Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

188. ἦτορ παρὰ τὸ ἀήτης ὁ ἄνεμος. τοῦτο ἐκ τοῦ ἄω τὸ πνέω, ἀῆτορ καὶ ἀφαιρέσει τοῦ α ἤτορ· πνεῦμα γάρ ἐστιν ἡ ψυχή. Cont. Etym. M. p. 439, 30 et Cramer. Anecd. Oxon. vol. 1 p. 182, 27.

366

189. μερμήριξε] παρὰ τὸ μερίζω· τοῦτο παρὰ τὸ μέρος· τοῦτο παρὰ τὸ μείρω μερῶ. μερίζω καὶ μερμερίζω, καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς η μερμηρίζω, ἐκ τοῦ ἐπὶ τάδε καὶ τάδε μερίζεσθαι τὴν ψυχὴν τοῦ μεριμνῶντος. ὅθεν καὶ μερμήρας τὰς φροντίδας καὶ μερίμνας ἔνιοι λέγουσιν.

190. φάσγανον] οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ φῶ τὸ φονεύω, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ σφάζω, σφάγανον καὶ φάσγανον.

194. κολεοῖο] κολεός ἐκ τοῦ κοῖλον τὸ βαθύ· τοῦτο ἐκ τοῦ κῶ τὸ κεῖμαι, παρὰ τὸ κεῖσθαι ὅλον, κοιλεός, καὶ ἀφαιρέσει τοῦ ὁ ἢ τροπῇ τοῦ ῑ εἰς υ κουλεὸς καὶ κολεός.

ξίφος] παρὰ τὸ ὀξύνεσθαι πρὸς φόνον. γίνεται ἐκ τοῦ ξύω ξύσω ξύφος καὶ ξίφος.

199. θάμβησεν] ἐκ τοῦ θάμβος. τοῦτο παρὰ τὸ θάπος· τοῦτο παρὰ τὸ θήπω τὸ ἐκπλήττομαι. θαπῶ, καὶ πλεονασμῷ τοῦ μ καὶ τροπῇ τοῦ π εἰς β θαμβῶ θαμβήσω.

201. καί μιν] αὐτήν, ἀπὸ τοῦ τρίτου προσώπου πρωτοτύπου, ἐγώ, σύ, ἴ· τοῦτο γὰρ τὸ ἴ, ὡς τρίτον βραχυνόμενον πρόσωπον, ἐφέλκει τὸ ῦ, ἔτυψε ἔτυψεν· καὶ πλεονασμῷ τοῦ μ μίν, ὡς ἴα μία, χεράδιον χερμάδιον. σημαίνει δὲ τρία, αὐτόν, αὐτήν, αὐτό.

206. γλαυκῶπις παρὰ τὸ γλάσσω γλάζω τὸ λάμπω, ἢ παρὰ τὸ γλαύκω, ἐξ οὗ καὶ γλαῦξ τὸ ὄρνεον.

210. ξίφος ἐκ τοῦ ξύω ξύφος καὶ ξίφος, τὸ πρὸς φόνον ὀξυνό- μενον. Idem fere ad v. 194.

213. ἀγλαά] ἐκ τοῦ ἀγάλλω, ἐφʼ οὗ τις ἀγάλλεται. ἢ παρὰ τὴν αἴγλην, ὅ ἐστιν ἀπὸ τοῦ ἀίσσειν· ὁρμᾶται γὰρ ἡ λαμπηδών.

237. φλοιός· ἐκ τοῦ φλῶ τὸ ἀναδίδωμι καὶ ἀναπέμπω, φλοῦς φλόος καὶ φλοιὸς.

303. αἶψα] ἐκ τοῦ ἴπτω τὸ βλάπτω, ἴψα ἴψα, καὶ μετὰ τοῦ στε- ρητικοῦ α ἄιψα, καὶ συναιρέσει αἶψα ἐπίρρημα· τὸ γὰρ ἀνεμπόδι- στον ταχέως γίνεται.

ἐρωήσει] παρὰ τὸ ῥῶ, ῥέω, τὸ φθείρω, ἐξ οὗ καὶ ῥᾶον, ὡς γνῶ γνώ· ὅθεν καὶ τὸ “ἐπερρώσαντο ἄνακτος.” καὶ γίνεται ῥωή, ὡς ζῶ ζωή, πλεονασμῷ τοῦ ε ἐρωή, καὶ ἐξ αὐτοῦ ῥῆμα ἐρωῶ, ἐρωήσω· ἢ παρὰ τὸ ῥέω, ἐρωή.

[*](33. * ῥῆμα—έρωἡ] ῥῆμα ῥωω ῥωήσω παρὰ τὸ ἔρω ἐρωή.)
367

316. παρὰ θῖʼ] ἡ παρά τὸ ἔξω δηλοῖ, ὥσπερ καὶ παραπλεῖν τὸ ἔξω πλέειν. αἰγιαλὸς μὲν οὖν κοινῷ εἴρηται ὀνόματι, καὶ ἔστι παρὰ τὸ αἶαν ἐγγὺς ἁλὸς ἔχειν· ἔχει δὲ διαφορὰς τρεῖς, ἀκτὴν ῥηγμῖνα καὶ θῖνα. ἀκτὴ μὲν οὖν εἴρηται ὁ πετρώδης αἰγιαλὸς, παρὰ τὸ ἄγ- νυσθαι καὶ κλᾶσθαι ἐκεῖ τὰ κύματα. ῥηγμὶν δὲ ὁ πρὸς ἄνεμον αἰγιαλὸς, παρὰ τὸ ῥήσσεσθαι ἐκεῖ τὰ κύματα· θὶν δὲ ὁ εὔδιος καὶ ἡσύχιος αἰγιαλὸς, παρὰ τὸ μετὰ γαλήνης καὶ νηνεμίας ἐκεῖ τὰ κύματα ἀποτίθεσθαι.

