Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

469. νηκερδέα ἐπισφαλῆ, ἀσύνετον· τὰ κέρδη γὰρ Ὅμηρος ἐπὶ τῶν συνετῶν τάσσει.

492. βοέῃς ὅτι καταχρηστικῶς τὰ Ἕκτορος ὅπλα βόεια εἶπεν, ἀλλʼ οὐκ ἐκ βυρσῶν βοείων· εἶχε γὰρ τὰ Ἀχιλλέως ἤδη. “τὰ μὲν Πηλείωνι θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα.” ἔστιν οὖν ὁ τρόπος συλληπτικός. εἰλυμένοι δὲ σκεπαζόμενοι ἀπὸ τοῦ κατειλῦσθαι.

514. ἐν ούνασι ἀπὸ μέρους· ἐν τῇ τῶν θεῶν δυνάμει.

523. πτιος πᾶν ζῷον πληγὲν εἰς τοὐπίσω ἀνακλᾶται· ταῦρος δὲ εἰς τοὔμπροσθεν φέρεται, διʼ ὃ οὕτως εἶπεν.

539. εθέηκα ἐπανῆκα τὴν ψυχὴν τῆς ἐπὶ Πατρόκλου λύπης. ὁ δὲ λόγος, τὸ κῆρ ὀλίγον τι ἐπανῆκε τοῦ ἐπὶ Πατρόκλου ἄχους, καίπερ εὐτελῆ τινα ἀνελών.

551. ἓ τὴν ἓ ἀντωνυμίαν κατʼ ἰδίαν· οὐ γὰρ ἐπίσταται ὁ ποιητὴς σύνθετον ἀντωνυμίαν. ἡ διπλῆ δὲ, ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ἑωυτήν.

564. ἐσεμάσσατο ἐλύπησεν, ἥψατο· μάσασθαι γὰρ τὸ ἅψασθαι· “χεῖρʼ ἐπιμασσάμενος” (Od. 9, 302.)

572. λαρόν ἀπολαυστικόν· διὰ τί; εὔθηκτος γὰρ καὶ ἀσθενέστατος ὁ ἀνθρώπου χρώς·. διʼ ὃ λαρὸν αὐτῇ τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου.

582. ὅτι Ζηνόδοτος γράφει Ἕκτορα δὲ φρένα δῖος Ἄρης ὄτρυνε μετελθών. πόθεν δὲ οὕτως ὁ Ἄρης ἐξαίφνης πάρεστι;

[*](13. διαβάλλων] μεταδιαβάλλων μένος—κατειλῆσθαι codex.)[*](32. φρένα] φρένας codex.)[*](19. εἰλυμένος—κατειλῦσθαι] εἰλημ-)
141

588. πρέποντας πολεμίῳ τοὺς λόγους περιτέθεικεν ὁ ποιητὴς, ἐπεί τοί γε οὐκ οἶδε δειλὸν τὸν Μενέλαον· βοὴν γὰρ ἀγαθὸν πανταχοῦ καλεῖ αὐτὸν, ὅ ἐστιν ἐν μάχῃ ἀνδρεῖον.

τὸ σημεῖον, ὅτι οὐχ ὡς τῷ ὄντι μαλθακοῦ αἰχμητοῦ ὄντος τοῦ Μενελάου ληπτέον, ἀλλὰ τὸ πρόσωπον πολέμιον ὃν εἰς διαβολὴν λέγει· ἀρηίφιλον γὰρ ὁ ποιητὴς αὐτὸν καλεῖ (Il. 3, 52).

594. ὅτι ἴδιον ὑποτίθεται τῆς αἰγίδος τὸ ἀνέμων ποιεῖν συστροφάς. ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ δὲ καὶ καταιγίδες αἱ πνοαὶ αἱ κάτω ἀΐσσουσαι.

595. ὅτι Ζηνόδοτος γράφει γῆν δʼ ἐτίναξε· ταύτην γὰρ ἐπισείων ἀνέμους ποιεῖ. διὸ λέγει “αὐτὸς ἐπισσείῃσιν ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσιν” (Il. 4, 167). βραχὺ δὲ διασταλτέον ἐπὶ τὸν δέ· ἐπὶ γὰρ τῆς βροντῆς ἐπίτασις μάλα μεγάλʼ.

