Historia Ecclesiastica

ἔστι δὲ καὶ ἑτέρωθεν αὐτοῦ τὴν παρρησίαν μαθεῖν.

Γαϊνάς τις, Σκύθης μὲν τὸ γένος, βαρβαρικώτερος δὲ τὴν γνώμην, [*]([λγ΄]) φρονήματι τυραννικῷ κεχρημένος ἐστρατήγει κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον, πολλοὺς μὲν καὶ τῶν ὁμοφύλων ὑπηκόους ἔχων, ἄγων δὲ μετὰ τούτων καὶ τῶν Ῥωμαίων τήν τε ἱππικὴν καὶ τὴν πεζὴν στρατιάν. ἐπεφρίκεσαν δὲ αὐτὸν οὐ μόνον οἱ ἄλλοι πάντες, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεὺς [*](9 II Kor. 11, 28 — 12—15 vgl. Socrat. VI 6, 2—3 [Joh. Antioch. de insid. 81 S. 120, 35 de Boor]. Sozornen. VIII ι 1 u. 5) [*](12—S. 334, 3 Georg. Alexandrin. Vita Chrys. 31 S. 199. Symeon, Vita Chrys. 29. Incerti Vita Chrys. —66 S. 327, 29 ed. Savilius. Niceph. H. E. XIII 56. Cass. X 6. Michael Syr. VIII 1 S. 6. Chrys. Laudatio a Leone imp. 16 (am Ende) S. 279, 38 ed. Savilius) [*](B V HN (n) + GS (s) = r AL (y)) [*](1 φιλοσοφίαν B Georg, φιλοπονίαν Vry apostolico zelo fervenies Cass., vgl. τὴν εὐαγγελικὴν φιλοσοφίαν Theodoret Graec. aff. cur. S. 186, 17 u. 306, 1 [Raeder] ι 2 τοι > u ι 3 Λεόντιον = Cass. Symeon Georg.] σιλέντιον V ι 5 οἱ nur in V, fehlt auch bei Georg. ι ἠξίωσεν vor ἄνδρας ~ B, Georg, wie im Text ι 5/6 δὲ ᾖ χώρᾳ ~ s ι 7 vor μαθών + πάλαι Georg., fehlt bei Cass. ι προτρέπων] πρότερον B, προτρεπόμενος Georg. ι 9 περιφέρων s ι 12 λγ am Rand HSS ι γαϊνάσ B Exc. de ins. γαϊνᾶσ Vn Georg, γαΐνησ y γαϊανόσ s Qainas Cass. ι τις > s ι Σκύθης] κέλτιοσ B Celticus Cass. Κελτὸς Georg. Symeon Incerti Vita Chrys., Laudatio a Leone imp.; le Scythe Michael, ἐκ τῶν . . . Σκυθῶν Nic. ι τὴν γνώμην = Symeon] τῆ γνώμη B und Georg., der aber auch τῷ γένει Z. 12 hat ι 13 nach φρονήματι + δὲ Vry, Cass. wie im Text ι καιρόν A γρ. χρόνον am Rand Ac ι 15 τὴν2 > A ι πεζὴν BV πεζῆς Symeon πεζικὴν ry πεζικῆς Georg. ι 15/16 ἐπεφρίκησαν B ι 16 ἅπαντεσ V)

οὗτος καὶ τῆς Ἀρείου λώβης μεταλαχών, ἕνα οἱ ἠξίου δοῦναι τὸν βασιλέα τῶν θείων σηκῶν. ὁ δὲ σκοπήσειν ἔφη καὶ θεραπεύσειν αὐτὸν ἐπηγγείλατο. καὶ τὸν θεῖον μεταπεμψάμενος Ἰωάννην, καὶ τὴν αἴτησιν εἶπε καὶ τῆς δυναστείας ἀνέμνησε καὶ τὴν μελετωμένην ὑπῃνίξατο τυραννίδα καὶ παρεκάλει τῇ δόσει χαλινῶσαι τὸν τοῦ βαρβάρου θυμόν.

ὁ δὲ γενναῖος ἐκεῖνος ἀνήρ· »μὴ τοιαῦτα«, ἔφη, »ὠ βασιλεῦ, ὑπισχνοῦ μηδὲ διδόναι παρακελεύου τὰ ἅγια τοῖς κυσίν. οὐ γὰρ ἀνέξομαι τοὺς μὲν τὸν θεὸν λόγον θεολογοῦντάς τε καὶ ὑμνοῦντας ἐξαγαγεῖν, τοῖς δὲ τοῦτον βλασφημοῦσιν ἐκδοῦναι τὸν θεῖον νεών,