De Resurrectione

ἡ γὰρ παραίνεσις τοῦ θεοῦ καὶ παραγγελία ἡ δοθεῖσά μοι αὕτη εἰς ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν, ἵνα πειθόμενος αὐτῇ καὶ κατ’ αὐτὴν βιοὺς ἀπήμονα καὶ μακαριστότατον δι῾ αἰῶνος καὶ ἀεὶ θάλλοντα πρὸς ἀθανασίαν βίον ἔχω καὶ χαράν, ἀθετήσαντί <μοι> αὐτὴν εἰς θάνατον ἀπέβη καὶ ἐπειδὴ ὁ διάβολος, ὅν ἁμαρτίαν νῦν οὗτος ἐκάλεσε διὰ τὸ δημιουργὸν [*](6 öm. 7, 8 — 9 Rom. 7, 9. 10 — 13 vgl. De res. 1, 36, 3. 37, 6. 38, 5. De autex. 18, 5. 19, 9 — 15 vgl. De res. II, 4. I, 41, 1. 53, 1 — 15 f Xenopli. Memor. n, 1, 33) [*](1 τόπον καὶ < S Ph | ἀφορμεῖν U | εἰσελθ. εἰς τὸ < S, εἰσελθ. < Ph | εἰς] πρὸς U 1 f καὶ παρατρέψασθαι < S Ph 3 δοθήσεις U | ἔσκε — ἐντολῆς < V | διὰ τῆς ἐντολῆς < S 4 παρορμήσας — κεκωλυμένων Ζ. 5 < | καὶ παρορμ. w. e. seh. S 4f καὶ προσκαλ. ἐντέχνως < S: U 150v 5 καταπεσεῖν: »zu « S G 6 ἡ < V | οἷον < S 6f οὐδὲ οὔσης < S: auch οὐδέπω Ph 8 ἀμ. S 102: ἄμεμπτον Ph a) nach ἐντολῆς Ph | διορισμ. καὶ S Ph | διαταγὴν VUS: ἐπιταγήν PhJh 9 ἔδει: ἐμοὶ S | πολιτεύσασθαι U | ἦς καὶ διολ. ἁμαρτ. < Ph | ὀλισθήσας U 10 εὑρέθη UPh 11 ἡ vor εἰς < U | αὕτη < S 12 καὶ διαστείλ. — μὴ ποιητέον < S | μοι ἅ] δ V U | κ. μὴ ποιητέον V 13f παραίν. τ. θ. καὶ παραγγ.] ἐπαγγελία τ. θ. Ph: παραγγελία τ. θ. S 14 αὕτη < S 15 καὶ κατ’ — αἰῶνος Ζ. 16 < Ph | ἀπήμονα — θάλλοντα Ζ. 16 < S 15f μακαριστὸν V Dd, aber Jh vergleicht Xenoph. ἐὶ θάλλουσι . . ἔξεστι . . τὴν μακαριστοτάτην εὐδαιμονίαν κεκτῆσθαι 16 f καὶ χαράν χαράν S 17 17 ἀθετ. δὲ καὶ U, ἀθετ. δέ μοι S | αὐτὴν — καταδίκην] »sterblich und traurig das Leben « S | αὐτὴν U: αὐτὸν V | θάνα|τον V 376V | καὶ < Ph 18 καὶ ἐπειδὴ S | ὁ διάβ. ὅν] τοῦ διαβόλου S | ἁμαρτία V | οὕτως V S)

»ὥστε ὁ μὲν νόμος ἄγιος καὶ ἡ ἐντολὴ« τοῦ θεοῦ »ἁγία δικαία καὶ ἁγαθή« ὅτι μὴ ἐπὶ τῷ βλάψαι, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ σῷσαι ἐδόθη. μὴ γὰρ οἰώμεθα ὅλως ἀνωφελές τι ποιεῖν ἢ βλαβερὸν τὸν θεόν. τί οὖν;

»τὸ ἀγαθὸν ἐμοὶ ἐγένετο θάνατος«, ὅ τοῦ μεγίστου ἐμοὶ ὡς αἴτιον ἐσόμενον άγαθοῦ νομοθέτημα ἐδόθη; »μὴ γένοιτο«, ὅτι μὴ μὴ ἡ ἐντολὴ τοῦ θεοῦ εἰς τὸ καταδουλωθῆναί με ἐγένετο τῇ φθορᾷ καὶ ἐναπομάξασθαι κῆρας ὀλέθρου αἰτία· ἀλλὰ ὁ διόβολος, ἵνα φανερωθῇ διὰ τοῦ ἀγαθοῦ τὸ κακὸν ἐμοὶ κατασκευάσας, ἴνα γένηται καὶ ἐλεγχθῇ καθ’ ὑπερβολὴν ὁ εὑρετὴς καὶ τέκτων τῆς ἁμαρτίας ἁμαρτωλός, καὶ διορισθᾖ ἀπὸ τοῦ καλοῦ ὁ τἀναντία τῆς ἐντολῆς τοῦ θεοῦ ἐπιτροπεύσας.