597. *φόβοιο ὅτι ἀντὶ τοῦ φυγῆς.

599. ὅτι τὸ ἐπιλίγδην μεσότητός ἐστιν· ἐπιψαύδην, ὅσον διʼ ἐπιπολῆς ψαῦσαι, μὴ εἰς βάθος. εἰ οὖν ἐπιλίγδην, πῶς “γράψεν δέ οἱ ὀστέον ἄχρις;” κατὰ βάθους γὰρ φαίνεται ἡ πληγὴ ἐπενηνεγμένη. ἀλλʼ ἐρεῖ Ὅμηρος, οὐκ ἐγὼ, ἀλλʼ ὁ τόπος εἰς ὃν κατηνέχθη ἡ πληγή· ἔστι γὰρ ἡ ὠμοπλάτη ἀσαρκοτάτη.

*καὶ ὅτι νῦν ἅπαξ καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (22, 278) “λίγδην, ἄκρον δέ.”

602. Ἀλεκτρυόνος ὅτι οὐκ εἴρηται παρὰ τὸν ἀλεκτρυόνα τὸ ζῷον τὸ ὄνομα. οὐδέπω γὰρ ἔγνωστο.

603. * διὰ τοῦ ε αἱ Ἀριστάρχου ἔλπετο.

607. ἐν καυλῷ τὸ τῆς ἐπιδορατίδος. λέγει δὲ ἀντὶ τοῦ κατὰ τὸν καυλόν.

οὕτως δὲ μόνως φησὶν ὁ Δίδυμος ἐν τοῖς διορθωτικοῖς, τοὶ δʼ ἐβόησαν· ἀβέλτερον γὰρ τελέως τὸ τοὶ δʼ ἐφόβηθεν· οὐ γὰρ φεύγουσιν, ἀλλὰ διώκουσιν. καὶ ἐπὶ Πατρόκλου τὸ ὅμοιον· “ἐκ δʼ ἴαχε λαὸς ὄπισθε Τρωικός” (723).

*οὕτως Ἀρίσταρχος, τοὶ δʼ ἐβόησαν.

608. *Ἰδομενῆος τὸ σημεῖον, ὅτι ἐπʼ Ἰδομενέα.

Τρῶες, ὁ δʼ Ἰδομενῆος ἀκόντισε Δευκαλίδαο” ἕως τοῦ “αὐτὸς δʼ ὤλεσε θυμόν” (616). λίαν τούτων πέπλεκται ὁ λόγος, καὶ ἔστι τῶν ἔξω περιφερομένων ζητημάτων. “ὁ δʼ Ἰδομενῆος ἀκόντισε δίφρῳ ἐφεσταότος· [*](7. συστροφάς] ἀπὸ τοῦ ἀΐσσειν 12. ἔκτυπε] om. addit Lehrsius.) [*](13. ἀντὶ τοὺ] αν) [*](9. ἐτίναξε] ἐτίναξε· οὐκ εὖ Lehrs. 19. ἐν Bekkerus] ἐπʼ)

