Scholia in Iliadem

56. ἆρά σοι δοκεῖ τὰ τῆς ἔριδος καλῶς ἡμῖν προκεχωρηκέναι; ὁ γὰρ Ἡρωδιανὸς τὸν ἦ σύνδεσμον περισπᾷ· ἔστι γὰρ, φησὶν, ἀρκτικὸς, τῆς κλητικῆς ἀνάπαυσιν δεχομένης. τινὲς δὲ καθ᾿ ὑπερ- βατὸν αὐτὸν ποιοῦντες συντάσσουσι τῷ ὅτε νῶ περ, ἵνα τὸ ὅλον τοιοῦτον ἦ· ἄρτι τοῦτο ἀμφοτέροις ἔπλετο ἄρειον ἤπερ ὅτε ἡμεῖς ἀχνύμενοι μενεήναμεν.

58. ἔριδι μενεήναμεν] ὡς τὸ “ἔριδι συνέηκε” (ΙΙ. 1, 8). πιθανῶς [*](8. *τι] om.)

59. ἐν νήεσσι] παραυτὰ ὅτε ἐνέβη ἐπὶ τῆς νεὼς μετὰ τῆς ἄλλης λείας. δεινοποιεῖ δὲ τὸν λόγον διὰ τὴν Πατρόκλου τελευτήν.

62. ὑφ᾿ ἓν τὸ ἀπομηνίσαντος. ἡ δὲ ἀπό ἀντὶ τῆς ἐπί, ὡς τὸ “Πριάμῳ ἐπεμήνιε δίῳ” (ΙΙ. 13, 460). ἢ παντελῶς μηνίσαντος.

63. Ἕκτορι] ὁ μὲν Νέστωρ ἔλεγεν “ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος” (ΙΙ. 1, 255)· ὁ δὲ παρωξυμμένος ἀντὶ τοῦ Πριάμου τὸν Ἕκτορα λαμβάνει.

64. δηρόν] τῶν γὰρ κακῶν μόλις ἐπιλανθανόμεθα· διὸ καὶ ἄλαστα καλοῦνται.

65. προτετύχθαι] προγενέσθαι αὐτὰ λογισώμεθα καὶ μὴ νῦν εἶναι.