Scholia in Iliadem

1. ἄλλοι μὲν παρὰ νηυσίν] οἱ γὰρ φύλακες ἔξω νεῶν ἦσαν.

2. εὗδον παννύχιοι] ὡς καὶ “ πανημέριοι” (Ιl. 1. 472)· καὶ [*](Α+) “παννυχίη γάρ μοι Πατροκλῆος” (Ιl. 23. 105). §. “μαλακῷ” δὲ [*](B+) “ὕπνῳ” τῷ μαλάσσοντι.

4. πολλὰ φρεσὶν ὁρμαίνοντα] τὸ πολυμερὲς καὶ ἀπέραντον τῆς [*](B=) φροντίδος ἄκρως ὑπέγραψεν.

5. ὡς δʼ ὅταν ἀστράπτῃ] πρὸς τὸ διαπύρως καὶ ὀξέως καὶ μετὰ [*](Β–) σκέμματος γίνεσθαι τοὺς στεναγμούς. μεγαλοπρεπῶς δὲ τὸν τῆς Ἑλλάδος στρατηγὸν εἴκασε τῷ μεγίστῳ τῶν θεῶν· ἐπὶ δὲ Ὀδυσσέως πτωχοῦ σχῆμα περικειμένου ταπεινὴν ἔθηκε τὴν εἰκόνα, “ὡς δʼ ὅτε γαστέρʼ ἀνήρ” (Od. 20. 25).

6. τεύχων ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον ἠὲ χάλαζαν 〈ἢ νιφετόν〉] [*](A+ B=) τὸ “ἀθέσφατον” τῷ “χάλαζαν” συναπτέον. §. ὄμβρος ὑετός, χάλαζα τὸ παχὺ ὕδωρ, νιφετὸς τὸ λεπτομερές· διὸ ἐπάγει “ἐπά- λυνεν,” ἐπέπασσεν· πασπάλη γὰρ ἡ πιτυρίς.

8. μεγὰ στόμα πευκεδανοῖο] “στόμα·” φθαρτικὸν γὰρ τῶν δι᾿ αὐτοῦ φερομένων σιτίων, καὶ τοῦ πολέμου τὸ στόμα φθαρτικὸν τῶν σωμάτων· πικρὸς δὲ ὁ πέλεμος —ὅπερ δηλοῖ τὸ “πευκεδανοῖο” —διὰ τοὺς ἀναιρουμένους.

10. νειόθεν ἐκ κραδίης] ἐκ τῶν ἐσωτάτω λογισμῶν· ἔνδον γὰρ ἐν τοῖς ἐπιλογισμοῖς τὰ δεινὰ ὁρῶν καθʼ ἑαυτὸν στένει. ἐντεῦθεν κινη- θεὶς Φιλότιμος ἐν καρδίᾳ τὸ ἡγεμονικὸν ἔθετο· ὅθεν γὰρ τὸ χαίρειν καὶ τὸ λυπεῖσθαι τὰς ἀρχὰς ἔχει, δῆλον ὅτι ὁ νοῦς ἐκεῖθεν ἤρ- τηται.

τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός] Ζηνόδοτος “φοβέοντο,” κακῶς. φησὶ γοῦν “ὣς δʼ αὔτως Μενέλαον ἔχε τρόμος” (25).

11. ὅτʼ ἐς πεδίον τὸ Τρωικὸν ἀθρήσειεν] ἢ ὅτι ἐφʼ ὕψους ἡ βασιλικὴ σκηνή, ἢ ὅτι οἱ Τρῶες “ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο” (160). ἔνιοι τὸ “ἀθρή- σειεν” ἐπὶ τοῦ νοῦ ἀκούουσιν· ἀλλὰ προσέθηκεν ἂν τὸ φρεσίν, ὡς ἐκεῖ “ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δα〈ε〉ίω” (Il. 21. 61) καὶ “ὀσσόμενος πατέῤ ἐσθλὸν ἐνὶ φρεσίν” (Od. 1. 115).

12. Ἰλιόθι πρό] κατὰ παρολκὴν ἡ παραγωγή· δηλοῖ γὰρ τὸ Ἰλίου, ὡς τὸ “οὐρανόθι πρό” (Il. 3. 3) καὶ “ἐγγύθεν ἦλθε” (Il. 7. 219).