De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Οὑ δὴ καὶ χάριν ὁ ἀπόστολος εὔχεται ῥυσθῆναι, θάνατον αὐτὸ καὶ ὄλεθρον εἶναι ἡγούμενος, ὥσπερ δὴ καὶ ὁ προφήτης ἀπὸ τῶν κρυφίων μου« | λέγων »καθάρισόν με«.

αὐτὰ γοῦν τὰ ῥήματα τοῦτο παρίστησιν »συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω« λέγοντος »ἄνθρωπον· βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου, ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με [*](1 Röm. 7, 23 — 4 Syinp. 11 S. 138, 16ff — 14 Peal. 18, 13 — 16 7, 22—24) [*](1 ἐνσκηρώσ. V, ἐνσκιρώσ. U: σκιρώσαντα Ph (Dd im Thesaums ΙΙΙ, 1143) | τῇ < V | καὶ οὶκοῦντα S 2 ἐπιβαίνων ὁ πονηρὸς καὶ < Ph | κ. ἐποχούμενος < S | 3 καθ’ ἡμῶν ἐγκελ. < S | ἀδικίαν . . καὶ < S | ἡμᾶς < Ph 4 συνελαύνει S | ὁ γὰρ — νόμου Ζ. 7 < Ph 5 ἔνδον U 155v: < S 6 αὐτὴν < S | ἐκχεόμενον w. e. seh. S | υπὸ < S | τῇ < U 6f κατὰ τ. ἐπ.] #> pomyslu S 7 ὑπάρχοντος] ἐπιτυγχάνοντος U | κραταιωθεὶς schwerl. S (utvrjzaem wohl aus utvrjzaetsja) | ὡς < S | ἐν αὐτοῖς] ἐαυτοῖς Ph 7f ἐν ἡμῖν αὐτοῖς U 8 καὶ] ἀλλὰ S | μὲν] μέλλῃ i Ph: < S | φύσει < S 9 γενηθῆναι Ph | φαίρεται U 9f ὁ νοῦς schwerlich < S (wohl dobromu #> 10 ὅ ἀντιστρατ. — ἀγαθῷ Ζ. 11 < Ph: ’ καὶ ὁ ἀντιστρατευόμενος S | ἐπ. πλ.: »überwiegt« S | ὅ] τὸ U | τῷ] τὸ Y 11 πάλιν S 107 11 f πρὸς φαντ. παντ... Ph S 12 παντοδ.] πᾶς V | ὁ ἄνθρ. nach χείρ. PhS | χείρους Ph a : »ungehörige« S 14 εἶναι < Ph S | δὴ .. ὁ προφήτης] »David« S 15 λέγων -nsich. με Fh: »sprach« S: V | καθάρ.] σῶσον w. e. seh. S »erlöse«) | αὐτὰ] καὶ ἄ las schwerl. S (i ize wohl aus size) | γοῦν] οὖν Ph: γὰρ U | τὰ ῥητὰ U 16 τοῦτο] ταῦτα S | παρίστ.] συνιστῶσι Ph | εἴσω Pha 17 ἄνθρ. λέγοντος U | δ’ Ph | ἐν — μου U | ἐν < Ph | τ. μέλ. μ. nach ἀντιστορ. Ζ. 18 Ph 18 νό|μῳ V 380v | καὶ < S)

343
τῷ νόμῳ τῆς ὰμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος· τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;‘ οὐ τὸ σῶμα θάνατον ἀποφαινόμενος, ἀλλὰ τὸν νόμον τῆς ἁμαρτίας τὸν ἐν τοῖς μέλεσι <τοῦ σώματος> διὰ τῆς παραβάσεως ἐν ἡμῖν ἐμφωλεύοντα καὶ πρὸς θάνατον ἀεὶ τὸν τῆς ἀδικίας τὴν ψυχὴν ἐμφαντάζοντα.

ἐπιφέρει γοῦν εὐθέως, ἀμέλει διαλυόμενος ἀπὸ ποίου θανάτου ἐγλίχετο ῥυσθῆναι καὶ τίς αὐτὸν ὁ ῥυόμενος ἦν, »χάρις τῷ θεῷ διὰ Ἰησοῦ χριστοῦ«. προσεκτέον γὰρ ὅτι, εἰ τὸ σῶμα θάνατον τοῦτο, ὦ Ἀγλαοφῶν, ὡς ὑπειλήφατε, ἔλεγεν, οὐκ ἂν τὸν Χριστὸν ὡςῥυόμενον αὐτὸν ὕστερον ἐκ τοῦ τοιούτου κακοῦ παρελάμβανεν.