Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Ἔατι μὲν οὖν ὴ Οὐαλεντίνου αἴρεσις Πυθαγορικὴν ἔχουσα καὶ Πλατωνικὴν τὴν ὑπόθεσιν. καὶ γὰρ Πλάτων ὁλως ἐν τῷ Τιμαίῳ [*](1 — 6 Iren: igitur borutn mystici sacerdotes libidinose quidem vivunt, magias autem perficiunt, quemadmodum potest unusquisque eorum. exorcismis et in- cantationibus utuntur; amatoria quoque et agogima et qui dicuntur paredri (s. zu S. 172, 15) et oniropompi et quaecumque sunt alia perierga apud eos studiose exercentur. imaginem quoque Simonis habent factam ad figuram lovis et Helenae in figuram Minervae et has adorant ... — — 7 vgl. auch Eus. K. G. II 13, 6 — 6 κύριον — κυρίαν] Bousset, Kyrios Cbi-istos S. 117 — 10 Act. 8, 20ff, ο. S. 135,5 Iren. 23, 1 — 13 ärer Bericht über Simons Ende) [*](1 μαγείαις Ρ nach Miller, aber a2 nur z. T. sichtbar, für l kaum ἐπαοιδαῖς Ρ, verb. Gö. vgl. Iren. 11 ταῦτα Ρ ἕως] ἕως] + δὲ ö. whol richtig Diels 13 τρίτη zieml. sicher P, τῇ Γίττῃ gut Hilg. S. 182 15 διὰ] δις falsch als Text von Ρ Miller 19 <ταὐτὰ> καλεῖ (vgl. S, 135, 1) We. 21 οἱ Ρ 24 περὶ Οὐαλεντίνου rot a. Rande 26 ὅλος Ρ, ὅλον? We.)

εἰ γὰρ καὶ έν τοῖς πρόερον ὑφ’ ἡμῶν πεπονημένοις ἔγκεινται καὶ τὰ Πυθαγόρᾳ καὶ Πλάτωνι δεδοκημένα, ἀλλά γε καὶ νῦν οὐκ ἀλόγως ὑπομνησθήσομαι δι’ ἐπιτομῆς τὰ κορυφαιότατα τῶν αύτοῖος ἀρε σκομένων, πρὸς τὸ εὐεπίγνωστα γενέσθαι τὰ Οὐαλεντίνῳ δόξαντα διὰ τῆς έγγίνος παραβάσεως καὶ ὸμοίας συγκρίσεως, τῶν μὲν πάλαι απ

Αἰγυπτίων ταῦτα παραλαβόντων καὶ εὶς Ἕλληνας μεταδιδαξάντων, τοῦ δὲ παρὰ τούτων, ὅτι <δὲ> παρ’ αὐτῶν, διαψευσαμένου ἰδίαν δόξαν συστῆσαι πεπειραμένου, * * * σπαράσσοντα μὲν τὰ ἐκείνων ὀνόμασι καὶ ἀριθμοῖς, ἰδίως δὲ καλέσαντα καὶ μέτροις διορίσαντα, ὅπως αἵρεαιν Ἑλληνικὴν ποικίλην μέν, ἀσύστατον δὲ κοὶ οὐκ ἀνήκουσαν Χριστῷ συστήσῃ.