τὸν Δία βοηθεῖν.

ἐπὶ φρένα θῆχʼ ἱεροῖσιν] ἔν τισι τῶν ὑπομνημάτων “ἐπὶ φρένας εἶχ᾿ ἱεροῖσιν.ʼ᾿

47. οὐ γάρ πω ἰδόμην— ἄνδρ’ ἕνα τοσσάδε μέρμερα] ηὔξησε τὰ ἔργα τοῦ Ἑκτορος, ἀνυπέρβλητα φήσας αὐτὰ εἶναι καὶ ὄψει καὶ ἀκοῇ.

50. οὔτε θεᾶς υἱός] ἁπ λοῖκῶς δεῖ λαμβάνειν· οὐ γὰρ πρὸς Ἀχιλλέα ἡ σύγκρισις.

*υἱός] λείπει τὸ ὤν.

51, 2. *ἀθετεῖ ὁ Ἀριστοφάνης.

52. * δηθά τε καὶ δολιχόν] ἐπὶ καιροῦ.

53. ἀλλʼ ἴθι νῦν, Αἴαντα] πρεπόντως τὴν τάξιν ἐμέρισεν ἀμφο- [*](5. ἑαυτοῦ coni. Bekker ‖ 9. ἐπιβαλοντος B || 10. supplevi cf. B || 11. δεδογμένης Bekker: δεδειγμένης ut B ‖ 12. εἰς κίνησιν δὲ τὸν ἀκροατὴν B, κίνησις δἐ τοῦ ἀκροατοῦ || 16. προσγ. B: λειτόμενα ut A)

*Αἴαντα] “Αἴαντε” δυϊκῶς.