De Resurrectione

ἔοικε γὰρ τὸ μὲν κῆτος νοεῖσθαι ὁ χρόνος, [*](1 Psal. 103, 4 — 3 Gen. 2, 7 — 4 Gen. 2, 7. 1, 26; vgl. Tert. De res. 6 — 7 Weish. Sal. 2, 23 — 13 vgl. Joh. 1, 14 — De res. I, 39, 6. II, 18, 8 — 16 Jona 1. 2. Iren. Adv. haer. III, 20, 1 — 19 vgl. E. Hennecke, Altchristl. Malerei u. altkirchl. Lit. S. 57ff) [*](5 Greg. Nyss. De poif. hom. 4) [*](1 καθὼς—αὐτοῦ2 Ζ.2 + Bo, πῦρ φλέγον + S wieder beginnend 3 χαλκοῦ ἢ γύψου S | ἔλαβε — ἄνθρωπον Ζ. 4 + S 131v 3f ἀπὸ τ. γῆς < auch S 4 Tert. limus ille iam tum imaginem induens Christi | τῷ — γεγενημένην Ζ. 5 < S 6 χρή] »aus welchem Stoff sie auch sein mögen« richtig + S | διὰ — μορφήν Ζ. 6f < S 7 θεοῦ — »waren« Z. 9 + S ἐπ. αὐτ. < S 10 ἀνένδεκτόν ἐστι: »denn es ist notwendig, . . nicht« S 10f ὡς ἠτ. < S 11 παντ. < S | »Denn — sind« Z. 12 + S 13 τὴν καθ᾿ ἡμᾶς οἰκ.: »diese Welt« S | καὶ ἐσαρκώθη — ἡμῶν Ζ. 14 < S 14 τὴν εἰκόνα < S | ἐπισκευάσῃ S 15 πολλοῦ χρόνου S | ἀναστήσῃ ἀνώλεθρον < S 16 Καὶ γοῦν] Εἰ οὖν θέλομεν S, davor »Von dem Propheten Jonas« | Ἰωνᾶ + S μυστηριωδῶς < S 16f πεπραγμ.: »gesehenen« S 17 εἰς τοῦτο — λόγον Ζ. 18: »dies wird uns sehr verständlich werden« S 18 περιέχει — ἱστορία Ζ. 19 vielleicht mit Recht < S 19 ἔοικε . . νοεῖσθαι: »es ist gleich« S)

ὁ δὲ φεύγων Ἰνωᾶς ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ αὐτὸς ἐκεῖνος ὁ πρῶτος ἄνθρωπος· ἀθετήσας τὴν ἐντολὴν ἔφυγεν ἀφθαρσίας ὀφθῆναι γυμνός, τὴν πρὸς τὸ θεῖον ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας παρρησίαν ἀφῃρημένος.

τὸ δὲ πλοῖον, εἰς ὃ ἐπιβὰς ἐχειμάζετο, ἡ κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν βραχύβιός ἐστιν αὕτη καὶ δυσάρεστος ζωή, οἷον τραπέντων ἡμῶν καὶ μεταναστευσάντων ἀπὸ τῆς μακαριωτάτης ἐκείνης καὶ ἀκινδύνου ζωῆς εἰς τὸν πολυχειμαστότατον τοῦτον βίον καὶ ἀκατάστατον, καθάπερ ἀπὸ γῆς εἰς πλοπῖον. ὃ γὰρ πλοῖον πρὸς γῆν, τοῦτο ὁ παρὼν βίος πρὸς τὸν ἀθάνατον.

ὁ δὲ χειμὼν καὶ αἱ ἐπισυνιστάμεναι καθ᾿ ἡμῶν λαίλαπές εἰσιν οἱ ἐνταῦθα πειρασμοί, ὥσπερ ἐν κλύδωνι τῷ κόσμῳ ἀλύπως εὐθυδρομῆσαι τὸν βίον ἡμᾶς ἐν γαλήνῃ καὶ νηνεμίᾳ κακῶν μὴ ἐπιτρέποντες.

ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ πλοίου εἰς τὴν θάλασσαν ἔκριψις τοῦ Ἰωνᾶ γεγενημένη τὴν ἀπὸ τοῦ ζῆν εἰς τὸ τελευτῆσαι τοῦ πρωτοπλάστου δηλοῖ μετάπτωσιν, ἀποφάσεως τυχόντος, ἀνθ᾿ ὧν ἁμαρτήσας ἀπέδρα τῆς δικαιοσύνης, τῷ »γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ«.

τὸ δὲ καταποθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τοῦ κήτους τὴν ὑπὸ τοῦ χρόνου γεγενημένην ἀπαραίτητον ἡμῶν δηλοῖ ἀναίρεσιν. ἡ γὰρ κοιλία < τοῦ κήτους<, ὑφ᾿ ἧς ἐκαλύφθη καταποθεὶς ὁ Ἰωνᾶς, ἡ παντοδόχος ἐστὶ γῆ, τὰ ὑπὸ τοῦ χρόνου δαπανώμενα <σώματα< δεχομένη.

