Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

»Οὐ διὰ τὸ ἐμὲ μόνον εἶναι ὁ τῆς πίστεως ἐλαττοῦται >γόγος· καὶ γὰρ κατὰ τὸ παλαιὸν τρεῖς μόνοι εὐρίσκονται >τες προστάξει.«

Εὐσέβιος εὐνοῦχος εἶπεν· »Τὸν βασιλέα ἡμῶν Ναβουχοδονόσορ >ἐποίησας.«

Λιβέριος· »Οὐχί, ἀλλ’ οὕτως ἀλόγως καταδικάζεις ἄνθρωπον ὃν [*](5—10 vgl. unten 140, 3 f. Athanas. Apol. c. Arian. 58 — 19/20 Daniel 3, 12 f) [*](A HN (n) + GS (s) = r B2L + FVR (v) = z Τ) [*](1 τῶν ἀποσταλέντων = Cass. Σ > nG ι 2 οἱ1 > Τ ι θεογόνιοσ sB2F o nach γ ausradiert AH θεόγνιοσ NLVRT Theognius Cass. Codd. LP ι 3 τουτέστι = Cass. Σ > n ι μάρισ AsLvTCass. μάρησ nV2 ι ἀπὸ Π ab Cass., κατὰ Val., Σ las auch ἀπὸ, hat aber ßerdem 4 καὶ vor κατὰ Σαρδικὴν; ob ἀπὸ = latein. de? ι 4 ἕνεκεν B ι 5 ἐπεδώκασι T ι 7 συνεστήσαντο Π, aber ἠσαντο auf Rasur Ac confecerunt Cass. συνεθήκαντο Ausgaben ι ἃ /// τινα //// A ι βιβλία am Rand A (oder Ac?) ι 8 nach χεῖρας + αὐτῶν gestrichen A ι τίνι ArLVCass. τίνι δὲ Β2FRT ι τούτων Nm ι δεῖ τούτων ~ Hs ι 9 καὶ ἐκ — 10 αἰτήσασιν am Rand Ac ι 10 ἢ τοῖσ — καταψηφισαμένοισ auf Rasur Ac ι 12 Λιβέριος > ACass. Σ ι 15 ὁ] ὁ δὲ A ι πόστον = Cass. Σ] πόσον SB2 ι 16 συναίρεισ z ι 18 nach Λιβέριος + ἔφη B2Cass. Σ ι ἐμὲ μόνον εἶναι rzTCass. Σ εἶναί με μόνον A ι 20 προστάξει] πρὸς τάξιν L und, wie es scheint, Σ, praecepto regis Cass. ι 21 ὁ εὐνοῦχοσ nB2 εὐνοῦχος + τοῦ βασιλέως Σ ι ναβουχοδονόσωρ B2 ι 23 nach Λιβέριος + εἶπεν TCass. Σ)

134
>οὐκ ἐκρίναμεν. ἀλλὰ καἰ ἐγὼ ἀξιῶ πρότερον οἰκουμενικὴν >γραφὴν προχειρίσαι βεβαιοῦσαν τὴν πίστιν τὴν κατὰ Νικαίαν >τεθεῖσαν, ἵν’ οὕτως ἀνακληθέντων τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ἀπὸ >ἐξορισμοῦ καὶ ἀποκατασταθέντων τοῖς ἰδίοις τόποις, εἰ >οἱ νῦν θορύβους ἐγγεννῶντες ταῖς ἐκκλησίαις συγκατατιθέμενοι >ἀποστολικῇ πίστει, τότε ἐπὶ τὴν Ἀλεξανδρέων οἱ πάντες >σαντες, ἔνθα ὁ ἐγκαλούμενος καὶ οἱ ἐγκαλοῦντές εἰσι καὶ ὁ >ποιούμενος αὐτῶν, ἐξετάσαντες τὰ περὶ αὐτῶν συμπεριενεχθῶνεν.«

Ἐπίκτητος ἐπίσκοπος εἶπεν· »Ἀλλ᾿ ὁ δρόμος τῶν δημοσίων οὐχ >ὑποστήσεται τὴν χρείαν τῆς τῶν ἐπισκόπων Λιβέριος· »Οὐ χρείαν ἔχει τὰ ἐκκλησιαστικὰ δημοσίου δρόμου·

αἱ >γὰρ ἐκκλησίαι ἱκαναί εἰσιν ἕως τῆς θαλάσσης διαπέμψασθαι >ἑαυτῶν ἐπισκόπους.«

Ὁ βασιλεὺς· »Τὰ ἤδη τύπον ἐσχηκότα ἀναλύεσθαι οὐ δυνατόν >ἐστι· τῶν γὰρ πλειόνων ἐπισκόπων ἡ ψῆφος ἰσχύειν ὀφείλει. >μόνος εἰ ὁ ἀντιποιούμενος τῆς φιλίας τοῦ ἀνοσίου

