Scholia in Iliadem

44. *οὕτως Ἀρίσταρχος χαλκός, ἄλλοι δὲ χαλκόν.

47. στομάχοιο θέμεθλα στομάχου θέμεθλα οὐ λέγει τὸ στόμα τῆς κοιλίας, καθάπερ ἡμεῖς, ἀλλὰ τὸν βρόγχον, οἷον τὰ ἔσχατε μέρη τοῦ λαιμοῦ. ἐπιφέρει γοῦν “ἀντικρὺ δʼ ἁπαλοῖο διʼ αὐχένος.” θέμεθλα δὲ ἡ θέσις.

48. πρὸς τὸ αὐτός· οὐ γάρ ἐστι περὶ ἑτέρου ὁ λόγος. ὅμοιον τῷ “ὁ, δʼ ἐρεύγετο οἰνοβαρείων” (Od. 9, 374), ἕτερός τις οὐκ, ἀλλʼ αὐτὸς ὁ Κύκλωψ.

βαρείῃ τοῦ πράγματός ἐστι τὸ ἐπίθετον· βαρεῖαν γὰρ χεῖρα τὴν μετὰ βίας ἐρείδουσαν τὸ δόρυ φησὶ, συνεπιβαρύνας τὴν χεῖρα τῷ δόρατι.

49. διʼ ὐχένος τοῦτο ἀποδεικτικόν ἐστι τοῦ στόμαχον λέγειν τὸν βρόγχον· εἰ γὰρ τὸ στόμα τῆς κοιλίας ἐπεπλήγει, οὐκ ἂν ἀντικρὺς διὰ τοῦ αὐχένος τὸ δόρυ ἐφέρετο.

50. *παραμυθίαν μεγίστην εἰσφέρει τοῖς λυπουμένοις ὑπὲρ τοῦ Πατρόκλου.

51. Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι ἀντὶ τοῦ ταῖς τῶν Χαρίτων κόμαις ἴσοι. ἀπίθανον δέ ἐστιν· ἀμόρφωτος γὰρ ἡ κόμη, εἰ μὴ οὕτως. Μακεδόνες δὲ καὶ Κύπριοι χάριτας λέγουσι τὰς συνεστραμμένας καὶ οὔλας μυρσίνας, ἅς φαμεν στεφανίτιδας.

ὅτι Ζηνόδοτος γράφει Χαρίτεσσι μέλαιναι ἀδιανόητον ποιῶν. οὐκ εἰκῆ ἡ ἐπεξεργασία τῆς κόμης, ἀλλʼ ἐπεὶ περὶ τῶν Πατρόκλου τριχῶν εἶπεν “μιάνθησαν δὲ ἔθειραι” (Il. 16, 795) εἰς ἐκδικίαν καὶ παραμυθίαν, ὡς εἴποι τις, παρέλαβε καὶ τὴν εὔμορφον κόμην.

52. οὃ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο οἳ ὑπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου συνεσφιγμένοι ᾖσαν. τινὲς δὲ θέλουσι λείπειν τὸ ὡς· ἀλλὰ λανθάνουσιν οἱ βάρβαροι οὐκ ἐπὶ καλλωπισμῷ φέροντες τὸν χρυσὸν, ἀλλὰ λάφυρα τοῖς πολεμίοις.

54. *οἰοπόλῳ ἐν ᾧ μόνος τις πωλεῖται.

Ποσειδῶν καὶ Ἀθηνᾶ περὶ τῆς Ἀττικῆς ἐφιλονείκουν· καὶ Ποσειδῶν μὲν ἐπὶ τῆς ἀκροπόλεως τῆς Ἀττικῆς κρούσας τῇ τριαίνῃ κῦμα θαλάσσης ἐποίησεν ἀναδοθῆναι, Ἀθηνᾶ δὲ ἐλαίαν· κριτὴς δὲ αὐτῶν γενόμενος Κέκροψ ὁ τῶν τόπων τῆς Ἀττικῆς βασιλεὺς τῇ θεῷ προσένειμε τὴν χώραν, εἰπὼν ὅτι θάλασσα μέν ἐστι πανταχοῦ, τὸ δὲ φυτὸν τῆς ἐλαίας ἴδιον Ἀθηνᾶς. ἡ ἱστορία παρὰ Καλλιμάχῳ.

