Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

156. κάλλος τε καὶ ἠνορέην] οὐδὲν γὰρ κάλλος ἄνευ ἀνδρείας. δυεῖν δὲ ὄντων πλεονεκτημάτων τὴν ἀνδρείαν ἐρατεινὴν εἶπεν.

158. ὅς ῥʼ ἐκ δήμου] ὁ Προῖτος ἐκ τοῦ τῶν Ἀργείων δήμου, διὰ τὴν ἀρχήν· τοὺς γὰρ Ἀργείους ὁ Ζεὺς τῇ βασιλείᾳ Προίτου ὑπέταξεν.

160. ἀποτρέπων ἡμᾶς τοῦ τοιούτου μανίαν ὀνομάζει τὸ πάθος· ἢ καὶ δῖα οὖσα ἐπεμήνατο. τινὲς δὲ Διάντεια ὁμοῦ ἀναγινώσκουσι, κακῶς, ἀγνοοῦντες ὅτι τὸ δῖα πολλαχῶς παρʼ Ὁμήρῳ νοεῖται.

162. πεῖθʼ] ὁ παρατατικὸς τὴν πολλάκις τοῦτο λέγουσαν ἐδήλωσε. τὸ δὲ ἀγαθὰ φρονέοντα ἀφʼ ἑαυτοῦ ἐκπεφώνηκε· κἀκεῖ γὰρ κατὰ μοιχῶν νομοθετῶν φησὶν “ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος” (Od. 1, 47) καὶ “οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα” (Od. 8, 329). δῆλον δὲ ἦν καὶ μὴ προσ- τεθέντος τοῦ ὀνόματος ὅτι Βελλεροφόντης λέγεται. περὶ γὰρ τούτου ὁ λόγος ἦν. ἀλλʼ ὅμως ἐπὶ τῇ σωφροσύνῃ τοῦ ἀνδρὸς ἡδόμενος διὰ στόμα αὐτὸν ἔχει· οἷς γὰρ ἡδόμεθα, τούτους ἀνὰ στόμα ἀεὶ περιφέρομεν.

[*](c. 29 a manu recentiore descrip- βασιλεὺς δὲ Ἀμισόδαρος ᾤκει ἔτι τῷ tum, scriptura proxime ad codicem Ξάνθῳ ποταμώ· ὅρος δὲ ὑψηλὸν ἐξ οὖ Mosquensem accedente, Φασὶν ὅτι ἡ Τελμισὶς ὕλη προσκέχωται, 'ρὸς ὃ Βελλεροφόντην ὑπόπτερος ἵππος Πή- δὴ ὅρος προσβάσεις εἰσὶ δύο μὲν ἔμ- γασος ἔφερεν. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ οὐδέποτε προσθεν ἐκ πόλεως τῆς Ξανθίων, τρίτη ἵππος τοῦτο δύνασθαι, οὐδ᾿ εἰ πάντα δὲ ὄπισθεν τῆς Καρίας. τὰ δέ ἄλλα τὰ τῶν πτηνῶν πτερὰ λάβοι· εἰ γὰρ κρημνοὶ ὑψηλοί· ἐν μέσῳ δὲ αὑτῶν ἦν ποτὲ τοιοῦτον ζῶον, καὶ νῦν ἂν ἦν. χάσμα ἐστὶ τῆς γῆς μέγα, ἐξ οὑ δὴ καὶ τούτῳ δὲ φασὶ τὴν Ἀμισοδάρου χίμαι- πῦρ ἀναφέρεται. τούτῳ τῷ ὄρει ὄνομα ραν ἀνελεῖν. ἦν δὲ ἡ χίμαιρα πρόσθε χίμαιρα. τότε δὲ ἦν, ὡς λέγουσιν οἱ λέων, ὄπισθε δράκων, μέση δέ χίμαιρα. προσχδώριοι, κατὰ μὲνν τὴν πρόσθειν ἔνιοι δοκοῦσι τοιοῦτον γεγενῆσθαι πρόσβασιν λέων οἰκῶν, κατὰ δὲ τὴν θηρίον τρεῖς ἔχον κεφαλὰς, σῶμα δὲ ἔν· ὄπισθεν δράκων· οἳ δὴ καὶ ἐσίνοντο ἀδύνατον δὲ ἔφην καὶ λέοντα καὶ αἶγα τοὺς ὑλοτόμους καὶ νομέας· τότε δὴ ὁμοίᾳ τροφῷ χρῆσθαι καὶ τὸ θνητὴν Βελλεροφόντης ἔλθὼν τὸ ὅρος ἐνέπρησε φύσιν ἔχον πῦρ ἀποπνεῖν εὔηθες. καὶ ἡ Τελμισὶα κατεκάη, καὶ τὰ θηρία ποίαις δὲ τῶν κεφαλῶν τὸ λοιπὸν σῶμα ἀπώλελτο. ἔλεγον οὖν οἱ προσχώριοι ἐπακολουθεῖ· τὸ δʼ ἀληθὲς ἔχει ὦδε. Βελλεροφόντην ἀφικόμενον μετὰ τοῦ Μελλεροφόντης ἦν Φρύγιος ἀνὴρ, γένος Πηγάσου τὴν Ἀμισοδάρου χίμαιραν Κορίνθιος, καλὸς καὶ ἀγαθός. κατασκευ- ἀπολέσαι. τούτου οὕτως γενομένου ὁ άσασ δὲ πλοῖον μακρὸν ἐληὶζετο τὰ μῦθος προσανεπλάσθη. παραθαλάσσια χωρία περιπλέων καὶ 1. Λεωφόντης] * ἢ Ἱππόνους πρό- ἐξεπόρθει. ὄνομα δὲ ἦν τῷ πλοίῳ τερον addunt alii. Πήγασος. ὡς καὶ νῦν ἕκαστον τῶν 3. ʼἀνδρείας — ἀνδρείαν] ἀνδρίας πλοίων ὄνομα ἔχει. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ πλοίω —ἀνδρίαν. μᾶλλον ἢ ἵππῳ ὄνομα κεῖσθαι Μήγασος.)

