De Resurrectione

τὰς κυριακὰς ἤδη γραφάς) οὐ σῶμα τοῦτο ὀνομάζεσθαι ἐπίσταται, ὅ βλέπομεν, »καὶ πλυνεῖ τὰ ἱμάτια« λέγων ἐν τοῖς καθαρισμοῖς ὁ ἐπιψαύσας τοῦ ἀκαθάρτου, καὶ λούσεται« τὸ σῶμα αὐτοῦ »ὕδατι«, »καὶ ἀκάσαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας«; τί δὲ καὶ ὁ Ἰώβ; οὐ σῶμα ἐπίσταται καὶ αὐτὸς τοῦτο τὸ νεκρούμενον καλεῖν, »φύρεται δέ μου τὸ σῶμα ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων‘ γέγων;

ἀλλὰ καὶ ὁ Σολομῶν ὅτι »εἰς κακότεχνον ψυχὴν οὐκ εἰσε- λευσεται σοφία, οὐδὲ κατοικήσει ἐν σώματι καταχρέῳ ἀμαρτίας«. [*](8 vgl. De res. U, 13, 2 — 9 Plato Phaed. 64 C — 16 Levit. 14, 8. 46, vgl. 7, 19. 21 — 20 Hiob 7, 5; vgl. De res. 56, 7 S. 316, 20f — 21 Weish. Sal. 1, 4) [*](1 νομίζειν w. e. seh. S | οἷον — ψυχῆς) »als eigentümlich der Seele« od. wohl besser »wie auch der Seele ein eigener ist« S | ψυχῆς] φημι od. λέγω w. e. seh. + S 3 γινώσκουσι U | ἀνομ.: narizati<sja> S | ταύτην < S 4 ἄλλοι] οἱ ἔξω S | παρ’ — παρατετήρηται Ζ. 5 < S 5 ὅλως — ἐπισκέψασθαι Ζ. 6 < S | βούλοιντο U 6 οὖτος — ἡμῶν] τοῦ σώματος S 6f κυρίως . . λέγεται] κε λεύουσι . . λέγεσθαι S 7 οὐ < V | ἀλλ’ οὐ τί V | τοῦ ὅλου < S | νεῦρα ἢ < S | φλέβας V 8 οἵ — διειλήφασι Ζ. 9 < S 9 γινώσκ.] ὀνομάζουσι S 10 Πκάτων . . τοῦτο] piaton se: plotnoe S | καὶ αὐτὸ — ἐπίσταται] »Leib Leib nennt« S II ἀρα — σώματος Ζ. 14 von Dd aus Plato verbessert | ἄρα VU 12 τὴν < VU | καὶ εἶναι — σώματος Ζ. 14 < S 13 τὸ < V U | ἀπὸ < V U 13 καθ’ ἑαυτὸ < V 15 ἥκωμεν VU | αὐτὰς + S 16 ὀνομάζ. ἐπίστ.] »nennt« S | βλέπομεν S, vgl. 62, 1: λέγομεν V U 1 7 τὰ ἱμάτια] αὐτοῦ + S | λέγων ἐν τ. καθαρ. < S 18 αὐτοῦ < V 19 τί δὲ < S | καὶ Y 375 | ἐπίσταται . . καλ. U 149: »nennt« S | καὶ αὐτὸς < S 20 ὅ καλεῖ V 21 σαλομὼν V: πάλιν S S | ὅτι S 100v 22 καταχρ. < S) σώματι U)

»διὰ τοῦτο λέγω τοῦτο μὴ μεριμνᾶτε τί φάγητε ἢ τί ἐνδύσησθε. οὐχὶ ἡ ψυχὴ ψυψὴ πλέον »μὴ οὖν