Christus Patiens [Dub.] (Fort. Auctore Constantino Manasse)

Gregory, of Nazianzus

Gregorius Nazianzenus, Christus Patiens, Brambs, Teubner, 1885

  1. Τῶνδ’ οὐδὲν ᾔδειν ἐκ λόγων θεοπρόπων,
  2. Διδασκάλου δ’ ἔγνωκα τοῖς στέρνοις κλιθείς·
  3. οὕτως ἔσεσθαι τοὺς Θεῷ φιλουμένους
  4. ἐγὼ συνῆκα Δεσπότου στέρνοις πεσὼν,
  5. ὥστ᾿ ἐξ ἀβύσσου πόλλ’ ἀπαντλήσας σοφά.
[*](1747 Rhes. 428. 1748 Rhes. 405. 1748 sq. Luc. 21, 24. 1749 Rhes. 404. 1751 Med. 268. 1752 Bacch. 1327. 1753 Matth. 27, 60. 1754 Bacch. 1328. 1755 Troad. 1258, cf. Matth. 24, 31. 1756 Bacch. 1358. 1758 sq. Bacch. 4. 1760 Bacch. 1321. 1761 Rhes. 945. 1764 Io. 13, 25.)[*](1747 δώμασιν CM et Eur., δώμασι VAB. 1748 σπάθαισι καὶ Α et int. vers. Β. 1749 πιστὴν Μ. ἀσφαλῶς V. 1750 σφαγεὺς VB, hic cum altero inter versus; item inter versus Α ead. m. scriptum, deinde deletum. 1753 εὐπρεπὴς Β. 1754 γαῖαν Β, αἴ ἀνεγκ. Μ. 1755 νεκρέγερτα V; 1757 πράσσω· Α. οἰκῆσαι δάπ. Β. 1758 φθιτόν CM, Μ, φυτὸν Α, θνητὸν VBb. 1757 ἀποβάλλοντα Β. 1760 ἧν C. 1761 Τὸν δ᾿ Μ. ἥδειν Α. 1762 διδάσκαλον int. vers. Β. ἔγνων αὐτοῖς στ. V Vb. 1765 γρ. ὡς ἐξ V, idem ἀπαντλήσεις.)
126
ΙΩΣΗΦ.
  1. Σοφοῦ παρ’ ἀνδρὸς χρὴ σοφόν τι μανθάνειν.
  2. Πέποιθας αὐτὸν δ’ αὖθις ἰδεῖν ἐν χθονί;
ΘΕΟΛΟΓΟΣ.
  1. Πέποιθα· δείξει τοὐπιὸν σέλας Θεοῦ·
  2. μίαν μόνην μεῖναί με δεῖ τὴν αὔριον.
ΙΩΣΗΦ.
  1. Ἡμῖν μὲν ὡς μέγας τις ἥκων ἐκ Θεοῦ,
  2. ἁπλῶς τε θανὼν, ὡς βροτὸς τυμβεύεται
  3. ἐν σινδόσιν μύροις τε, μητρὸς ἐκ θνατᾶς
  4. φανείς· τὸν ἐκ κείνης γὰρ ἦν θανεῖν χρεών.
  5. Εἰ δ’ ὡς Θεὸς νῦν κυριεύσει καὶ μόρου,
  6. ἔσται τολοιπὸν, ὡς Θεοῦ Παῖς καὶ μόνος,
  7. ἅπασι σεπτὸς τοῖσιν εἰδόσιν Θεὸς·
  8. πένθος δὲ βαιὸν ὄντι μητρὸς ἐκ θνατᾶς
  9. κείσθω· τὸν ἐκ κείνης γὰρ ἦν θανεῖν χρέος.
  10. Ἡμῖν μὲν οὕτως νῦν τετίμηται φίλος·
  11. ὃς δ’ εἴ τι πράσσειν ὡς Θεὸς θέλων σθένει,