289

164. τεθναίης] καλόν σοι, φησὶ, τὸ ἀποθανεῖν, εἰ μὴ κατισχύσεις τοῦ καθυβρίσαντός σε· ἀλλʼ εἰ βούλει ζῆν, ἐκεῖνον ἄνελε· εἰ γὰρ ἐμὲ ἠθέλησε βιάσασθαι, οὐδὲ σοῦ φείσεται. δείκνυσι δὲ ὅτι τέλος ἔρωτος ἀποτυχόντος μῖσός ἐστιν.

* Πορφυρίου. οὐχ ὥς τινες ἐξεδέξαντο τεθνήξῃ ἀναιρεθεὶς ὑπὸ τοῦ ἐπιβούλου, εἰ μὴ φθάσας σὺ τοῦτον ἀποκτείναις. ἔστι δὲ ἠθικὴ ἡ φράσις λεγούσης ὅτι καλόν σοι ἀποθανεῖν, Προῖτε, εἰ μὴ τιμωρήσεις τὸν ὑβρίσαντά σε διὰ τὸ θέλειν μιγῆναί μοι οὐκ ἐθελούσῃ· ἀποθάνοις, ὦ Προῖτε, εἰ μή μʼ ἐκδικήσειας κατὰ ἀρὰν λεγούσης· συντόμως δὲ τὰ ἀρχαῖα δελήλωκε μιγῆναι οὐκ ἐθελούσῃ, ἀλλʼ οὐχ ὥσπερ Ἡσίοδος τὰ περὶ τοῦ Πηλέως καὶ τῆς Ἀκάστου γυναικὸς διὰ μικρῶν ἐπεξελθών.

165. μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ] τρεῖς τρόποι μίξεων· ἢ βούλεταί τις μὴ βουλομένῃ μιγῆναι, ὡς νῦν οὗτος λοιδορεῖται· ἢ μὴ βουλό- μενος βουλομένῃ, ὡς Ὀδυσσεὺς “παρʼ οὐκ ἐθέλων ἐθελούσῃ” (Od. 5, 155) τῇ Καλυψοῖ· ἢ ὡς Αἴγισθος τῇ Κλυταιμήστρᾳ ἐθέλων ἐθελούσῃ (Od. 3, 272). τέταρτος δὲ τρόπος οὐκ ἔστιν· οὐδεὶς γὰρ ἄκων ἀκούσῃ πώποτε μίγνυται.

166. οἷον] ἀντὶ τοῦ παράδοξον. πῶς δὲ οὐκ ἤλεγξεν: ἢ διασύρει διὰ τούτου τὸ τῶν ἀνδρῶν γυναικοπαθὲς Ὅμηρος.

168. σήματα μέν τὰ γράμματα, πίνακα δὲ τὸ λεγόμενον πινακίδιον.

172. ῥέοντα] καὶ ποῖος, φασὶ, ποταμὸς οὐ ῥεῖ; ῥητέον ὅτι ἐπεὶ Ξάν- θος ἐστὶ Λυκίας πόλις, πρὸς ἀντιδιαστολὴν ἀπλῶς τὸ ῥέοντα τέθεικεν. ἢ τὸν ἀέναον λέγει καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντα. ἢ μᾶλλον τὸν ῥευματώδη.

173. τῖεν] ἢ ὡς παρὰ κηδεστοῦ ἥκοντα φιλοφρονεῖται, ἢ ὅτι ἐν θυσίαις αὐτὸν εὗρεν· ἢ ὀκνῶν οὗτος οὐκ ἀπεδίδου, μὴ θέλων τάχιστα διὰ τὴν γυναῖκα ἀποδημεῖν.

