Fall of Troy
Quintus Smyrnaeus
Quintus Smyrnaeus. Fall of Troy. Way, Arthur S., editor. London: W. Heinemann; New York: The Macmillan Co., 1913.
- μαίνετʼ ἐνὶ μέσσοισιν, ὅπως [*](Zimmermann, for ἕως of v.) κʼ ἐπιόντα δαμάσσῃ,
- ὅς ῥά μιν οὔτασε πρῶτος ὑποφθάμενος διʼ ὁμίλου·
- τὰ φρονέων ἐπόρουσε Μαχάονι, καί ῥά μιν ὦκα
- οὔτασεν ἐγχείῃ περιμήκεΐ τε στιβαρῇ τε
- δεξιτερὸν κατὰ γλουτόν· ὁ δʼ οὐκ ἀνεχάζετʼ ὀπίσσω,
- οὐδʼ ἐπιόντʼ ἀλέεινε, καὶ αἵματος ἐσσυμένοιο·
- ἀλλʼ ἄρα καρπαλίμως περιμήκεα λᾶαν ἀείρας
- κάββαλε κὰκ κεφαλῆς μεγαθύμου Τηλεφίδαο·
- τοῦ δὲ κόρυς στονόεντα φόνον καὶ πῆμʼ [*](Zimmermann, ex P; for κῆρʼ of n.) ἀπάλαλκεν
- ἐσσυμένως· ὁ δʼ ἔπειτα κραταιῷ χώσατο φωτὶ
- Εὐρύπυλος μᾶλλον, μέγα δʼ ἀσχαλόων ἐνὶ θυμῷ
- ὠκὺ διὰ στέρνοιο Μαχάονος ἤλασεν ἔγχος.
- αἰχμὴ δʼ αἱματόεσσα μετάφρενον ἄχρις ἵκανεν·
- ἤριπε δʼ ὡς ὅτε ταῦρος ὑπὸ γναθμοῖσι λέοντος·
- ἀμφὶ δέ οἱ μελέεσσι μέγʼ ἔβραχεν αἰόλα τεύχη.
- Εὐρύπυλος δέ οἱ αἶψα πολύστονον εἰρύσατʼ αἰχμὴν
- ἐκ χροὸς οὐταμένοιο, καὶ εὐχόμενος μέγʼ ἀΰτει·
- ἆ δείλʼ, οὔ νύ τοι ἦτορ ἀρηράμενον φρεσὶ πάμπαν
- ἔπλετʼ, ὃς οὐτιδανός περ ἐὼν μέγʼ ἀμείνονι φωτὶ
- ἄντα κίες· τῷ καί σε κακὴ λάχε δαίμονος Αἶσα.