Oratio 11
Libanius
Libanius. Libanii Opera, Volume 1, Fasc 2: Orationes VI-XI. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1903.
καὶ ὡς ἥψαντο τῆς γῆς, κατάκρας εἴχοντο, καὶ τὸ τῆς πατρίδος ὑπεχώρει τῷ τῆς ᾑρηκυίας θαύματι. τὸν δὲ τούτων ὕστερον γενόμενον Ὅμηρον οὐκ ἠξίουν ἔγωγε μηδὲν εἶναι φῆσαι πατρίδος ἀνθρώποις ἥδιον, τῇ δὲ τῶν Ἀργείων ψήφῳ καὶ τοὐναντίον εἰπεῖν, ὅτι πολλάκις ἀμείνων χῶρος ἐπισπασάμενος γνώμας ἀνθρώπων ἐξέ- [*](2 cf. Malal. p. 30, 1 15 Od. ι 34) [*](10 βουλεύομαι οὐ μόνον ἐπὶ παθητικοῦ, ἀλλὰ καὶ βουλεύω Β2 (e Thom. M. 1. 1. οὐ μόνον βουλεύοιμαι, ἀλλὰ καὶ Λιβάνιος ἐν τῷ Ἀντιοχικῷ· ἐν ᾖ κτλ.) [*](4 ζῆν Ca 5 ἐς in ἑκόντες in ras Ρ2 ἑκόντος Ca | ἐστέ- ροντο ἑκόντες Μο 9 ἐν ᾗ — 10 ἐβούλευσαν citat Thom. M. p. 63, 15 10 αν in ἐβούλευσαν in ras Β2 ἐβουλεύσαντο ex ἐβούλευσαν corr Ι2, fortasse recte, si sequens οἱ deletur post ἐβούλευσαν interpunxi e ΡΜ, post μονὴν reliqui libri edd | τὴν μονὴν τῶν ἐλπίδων BMMoCa 13 κατάκρας e κατ’ ἄκρας γλύκιον corr Ι2 16 ἥδιον Β)