Λιβέριος εἶπεν· »Βασιλεῦ, οὐδέ ποτε ἠκούσαμεν, μὴ παρόντος τοῦ >ἐγκαλουμένου, κριτοῦ ἀνοσιότητα καταγγέλλοντος, ἰδίαν ἔχθραν >ροντος πρὸς τὸν ἄνθρωπον.«

Ὁ βασιλεύς· »Πάντας μὲν κοινῶς ἠδίκησεν, οὐδένα δὲ οὕτως ὡς >ἐμέ. ὅστις μὴ ἀρκεσθεὶς ἐπὶ τῇ ἀπωλείᾳ τοῦ μειζοτέρου μου >φοῦ, οὐδὲ τὸν μακαρίτην Κώνσταντα ἐπαύσατο παροξύνων εἰς τέραβ ἔχθραν, εἰ μὴ ἡμεῖς πλείονι ἡμερότητι ὑπηνέγκαμεν >τοῦ παροξύνοντος καὶ τοῦ παροξυνομένου ῥοπήν. οὐδὲν δέ [*](Α HN (n) + GS (s) = r B2L + FVR(v) = z Τ 2 προχειρίσαι As προχωρῆσαι nzT, proferri Cass. ι κατὰ Νίκαιαν] ἐν νικαία Τ ι 5 οἱ > A ι ἐγγεννῶντες = Cass. Σ] ἐμποιοῦντες B2 ι συγκατατεθειμένοι A ι 6 τὴν A τῆς rzT ι 9 ἐπίσκοπος εἶπεν = Cass. > n ι 10 τῆς T ι 11 Λιβέριος + εἶπεν Β2Cass. ἐπίσκοποσ εἶπεν T ι δημόσιον δρόμον Β2 ι 14 vor ὁ + καὶ n ι nach βασιλεὺς + εἶπεν B2Cass. Σ ι 16 ὁ αντιποιούμενοσ — ἐκείνου ΑrTΣ ὁ τῆς φιλίας ἐκείνου τοῦ ἀνοσίου zCass. ι 17 εἶπεν = Σ>r ι βασιλεῦ = Cass. Σ>Α ι 18 ἰδίαν ὡσ ἰδίαν z und, ὡς übergeschrieben, Ac, fiisi quia propria videntur haec odia Cass. ι 18/19 εἰσφέροντος rZ εἰσφέρων z und, ὢν auf Rasur, Ac εἰσάγειν ι 19 πρὸσ τὸν ἄνθρωπον Az τῶ ἀνθρώπω rT ι 20 nach βασιλεὺς + εἶπεν B2Cass. Σ ἐπὶ > Lv, ///// A ι μου > s ι 22 κώνσταντα ///// A ι παρούνων ArT παροτρύνων z ι 23 ὑπηνέγκαμεν ΑΤΣ ὑφήκαμεν Β2 ὑφηγήσαμεν Lv ὑφηγησάμενοι Ns > mit leerem Raum H, temperassemus Cass. ι 24 παροξύναντοσ LT, impellentis Cass. ι δέ rB2LTAsRm Cass. > FV)

135
>τοιοῦτον κατόρθωμα, οὐδὲ τὸ κατὰ Μαγνέντιον καὶ >ὠς τοῦ μιαροῦ ἐκείνου περιαιρουμένου τῶν ἐκκλησιαστιδῶν >ματων.«

Λιβέριος· »Μὴ διὰ τῶν ἐπισκόπων ἀμύνου τὴν ἔχθραν, βασιλεῦ. >αἱ γὰρ χεῖρες τῶν ἐκκλησιαστικῶν εἰς τὸ ἁγιάζειν εὐκαιρεῖν >λουσιν. ὅθεν, εἴ σοι δοκεῖ, κέλευσον ἀνακληθῆναι τοὺς >εἰς τοὺς ἰδίους τόπους. καὶ εἰ ὀφθείησαν ὁμόφρονες τοῦ >ἀντιποιουμένου τῆς κατὰ Νικαίαν ἐκτεθείσης ὀρθοδόξου >τότε συνελθόντες ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἴδοιεν ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, >μὴ τὸν μὴ ἁμαρτήσαντα ἄνδρα χαραχθῆναι δοκιμασθῇ.«

Ὁ βασιλεύς· »Ἕν ἐστι τὸ ζητούμενον. βούλομαι γάρ σε ἀσπαοά- >μενον τὴν πρὸς τὰς ἐκκλησίας κοινωνίαν πάλιν εἰς τὴν Ῥώμην >στεῖλαι. διὰ τοῦτο πείσθητι τῇ εἰρήνῃ καὶ ὑπογράψας >εἰς τὴν

