De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Denn in uns braucht die Speise, obschon es schnell verkochte Speise ist, viel Mitwirkung der Natur zur Wiedergabe, in den Bäumen aber wird sie nicht verkocht, noch verteilt, sogar bis zu dem äuβersten Blattwerk, indem nicht mitgewirkt wird durch Einrichtung und Kraft weder der Eingeweide noch des Bauches. Denn nicht haben sie einen Bauch, in welchem die Erde zuerst verkocht wird, aufgelöst und mit Feuchtigkeit vermischt, noch Enigeweide, durch welche sie das Hülsenartige ausscheidem, noch irgendein anderes Gefäβ, durch welches sie durch den Baum hindurch gehend zum Ziel gelangt.

— Aber diese sagten: Sichtbare Gefäβε, wie wir haben, haben die Pflanzen nicht, aber unsichtbare Wege, auf welchen die Erde durch Dampf auch in die kleinsten Teile des Baumes fortgeht und sich teilt, indem er aufsprieβt.

ἐχρῆν γάρ, ἅτε τῆς ὑποκειμένης γῆς ἀναρπαζομένης ἀεὶ διὰ τῶν ῥιζῶν εἰς ὅλην τὴν ἕξιν τοῦ ξύλου, τὸν τόπον, καθ᾿ ὅν τὸ δένδρον βεβλάστηκε, κοιλαίνεσθαι· ὥστε μάταιος αὐτῶν ὁ τοιοῦτος τῆς περὶ τὰ σώματα ῥύσεως ἀναλογισμός. πῶς γὰρ ὅλως ἡ γῆ, διὰ τῶν ῥιζῶν εἰς τοὺς κορμοὺς τῶν φυτᾶν εἰσδυομένη καὶ διὰ τῶν πόρων εἰς πάντας αὐτῶν κατακερματιζομένη τοὺς κλάκους, εἰς φύλλα καὶ καρπὸν μεταβάλλεται;

εὐμήκη μὲν οὖν δένδρα, κέδροι ἤ πίτυες ἤ ἐλάται, καὶ πολλὴν φέροντα κατ’ ἔτος κόμην καὶ καρπόν, ἐκεῖν ἐστὶν ὡς οὐδὲν τῆς ὑποκειμένης γῆς εἰς τὸν ἑαυτῆς ὄγκον τῆς δρυάκος καταναλίσκουσιν. ἐχρῆν γάρ, εἰ ἀληθὲς ἦν διὰ τῶν ῥιζῶν ἀνερχομένην ἀπο- [*](19—S. 348, 16 Phot. Bibl. 234 S. 297a, 8—35) [*](4 »mit« S 109v 8 »noch« ni: schwerlich »sondern« no 19 ἐχρῆν — ἅτε u. τ. τόπον . . κοιλαίνεσθαι Ζ. 20f] »Somit ware zu erkennen der Ort« S | ὑποκειμένης < S | vor ἀναρπαζ. + »weithin« S | ἀεὶ—ξύλου Ζ. 20 < S 21 ὁ τοιοῦτος — ἀναλογισμός Ζ. 22] »Εrklärung von dem Wechstum des Fleisches« S 22 ὅλως < S 23 εἰς—εἰσδυομένη] »zur Speise gegeben« S | εἰς Ph a 309ra 24 αὐτῶν < S | κατακερματ.] »hineingehend« S | καρποὺς S 25 πίτυες καὶ ἐλάται καὶ κέδροι S | καὶ < S 26 κόμην] »Wipfel« (κορυφὴν?) S 27 αὐτῆς Ph b | τ. θρυάδος Pha: < S 28 ἀληθῶς Ph a | διὰ τ. ῥιζῶν < S)

348
ξυλοῦσθαι τὴν γῆν, ἅπαντα τὸν περὶ αὐτὰ τόπον τῆς γῆς κοιλαίνεσθαι, ὅτι μὴ ἐπιρρέειν πέφυκε τὸ ξηρόν, καθάπερ καὶ τὸ ὑγρόν, ἀεὶ πρὸς τὸ κινούμενον.

ἤδη δὲ καὶ συκαῖ καὶ ἄλλα τοιαῦτα φυτὰ μνημείων ἐν οἰκοδομήμασι πολλάκις βλαστήσαντα οὐδὲν εἰς ἑαυτὰ τῆς οἰκοδομὴς ὅλως ἱστροῦνται καταναλωκέναι. εἰ γοῦν ἐτῶν πολλῶν συλλογίσσθαί τις τὸν καρπὸν αὐτῶν καὶ τὰ φύλλα βουληθείη, κατίκοι ἄν πολλα- πλασίονα τῆς ἐπὶ τῶν μνημείων υῆς τὸν ὄγκον ἀὐτῶν γεγενημένον . . Auch auf Mauern sehen wir viele Bäume, welche in keener Weise die Mauern wegnehmen.

