Historia Ecclesiastica

ἀλλ’ οἱ μετ’ αὐτοῦ μεταξὺ τῆς ἀφίξεως ὑπὸ τοῦ ἄνωθεν βασιλέως ἡμῶν ᾿ιησοῦ Χριστοῦ >ἐρράγησαν, παραδοθέντες εἰς κρίσιν θανάτου μετὰ τοῦ συνδραμόντος αὐτοῖς φθοριμαίου δαίμονος. τοῦτο προσετάξαμεν ἐπὶ ᾿ Αμιγητίου [*](6/7 Matth. 5, 35 — 9 Matth. 23, 35. Luk. 11, 51 — 9—12 vgl. II 2, 8. Luk. 9, 42?) [*](B V2 HN (n) + GSP (s) = r AL (y) F W) [*](1 καὶ ὑπὲρ τοῦ παθεῖν τὸν παρακληθέντα BV2 καὶ ὑπὲρ τοῦ παθεῖν αὐτὸν παρακληθέντα ryFW, niclit übersetzt von Cass.; καὶ ὑπὲρ τοῦ παθεῖν αὐτὸν παρακληθείς Christ, oder παρακληθέντος Lowth und so verstehen die Übersetzer: »et rogaretur ἡ. Pilatus) ut eum (sc. Christum) supplicio afficeret«. Aber der Aorist. παρακληθέντα äßt auch für den lat. Text vermuten: »sicut et . . . cum nollet eum necare, et ut pateretur is (vgl. Matth. 27, 25; auch Anspielung auf Valens?) qui hortatus erat (falsch hier und 222, 8 als Passivum übersetzt; s. unten 225, 15; 226, 8/9; 227, 2 andere ßverständisse von Participienj conversus ad orientis « ι 4 διὰ παντὸς κράτος ~ BV2 Cass. wie im Text ι ἐνετείλατο διὰ παντὸς ~ L ι 7 μὴ > yF, übergeschrieben Ac ι μὲν > PL ι 8 μεταξὺ τοῦ παρακεκλημένου] »postea una cum sceleris « verstehen Christ., Sirmond, Val. als ob es lautete μεταξὺ 〈μετὰ>, denn μεταξὺ (= »postea«, postea, dem σήμερον entgegengesetzt) ist m. W. im Sinne von μετὰ (= »una «) nicht belegt ι παθεῖν Π, vgl. Cass.: et postea tesiamentum domini subdere passioni; die Conjectur von Valois πατεῖν empfiehlt Noesselt mit Hinweis auf Hebr. 10, 29; ötig, vgl. Matth. 23, 35 u. 27, 25 (s. Z. 1): »et postea eins qui hortatus est pati quae sunt testamenti « ι 9 ὡς ἐπὶ — 12 δαίμονος] der Sinn dieser Stelle ist mir dunkel geblieben; ob in δαίμονος (wie in παρακεκλημένου) Anspielung auf Valens? ι 10 ὑπὸ] ob ὕπο, oder ὑπὸ τῆς ἀφίξεως ~ = sub adventum? ι 11 ἐρράγησαν] lat. destructi sunf? = κατηργήθησαν, oder das Futurum? vgl. II Thess. 2, 8 ι συνδραμοῦντοσ B ι 12 τοῦτο /// Α τούτου LF ι προσέταξεν V ι ἀμιγητίου V2yF ἀμηγιτίου B ἀμεγητίου W ἀμειγετίου G ἀμεγετίου nS ανεγετίου (sie) Ρ Megetio Cass.)

ἀκρο- ατῶν γενομένων. ἅπερ καὶ αὐτὰ τὰ πραχθέντα ἀπεστάλκαμεν πρὸς ὑμᾶς, ἵνα γνῶναι ἔχητε τὰ πραχθέντα ἐν τῇ ἐναρέτῳ συνόδῳ.«

Τούτοις συνέζευξε τοῖς γράμμασι καὶ τῆς συνόδου τὰ δόγματα ἐν κεφαλαίῳ ταῦτα δηλώσας·

»῾Ομολογοῦμεν ἀκολούθως τῇ μεγάλῃ καὶ ὀρθοδόξῳ συνόδῳ ὁμο- ούσιον εἶναι τῷ πατρὶ τὸν υἱόν· καὶ οὐχ

οὕτω νοοῦμεν τὸ ὁμοούσιον ὡς καὶ πάλαι τινὲς ἐξηγήσαντο μὴ ἀληθινῶς ὑπογράψαντες καὶ νῦν ἕτεροι πατέρας ἐκείνους καλοῦντες, τὴν δύναμιν τῆς λέξεως ἀθετή- σαντες καὶ ἑπόμενοι τοῖς γράψασι τὸ ὅμοιον δηλοῦσθαι διὰ τοῦ ὁμοουσίου, καθ’ ὃ οὐδενὶ τῶν λοιπῶν κτισμάτων τῶν δι’ αὐτοῦ γενομένων ἐμφερὴς ὁ υἱός, ἀλλ’ ἢ μόνῳ τῷ πατρὶ ἀφωμοίωται.

