Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

καὶ ὑπήκουσε τῷ ἀγγέλῳ ό Ἰησοῦς εἰπών, ὅτι κύριε ποιήσω πάντα, καὶ ἐκήρυξεν. ὑποσῦραι οὖν ὁ Νάας καὶ τοῦτον ἠμέλησεν <ἀλλ᾿ οὐκ ἠδυνήθη>· πιστὸς γὰρ ἔμεινε ὀργισθεὶς οὖν ὁ Νάας, ὅτι αὐτὸν ὑποσῦραι οὐκ ἠδυνήθη, ἐποίησεν αὐτὸν σταυρΜῆναι· ὁ δὲ καταλιπὼν τὸ σῶμα τῆς Ἐδὲμ πρὸς τὸ ζύλον, ἀνέβη πρὸς τὸν ἀγαθόν, εἰπών δὲ τῇ ᾿Εδέμ·

γύναι, γύναι, [*](3. 23 vgl. Χ 15, 5 Ende — 5—13 vgl. Χ 15, 6 — 18 Luk. 1, 5 2, 1 — 18-S. 132, 3 vgl. Χ 15, 6 Ε., 7 Anf. — 19 Ναξαρέτ] Luk. 1, 26? — 20 f Luk. 2, 42 — 23 Job. 10, 8? — 32 Job. 19, 26 γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου) [*](1 διὰ τῶν πρ. (aus S. 130, 28) < Gö.: ἁφάμενος τῶν προφητειῶν Miller 2 ψυχῆς ö.: εὐχῆς Ρ 3 ἐπέσυρε Ρ ἐπεσύρισεν Ρ 4 τοῖς λόγοις Miller: οἱ λόγοι ρ 12 + δ᾿ ö. 13 ἠ Ρ: ὴ̀ ö. 22 + καὶ τὰ Miller 23 ἐπεσύρησαν Ρ 29 < > We., ἀλλὰ ᾿Ιησοῦς ἀκολουθῆσαι σύτῶ οὐκ ἡθέληδε Miller)

διὰ τοῦτο καλεῖται Πρίαπος, ὅτι ἐθηριοποίησε τὰ πάντα. διὰ τοῦτο, φησίν, εἰς πάντα ναὸν ἵσταται, ὑπὸ πάσης τῆς κτίσεως τιμώμενος κοὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς βαστάζων τὰς ὀπώρας ἐπάνω αὑτοῦ, τουτέστι τοὐς καρποὺς τῆς κτίσεως, ὠν αἴτιος ἐγένετο, προποιήσας τὴν κτίσιν πρότερον οὐκ οὖσαν.

ὅταν οὖν, φηcίν, ἀκούσητε δεόντων ἀνθρώπων, ὅτι κύκνος ἐπὶ τὴν Δήδαν ἠλθε καὶ ἐτεκνοποίησεν ἐξ αὐτῆς, ὁ κύκνος ἐστὶν ὁ Ἐλωεὶμ καὶ ἡ Λήδα ἡ ᾿Εδέμ. καὶ ὅταν λέγωσιν οἱ ἄνθρωποι ποι ὅτι ἀετὸς ἐπὶ τὸν Γανυμήδην, ὁ ἄετός ἐστιν ό Νáας, ὁ δὲ Γανυμήδης ὁ Ἀδάμα.

καὶ ὅταν θέωσιν, ὅτι ὁ χρυοὸς ἦλθεν ἐπὶ τὴν Δανάην καὶ ἐπαιδοποίησεν ἐζ αὐτῆς, ὁ χρυσός ἐστιν ὁ Ἐλωείμ, Δανάη δέ ἐστιν ἡ ᾿Εδέμ. ὁμοίως δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον πάντας τοὺς τοιούτους λόγους, μύθους ἐμφερεῖς ὄντας παραθέμενοι, διδάσκουσιν.

ὄτταν οὑν προφῆται νέωσιν· »ἄκουε οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου ἠ γῆ, κύριος ἐλάλησεν οὐρανὸν λέγει, φησί, τὸ πνεῦμα τὸ ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τὸ τοῦ ᾿Ελωείμ, γῆν δὲ τὴν ψυχὴν τὴν ἐν τῷ ἀνθρώρῳ σὺν τῷ πνεύματι, κύριον δὲ τὸν Βαρούχ, Ἰσραὴλ δὲ τὴν ᾿Εδέμ· ᾿Εδέμ· Κὰρ λἐγεται καὶ ᾿Ισραὶλ ἡ σύζυγος τοῦ Ἐλωείμ. »οὐκ ὔγνω με«.