ὅθεν ἀτοπώτατον ἡγεῖσθαι τὴν γῆν εἰς καρῶν φορὰν μεταβαλλομένην και φύλλα καταναλίσκεσθαι, κἄν δι’ αὐτῆς ἅπαντα γίνωνται, ἕδρᾳ αὐτῇ χρώμενα καὶ τόπῳ. οὐδὲ γὰρ ἄρτος δίχα μύλου καὶ τόπου καὶ χρόνου καὶ πυρὸς γίνεται, καὶ οὐδὲν ἔστιν ἤ γίνεται τούτων ὁ ἄρτος. [καὶ ἐπὶ ἄλλων μυρίων ὡσαύτως].Und die Gefäβe, worin gestaltet wird von den Menschen zu einem Bild [und] durch Feuer, warden nicht jene Gestalt.

ὁ γοῦν ἀπόστολος τὸ φυτεύεσθαι καὶ τὸ ποτίζεσθαι τέχνῃ καὶ τῇ καὶ ὕδατι δοὺς τῷ θεῷ τὰ αὐξάνειν μόνῳ συνεχώρησεν, ἔνθα »οὔτε ὁ φυτεύων οὔτε ὁ ποτίζων ἐστί τι, ἀλλ’ ὁ αὐξάνων θεός« ἔφη, der Erde das Planzen gebend, dem Wasser das Begieβen, aber Gotte das Wachstum. ἠπίστατο γὰρ πάντα γεννῶσαν τὴν πρωτόγονον σοφίαν τοῦ θεοῦ καὶ πάντων τεχνίτιδα πάντα εἰς τὸν κόσμον προφέρειν.

ἥν τε παλαιοὶ ἄνδρες [*](15 Ι Kor. 3,7 ) [*](15—S 379, 7 S. Parall. 426 S. 176 Holl) [*](1 ἅπαντα < S, aber + ὑποκείμενον καὶ | κοιλαίνεσθαι] vulustatisja (fehlt bei Miklosich) 2 μὴ < S | τ. ξηρόν: d. Erde« S | ἀεὶ — κινούμενον Ζ. 3 < S 3 ἔδη] ἴδε S | δὲ] etwa oὖν + S | τοιαῦτα < S | μνημείων < S 4 ἐβλά- στησαν las schwerl. S (vuznikosa wohl aus vuznikusa) | οὐδὲν δὲ S 5 ὅλως ἱστορ. καταναλ.] »brauchen auf« S | ἐτῶν < S 6 καρπὸν] δένδρον od. ξύλον S, mit τὰ φύλλα in umgekehrter Folge | κατίδοι: »findet« S 7 τῆς—γεγενημένον] »als das Gebäude den Feigenbaum« S 8 »Αuch — wegnehmen« Z. 9 + S 9 ἡγεῖ- σθαι] »zu sagen« S | εἰς καρπῶν — καταναλίσκεσθαι Ζ. 10] »werde in Früchte verwandelt« S 10 δἰ] ἀπ’ schwerl. S (»von«) 11 γίνωνται Σ 100ν 12 oὐδὲν Ph b 232v 13 ἤγίνεται < S | καὶ ἐπὶ — ὡσαύσως (Ph endet) < S, aber + »Und die — Gestalt« Z. 15 | μυ|ρίων Ph a 309 r b 15 ὁ γοῦν] es beginnt C in C 139v u. R 152. Lemma τοῦ ἁγίου Μεθοδίου ἐκ τοῦ περὶ ἀναστάσεως 16 τὸ < C r | τῷ] C c 140 17 συνεχώρησε μόνω Cr 20 τοῦ θεοῦ — προφέρειν Ζ. 21 < S 21 τεχνήτιδα C c | ἥν τε] ἥν S, ἥν δὲ C c , ἥν γὰρ C r | πάλαι οἱ C)

349
φύσιν ἐκάλεσαν καὶ πρόνοιαν, παρὰ τὸ φύειν αὐτὴν ἅπαντα καὶ αὔξειν προνοουμένν ἀεὶ καὶ φροντίξουσαν. »ὁ γὰρ πατήρ μου ἔως ἄρτι ἐργάζεται« φησί »κἀγὼ ἐργάζομαι.« ὅθεν διὰ ταῦτα δὴ καὶ ὁ Σολομῶν ἀπάντων αὐτὴν τεχνίτιδα ἐκάλεσεν, <»ἡ γὰρ πάντων τεχνῖτις ἐδίδαξέ με«, φησί, τοῦ θεοῦ »σοφία«>. εἰς οὐδὲν πτωχεύοντος τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ πλουσίαως πάντα καὶ κτίζειν καὶ ποιεῖν καὶ ποικίλλειν καὶ αὔξειν δυναμένου.

Da nun aber vollständig gezeigt ist, daß die Erde nicht in Zweige noch in Früchte verwandelt werde, lassen wir es hier dabei bewenden.