καθάπερ οὖν Ἰωνᾶς »ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας« ἐνδιατρίψας »καὶ νύκτας« τοσαύτας αἶθις ὑγιὴς ἀπεδόθη, οὕτω δὴ καὶ <ἡμεῖς> πάντες τὰς τρεῖς τοῦ παρόντος αἰῶνος διαστάσεις ποιήσαντες ἐν τῇ γῇ, ἀρχὴν λέγω καὶ μεσότητα καὶ τέλος, ἐξ ὧν σύγκειται πᾶς οὗτος ὁ παρὼν χρόνος, ἀναστησόμεθα. τρία γὰρ καθολικὰ χρόνου διαστήματα, παρῳκηκὼς καὶ μέλλων καὶ παρών.

καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὁ κύριος τοσαύτας ἡμέρας συμβολικῶς ποιήσας ἐν τῇ γῇ ἐδίδαξε σαφῶς ὅτι πληρωθέντων τῶν προειρημένων τοῦ χρόνου διαστημάτων ἔσται ἡμῶν ἡ ἀνάστασις, τοῦ μέλλοντος μὲν ἀρχὴ αἰῶνος ὑπάρχουσα, τούτου δὲ τέλος. ἐν αἰῶνι γὰρ οὔτε παρῴχηκέ τι οὔτε μέλλει, ἀλλὰ μόνον ὑφέστηκεν.

ἔτι ὁ Ἰωνᾶς »ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας« ποιήσας οὐ κατεφθάρη συντηκομένων αὐτῷ εἰσφερομένων βρωμάτων διὰ τὴν πλείονα ἐν τοῖς ἐνύδροις θερμότητα, ἵνα δειχθῇ, ὅτι δύναται εἶναι ἡμῶν τὰ σώματα ταῦτα ἀνώλεθρα.

Die Worte des menianius.

Und wie nun die Lippen Memians gesprochen, begann Memian mit dem Wort: Wohlan, o Proklus, die vielgewundenen Worte der Andersgläubigen haben wir leicht aufgelöst gemacht, aberdas von euch Gesagte noch nicht. Wohlan aber nun, wollen wir noch wahrheitsgemäß darüber forschen, ob unser Leib Kann, in vieles, in Feuer und in Luft und in Wasser, geteilt — eine so große Zerstreuung [*](1. 11 Mt. 12, 40) [*](13 Kyr. Hier. Kat. 14, 18) [*](1 καθ. οὖν: »Und wie« S 2 καὶ νύκτας τοσ. . . ὑγιὴς < S | αὖθις paky: οὕτως tako S | ἀπεδόθη] ἐξερρίφη übersetzt S | δὴ < S 3 ἡμεῖς + S | πάντες + Vat. | τοῦ παρ. αἰῶνος < S 3 f ἐν τῇ γῇ < S 4 ἐξ ὧν — χρόνος Ζ. 5 < S 5 καθολικὰ < S 6 ὁ παρῳχ. κ. ὁ παρὼν καὶ ὁ μέλλων S | καὶ vor διὰ < S: davor + »Warum der Herr drei Tage in der Erde verbracht hat« + S 7 τοσαύτας] τρεῖς S | συμβολικῶς < S | ἐποίησεν . . διδάσκων übersetzt, aber las schwerlich S (vielmehr wohl sŭtvori vŭ zemli učja aus sŭtvoriv vŭ zemli uči) | σαφῶς < S 8 τῶν προειρ. τ. χρ. 15 ἀνώλεθρα] es endet Vat. 1611 16 S 133 | »Memian« stets S 17f »Memian« vor »begann Memian« + (mit roter Schrift) S 20 »von euch« vami: »von uns« nami S 21f »in Feuer u. in Luft u. in Wasser«: »in das Feuer . . in die Erde« und »in alle Substanz des Wassers . . in die Luft u. die andern ebenso in ihre Substanzen« De res. I, 15, 4f)

»Wie ist es denn möglich nach dem Weggehen und der Vermischung des Warmen mit dem Feuer, des Luftigen mit dem Element der Luft, < des von der Erde mit der Erde,>, daß er wieder getrennt von der Vermischung derselbe wirkliche werde.

Denn es ist nicht möglich, daß Wasser, welche sich vereinigt haben, wieder getrennt werden, ebenso Feuer und Luft; da alle Menschen und alle Ungeheuer und Tiere in dieselbe Luft. .; die, welche sich vermischt haben in so großer Menge Wessers und in ihre Substanz weggegangen sind, von wo sie genommen waren, — es ist unmöglich, daß sie ohne Vermischung seien.