Historia Ecclesiastica

ὁμοφυῶν ἄρχεις, ὢ βασιλεῦ, καὶ μὲν δὴ καὶ ὁμοδούλων· εἰς γὰρ ἁπάντων δεσπότης καὶ βασιλεὺς ὁ τῶν ὅλων δημιουργός. ποίοις τοίνυν ὀφθαλμοῖς ὄψει τὸν τοῦ κοινοῦ δεσπότου νεών; ποίοις δὲ ποσὶ τὸ δάπεδον ἐκεῖνο πατήσεις τὸ ἅγιον; πῶς δὲ τὰς χεῖρας ἐκτενεῖς ἀποσταξούσας ἔτι τοῦ ἀδίκου φόνου τὸ αἷμα; πῶς δὲ τοιαύταις ὑποδέξῃ χερσὶ τοῦ δεσπότου τὸ πανάγιον σῶμα; πῶς δὲ τῷ στόματι προσοίσεις τὸ αἷμα τὸ τίμιον, τοσοῦτο διὰ τῶν τοῦ θυμοῦ λόγων ἐκχέαντι παράνομον αἷμα; ἄπιθι τοίνυν, καὶ μὴ πειρῶ τοῖς δευτέροις τὴν προτέραν αὔξειν παρανομίαν καὶ δέχου τὸν δεσμόν, ᾡ ὁ θεὸς ὁ τῶν ὅλων δεσπότης ἄνωθεν γίγνεται σύμψηφος· ἰατρικὸς δὲ οὕτος καὶ πρόξενος υγείας.«

Τούτοις εἴξας ὁ βασιλεὺς τοῖς λόγοις τοῖς γὰρ θείοις λογίοις ἐντεθραμμένος ᾔδει σαφῶς τίνα μὲν τῶν ἱερέων, τίνα δὲ τῶν βασιλέων ἴδια), στένων καὶ δακρύων ἐπανῆλθεν εἰς τὰ βασίλεια. χρόνου δὲ συχνοῦ διελθόντος ὀκτὼ γὰρ ἀναλώθησαν μῆνες), κατέλαβεν ἡ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενέθλιος ἑορτή· ὁ δὲ βασιλεὺς ἐν τοῖς βασιλείοις [*](6/7 vgl. Gen. 3, 19) [*](* 24—S. 313, 7 Theophan. 72, 29. Gramer II 98, 10. Exe. Bar. f. 222r) [*](B V F HN (n) + GS (s) = r AL (y)) [*](2 ἠργασμένησ B ι μετὰ > A ι 4 δυναστεία = Georg. Symeon Nie. Cass. Σ] δύναμις n, vgl. 314, 2 ι 6 τε = Symeon > B ι καὶ τὸν — 7 ἀπορρέομεν B m I 9 vor ὁμοφυῶν + καὶ V ι μὲν δὴ καὶ = Symeon > V Cass. ι 11 ὄψη B τὸν Fm ι 12 πατήσης B ι 15 τίμιον = Georg. Symeon Nie. Cass.] ἅγιον ΒΣ, τίμιον Bm ι τοσοῦτο BVF τοσοῦτον ry Georg. ι τῶν — λόγων B uerborum Cass. Σ τὸν — λόγον YFry Georg. > Symeon ι 16 ἐκχέαντι παράνομον BVF Georg. Codd. βer P παρανόμως) ἐκχέας παρανόμως ry und, mit anderer Wortfolge, folge, Symeon, iniuste sit sanguis effusus Cass.; παρά νόμον sehreibt de Boor, aber vgl. S. 306, 18 u. 307,8 ι 17 ᾧ] ὅ B ι ὁ > V Georg. ι 18 τῶν ὅλων ὁ ~ L ἄνωθεν = Georg. Symeon > n Cass. ι 19 ὑγιείας Ny 1 20 τοῖς λόγοις ὁ βα- σιλεὺς ~ B, Georg. Symeon wie im Text ι 22 στένων > F ι 23 ἀνηλώθησαν VFNS)

τοῦτο θεασάμενος ῾Ρουφῖνος (μάγιστρος δὲ τηνικαῦτα ἦν καὶ πολλῆς μετεῖχε παρρησίας ἅτε δὴ συνηθέστερος ὤν), προσελθὼν ἤρετο τῶν δακρύων τὸ αἴτιον.