Scholia in Iliadem

703. σφίσι καὶ ταύτην τὴν ἀντωνυμίαν ὀρθοτονητέον, ὁμοίως τῇ προκειμένῃ.

707. ὄρνυσθ᾿ οἳ καὶ τούτου ὅτι ἰσαρίθμους τοῖς ἐπάθλοις δύο καλεῖ.

711. συναπτέον πάντα ἕως τοῦ βίας ἀνέμων ἀλεείνων (713). βραχὺ παντελῶς διασταλτέον ἐπὶ τὸ στιβαρῇσιν καὶ ἀμείβοντες. εἰ δέ τις ἀναγινώσκοι ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ὡς ὅτʼ ἀμείβοντες, ἁμαρτάνει· ἡ γὰρ ἀνταπόδοσις οὐκ ἐπιφέρεται, ἀλλὰ προαποδέδοται. ἀμείβοντες δὲ δοκοὶ μεγάλαι, ἀλλήλαις προσπίπτουσαι ὥστε βαστάζειν τὴν ὀροφὴν, οἵτινες καὶ συστάται καλοῦνται.

718. τρίποδος πέρι ποιητοῖο ἔφαμεν περὶ τῶν τοιούτων, πότερον δεῖ ἀναστρέφειν τὰς προθέσεις μεταξὺ κειμένας δύο ὀνομάτων, ἢ οὒ, ὡς ἐπὶ τοῦ “μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ” (Il. 6, 124) καὶ ὡς οἱ πλείους θέλουσι τοῖς ἐπιθετικοῖς συντάσσειν αὐτάς. διὸ καὶ ὁ Ἀσκαλωνίτης ἐνθάδε οὐκ ἀναστρέφει. δύναται μέντοι ἐνθάδε ἡ περί ἰσοδυναμεῖν τῷ περισσῶς, τουτέστιν ἐξαιρέτως πεποιημένου· διὸ οὐκ ἀναστρεπτέον.

721. ὅτι ἀντὶ τοῦ εἰς ἀνίαν ἦγον καὶ ἐχρόνιζον. τοῦτο δὲ μὴ νοήσαντες μετέγραψαν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί.

725. δόλου ὅτι τὸ δόλιον τοῦ ἥρωος καὶ διὰ τούτων δείκνυται, καὶ ὅτι οὐδέπω τέχνην ᾔδεσαν ἐν τῷ παλαίειν.

σημειοῦνται δέ τινες καὶ τὸν “κοψ᾿ ὄπιθεν κώληπα,” ὅτι τὸ κῶλον οὕτως εἶπεν.

726. ἔκρουσεν αὐτοῦ, φησὶν, ἐπιτυχὼν ὄπιθεν τὴν ἰγνύην, ἥτις καὶ ἀγκύλη καλεῖται, ὡς τῶν μέσων αἰρόμενος περιπλέκεται.

727. *καδδʼ ἔπεσ᾿ γρ. καδδʼ ἔβαλ᾿.

731. ἐν Λεπτίνης δασύνει ὡς ἐπʼ ἀριθμοῦ, τὸ ἓν γόνυ ἔκαμψεν, ὡς ἐπὶ τοῦ “ἓν δέπας ἐμπλήσας” (Od. 9, 209). οἱ δὲ ἄλλοι πάντες πρόθεσιν ἐξεδέξαντο διὰ τὸ ἀεὶ ἕτερον λέγειν τὸν ποιητὴν ἐπὶ δύο, ἓν δὲ οὐδέποτε· “χωλὸς δʼ ἕτερον πόδα” (Il. 2, 217)· “τὸν δʼ ἕτερον σκοπελόν” (Od. 12, 101).

750. *καὶ πίονα ἐν ἄλλῳ καταπίονα.