Historia Ecclesiastica
Theodoret, Bishop of Cyrus
Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.
»Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς τῇ ἁγίᾳ συνόδῳ τῇ κατὰ Τυρὸν. >Ἢν μὲν ἴσως ἀκόλουθον καὶ τῇ τῶν καιρῶν εὐκαιρίᾳ >πρέπον ἀστασίαστον εἶναι τὴν καθολικὴν ἐκκλησίαν καὶ πάσης >δορίας τοὺς τοῦ Χριστοῦ νῦν ἀπηλλάχθαι θεράποντας ἐπειδὴ >οὐχ ὑγιοῦς φιλονεικίας οἴστρῳ τινὲς ἐλαυνόμενοι οὐ γὰρ ἂν >βιοῦντες ἑαυτῶν ἀναξίως) τὰ πάντα συγχέειν ἐπιχειροῦσιν, >πάσης συμφορᾶς ἐπέκεινα κεχωρηκέναι μοι δοκεῖ, τούτου χάριν >οντας ὑμὰς, τὸ τοῦ λόγου, προτρέπομαι χωρίς τινος ὑπερθέσεως >ταὐτὸ συνδραμεῖν καὶ πληρῶσαι τὴν σύνοδον, ἐπαμῦναι τοῖς >ζουσιν ἐπικουρίας, τοὺς ἀδελφοὺς ἰατρεῦσαι κινδυνεύοντας, εἰς >νοιαν ἐπαναγαγεῖν τὰ διεστῶτα τῶν μελῶν, κινδυνεύοντας, τὰ >μελούμενα ὡς καιρὸς ἐπιτρέπει, ἵνα ταῖς τοσαύταις ἐπαρχίαις πρέπουσαν ἀποδῶτε συμφωνίαν, ἥν, φεῦ τῆς ἀτοπίας, >ἀνθρώπων ἀπώλεσεν ὑπεροψία.
[*](3—5 vgl. Socrat. I 28, 4 — 10— S. 85, 4 bei Euseb. Vit. Const. ι 42)[*](* 10—S. 85, 4 Gelas. Cyzic. III 17)[*](B A HN(n) GS(s) DL + FV (v) = z Τ)[*](3 οὐ] οὐκὰν B ι ἐψεύσαντο T ι δὴ> T ι 4 ἐπέστελεν Τ ι 4/5 ὑποφαίνων = Gel.] φαίνων B ι ὁ γὰρ = Gel.] γὰρ πάλιν Τ ι 7 διά — ἡγούμενον > L I 8 τῇ] τῆς B ι 9 nach ταῦτα + ἴσον ἐπιστολῆς κωνσταντίνου βασιλέωσ γραφείσης πρὸς τούς ἐπισκόποις τῆς ἐν τῆσ συνόδου T ι 10 am Rand κθ HSS ι 11 //// A ι εὐκαιρίᾳ = Eus.] εὐπρεπείᾳ B εὐπραγίᾳ Gel., vgl. S. 42, 14 ι 13 νῦν übergeschrieben Ac ι 15 βιῶντεσ B ι ἀναξίως ΠGel. ἀξίως Eus. ι συγχεῖν ι 16/17 θέοντας Bnsz Gel. Eus. θέλοντας Τ θέ////οντασ (wahrscheinlich λ ausradiert) A ι 17 τινος übergeschrieben Ac ι 18 τὸ αὐτὸ Τ ι καἰ Π Gel. > Eus. ι ἐπαμῦναι BnszEus. ἐπαμῦναι τὲ AT Gel., aber τὲ gestrichen in A ι 19 ἐπικουρείαισ B ι τοὺς übergeschrieben Ae ι ἰατρεῦσαι ΠGel. ἰάσασθαι Eus. ι κινδυνεύοντας = Gel. Eus.] κινδυνεύσαντασ Α ι 21 ὡς ΠGel. ἕως Eus. ι 22 πρέπου ἀπόδοτε B ι nach ἀτοπίας + τῶν T)>>Ὅτι δὲ τοῦτο καὶ τῷ δεσπότῃ τῶν ὅλων θεῷ ἐστιν ἀρεστόν, καὶ >ἡμῖν πάσης εὐχῆς ὑπέρτερον, καὶ ὑμῖν αὐτοῖς, ἐάν γε τὴν εἰρήνην >ἀνακαλέσησθε, οὐ τῆς τυχούσης ἄξιον εὐδοξίας, πάντας ἀνθρώπους >συνομολογεῖν ἡγοῦμαι.
μὴ τοίνυν μέλλετε λοιπόν, ἀλλ᾿ ἐπιτείναντες >ἐντεῦθεν ἤδη τὰ τῆς προθυμίας, τοῖς προκειμένοις ὅρον ἐπιθεῖναι >σπουδάσατε τὸν προσήκοντα, μετὰ πάσης εἰλικρινείας δηλαδὴ καὶ >πίστεως συνελθόντες, ἣν ἑκασταχοῦ μόνον οὐχὶ φωνὴν ἀφιεὶς ὁ σωτὴρ >ἐκεῖνος ᾧ λατρεύομεν ἀπαιτεῖ μάλιστα παρ᾿ ἡμῶν. οὐδὲν δὲ τῶν >εἰς τὴν ἐμὴν εὐλάβειαν ἡκόντων ἐνδεήσει. πάντα μοι πέπρακται >ὅσα γράφοντες ἐδηλώσατε.
ἀπέστειλα πρὸς οὓς ἐβουλήθητε τῶν>ἐπισκόπων ἵνα παραγενόμενοι κοινωνήσωσιν ὑμῖν τῶν φροντισμά- >των· ἀπέοτειλα Διονύσιον τὸν ἀπὸ ὑπατικῶν, ὃς καὶ τοὺς ὀφείλον- >τας εἰς τὴν σύνοδον ἀφικέσθαι μεθ᾿ ὑμῶν ὑπομνήσει, καὶ τῶν πρατ- >τομένων ἐξαιρέτως δὲ τῆς εὐταξίας κατάσκοπος παρέσται.