οἱ γὰρ ταῦτα ἐξηγούμενοι κτίσμα ἐξαίρετον ἀσεβῶς τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ δογματίζουσιν. ἡμεῖς δὲ φρονοῦμεν, ὡς καὶ αἱ σύνοδοι νῦν αἵ τε κατὰ ῾Ρώμην καὶ ἡ κατὰ Γαλλίαν, μίαν εἶναι καὶ τὴν αὐτὴν οὐσίαν τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος, ἐν τρισὶ >προσώποις. ὅ ἐστιν ἐν τρισὶ τελείαις ὑποστάσεσιν.

ὁμολογοῦμεν δὲ κατὰ τὴν ἔκθεσιν τὴν ἐν Νικαίᾳ, καὶ σεσαρκῶσθαι τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ τὸν ὁμοούσιον ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου Μάριας, καὶ ἐν ἀνθρώποις ἐοκη- >νωκέναι, καὶ πεπληρωκέναι πᾶσαν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν οἰκονομίαν, γενέσει καὶ πάθει καὶ ἀναστάσει καὶ τῇ εἰς οὐρανοὺς ἀναβάσει· καὶ [*](7/8 ob. S. 51, 8 f — 11/12 ob. S. 52, —16 — 14/15 vgl. ob. S. 148, 7 f. 147, 8) [*](B V2 HN (n) + GSP (s) = r AL (y) F W) [*](1 κικερωνίου V2yFW κικερονίου B κηρωνίου nGP κτηρωνίου S Ciceronis Cass. ι διαμάσου F λαμάσου V2 Damaso Cass. Cod. L I Λάμπωνος = Lampone Cass.] δαϊλάμπωνοσ FW δαί· übergeschrieben Ac ι 2 γεναμένων B ι αὐτὰ BV2W Cass. . ταῦτα jF ι ἀπεστάλκαμεν — 3 πραχθέντα > V2 ι ἀπεστάλκαμεν B direximns Cass. ἐξαπεστάλκαμεν ryF, vgl. 225, 4 und oben 141, 18 ι 3 ἔχετε B ι 4 Τούτοις — δηλώσας] ἃ δὴ καὶ παρέζευξε τοῖσ’ γράμμασιν ἐν κεφαλαίῳ ταῦτα δὴ δογματίζοντα W συνέζευξε BV2yF, his ergo litteris subdidit Cass., συνεξεύξαμεν r ι δόγματα] γράμματα Ρ ι 5 δηλώσας BV2 δηλοῦντα ryF habentia Cass., vgl. S. 224, 9 ι 9 ἐκείνους = illos Cass.] αὐτοὺς B ι 10 ἑπόμενοι] ἐπόνυμοι Ρ ι 11 καθ’ ὃ οὐδενὶ] κατουδενὶ V2 ι τῶν2 V2r > yFW und, am Ende der Zeile, B ι 13 ταῦτα ryF haee Cass. τοιαῦτα BV2W ι ἀσεβῶς > GS, nach θεοῦ ~ V2Cass. ι 13/14 τοῦ θεοῦ > F ι 14 νῦν > y übergeschrieben Ac ι 15 αἵ τε BV2W ἧ τε ryF, kaum zu entscheiden, da Cass. versagt: im Lateinischen fehlt der Artikel ι καὶ ἡ] ἡ B καὶ αἱ W I καὶ τὶν αὐτὴν ryFW eamdemque Cass. τὴν αὐτὴν BV2 ι 17 ὅ ἐστιν BV2 quod est Cass. τουτέστιν ryFW ι 21 nach οὐρανοὺς + πάλιν GS)

καὶ τοὺς τοῖς >προειρημένοις ἐναντία φρονοῦντας ἀναθεματίζομεν, καὶ τοὺς >γνησίως ἀναθεματίζοντας τὸν εἰπόντα ὅτι πρὶν γεννηθῆναι οὐκ >ὁ υἱός, ἀλλὰ γράψαντας ὅτι καὶ πρὶν ἐνεργείᾳ γεννηθῆναι δυνάμει >ἦν ἐν τῷ πατρί. τοῦτο γὰρ καὶ ἐπὶ πάντων τῶν κτισμάτων >τῶν μὴ ἀεὶ ὄντων μετὰ τοῦ θεοῦ, καθ’ ὃ ὁ υἱὸς ἀεὶ μετὰ τοῦ πατρός >ἐστιν, ἀιδίῳ γεννήσει γεγεννημένος.«

Ταῦτα μὲν οὑν ὁ βασιλεὺς ἐν κεφαλαίῳ δεδήλωκεν. ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὰ τῆς συνόδου τὰ γράμματα ἐνθήσω τῇ συγγραφῇ,