Λιβέριος· »Ἤδη τοῖς ἀδελφοῖς τοῖς ἐν Ῥώμῃ ἀπεταξάμην. μείζους >γάρ εἰσιν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ θεσμοὶ τῆς ἐν Ῥώμῃ διατριβῆς.«

Ὁ βασιλεύς· »Οὐκοῦν τριῶν ἡμερῶν ἔχεις σκέψεως διάστημα· εἰ >βούλει, ὑπογράψας ὑπόστρεψον εἰς τὴν Ῥώμην, ἢ ἐννόησον ἐν >τόπῳ μετατεθῆναι βούλει.«

Λιβέριος· »Τὸ τῶν τριῶν ἡμερῶν διάστημα οὐ μετατίθησι λο- >γισμόν· ὅθεν ὅποι βούλει ἀπόστειλόν Ὁ βασιλεύς,

μετὰ δύο ἡμέρας κριθέντος Λιβερίου καὶ μὴ μετα- τεθέντος τοῦ λογισμοῦ, εἶπεν ἐξορισθῆναι εἰς τὴν Βέροιαν τῆς Θρᾴκης.

[*](A HN (n) + GS (s) = r B2L + FVR(v) = z Τ)[*](1 τοιοῦτον] οὕτω A > Cass. Σ ι nacli κατόρθωμα + ἔσται gestrichen A, est Cass. Σ ι τὸ > T ι 7 εἰ > GL ι nach εἰ + μὴ gestrichen A ι 8 τῆσ — πίστεως ΑΣ ἐν τῆ — ἐκτεθείσῃ ὀρθοδόξω πίστει rzT quem . . . defendimus secimdum fidem usw. Cass. ι 9 εἴδοιεν AGB2 ι 10 μὴ1 > n ι 2 > A ι ταραχθῆναι Τ, reprohetur iniuste Cass., »damit keine ungerechte Strafe ängt « Σ ι 11 ὁ] ὁ δὲ Τ ι 13 διὰ τοῦτο — 14 ῥώμην AzTCass.Σ > r ι τῆι εἰρήνηι, beide ηι auf Rasur, A ι 18. 19. 21 βοίλη GB2 ι 18 ὑπόστρεψον und ἐννόησον Parm.] ὑποστρέψαι und ἐννοῆσαι in A, die Accente über beiden ο gestrichen und beide αι auf Rasur Ae Romae revertere aut certe cogita Cass. ὑποστρέψαι und ἐννοῆσαι rzT ι 20 Λιβέριος > T ι τῶν übergeschrieben Ae ι ἡμερῶν Σ ἡμερῶν + ἧ μηνῶν z und auf Rasur Ae 22 μετὰ δύο ἡμέρας nach Λιβεριου ~ Τ, Cass. Σ wie im Text ι κριθέντος = examinato Cass. gefragt Σ] κληθέντοσ ST ι 22/23 κατατεθέντοσ L)
136

ἐκβάντος δὲ Λιβερίου, ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλεν αὐτῷ πεντακοσίους ὁλοκοτίνους εἰς δαπάνας. Λιβέριος εἶπε τῷ προσκομίσαντι· »ἄπελθε, δὸς αὐτὰ τῷ βασιλεῖ· χρείαν γὰρ ἔχει δοῦναι τοῖς στρατιώταις αὐτοῦ«.

ὁμοίως ἡ βασίλισσα ἔπεμψεν αὐτῷ τὰ αὐτό. Λιβέριος εἶπεν· »ἀπόδος αὐτὰ τῷ βασιλεῖ· χρείαν γὰρ αὐτῶν ἔχει εἰς τὴν τῶν στρατιωτῶν ἐξοδίασιν. ἐὰν δὲ μὴ χρείαν ἔχῃ ὁ βασιλεύς, δότω αὐτὰ Αὐξεντίῳ καὶ Ἐπικτήτῳ· χρείαν γὰρ ἔχουσιν αὐτῶν«. ὡς δὲ παρ’ αὐτῶν οὐκ ἔλαβεν, Εὐσέβιος ὁ εὐνοῦχος προσφέρει αὐτῷ ἑτέρους.

Λιβέριος δὲ εἶπεν αὐτῷ· »τὰς ἐκκλησίας τῆς οἰκουμένης ἠρήμωσας, καὶ ὡς καταδίκῳ ἐλεημοσύνην μοι προσφέρεις; ἄπελθε, πρῶτον γενοῦ Κριστιανός«. καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας μηδὲν δεξάμενος ἐξωρίσθη.