Historia Ecclesiastica

Ὁ μὲν δὴ νικηφόρος τῆς ἀληθείας ἀγωνιστὴς τὴν Θρᾴκην ὡς προσετάχθη κατέλαβεν. δύο δὲ διεληλυθότων ἐτῶν ὁ μὲν Κωνστάντιος εἰς τὴν Ῥώμην ἀφίκετο· αἱ δὲ τῶν ἐν τέλει καὶ ἀξιωμάτων ὁμόζυγοι τοὺς ἄνδρας ἐλιπάρουν ἱκετεῦσαι τὸν Κωνστάντιον ἀποδοῦναι τὸν νομέα τῇ ποίμνῃ, φάσκουσαι εἰ μὴ πείσαιεν, αὐτοὺς μὲν καταλείψειν, πρὸς δὲ τὸν μέγαν ἐκεῖνον δραμεῖσθαι ποιμένα.

οἱ δὲ ἔφασαν δεδιέναι τὸν βασιλέως θυμόν· »ανδρας γὰρ ὄντας οὐδεμιᾶς ἴσως ἀξιώσει συγγνώμης, ὑμῖν δὲ ἀντιβολούσαις φειδοῦς δήπουθεν μεταδώσει καὶ δυοῖν θάτερον ἢ τὴν ἱκετηρίαν δέξεται, ἢ μὴ πειθόμενος ἀπαθεῖς ἀποπέμψει«. ταύτην δεξάμεναι τὴν εἰσήγησιν αἱ ἐξιέπαινοι γυναῖκες μετὰ τῆς συνήθους πολυτελείας προσῆλθον τῷ βα- [*](* 1—3 Synax. 927, 49 — 12—S. 137, 21 Cass. V 18 — 13—S. Polydeukes 344, 18) [*](Α HN (n) + GS (s) = r B2L + FVR (v) = z Τ) [*](1 δὲ B2TΣ ausradiert A > rLvCass. ι αὐτῷ nach Οολοκοτίνους ~ A 1/2 ὁλοκοτίνουσ ArB2FRmT χρυσίνουσ LVRSynax. am Rand Ac ι 2 προσκομίσαντι] προκομίσαντι Β2 κομίσαντι ASozom. IV 11, 10 deferenti Cass. ι 3 γὰρ As ι 4 αὐτῷ τὰ αὐτά] αὐτὰ τῶ αὐτῶ r ι 5 αὐτῶν = Σ > Β2Cass. ι 6 ὁ βασιλεὺς vor χρείαν ~ Β2Cass. Σ ι ἔχει sB2 ι 7 αὐτῶν1] τούτων Β2 ι 8 προσφέρει ~ T, obtulit ei Cass. ι 9 αὐτοὶ εἶπεν ~ sB2LFR ι καὶ Ac ι 10 ἐλεημοσύνην Am 12 ιζ am Rand HSS ι 13 προτετάχθη Β2 ι 14 ἀξιωμάτων XNsz ἀξιωματικῶν T ἀξιώμασιν K senatorum Cass. συγκλητικῶν Σ, man erwartet ἀξιωτάτων wie in den ähnlichen Fällen, s. Register ι 15 = Cass. Σ] ἐκλιπαροῦσαι παρεκάλουν B2 ι 16 εἰ] ὡσ εἰ Τ ι πείσοιεν r πείσειεν L ι 17 καταλεῖψαι rL καταλιπεῖν T ι μέγα Τ ι διαδραμεῖσθαι r ι 18 τὸν βασιλέως θυμόν = Σ > r ι θυμόν //// A ι 20 δυεῖν A ἱκετείαν A ι δέξηται AsB2FR ι 21 ἐκπέμψει Τ 1 ταύτην = Cass.] ταύτην δὲ Τ)

οὕτω δὲ προσελθοῦσαι ἱκέτευον οἰκτεῖραι πόλιν τοσαύτην ποιμένος ἐστερημένην καὶ ταῖς τῶν λύκων ἐπιβουλαῖς εὐάλωτον γενομένην. ὁ δὲ ἔφη μὴ δεῖσθαι νομέως ἑτέρου τὴν πόλιν, ποιμένα δὲ ἔχειν προμηθεῖσθαι δυνάμενον. καὶ γὰρ ἐκεχειροτόνητο μετὰ τὸν μέγαν Λιβέριον τῶν διακόνων τις τῶν ἐκείνου (Φίλιξ τούτῳ ἢν), ὃς τὴν μὲν ἐκτεθεῖσαν ἐν Νικαίᾳ πίστιν ἄσυλον διεφύλαττε, τοῖς δέ γε διαφθείρουσι ταύτην ἀδεῶς ἐκοινώνει.

οὐδεὶς μέντοι τῶν οἰκούντων τὴν Ῥώμην εἰς εὐκτήριον εἰσελήλυθεν οἶκον ἔνδον ὄντος ἐκείνου· τοῦτο δὲ καὶ αἱ γυναῖκες ἔφασαν ἐκεῖναι τῷ βασιλεῖ. οὑ δὴ χάριν ἐπικαμφθεὶς προσέταξε μὲν τὸν πάντα ἄριστον ἐκεῖνον ἐπανελθεῖν, κοινῇ δὲ ἀμφοτέρους τὴν ἐκκλησίαν ἰθύνειν.

τούτων ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ τῶν γραμμάτων ἀναγνωσθέντων, ἐξεβόησε τὸ πλῆθος, δικαίαν εἶναι λέγον τοῦ βασιλέως τὴν ψῆφον· διχῆ γὰρ διῃρῆσθαι τοὺς θεατὰς ἀπὸ τῶν χροιῶν τὰς ἐπωνυμίας ἔχοντας, καὶ χρῆναι τὸν μὲν τούτων, τὸν δὲ ἐκείνων ἡγεῖσθαι.

οὕτω κωμῳδήσαντες τοῦ βασιλέως τὰ γράμματα κοινὴν ἀφῆκαν φωνήν· »εἷς θεός εἷς Χριστός, εἶς ἐπίσκοπος«. αὐτὰς γὰρ θεῖναι τὰς φωνὰς ὑπέλαβον δίκαιον.

μετὰ ταύτας τοῦ φιλοχρίστου δήμου τὰς εὐσεβείᾳ καὶ δικαιούνῃ κοσμουμένας βοὰς ἐπανῆκε μὲν Λιβέριος ὁ θεσπέσιος, ὁ δὲ Φίλιξ ὑποχωρήσας ἑτέραν ᾤκησε πόλιν. ταῦτα τοῖς ἐν Μεδιολάνῳ τοῖς ἐπισκόποις συμβεβηκόσι συνῆψα, τὴν τοῦ διηγήματος ἁρμονίαν φυλάττων. ἐπὶ δὲ τὴν τῶν γεγενημένων πάλιν ἐπάνειμι τάξιν.