ἀναβέβρυχεν Ζηνόδοτος διὰ τοῦ ο ἀναβέβροχεν, ὡς ἐκεῖ “ἀλλʼ ὅτʼ ἀναβρόξειε θαλάσσης” (Od. 12, 240).

64. *λαφύσσει λάπτει. τῶν δὲ κατὰ μίμησιν ἡ λέξις.

65. ῃῶν περισπαστέον, ἐπεὶ καὶ ἐν ἑτέροις λέγει κατὰ διαίρεσιν σὺν τῷ ὁ “ἔγχεϊ δηϊόων (Il. 18, 195). γέγονε δὲ παρὰ τὸ δήιος· διὸ καὶ σὺν τῷ ι γράφεται τὸ δῃῶν.

*καὶ δήϊοι οἱ πολέμιοι.

66. ἰύζουσιν οἱ νομῆες· οἱ δὲ κύνες ὑλακτοῦσιν.

70. ἔνθα κε ῥεῖα φέροι ὅτι τοὺς χρόνους ἐνήλλαχε καὶ τὰ ῥήματα· ἔδει γὰρ φάναι, τότε δʼ ἂν ῥηιδίως ἔφερεν.

71. *τὸ ἀγάσσατο νῦν ἀντὶ τοῦ ἐφθόνησεν, οὐκ ἀντὶ τοῦ ἐθαύμασεν.

73. ἀνέρι εἰσάμενος ὅτι τοῦτον τὸν Μέντην ἐν τῷ Τρωϊκῷ διακόσμῳ οὐ παραδέδωκεν, ἀλλὰ Εὔφημον μόνον (“Εὔφημος δʼ ἀρχὸς [*](7. ἐκδικίαν—παρέλαβε Cobetus] 16. *ἀναδοθῆναι] om. ἐκδικίας—παρέβαλε 19. * ἡ ἱστορία παρὰ Καλλιμάχῳ]) [*](8. εὔμορφον] Εὐφόρβου Cobetus. om.) [*](15. *τῆς ἀκροπόλεως τῆς Ἀττικῆς] 30. τὸ] ὅτι τὸ Cobetus. τῆς ἀττικῆς τῆς ἀκροπόλεως οὐκ Friedl.] καὶ)

75. Ἐκτορ μετὰ τὸ ὄνομα στικτέον· προσαγορευτικὴ γάρ ἐστι. τὸ δὲ ἀκίχητ ά φασι Ποσειδώνιον τὸν Ἀριστάρχου ἀναγνώστην τοῖς ἑξῆς προσνέμειν, καὶ τὸν Ἀρίσταρχον ἀποδέχεσθαι.

80. Πατρόκλῳ περιβάς πρὸς τὴν περίβασιν. Τρὼς ἄρα ὁ Εὔφορβος. ἀλλὰ καὶ Δάρδανος· οἱ ἄρα Δάρδανοι Τρῶες. καὶ ὅτι ἀντὶ τοῦ τὸν ἐν τοῖς Τρωσὶν ἄριστον· οὐ γάρ ἐστιν ὡς “Μυρμιδόνων τὸν ἄριστον” (Il. 18, 10).

86. * ὅτι παρητυμολόγησεν τὸ ὄνομα.

88. * μετὰ τὸ κεκληγώς βραχὺ διασταλτέον· μᾶλλον γὰρ ἐμφαίνει.

91. * τὸ ἑξῆς ἐστὶ καταλίπω· διὸ ἀναστρεπτέον τὴν πρόθεσιν.

92. ὅτι ἡ τιμὴ ἀντὶ τῆς τιμωρίας καὶ νῦν (Il. 1, 159) τέτακται· ἕνεκα ἐμοῦ κεῖται τιμωρούμενος τοὺς Τρῶας.