φησίν, »᾿Ισραήλ«· εἰ γὰρ ἐγνώκει, ὅτι πρὸς τῷ ἀγαθῷ εἰμι, οὐκ ἂν ἐκόλαζε τὸ πνεῦμα τὸ ἐν τοῖς Μετώποις διὰ τὴν πατρικὴν ἄγνοιαν ἐντεῦ- θεν * * *.

Γἐγραπται δὲ καὶ ὅρκος ἐν τῷ πρώτῳ βιβλίῳ τῷ ἐπιγραφομένῳ Βαρούχ, ὄν ὁρκίζουσι τοὺς κατακούειν μέλλοντας τούτων τῶν μυστηρίων καὶ τελεῖσθαι αι παρὰ τῷ ἀγαθῷ· ὄν ὁρχον, φησιν, ὤμοσεν ὁ πατὴρ ἡμῶν Ελωεὶμ παρὰ τῷ ἀγαθῷ γενόμενος, καὶ οὐ μετεμελήθη ὀμόσας, περὶ οὗ γέrραπται, φησίν, ὤμοσε κύριος καὶ οἲ μετα- [*](1 vgl. 1 Kor. 15. 46 — — 2 Luk. 23, 46 — 8ff ähuliche Satzfolge V 7, 12. 13. 20 2 — 16f Jes. 1, 2 οὐρανὲ οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου γῆ, ὄντι κύριος ἐλάλησεν, vgl. Clemens Strom. IV 169 S. 323, 13ffst — 20 Jes. 1, 3 Ἱσραιλ δέ με οὐκ ἔγνω vgl. Iren. 1 19, 1 S. 175 Η. — 24-S. 135 5 vgl. V 24, 1 — 28 Psal. 109, 4) [*](6 τριόδοις Cruice αὐrοῦ Ρ 7f πρόεδρον ö.: πρῶτον Ρ 11 gannvm;hdhn 12 12 γαννυμήδης Ρ 15 μάθοις Miller ἐμφέροντα V, verb. ö. 16 λέγουδιν Ρ 17 λέγου We. 17f ἀνθρώπω (nicht οὐρανῶ Ρ 20 ἔγνω με ö.: ἐγνώκει Ρ 21 έγνώκει] έγνω με? We. 22 οὐρανοῖς als Lesart Ρ falsch Miller (verb. von Bernays) 22f ücke Miller: ἐντεῦθεν Ε; * * * Cruice, ἐντ. γ. δὲ ohne ücke ö. 26 Παρὰ > Kostermann ὠνόμασεν P)

ἔστι δὲ ὀ ὅρκος οὑτος· ὀμνύω τὸν ἐπάνω πάντων, τὸν ἀγαθόν, τηρῆσαι τὰ μυστήρια ταΰτα καὶ ἐξειπεῖν μηδενὶ μηδὲ ἀνακάμψαι ἀπὸ τοῦ ἀγαθοῦ ἐπὶ τὴν κτίσιν. ἐπειδὰν δὲ ὀμόσῃ τοῦτον τὸν ὄρκον, εἰδέρχεται πρὸς τὸν ἀγαθὸν καὶ βλέπει, »οδα ὀφθαλμὸς οὐκ ΕἾΔΕ καὶ οὐς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη«, καὶ πίνει ἀπὰ τοῦ ζῶντος ὔδατος, ὅπερ ἐστὶ λουτρὸν αὐτοῖς, ὡς νομίξουδι, πηγὴ ζῶντος ὕδατος ἁλλομένου.

διακεχώριδται γάρ, φησίν, ἀνὰ μέσον ἄδατος καὶ ὕδατος, καὶ ἐ̓στιν ὔδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ στερεώματος τῆς πονηρᾶς κτίσεως, ἐν ᾧ λούονται οἱ χοϊκοὶ καὶ ψυχικοὶ ἄνθρωποι, καὶ ὕδωρ ἐστὶν ὑπεράνω τοῦ στερεώματος τοῦ ἀγαθοῦ ςῶν, ἐν ῴ λούονται οἱ πνευματικοὶ ζῶντες ἄνθρωποι, ἐν έν ἐλούσατο Ἐλωεὶμ καὶ λουσάμενος οὐ μετεμελήθη.

καὶ ὅταν λἐγῃ, φηοίν, ὁ προφήτης »λαβεῖν ὲαυτῶ̣ γυναῖκα πορνείας, διότι πορνεύουσα ἐκπορνεύσει ἡ γῆ ἀπὸ ὄπισθε τοῦ κυρίου«, τουτέστιν ὴ ᾿Εδὲμ ἀπὸ τοῖ· Ἐλωείμ, ἐν τούτοις, φησίν, ὁ προφήτης σαφῶς λαλεῖ τὸ ὅλον μυστήριον, καὶ οὐκ ἀκούεται διὰ τὴν κακίαν τοῦ Νόας.