Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

καὶ δίσωαιν ἐξουσίαν σίαν ὴ ᾿Εδὲμ μεγάλην τῷ τρίτῳ ἀγγέλῳ αὐτῆς τῷ Νάας ἵνα πάοαις [*](5. 21 vgl. Χ 15, 5 Anf. — 8—11 Psal. 117, 19. 20 ἀνοίξατέ μοι πίλας εὶσελθὼν ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσομαι τῷ κυρίῳ. αὕτη ἡ πύλη τοῦ κυρίου· δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῆ vgl. V 8, 24. 19f — 13f 1 Kor. 2, 9, vgl. ο. S. 125, 25f — 14 Psal. 109, 1 — 15 vgl. Deut. 9, 14? — 16 Gen. 6, 3?) [*](5 κάτω, γῆ Gö.: ἐλώγη Ρ 6 οὖσαν Ρ 16f άνθρώπους] οὐρανοὺς Lesart von Ρ falsch Miller ἀνθρώπους verb. schon Bernays) 20 μέχρις Ε; ö. 22 αὐγῆ Ρ 24 > Miller 27 † πνεῦμα ö., vgl. S. 130, 1 Ρ)

ἐμῶν οὑν ὁ Βαροὐχ ἔστη ἐν μέσῳ τῶν ἀγγέλων τῆς ᾿Εδέμ, τουτέστιν τουτέστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου — παράδεισος γὰρ οἱ ἄγγελοι, ὧν μέσος ἔστη — καὶ παρήγγειλε τῷ ἀνθρώπῳ »ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγεῖν, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου <ξύλου τοῦ> γινώσκειν τὸ καλὸν καὶ τὸ πονηρὸν μὴ φαγεῖν‘, ὅπερ ἐστὶν ό Νάας, τουτἐστι τοῖς μὲν ἄλλοις ἀγγελοις πείθεσθαι τοῖς ἕνδεκα τῆς Ἐόέμ· πάθη μὲν μὲν ἔχουχιν οἱ ἕνδεκα, παρανομίαν δὲ οὐκ ἔχουσιν, ὁ δὲ Νάας παρανομίαν ἴσχε· προσῆλθε γάρ τῇ

Εξαπατήσας ἐξαπατήσας αὐτὴν καὶ ἐμοίχευσεν αὐτήν, ὅπερ ἐστὶ παράνομον· προσῆλθς δὲ καὶ τῷ Ἀδὰμ καὶ ἴσχεν αὐτὸν ὡς παῖδα, ὅπερ ἐστὶ καὶ αὐτὸ παράνομον· ἔνθεν γέγονε μοιχεία καὶ ἀρσενοκοιτία. ἀπὸ τότε ἐπεκρότησε τὰ κακὰ τοῖς άνθρώποις καὶ τὰ ἀγαθὰ ἐκ μιᾶς ἀρχῆς γενόμενα τῆς τοῦ πατρός· ἀναβὰς γὰρ πρὸς τὸν ἀγαθὸν ὁ πατὴρ ὁδὸν ἔδειξε τοῖς ἀναβαίνειν θέλουσιν,

ἀποστὰς δὲ τῆς Εδὲμ ἀρχὴν κακῶν ἐποίησε τῷ πνεύματι τοῦ πατρὸς τῷ ἐν τοῖς άνθρώποις. ἐπέμφθη οὖν ὁ Βαροὺχ πρὸς τὸν Μωσέα, καὶ δι’ αὐτοῦ ἐλάλησε τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ, ὅπως ἐπιστραφῶσι πρὸς τὸν ἀγαθόν.