566. χραίσμωσι] βοηθήσωσι. ἔστι δὲ ὑποτακτικοῦ δευτέρου ἀορί- στου. τὸ θέμα χραισμῶ. ὁ δεύτερος ἀόριστος ἔχραισμον. γέγονε δὲ τὸ χραισμῶ ἀπὸ τοῦ χρήσιμος χρησιμῶ· συστολῇ τοῦ η εἰς α, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ τοῦ ι, χραισμῶ. τὸ δὲ χρήσιμος ἀπὸ τοῦ χρῄω, ἢ ἀπὸ τοῦ χρῶ, χρήσω, ἀφʼ οὗ καὶ ἀχρεῖος. Similia supra ad v. 28.

596. κύκελλον] ποτήριον. γίνεται δὲ παρὰ τὸ κυφός ἢ παρὰ τὸ κύπτω, τὸ κεκυρτωμένον καὶ περιφερές· ἢ παρὰ τὸ χύειν τὸν πηλὸν, τουτέστι τὸν οἶνον. πηλὸς γὰρ παρὰ Ἀττικοῖς ὁ οἶνος, παρὰ τὸ πάλλειν τὰς φρένας καὶ τὰς καρδίας τῶν πινόντων τοῦτον πολύν· ἀφʼ οὗ καὶ κάπηλος, παρὰ τὸ κακύνειν τὸν πηλὸν ἤγουν τὸν οἶνον.

598. νέκταρ παρὰ νε στερητικὸν καὶ τὸ κτῶ τὸ φονεύω, τὸ μὴ τοῖς κτεινομένοις, ἀλλὰ τοῖς ἀθανάτοις διδόμενον.

50. λιγυφθόγγοισιν] ἐκ τοῦ λιγύς καὶ τοῦ φθόγγος. τὸ δὲ λιγύς παρὰ τὸ λέγω λεγύς καὶ λιγύς· ἢ ἀπὸ τοῦ λίαν ἡδύς.

52. ὥκα] ἐκ τοῦ ὠκύς ὠκέα ὦκα. τὸ δὲ ὠκύς παρὰ τὸ ἀκή, ὃ σημαίνει τὴν ὀξύτητα. τὸ οὐδέτερον ἀκύ ἄκεα ἄκα, καὶ μεταθέσει τοῦ ᾱ εἰς ἡ ἦκα, ὡς τὸ “ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντʼ ἀγό- ρευον” (Il. 3, 155). ἀντὶ τοῦ μετὰ ἡσυχίας, καὶ τροπῇ τοῦ ὰ εἰς ω μέγα ὦκα, ὥσπερ φᾶρος τὸ ἱμάτιον, ἐξ οὗ φωριαμός. Similia in Etym. M. p. 821, I2 et in Crameri Anecd. Oxon. vol. 1 p. 448.

55. ἠρτύνετο] ἐκ τοῦ ἀρτύω· τοῦτο δὲ παρὰ τὸ ἀρτῶ. τοῦτο παρὰ τὸ ἄρω τὸ ἁρμόζω· ὁ μέλλων ἀρῶ ἀρώσω, Αἰολικῶς ἄρσω καὶ ἀρτός. ἐκ γὰρ τοῦ ἀρτύω ἀρτύνω, ἐξ οὗ καὶ τὸ “ἡρτύνθη μάχη” (Il. 11, 216.)

67. ἔχοντες] τὸ ἔχω σημαίνει ιγ, τὸ κρατῶ· “ἐν δʼ ἄρα χειρὶ

368
ἔγχος ἔχ’ ἑνδεκάπηχυ” (Il. 8, 493). τὸ καταλαμβάνω· “αλλʼ οὐκ Ἀτρείδην Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν ὕπνος ἔχε γλυκερός” (Il. 3). τὸ φυλάσσω· “ὧς οἱ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον” (lI. 9, 1). τὸ ἐπιμελοῦμαι· “ὅς μοι κῆπον ἔχει πολυδένδρεον” (Od. 4, 737). τὸ συνοικῶ γυναικί “τὴν εἶχε κρείων Ἑλικάων” (Il. 3, 123). τὸ ἐλαύνω· “τω διὰ Σκαιῶν πεδίων ἔχον ὠκέας ἵππους (ib. 263). τὸ κτῶμαι· “ἔχω δʼ ἄχεʼ ἄκριτα θυμῷ” (ib. 412). τὸ πλησιάζω, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἐγγύς, ὡς τὸ “ἐχόμενα τρίβου σκάνδαλα ἔθεντό μοι” (Psalm. 139, 6). τὸ οἰκῶ, ὡς ἐνταῦθα. τὸ κατέχω καὶ κρατῶ· “τοὺς δʼ ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αίπ” (Il. 3, 243). τὸ βαστάζω· “τόξʼ μοι- σιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην” (Il. 1, 45). τὸ κρύπτω. “Τἀλλὰ καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον ὄφρα τελέσσῃ” (ib. 82). τὸ φορῶ· “τῶνδʼ οἱ μὲν λεπτὰς ὀθόνας ἔχον, οἱ δὲ μαχαίρας” (Il. 18, 595).

73. θέμις] παρὰ τὸ τίθημι τίθεμαι θεμός καὶ θέμις καὶ θέμιτα καὶ θέμιστας κατὰ πλεονασμόν.