142
πεζὸς γὰρ τὰ πρῶτα λιπὼν νέας ἤλυθε.” τίς πεζὸς ἤλυθε, “καί κε Τρωσὶ μέγα κράτος;” οὕτως αὐτὸς ἐτρώθη, ὅτι πεζὸς ἦν. ἀλλὰ δεῖ νοεῖν τὰ μὲν διὰ μέσου εἰρημένα, τὰ δὲ κεφαλαιωδῶς ἐξενηνεγμένα ὕστερον τῆς ἐπὶ μέρους ἐπεργασίας τυχόντα κατʼ ἐπανάληψιν. τὸ δὲ “πεζὸς γὰρ τὰ πρῶτα” οὐκ ἐπὶ τοῦ Κοιράνου ἀκουστέον, ἀλλʼ ἐπὶ τοῦ Ἰδομενέως. σαφὲς δʼ ἐκ τοῦ ἐπιφέρεσθαι “καί κε Τρωσὶ μέγα κράτος·” οὐ γὰρ ἂν τάσσοιτο τοῦτο οἰκείως ἐπὶ τοῦ Κοιράνου (ἦν γὰρ οὐ τῶν ἀριστέων), ἀλλʼ ἐπὶ τοῦ Ἰδομενέως. διὰ μέσου δὲ ταῦτα “δίφρῳ ἐφεσταότος, τοῦ μέν ῥʼ ἀπὸ τυτθὸν ἅμαρτεν, αὐτὰρ ὁ Μηριόναο ὀπάονά θʼ ἡνίοχόν τε Κοίρανον, ὅς ῥʼ ἐκ Λύκτου ἐϋκτιμένης ἔπετʼ αὐτῷ” ὥστε εἶναι τὸ ἑξῆς, ὁ δʼ Ἰδομενῆος ἀκόντισε Δευκαλίδαο· πεζὸς γὰρ τὰ πρῶτα λιπὼν νέας ἤλυθεν ὁ Ἰδομενεύς. εἴωθε δὲ ὁ ποιητής τινα διὰ μέσου τάσσειν. κεφάλαιον δὲ νοητέον αὐτὸ μόνον προειρῆσθαι ἐν τῷ “ὁ δʼ Ἰδομενῆος ἀκόντισε Δευκαλίδαο δίφρῳ ἐφεσταότος·” εἶτα ἐπεξηγεῖται τὴν αἰτίαν πῶς ἐγένετο ἐν τῷ δίφρῳ, πρότερον μὲν ἦν πεζὸς, τότε δὲ ὁ Κοίρανος αὐτῷ παρέστησε τὸ ἅρμα. πεζὸς μὲν γὰρ τὰ πρῶτα λίπεν νέας ἐν τῇ Ν (240) ἀπὸ τῆς σκηνῆς ὁ Ἰδομενεὺς, νῦν δὲ ἄφνω πέφηνεν ἐφʼ ἅρματος· οὐ γάρ ἐστιν ὁ λόγος ὅτι ἀπὸ Κρήτης πεζὸς ἦλθεν, οὐ χρησάμενος ἅρματι, καθάπερ ὁ Ὀδυσσεὺς, τραχεῖαν ἔχων τὴν Ἰθά. κην. σημαίνει οὖν ὅτι ἀπὸ τῶν νεῶν πεζὸς ἦλθεν ἐπὶ τὸν πόλεμον. προθεὶς οὖν τὸ κεφάλαιον, ὕστερον ἐπεκδιδάσκει πῶς ἔσχεν ἅρμα· “καί κε Τρωσὶ μέγα κράτος ἐγγυάλιξεν, εἰ μὴ Κοίρανος ὦκα ποδώκεας ἤλασεν ἵππους.” τοῦτο οὖν προλαβὼν ἐξήνεγκεν “ δʼ Ἰδομενῆος ἀκόντισε Δευκαλίδαο δίφρῳ ἐφεσταότος.” πῶς ; ὁ γὰρ Κοίρανος ἤλασε τοὺς ἵππους, ἐπεὶ αὐτός γε πεζὸς ἐλήλυθε· πεζὸς γὰρ τὰ πρῶτα λιπὼν νέας ἤλυθε. τίς γὰρ ἡ ἰδιότης, ὅτι εἴπερ ἐμάχετο πεζὸς, ἀπολώλει ἂν οἷς ἐντροπὴ ἐγένετο πρὸς οὓς Πηνέλεως ἦσχεν;

610. *μακρὰ ἡ παρέκβασις καὶ πάντα διὰ μέσου· τὸ γὰρ ἑξῆς “Κοίρανον βάλʼ ὑπὸ γναθμοῖο.”

613. καί κε Τρωσὶ πάντως ἀπώλετο ἂν ὁ Μηριόνης, εἰ μὴ πεζὸς ἀφίκετο, ὡς εἵ γε τῷ Ἰδομενεῖ ἡνιόχει, ἀπολώλει ἄν, καθὰ καὶ [*](28. ἀπολώλει ἂν scripsi pro ἀπολώλεὶ, ut est lim. 33. Rectius ἀπω- λρλει.)

143
ὁ Κοίρανος. τὸ γὰρ “πεζὸς γὰρ τὰ πρῶτα” καὶ ἐπὶ τοῦ Μηριόνου ἀκουστέον.