[*](4. *ἀποτυχόντος] ἀποτευχθέντος τῇ Κλυταμνήστρᾳ· καὶ γὰρ ἐθέλων 5. * Πορφυρίου] om. ἐθέλουσαν ἀνήγαγεν ὅνδε δόμονδε· τέ- 5—18. In codice Scorialensi ταρτος γὰρ τρόπος οὐκ ἔστιν. οὐδὲ haec duo scholia in unum sun. γὰρ ἄκων ἀκούσῃ σύνεστιν, et sic fere coniuncta ita ut post ἐπεξελθὼν Leidensis quoque et Harl. pergatur, τρεῖς δὲ οὗτοι τρόποι μίξεως· 5. οὐ] *οὐ γὰρ Scor. et Harl. ἢ γὰρ βούλεταί τις μὴ βουλομένης τῆς 11. Ἀκάστου scripsi pro Ἀκάτου γυναικὸς, ὡς ἡ Ἄντεια τὸν Βελλεροφόν- 18. * ἢ] om. την διέβαλεν, ἢ μὴ βουλόμενος βουλο- 20. σήματα μέν] *Πορφύριος μέν μένῃ σύνεστιν ὤσπερ Ὀδυσσεὺς “παρʼ σήματα οὐκ ἐθέλων θελούσῃ” τῇ Καλυψοῖ· ἢ 27. ἀποδημεῖν] *ἐπιδημεῖν βουλομένῃ βουλόμενος, ὤσπερ Αἴγισθος)

290

180. θεῖον γένος] τὰ τερατώδη εἰς θεοὺς ἀναφέρει. ἤτοι οὖν διὰ τὸ παρηλλαγμένῃ κεχρῆσθαι φύσει, ἢ διὰ τὸ ἐκ Τυφῶνος καὶ Ἐχίδνης μυθολογεῖσθαι γεννηθῆναι αὐτήν.

181. πρόσθε λέων] εἰ τὸ πλεῖον καὶ ἐμπρόσθιον μέρος εἶχε λέοντος, ἔδει αὐτὸ χίμαιραν μὴ καλεῖσθαι, ἀλλὰ λέοντα. ἦν οὖν τὸ πᾶν χίμαιρα, ἀφʼ οὗ καὶ ὠνομάζετο, κεφαλὴν δὲ εἶχε λεαίνης, οὐρὰν δὲ δράκοντος. τοίνυν πῦρ εἰσάγεται ἀναπνέουσα διὰ τοῦ στόματος τοῦ λέοντος. Ἡσίοδος δὲ ἠπατήθη τρικέφαλον αὐτὴν εἰπών.

183. θεῶν τεράεσσι πιθήσας] ἀπίστου ὄντος πῶς τὸ τοιοῦτον θηρίον ἀνάλωσε, τὸ ἄπιστον ἰάσατο, θείαν ἐπαγαγὼν δύναμιν.

185. φάτο] εὖ τὸ μὴ εἰπεῖν ὅτι ἄλλοι ἔφασαν, ἀλλʼ αὐτὸς ὁ πεπειραμένος.

186. Ἀμαζόνας] αὗται γὰρ κατατρέχουσαι τὴν Ἀσίαν ἐληίζοντο· οὐ μόνον δὲ, ἀλλὰ καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον.

187. * Ἀμαζόναι] ἔνιοι λέγουσιν ὅτι οὐκ ἤσαν γυναῖκες αἱ στρατεύ- σασαι, ἀλλʼ ἄνδρες βάρβαροι. ἐφόρουν δὲ χιτῶνας ποδήρεις καὶ τὴν κόμην ἀνεδοῦντο μίτραις, ἐξυρῶντο δὲ καὶ τοὺς πώγωνας, καὶ διὰ τοῦτο ἐκαλοῦντο παρὰ τῶν πολεμίων γυναῖκες. Ἀμαζόνες δὲ τὸ γένος, μάχεσθαι δʼ ἀγαθοὶ ἤσαν· στρατείαν δὲ γυναικὸς οὐδέποτε εἰκὸς γενέσθαι· οὐδὲ γὰρ νῦν οὐδαμοῦ.

188. φῶτας ἀρίστους] διδάσκει μόνους τοὺς ἀρίστους λοχᾶν· “ἔνθα μάλιστʼ ἀρετὴ διαείδεται ἀνδρῶνʼ (Il. 13, 277). ἀπὸ ἰδίας δὲ ὁ στίχος ἀρχῆς.

189. λόχον] δῆλον ὡς καὶ αὐτὸς διὰ τὴν καλοκαγαθίαν τοῦ ἀνδρὸς οὐκ ἠθέλησεν αὐτὸν προφανῶς φονεῦσαι.

191. ἡ πρᾶξις αὐτὸν ὡς θεοῦ ἔδειξεν υἱόν· ἐκ τῶν πράξεων γὰρ τὰς εὐγενείας ἀξιοῖ κρίνεσθαι ὁ ποιητής.

194. Λύκιοι] ὡς τῶν δεινῶν διʼ αὐτοῦ ἀπηλλαγμένοι· πολλὰ γὰρ παρὰ τῶν γειτονούντων δεινὰ καθʼ ἑκάστην ἔπασχον.